Ik ben Leny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bosheks.
Ik ben een vrouw en woon in Planeet Aarde (Nederland) en mijn beroep is Medisch Entomoloog, Imker, Wiccan en Lichtwerker .
Ik ben geboren op 22/05/0000 en ben nu dus 2024 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Flora Fauna Muziek Wetenschap.
Meer dan een halve eeuw heb ik een dierenopvang ( Stichting/TAO Foundation) https://taofoundation.international/nl/ voor dieren die niemand meer wil hebben. Werk als ARA(Animal Rights Advocate) voor de dieren die geen stem hebben.Dieren/Cyber activist.
V
To see a world in a grain of sand And a Heaven in a wild flower, Hold Infinity in the palm of your hand And Eternity in an hour.
~be who you are and say what you feel because those that matter... don't mind... and those that mind... don't matter..
Nice to see you here.㋡
I am a Wild Earthling.
I do not identify with illusory (and illegitimate) nation-state constructs nor do I require such constructs to verify and validate the legitimacy of my existence.
An infiltrator and subverter of institutions of indoctrination,an anti-authoritarian and an insurgent anarchist, and gravitate towards insurrectionist and anti-civilization tendencies. It's just a matter of whose.
Anti New World Order! "for our children, and our children's children"
I am a seeker, searching for truth, special behind the lies that the Goverments try to tell us.
Do not believe everything, discover your own truth!!
And please do not alowed that they take advantage of you.
Open your eyes!
Take care my friends Stay Wild & Free.. !
Tree Teardrop
X
Dropbox
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Driekwart van de honing uit de hele wereld bevat resten van het bijengif neonicotinoïde. Dat zijn omstreden bestrijdingsmiddelen die voor sommige teelten in de EU al niet meer mogen worden gebruikt.
Zwitserse onderzoekers hebben in bijna tweehonderd honingmonsters vanuit de hele wereld resten van bestrijdingsmiddelen gevonden. Volgens het wetenschapsmagazine Science zijn de concentraties niet gevaarlijk voor de mens, maar wel voor de bijen. Bijen zijn onmisbaar voor de mens, doordat ze door middel van bestuiving voedsel opleveren.
Honing uit Noord Amerika het meest vervuild
De onderzoekers vroegen vrienden en kennissen over de gehele wereld honing voor onderzoek op te sturen. In zendingen uit Noord-Amerika troffen ze het vaakst bestrijdingsmiddel (86 procent) en in die uit Zuid-Amerika het minst (57 procent). Wereldwijd vertoonde een derde van de onderzochte monsters concentraties die echt gevaarlijk zijn voor bijen. De honing in Nederland is niet onderzocht. In een Belgisch monster werden alle vijf onderzochte neonicotinoïden aangetroffen.
Neonicotinoïden zijn insecticiden die sinds de jaren ’90 in gebruik zijn. Ze werken in op het centrale zenuwstelsel van insecten. Ze blokkeren de overdracht van zenuwimpulsen, waardoor de insecten stoppen met eten, verlamd raken en uiteindelijk sterven door verhongering, uitdroging of doordat ze ten prooi vallen aan andere dieren. De beruchte bijensterfte lijkt voor een belangrijk deel hiervan het gevolg te zijn.
In Vlaanderen en Nederland worden neonicotinoïden veelvuldig toegepast in de bollenteelt, akkerbouwgewassen, kassen en in de (fruit)boomteelt. Een belangrijke toepassing is de behandeling van zaaizaad: vóór het planten krijgen zaden een coating van een neonicotinoïde. Het insecticide verspreidt zich vervolgens door de groeiende plant zodat die giftig wordt voor alle insecten die ervan eten. Tevens komen de gifstoffen via het grondwater in de sloten terecht en doden zo ook vogels
De Dierenambulance Amsterdam kreeg donderdag de melding van een dode zwaan op de A10 net voorbij de Zeeburgertunnel. Hierop gingen de medewerkers direct ter plaatse.
'Terwijl ze in de ambulance werd gelegd zagen we aan de andere kant van de weg haar partner liggen', zo meldt de Dierenambulance op Facebook.
Onvoorwaardelijke zwanenliefde
'Het zou kunnen dat nadat de ene zwaan was aangereden, de ander in de buurt wilde blijven en ook is aangereden. Dit zijn dieren die elkaar niet in de steek laten. Laten we maar denken dat ze nu vredig door de zwanenhemel vliegen. Samen', aldus de Dierenambulance.
Watching the sun Watching it come Watching it come up over the rooftops.
Cloudy and warm Maybe a storm You can never quite tell From the morning.
And it's going to be a day There is really no way to say no To the morning.
Yes it's going to be a day There is really nothing left to Say but Come on morning.
Waiting for mail Maybe a tail From an old friend Or even a lover.
Sometimes there's none But we have fun Thinking of all who might Have written.
And maybe there are seasons And maybe they change And maybe to love is not so strange.
The sounds of the day They hurry away Now they are gone until tomorrow.
When day will break And you will wake And you will rake your hands Across your eyes And realize
That it's going to be a day There is really no way to say no To the morning.
Yes it's going to be a day There is really nothing left to say but Come on morning...
Dan Fogelberg
"From The Morning"
A day once dawned and it was beautiful A day once dawned from the ground Then the night she fell and the air was beautiful The night she fell all around
So look, see the days The endless coloured ways And go play the game that you learned From the morning
And now we rise and we are everywhere And now we rise from the ground And see she flies, and she is everywhere See she flies all around
So look, see the sights The endless summer nights And go play the game that you learned From the morning
D'r is een Amsterdammer doodgegaan.. R.I.P. Eberhard van der Laan..Amsterdam huilt ..
Amsterdams Parfum
Ik leef op Amsterdamse lucht Vanaf mijn vroegste kindertijd Ik raak het Amsterdams parfum Zelfs in mijn dromen zelden kwijt Die geur van olie, teer en touw Van uitlaatgas en duivenstront En zelfs als het een beetje waait De adem van de havenmond
Mijn Amsterdam, mijn wereldstad Ik ruik haast altijd jou erbij Tot in den verste vreemde toe Mijn eigen stinkstad aan het IJ Mijn Amsterdam
Zo'n avond in de late herfst Als ik gelukkig en alleen Een rondje langs de grachten maak En niets dan nevel om mij heen Terwijl op ieder woonschip Weer een kromme schoorsteen dapper rookt Dan krijgt de mist de scherpe geur Van kacheltjes op hout gestookt
Mijn Amsterdam, mijn warme jas Ook als de winterkou me bijt En alle nachten donker zijn Dan walm je van geborgenheid Mijn Amsterdam
De geur van de cacaofabriek Hangt nog in sluiers om de dag Dat ik in het Mirandabad Mijn eerste grote liefde zag Een echte man van vijftien jaar Bij wie ik op de fiets daarna De Amstel langs reed in een wolk Van bitterzoete chocolade
Mijn Amsterdam, mijn tweede ik Voor wie ik elke dag nog val Mijn minnaar die mij nooit verlaat Van wie ik altijd houden zal Geen stad die zo de zinnen steelt Geen stad die zo het hart versterkt Geen stad brengt zo mijn hoofd op hol Geen stad die zo bedwelmend werkt
Mijn Amsterdam, mijn roezemoes Mijn onversneden eerste keus Met veel meer body dan Bordeaux En Jezus wat een mooie neus Mijn Amsterdam..
D'r is een Amsterdammer dood gegaan Hij zat gewoon in z'n café te kaarten Hij kreeg een glaasje bier van tante Sjaan En hupsake hij gaf de pijp aan Maarten De dokter was gebeld Stond met de deurknop in zijn hand En Tante Sjaan die lag voor pampus in d'r ledikant De GGD u kent dat wel, wat was dat gauw gegaan En allemaal zo rond het 700 jaar bestaan
D'r is een Amsterdammer dood gegaan Hij stond gewoon zijn pierement te draaien Hij zong het lied "Bij ons in de Jordaan" En even later was ie naar de haaien De tram stond even stil En iedereen die liep te hoop Heel even maar ze moesten gauw weer naar de bioscoop Maar in het oog van 't orgelvrouwtje blonk een dikke traan En allemaal zo rond het 700 jaar bestaan
Hij was veel meer een probleemoplosser dan politicus. Eberhard van der Laan handelde praktisch, doelgericht en met volle overgave.
Niemand kon met meer overtuiging zeggen dat Amsterdam de allermooiste stad van de wereld is. Eberhard van der Laan zei het vaak en graag, en zo stellig dat er geen ruimte overbleef voor enige twijfel aan de juistheid van zijn bewering.
Ook bijzonder: hij zei het met zoveel charme dat mensen buiten Amsterdam er geen aanstoot aan namen. Van der Laan was chauvinistisch zonder dat het voor arrogantie versleten kon worden.
Wat hielp was dat zijn liefde voor Amsterdam geen pose was. Voor Van der Laan bestond er echt geen mooiere stad dan de stad waar hij in 1975 kwam wonen en waarvan hij 35 jaar later benoemd zou worden tot eerste burger.
Optimistische calvinist Een 'optimistische calvinist die graag dingen wil veranderen', zo noemde Van der Laan zichzelf. Een beschrijving waarin meerdere contradicties schuilgaan, zoals ook de gecompliceerde persoonlijkheid Van der Laan een vat vol ogenschijnlijke tegenstrijdigheden was.
Ik heb me weleens afgevraagd waarom ik zo'n haast heb.
Van der Laan in 2014
Diep van binnen was Van der Laan een klassieke sociaaldemocraat voor wie de spreiding van kennis, inkomen en macht een centraal uitgangspunt vormde, maar in de praktijk opereerde hij toch vooral als een pragmaticus die politieke problemen het liefst met een juridische blik tegemoet trad.
Hij kon oergeestig uit de hoek komen, was attent en meelevend, maar ook bot en keihard als hij dat nodig vond. Van der Laan had een grondige hekel aan protocol, maar kon zich ernaar schikken als de situatie daarom vroeg.
Hij wilde altijd winnen en had een gigantische geldingsdrang, maar was geen ijdeltuit die graag aanschoof bij televisieshows. "Dan moet ik zeker gaan debatteren met zo'n nitwit die er de ballen verstand van heeft," kon hij antwoorden als zijn medewerkers hem probeerden te overtuigen om toch eens in te gaan op een uitnodiging van De wereld draait door.
Politiek met een kleine p Voor iemand die meer dan veertig jaar actief was in de politiek hield Eberhard van der Laan een opvallende afkeer van politiek. Politiek stond in zijn ogen voor geruzie en gekonkel, voor partijpolitieke spelletjes, voor gedoe.
Hij begreep de machinaties van het politieke bedrijf maar wist zich er gedurende zijn hele loopbaan zoveel mogelijk te onttrekken aan 'politiek met een kleine p', zoals hij dat zelf noemde.
"Laten we dit nou alsjeblieft niet politiek maken," kon hij als burgemeester de gemeenteraad vaderlijk toespreken. Niet zelden stuurde hij de besluitvorming vervolgens in de richting die hij al ver van tevoren had uitgestippeld.
Voor Van der Laan was politiek een middel om dingen voor elkaar te krijgen, en soms een noodzakelijk kwaad dat in stond tussen het resultaat dat hij voor ogen had en de uiteindelijke uitkomst.
In 1978 verscheen het eerste interview met Van der Laan in het afdelingsblad van de PvdA, de partij waar hij twee jaar eerder lid van was geworden.
Van der Laan studeerde rechten en hielp bij de Ombudspost in Oud-West huurders die in de clinch lagen met hun huurbazen. Het artikel ging over het door hem opgerichte actiecomité Handhaaf de Huurbescherming, waarin meerdere partijen ten strijde trokken tegen woonplannen van het kabinet.
"Het (is) een actie voor en door huurders, en geen partijpolitieke actie. Als dit soort zaken partijpolitiek vertaald wordt, gaan er allerlei onduidelijke, door de partijpolitiek bepaalde of door de coalitie bepaalde zaken een rol spelen," sprak de toen 23-jarige Van der Laan. De kop boven het stuk: 'Ik snap toch al zo weinig van de politiek.'
'Zomaar een gedachtekronkel' Daarmee maakte hij zichzelf kleiner dan hij was, zoals hij dat vaak zou blijven doen. Dan zei hij in een raadsdebat quasinederig: "Sta mij toe om als eenvoudige benoemd dienaar van de gemeenteraad hier ook iets over te zeggen," om vervolgens een weldoordacht vertoog af te steken.
Of hij introduceerde zijn mening over een controversieel onderwerp als 'zomaar een gedachtekronkel' en kwam dan met een messcherpe analyse van het probleem, inclusief een door hem bedachte oplossing.
"Hou toch eens op met die flauwekul!" riep GroenLinks-wethouder Maarten van Poelgeest eens geërgerd tegen Van der Laan nadat hij in een collegevergadering voor de derde keer had gezegd dat hij 'als benoemd burgemeester eigenlijk geen mening mocht hebben'.
Van der Laan had namelijk overal een mening over, voelde precies aan hoeveel politieke speelruimte hij had en wist die geregeld tot het uiterste op te rekken.
Oorlog Van der Laan groeide op in Rijnsburg, als jongste van een gezin met zes kinderen. Zijn ouders waren in de oorlog actief in het verzet, hun woning diende als uitvalsbasis voor de knokploegen van onder anderen de gebroeders Johannes en Marinus Post.
De oorlog drukte een zwaar stempel op het doktersgezin. Bij iedere dodenherdenking barstte zijn moeder uit tranen uit, zijn vader ging de tuin in om te schoffelen, zo vertelde Van der Laan op 4 mei 2014 bij de nationale herdenking op de Dam.
Krakersproblematiek Op het Visser 't Hooftlyceum ontpopte Van der Laan zich als een snelle leerling met een activistische inborst. Hij schreef scherpe stukken in de schoolkrant, werd voorzitter van het leerlingenparlement en regelde dat Cuby + Blizzards kwamen optreden op een schoolfeest.
Na een mislukte studie geneeskunde in Brussel streek Van der Laan in 1975 neer in Amsterdam om rechten te studeren aan de Vrije Universiteit.
Hij trad toe tot de faculteitsraad, en werd in 1976 lid van de PvdA. Samen met D66'er Roger van Boxtel zette hij een (succesvolle) actie op poten om de huurbescherming te behouden, hij hielp mee met het beteugelen van de krakersproblematiek en kwam in contact met Jan Schaefer, de roemruchte wethouder Volkshuisvesting die Van der Laan in 1982 als assistent aannam en die zo Van der Laans grote politieke leermeester werd.
In 1989 haalde Felix Rottenberg Van der Laan over om raadslid te worden, een functie die hij acht jaar lang naast zijn werk als advocaat vervulde, eerst bij Van Doorne en vanaf 1992 voor het door hemzelf opgerichte kantoor Kennedy Van der Laan. Van der Laan bedreef politiek in de stijl van Schaefer: pragmatisch, oplossingsgericht en met het hart op de tong.
Woede-uitbarstingen Bekend werd zijn ongenadige uitval tegen een boze witte man (ook toen bestonden die al) tijdens een AT5-debat onder leiding van Ton van Royen in café De Kroon. "U bent een ouwehoer, u bent gewoon een ouwehoer!" beet een furieuze Van der Laan de man toe die hem verweet nooit met echte Amsterdammers te spreken.
"Flikker toch op, ik woon in De Baarsjes, waar woon jij? Ouwehoer!" Zijn woede-uitbarstingen waren niet gespeeld. Als Van der Laan boos was dan was hij ook echt boos. Maar als hij aan jouw kant stond, dan ging hij ook voor je door het vuur, merkten mensen die met hem te maken kregen.
Het paste bij zijn onmatige karakter: hij werkte veel te hard, rookte veel te veel en leefde ongezond. Niemand kon sneller een schaaltje ossenworst naar binnen werken dan Van der Laan. Alles of niks, dat was de modus operandi van Van der Laan, en het was aanzienlijk vaker alles dan niks.
Ook nadat Van der Laan de gemeenteraad had verlaten bleef hij nadrukkelijk betrokken bij de Amsterdamse politiek. Van der Laan fungeerde als vraagbaak, juridisch adviseur en probleemoplosser: als zich een ingewikkeld probleem voordeed, kreeg Van der Laan een belletje vanuit het stadhuis.
Eind 2008 deed de PvdA opnieuw een beroep op Van der Laan, maar dit keer kwam het telefoontje uit Den Haag. Of hij er wat voor voelde om Ella Vogelaar op te volgen als minister van Wonen, Wijken en Integratie. En al ging Van der Laan een stuk daadkrachtiger te werk dan zijn weifelende voorganger, hij zou zich achteraf maar zelden positief uitlaten over het Haagse avontuur dat door het voortijdig vallen van het kabinet nog geen anderhalf jaar zou duren.
Het stak Van der Laan dat hij niets waar hij aan was begonnen af had kunnen maken, en de Haagse slangenkuil stond wat hem betreft te ver af van wat hem dreef: problemen oplossen voor normale mensen.
Ongekende dadendrang Door de stoelendans in de PvdA - Wouter Bos verliet de politiek, Job Cohen werd partijleider - kwam in 2010 de droombaan vrij voor Van der Laan: het burgemeesterschap van zijn stad.
Mateloos bleef Van der Laan. Zijn werklust, die voortkwam uit een calvinistisch plichtsbesef en een ongekende dadendrang, grensde aan het ziekelijke. Telkens nam hij zich voor minder hard te gaan werken, taken over te dragen en meer tijd vrij te maken voor zijn gezin, telkens verviel hij na verloop van tijd weer in zijn oude gedrag.
Hier, en nog eentje voor straks.
Tegen iedere dakloze die een peukje kwam bietsen
Wethouders en naaste medewerkers maakten zich zorgen over de roofbouw die Van der Laan pleegde op zijn lichaam. Na de inhuldiging van koning Willem-Alexander in 2013 stortte Van der Laan in. Kort erop werd bij hem prostaatkanker geconstateerd.
Tijdens zijn behandeling werkte Van der Laan stug door: 's ochtends werd hij in alle vroegte bestraald in het Antoni van Leeuwenhoek, een uur later was hij vaak alsnog als een van de eersten op het stadhuis. Doorwerken, doorvechten, altijd maar doorgaan.
"Ik heb me weleens afgevraagd waarom ik zo'n haast heb," zei in de zomer van 2014 in de Volkskrant. "Mijn ziekte kan daar ook een rol in hebben gespeeld, zonder dat ik me daarvan bewust was. Als je voelt dat er een paar moeren en schroefjes los zitten, krijg je meer haast."
Haast had hij altijd, de stad was immers nooit af en de sociaaldemocratische idealen nooit vervuld, maar in zijn contact met Amsterdammers was Van der Laan nooit haastig. Voor het jaarlijkse daklozenontbijt in café Amstelhoeck nam hij uitgebreid de tijd, de drie pakjes sigaretten die hij meenam gingen steevast op.
"Hier, en nog eentje voor straks," zei hij tegen iedere dakloze die een peukje kwam bietsen bij de burgemeester; lachend ging hij met iedereen die erom vroeg op de foto. Iemand die de burgemeester wanhopig aanklampte met zijn droevige levensverhaal kreeg zijn kaartje.
"Beloof je me te bellen?" zei hij dan dwingend, om het volgende moment in te haken bij een paar mannen die in kennelijke staat en uit volle borst 'een pikketanissie gaat er altijd in' zongen.
Van der Laan kon streng zijn, hij kon empathisch zijn, hij kon uitbundig vrolijk zijn of strontchagrijnig. Maar bovenal was Eberhard van der Laan altijd volstrekt authentiek.
- Geliefd was hij altijd al, maar nadat Van der Laan meldde dat hij ziek was steeg zijn populariteit tot ongekende hoogte: De burgemeester die een volksheld werd.
- Een burgervader die geliefd was bij alle Amsterdammers, maar ook een harde bestuurder die werd gevreesd door zijn ambtenaren. Joviaal en charmant, maar soms ook bot en bloedchagrijnig. Een straatvechter met een hekel aan verliezen: Amsterdam is zijn geliefde, integere doordouwer kwijt.
Dieren In het West-Vlaamse Wevelgem is voor de tweede keer in Vlaanderen een Aziatische hoornaar gespot, een wesp die een gevaar betekent voor de bijenpopulatie. Dat meldt de Krant van West-Vlaanderen. “Onze honingbijen hebben er geen verhaal tegen. Bij een prospectie is er voorlopig geen nest gevonden maar in Nederland zetten ze zelfs drones met warmtecamera’s in om de nesten te vinden”, zegt Tim Adriaens, expert exoten bij het Instituut voor Natuur en Bosonderzoek (INBO).
De eerste Aziatische hoornaar in Vlaanderen werd in mei waargenomen in een bijenkast in Oudenaarde. De imkers werden toen opgeroepen om alert te zijn. In tegenstelling tot inheemse wespensoorten, vangt de Aziatische hoornaar honingbijen aan de ingang van een kast. De soort vormt niet alleen een nieuwe bedreiging voor de imkerij, maar kan ook een probleem worden voor de inheemse bestuivers, zoals zweefvliegen, solitaire bijen, muggen en andere insecten die bestuivingsdiensten leveren. Ze staat daarom op de Europese lijst van te bestrijden exoten.
Om de verspreiding tegen te gaan of in te dammen, moeten de nesten verdelgd worden. De kunst is het nest te vinden, zegt Adriaens. “Vandaag is een prospectie uitgevoerd maar er werd geen nest gevonden. Vermoedelijk ging het om een individueel exemplaar. In Nederland zetten ze zelfs drones met warmtecamera’s in om de nesten te vinden. De brandweer van Zwevegem heeft ook drones maar bij ons zijn ze nog niet ingezet.”
De soort werd in 2004 met een lading Chinees aardewerk in Frankrijk binnengebracht. Sindsdien verspreidt de wesp zich met 60 tot 100 kilometer per jaar en in november 2016 werd een eerste nest aangetroffen en vernietigd in Guignies in de provincie Henegouwen.
Dieren Ben jij ook zo iemand die bij het zien van een spin meteen een schoen of boek zoekt, dan denk je in het vervolg best even twee keer na. Spinnen doden trekt immers meer spinnen aan. Dat zegt Koen Van Keer, spinnenspecialist van Natuurpunt, aan VTM Nieuws. “Leef er gewoon mee samen. Ze doen niemand kwaad, integendeel.”
De herfst is inmiddels in het land, en daarmee ook de spinnen. Niet dat ze zijn weggeweest, want spinnen zijn er altijd. “Spinnen zitten vaak al de hele tijd in huis en verlaten nu pas hun web”, zegt Van Keer, “om op zoek te gaan naar een vrouwtje. Ze verlaten hun web en vallen zo sneller op bij mensen.
Maar ook al heeft u het niet begrepen op spinnen, ze doden is volgens Van Keer geen goed idee. “Dat heeft juist een omgekeerd effect”, klinkt het. “Spinnen doen niemand kwaad, integendeel. Ze eten andere insecten op en zijn dus zeer nuttig in huis. Als je een spin gaat doden, is er meer voedsel voor andere spinnen en zullen ze meer eitjes gaan produceren, waardoor er dus meer spinnen zullen bij komen.”
Bizar Fraaie nieuwkomer in het Guinness Book of Records: sint-bernard Mochi mag zich voortaan de hond met de langste tong noemen. 18,58 centimeter meet het ‘kleinood’, daarmee wordt de 11,4 centimeter van pekinees Puggy ruim van de tabellen geveegd.
Asiawire/Facebook Het ontzagwekkende reptiel werd als een 'trofee aan de wasdraad' gehangen.
Bizar Een strijd op leven en dood: Robert Nababan heeft naar eigen zeggen het gevecht tegen een python van zeven meter gewonnen. De Indonesiër hield er wel enkele zware verwondingen aan over. Het ontzagwekkende reptiel werd in zijn dorp als een ‘trofee aan de wasdraad’ gehangen.
De 37-jarige man was op weg naar huis toen hij twee voetgangers voor zich zag verstijven: ze stonden oog in oog met een enorme slang. Nababan zag geen andere optie dan de confrontatie op de weg zelf aan te gaan.
De kerel, die als bewaker op een palmolieplantage werkt, werd gebeten in zijn arm en hand. Het bloederige tafereel deed niet veel goeds voorspellen, hij vecht nu voor zijn leven in het ziekenhuis. “Ik probeerde die slang te vangen, dat gevecht leek wel eindeloos te duren”, verklaarde hij vanop zijn bed.
Facebook/Asiawire Nababan werd gebeten aan zijn arm en hand.
Een slangenexpert heeft echter bedenkingen bij zijn ‘heldenverhaal’. “Een slang van die omvang moet minstens door vier of vijf mannen in bedwang gehouden worden. En hoe heeft hij die kolos gedood? Met zijn blote handen? Mensen beseffen niet hoe snel zo’n slang zich rond jou kan wikkelen. En dan heb je misschien nog maar een minuut te leven. Hij moet Bruce Lee zijn, anders kan dat niet. Maar als ik het toch mis zou hebben, ben ik de eerste om hem te feliciteren.”
Wat er ook van zij: het plaatje alleen al dwingt tonnen respect af. Niet elk kind kan zo’n reptiel als schommel gebruiken, toch?
Seks & Relaties Vandaag is het Werelddierendag, dus wie weet mag Blackie of Minoes wel voor één keer mee in het ‘ouderlijke’ bed slapen. Toch ziet 58% van de Belgen het niet zitten om het bed te delen met het huisdier van zijn of haar partner. Voor 15% is een huisdier in bed zelfs reden genoeg om meteen een punt achter de relatie te zetten. Dat blijkt uit een bevraging van datingapp Twoo.
Katten, honden, konijnen of zelfs slangen - dieren hebben duidelijk een speciaal plekje in het hart van de Belgen. Uit een bevraging bij 2000 Belgen op dating app Twoo blijkt dat het merendeel zijn leven zou riskeren om een dier in nood te redden. Sterker nog: één vijfde van de Belgische mannen en één vierde van de Belgische vrouwen vindt dieren belangrijker dan mensen.
Liever geen beest in bed Belgen hebben duidelijk een hart voor dieren, maar een goede nachtrust staat toch een trapje hoger. 58% ziet het namelijk niet zitten om het bed te delen met het huisdier van zijn of haar partner. Voor 15% is een huisdier in bed zelfs reden genoeg om meteen een punt achter de relatie te zetten.
Te veel haar? “We hebben niet gepolst naar de redenen voor deze afkeer,” zegt Lien Louwagie, woordvoerder van Twoo, “maar misschien ligt het wel aan de afkeer voor te veel haar. Uit onze cijfers blijkt namelijk ook dat maar liefst 55% van de Belgen niet zou willen daten met iemand met abnormaal veel lichaamsbeharing.” Nochtans zou slapen met je huisdier er voor zorgen dat je van een betere nachtrust geniet. Voor één keer toch eens proberen vandaag?
Voor 15% is een huisdier in bed zelfs reden genoeg om meteen een punt achter de relatie te zetten
Rilana Hamer uit het Nederlandse Brummen is zich naar eigen zeggen haast dood geschrokken toen ze de webcam die ze had gekocht bij winkelketen Action uit zich zelf zag bewegen. De twee maanden geleden aangekochte camera draaide zich in haar richting en een Franse stem sprak haar toe. “Bonjour madame.”
De vrouw doet haar relaas op Facebook. Ze smeekt winkelketen Action om de camera uit het assortiment te halen. Hamer krijgt veel bijval, maar in de reacties wordt ook gezegd dat zoiets niet kan gebeuren als de gebruiker het standaardwachtwoord aanpast.
De vrouw had het gadget, dat werkt via WiFi, gekocht om haar hondje in de gaten te kunnen houden. “Het meest ideale was daarbij dat je ook kunt praten via de webcam.”
Samen met een vriendin sloot ze het apparaat later nogmaals aan. In het filmpje dat ze daarvan op Facebook deelt, is te horen hoe ze in het Frans en Engels wordt toegesproken. Als haar een onzedelijk voorstel wordt gedaan, vindt ze het genoeg geweest: “We haalden de stekker er uit en deden de camera weer in de doos.. Huilend, van slag.”
Hamer vraagt andere facebookgebruikers om het bericht te delen. Daar is inmiddels meer dan tweeduizend keer gehoor aan gegeven.
Geschrokken
Winkelketen Action is geschrokken van het bericht, en heeft de camera van Rilana opgehaald. Volgens woordvoerster Yvette Moll van Action wordt de camera nu door de leverancier onderzocht. Moll erkent dat de zaak erg vervelend is voor Rilana. De vraag is of het aan de camera ligt of aan een verkeerd gebruik van wachtwoorden en WiFi-verbiding.
De camera is sinds mei in het aanbod. De keten ontving niet eerder een dergelijke klacht.
Dat voorzichtigheid geboden is, werd in augustus nog duidelijk. De Russische website insecam.org bleek toen nog steeds beelden van ettelijke, onbeveiligde Belgische bewakingscamera’s te streamen.
De Slowaakse marathonloper Jozef Urban heeft zichzelf aardig bloot gegeven tijdens een marathon is de Slowaakse stad Košice.
Toen Urban enkele honderden meters was verwijderd van de finish versnelde hij z’n tempo om zijn persoonlijke record te verbreken dat lukte uiteindelijk wel maar tegen welke prijs?
Het geslachtsdeel van de renner kwam even kijken wat er allemaal aan de hand was. Mensen langs de kant moedigden hem aan alsof er niets aan de hand was. Urban zelf had niets door of het kon hem niets schelen. Hij zet zelfs een nieuw persoonlijk record waar hij ruim 27 seconden sneller is dan zijn vorige record. Zelf eindige de renner met de tijd 2:21:51 op een mooie tiende plek.
De wedstrijd werd natuurlijk ook vastgelegd op de gevoelige plaat en dat leverde de volgende beelden op.
In de Kop van Overijssel is het een drukte van belang. Vogelspotters komen van heinde en verre om de keizerarend die er rondvliegt met eigen ogen te zien.
Het is ook echt bijzonder om het dier te spotten, want de grote vogel komt eigenlijk nooit in ons land. Volgens spotters is dit pas de tweede keizerarend die Nederland met een bezoekje vereert.
De spotters houden elkaar op de hoogte via whatsapp en via dutchbirdalerts.nl. De berichten komen uit de omgeving van Genemuiden. Een van de spotters beschrijft dat de vogel daar pogingen doet om een haas te vangen.
Kruidvat waarschuwt in een krantenadvertentie voor de Playing Kids ‘activiteitenballen’ die bij de keten zijn verkocht, plastic ballen met een speelgoedje erin. De helften van de bal kunnen loslaten waardoor het speeltje vrijkomt. Kleine kinderen kunnen daarin stikken.
Wie zo’n set activiteitenballen heeft gekocht, kan die terugbrengen naar de winkel en krijgt dan het aankoopbedrag terug.
Tonight – October 5, 2017 – that full moon you’ll see ascending in the east after sunset is the Northern Hemisphere’s Harvest Moon.
Over the years, we’ve seen lots of informal uses of the term Harvest Moon. Some people (in the Northern Hemisphere) call the full moons of September and October by that name. And that’s fine. For the few months around the autumn equinox – both September and October for us in the Northern Hemisphere – the time of moonrise is close to the time of sunset for several evenings in a row, around the time of full moon. It’s as if there are a few full moons in a row during each autumn month.
Astronomers are scientists, though, and it’s no surprise that, to them, the term full moon or the name Harvest Moon means something very specific. To astronomers, the Harvest Moon is the full moon closest to the September equinox, and full moon comes at the instant when the moon is 180o from the sun in ecliptic – or celestial – longitude.
The closest full moon to the autumn equinox reaches the crest of its full phase on October 5 at 18:40 UTC. For us in the continental U.S., the moon turns precisely full during the daytime hours on Thursday, October 5. By U.S. clocks, that full moon instant comes at 2:40 p.m. Eastern Daylight Time, 1:40 p.m. Central Daylight Time, 12:40 p.m. Mountain Daylight Time, 11:40 a.m. Pacific Daylight Time, 10:40 a.m. Alaskan Daylight Time and 8:40 a.m.Hawaiian Standard Time.
But don’t worry too much about the instant of full moon, or the time on your clock, or even where you are on the globe. No matter where you live worldwide, you’ll see a full-looking moon shining from dusk until dawn on the night of October 5.
Tonight’s October Harvest Moon rises in the east around sunset, climbs highest up around midnight and sets in the west around sunrise. At the vicinity of full moon, the moon – as always – stays out all night long.
Is tonight’s moon the Harvest Moon? It sure is – at least for the Northern Hemisphere!
Meanwhile, for the Southern hemisphere, this is the first full moon of spring.
Day and night sides of Earth at the instant of full moon (2017 October 5 at 18:40 Universal Time) via Earth and Moon Viewer. The shadow line at left represents sunset October 5, and the shadow line at right depicts sunrise October 6.
Moonrise over Smoke Lake, Algonquin Park, Ontario, Huntsville Canada, from EarthSky Facebook friend Adam Falardeau.
What’s the big deal about the Harvest Moon? Why are the full moons special in autumn? Around the time of the autumn equinox, the ecliptic – or the path of the sun, moon, and planets – makes a narrow angle with the horizon at sunset.
Every full moon rises around the time of sunset, and on average each successive moonrise comes about 50 minutes later daily. But, on September and October evenings – because of the narrow angle of the ecliptic to the horizon – the moon rises sooner than the average.
So, instead of rising 50 minutes later in the days after full moon, the waning gibbous moon might rise only 35 minutes later, or thereabouts, for several days in a row (at mid-northern latitudes). At far northern latitudes – like at Fairbanks, Alaska – the moon rises about 15 minutes later for days on end.
That fact was important to people in earlier times. For farmers bringing in the harvest, before the days of tractor lights, it meant there was no long period of darkness between sunset and moonrise for several days after full moon. And that meant farmers could work on in the fields, bringing in the crops by moonlight. Hence the name Harvest Moon.
At our mid-northern latitudes, watch for the Harvest Moon to shine from dusk until dawn for the next few to several days.
"Love Letters" Love letters straight from your heart Keep us so near while apart
I'm not alone in the night When I can have all the love that you write I memorize every line And I kiss the name that you sign And darling then I read again Right from the start Love letters straight from your heart
I memorize every line And I kiss the name that you sign And darling then I read again Right from the start Love letters straight from your heart
Alison Moyet
Love Letters in the sand
On a day like today We pass the time away Writing love letters in the sand.
How you laughed when I cried Each time I saw the tide, Take our love letters from the sand.
You made a vow that you would ever be true, But somehow that vow meant nothing to you. Now my broken heart aches With every wave that breaks, Over love letters in the sand.
(Whistlin')
Now my broken heart aches With every wave that breaks Over love letters in the sand
Een sterke maag nodig voor de beelden van de hondenvlees industrie ( honden worden levend kapot geslagen voor mals vlees
Helpt u mee? Iedere euro helpt...... Soi Dog Foundation in Phuket wordt in Nederland vertegenwoordigd door: Stichting Soi Dog KvK nummer 37120202 Hoornseweg 17 1687ND Wognum email: netherlands@soidog.org Bankgegevens: Rabobank Hoorn Medemblik Nieuwe Steen 29 1625 HV HoornIBAN: NL95RABO0113454880 BIC (SWIFT): RABONL2U
Dear Erna, Here's the thing. The power compassionate people like you have to accomplish the seemingly impossible is a force to behold. I see it every day and it's simply incredible. And I would like to tell you a story that will hopefully help you to see it too.
Back in 2011, when Soi Dog Foundation declared war on the Thai dog meat trade, it would have been easy to feel very alone. The hideous trade - cruel beyond belief - was run by powerful organised criminal gangs. We were a small organisation helping stray animals hundreds of miles from the heart of dog meat trade territory. What could we do?
And the truth is Erna, without people like you, we wouldn't have been able to do anything.
This is Clementine. They planned to eat her. She was one of hundreds of dogs in an illegal shipment being trafficked out of Thailand and into Vietnam. Had she survived the journey, she would have had rice forcibly pumped into her stomach to increase her weight, before being moved on to her final destination, most likely Hanoi. Terrified, she would have then spent days in an overcrowded cage, watching her companions being dragged out and skinned alive in front of her. She would have been left in no doubt that she was next. These animals are sentient beings; it is heartbreaking to imagine the fear and stress dogs like Clementine go through.
Where does one even begin trying to tackle such cruelty? How does a small organisation even make a dent in a trade so horrific it has been described as one of the biggest animal welfare concerns in the world? Well Erna, people like you made it happen. Through their determination and unwavering support, animal lovers like you didn't just dent the Thai dog meat trade, they smashed it. Please click here now to join the fight!
Clementine, rescued along with the hundreds of others with her
Today, the dog meat trade in Thailand has been decimated. While we still continue to hunt and shut down small-time operators, the large-scale illegal transport of Thai dogs to Vietnam - up to half a million a year at its height - is a relic of the past. This is what people like you have accomplished. Will you please click here now to join them?
Today, thousands of miles from the Thai border, a New York family like to spend their spare time hiking and camping with their beloved dog. They take her on road trips where she explores many new places and is just as loving to the strangers she meets as she is to her own family. Her family describe her simply as the one who completes them. That dog is Clementine.
Erna, thanks to all those who joined me in the war on Thailand's dog meat trade, thousands of dogs like Clementine are enjoying happy new lives all over the world. It warms my heart and yes, it makes me smile every time I get pictures like this:
But should we sit back now? Absolutely not! Across many Asian countries, the dog meat trade continues unabated. In places like Vietnam, Cambodia, Indonesia, South Korea, and China to name just a few, man's best friend continues to be snatched from homes or the street, and then tortured and slaughtered. Let's see this war through to the end. Let's finish what we started!
While the situation is different to Thailand in that the trade in many of these countries is still legal, there is one shining light these nations have in common - the younger generations are on our side. And if we stand strong and determined beside them, the Asian dog meat trade will one day be a thing of the past. Click here now to help make it happen.
Erna, let's finish what we started. Let's smash the dog meat trade. John Dalley Co-Founder Soi Dog Foundation
Niet te geloven ! Zoiets afschuwelijks heb ik nog nooit gezien in de naam van 'kunst' ( video ) !
Voordierenblogger
zondag 1 oktober 2017
Niet te geloven ! Zoiets afschuwelijks heb ik nog nooit gezien in de naam van 'kunst' ( video )
Het Guggenheim museum in New York zou vanaf 6 oktober van start gaan met de expositie, ‘Art and China after 1989: Theater of the World’. Maar hebben gisteren dankzij de petitie ‘Promote Cruelty-Free Exhibitits at the Guggenheim’, in een verklaring geschreven de expositie niet in hun portfolio op te nemen. De expositie bevatte in verschillende vormen wreedheid tegen dieren, in naam van kunst.
Guggenheim stopt expo met dierenmishandeling na petitie | Video still youtube
Als reactie op de petitie heeft het Guggenheim het volgende statement op hun website gepubliceerd:
“Vanwege zorgen voor de veiligheid van onze medewerkers, bezoekers en deelnemende artiesten hebben we besloten de kunstwerken “Dogs That Cannot Touch Each Other” (2003), “Theater of the World” (1993), en “A Case Study of Transference” (1994) in de aankomende expositie “Kunst en China na 1989: Theater van de Wereld” niet te tonen. Howel deze kunstwerken eerder tentoongesteld zijn in musea in Azië, Europa en de Verenigde Staten spijt het ons dat geweldsbedreigingen deze beslissing noodzakelijk maken. Als een instituut van de kunsten toegewijd aan het presenteren van een veelvoud aan stemmen zijn we ontzet dat we kunstwerken moeten achterhouden. Vrijheid van expressie is, in verleden en toekomst, van de grootste waarde voor het Guggenheim.”
In de expositie waren verschillende vormen van dierenmishandeling te zien. Zo hebben de Chinese kunstenaars Peng Yu en Sun Yuan in 2003 vier paar pitbulls in harnassen op acht houten loopbanden gebonden voor een ‘live performance’. De dieren stonden tegenover elkaar, rennend naar elkaar toe, zonder de mogelijkheid daadwerkelijk bij elkaar te komen. Een ongelooflijk stresserende en frustrerende situatie voor dieren die getraind zijn om te vechten. Van deze zeven-minuut durende ‘performance’ in China was een video gemaakt, compleet met ‘krankzinnige’ en ‘schuimbekkende’ close-ups die in het museum in New-York tentoon gesteld zou worden.
Een ander voorbeeld was tevens een video van een project van kunstenaar Xu Bing, die tijdens een expositie in Beijing in 1994 allerlei verschillende, zinloze tekens als een zwijn en een zaag op de lichamen van twee varkens stempelde, terwijl de varkens al parend op display werden gezet. Tijdens de rest van de expositie zouden er ook levende dieren als reptielen, amfibieën en insecten in glazen kooien te zien zijn zodat bezoekers de dieren goed zouden kunnen zien. “Tijdens de drie maanden durende expositie zullen verschillende dieren opgegeten worden en anderen zullen sterven van vermoeidheid. Grotere dieren zullen waarschijnlijk wel overleven. Eens in de zoveel tijd zal een dierenwinkel de dode dieren vervangen.” Schrijft de New York Times in een artikel gewijd aan de expositie. De petitie was een initiatief van Stephanie Lewis via Change.org, een website waar petities gestart kunnen worden. Lewis schrijft op de website:
“Help ons een boodschap te zenden aan het Guggenheim door deze petitie te tekenen. Laat ze weten dat wreedheid jegens dieren geen plaats verdient in kunst in de Verenigde Naties, evenmin ergens anders in de wereld. Deze aanval op dieren in de naam van kunst zal niet getolereerd of gesteund worden.”
Onvoorstelbaar, net als toen : Kunstenaar laat hond verhongeren Kunst is grenzeloos. De nazi's wilden kunst verbieden dus dan weet je het wel. Stel jezelf open voor de kunstenaar Guillermo Habacuc Vargas die een projectje had met een straathond. Dat ging als volgt: Guillermo liet twee kinderen een zielige straathond vangen. Die hond zette hij vervolgens in een hoekje aan een touw in een kunstgalerie in Honduras. De hippe bezoekers werd gezegd dat ze de hond beslist niet mochten voeren, want dan ging het kunstproject kapot. Gevolg. Niemand van die dikbrillen voerde de hond, die aldus onder het oog van kunstliefhebbers de hongerdood stierf. Lees hier het hele relaas. Kunst omdat het moet. https://www.youtube.com/watch?v=e2syFxTgI5M De ogen van dit arme weerloze dier zal ik nooit vergeten.. In ons eigen land hebben we de totaal gestoorde "Tinkerbel".
Ook in het stadje zelf probeert Anja de meest hongerige honden te helpen met wat voer. Deze hond komt met een lege zak Anja vragen om nog wat te mogen hebben...
Anja Biezeman helpt katten in nood in Griekenland
Katten, katten, katten in Griekenland. Niet voor het eerst en vast niet voor het laatst. Want wat zijn er véél… En helaas niet altijd in benijdenswaardige omstandigheden. Anja Biezeman kan daarvan meepraten. Zij woont in het plaatsje Pilion en ondanks haar eigen lichamelijke mankementjes redt ze wat er te redden valt.
We kennen Anja al vele jaren. Ze woonde toen nog gewoon in Nederland en was altijd al een enthousiaste fan van onze stichting. Vooral als het om hulpprojecten voor zwerfkatten ging, kwam er altijd een donatie van haar.
Op een dag schreef ze ons, dat zij ging emigreren naar Griekenland. Zowel voor haar eigen gezondheid, maar ook om de ontelbare kwetsbare zwerfkatten daadwerkelijk daar te kunnen gaan helpen.
In de eerste mails die ze ons stuurde, vertelde ze al dat de situatie voor de zwerfdieren nog veel erger daar bleek te zijn, dan ze had verwacht. Het leed van de vele zwerfkatten maar ook zwerfhonden deed haar pijn, maar nu kon ze tenminste ook echt wat voor die arme gewonde en/of zieke dieren gaan doen.
Ook in Griekenland hebben veel katten last van oogziektes.
Anja komt zwerfkatten overal tegen, die honger en dorst hebben.
Vergiftigingen
Vooral de dieren die ernstig moesten lijden door de meedogenloze vergiftigingen, maakten haar erg verdrietig maar ook strijdbaar. Ze ving steeds meer getroffen dieren op en om dierenartskosten uit de sparen, werd ze ook steeds inventiever met het zelf dokteren, hoe vaak eenvoudige gezondheidsproblemen verholpen konden worden.
Anja gaat dagelijks een grote rond doen. Dan komt ze altijd gewonde dieren tegen, die vaak langs de kant van de weg of in het struikgewas liggen te lijden. Meestal moeten deze dieren dagenlang een pijnlijke strijd tegen de dood vechten. Met een heel grote kans dat zij dat verliezen en uiteindelijk van dorst, honger en uitputting hun laatste adem uitblazen.
Van de Grieken zelf hoeven deze dieren het niet te hebben. Alleen al een dier door Anja wordt gevonden, heeft het geluk en wordt het door haar meegenomen naar haar huisje. Vaak kan ze zelf wat voor het dier doen, soms gaat ze ermee naar de dierenarts.
Ook probeert zij zoveel mogelijk zwerfdieren te laten steriliseren. Ze weet dat dat het allerbelangrijkste is, maar de dierenartsrekening loopt al zo hoog op….
Ook voor zwerfhonden gaat ze diverse voederplekken langs.
Er komt voor de zwerfdieren weer een heel koude winter aan.
Met dit hulpproject willen wij haar met haar geweldig goede werk gaan helpen. Eindelijk een echte dierenvriend voor al die honderden arme dieren, die meestal alleen geschopt en geslagen worden.
Anja is ook actief met dieren ter adoptie aanbieden. Ze kunnen vrij eenvoudig naar Nederland of België worden meegenomen om te woorden geadopteerd. Op naar een véél betere en liefdevollere plek op aarde…. Kijk maar eens op haar Facebook pagina’s met foto’s van enkele langzitters.
Dus natuurlijk zou het ook geweldig helpen als er weer iemand een dier van haar adopteert. Jullie weten dat er dan meteen twéé dieren geholpen worden. Degene die hier een fijn thuis krijgt maakt weer plek voor een andere stakker die bij Anja eten en veiligheid mag ervaren.
Laten wij met ons allen Anja gaan helpen bij haar prachtige werk om voor veel zwerfdieren de reddende engel te zijn.
Met onze donaties kan zij heel goed werk doen. Van harte aanbevolen!
Weer een aantal katten klaar om te worden gesteriliseerd. Alleen met donaties kan Anja hiermee doorgaan...
Ik ben Leny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bosheks.
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenleny tao4 oktober 2017 om 00:38
Onvoorstelbaar, net als toen : Kunstenaar laat hond verhongeren
Kunst is grenzeloos. De nazi's wilden kunst verbieden dus dan weet je het wel. Stel jezelf open voor de kunstenaar Guillermo Habacuc Vargas die een projectje had met een straathond. Dat ging als volgt: Guillermo liet twee kinderen een zielige straathond vangen. Die hond zette hij vervolgens in een hoekje aan een touw in een kunstgalerie in Honduras. De hippe bezoekers werd gezegd dat ze de hond beslist niet mochten voeren, want dan ging het kunstproject kapot. Gevolg. Niemand van die dikbrillen voerde de hond, die aldus onder het oog van kunstliefhebbers de hongerdood stierf. Lees hier het hele relaas. Kunst omdat het moet.
https://www.youtube.com/watch?v=e2syFxTgI5M
De ogen van dit arme weerloze dier zal ik nooit vergeten..
In ons eigen land hebben we de totaal gestoorde "Tinkerbel".