Bron: Wikipedia. Fotograaf: Andreas Trojak

Door gastauteur Bart Brands

Vluchtelingen, migranten, buitenlanders. Verschillende benamingen voor groepen mensen waarvan de oorsprong niet in Nederland ligt. Dat we met elkaar hebben afgesproken dat we vanuit een daad van compassie, mensen in ons land welkom heten die in hun eigen land worden vervolgd of waar oorlog woedt is buitengewoon. Buitengewoon omdat we in West-Europa een lastig te aanvaarden of te leren manier van leven volgen. Manieren van leven die voortkomen uit honderden jaren cultuur-religieuze en opvoedkundige omgang met elkaar en waardoor een fijnmazig web van gedragingen, bewegingen en etiquette ons leven dicteren.

Een olifant in de kamer.

De introductie van deze manier van leven aan iemand die vanuit een willekeurig land uit bijvoorbeeld het Midden-Oosten of Afrika naar Nederland komt, heeft een enorme impact. Ook kan de afstand tussen onze culturen over het algemeen ook nooit meer overbrugd worden[1]. Dat wetende en ervaren ontstaan er een aantal vraagstukken die tot de dag van vandaag helaas onbespreekbaar blijken. Vandaag breek ik een lans om de olifant in de kamer zichtbaar te maken en eerlijk te spreken over de gelijke behandeling die in heel Europa en de hele westerse wereld ellende voortbrengt.

Niet elke cultuur is gelijk.

Je hoeft maar een wandeling te maken door mijn geliefde Schilderswijk te maken om je soms in een ander land te wanen. Een wijk waar mensen er niet alleen anders uitzien, maar waar de gebruiken vooral verschillend zijn. En ik neem de bewoners van de Schilderswijk geen moment kwalijk dat zij zich gedragen zoals ze dat doen. Om vanuit een ander land of met zo’n fundamenteel andere cultureel religieuze achtergrond in Nederland te moeten leven kan enorm lastig zijn. Het gemak waarmee wij accepteren dat zij hun levenswijze behouden en er zo segregatie wordt gesubsidieerd, maakt ons niet tolerant maar vergroot die afstand tussen onze culturen juist.

Globalisten en aanhangers van een utopische ‘nieuwe wereld orde’.

Ik schrijf hier niets nieuws op. Er zijn talloze studies gewijd aan het onderzoeken van trauma’s bij migranten, de moeite van het integreren en iedereen weet dat drie generaties niet westerse allochtonen zichzelf nog steeds meer verbonden voelen met het thuisland van hun grootouders dan dit land. Kunnen we hen dat kwalijk nemen of moeten we kijken naar de mensen die, alle feiten negerend, een ideologie van een geglobaliseerde ‘nieuwe wereld orde’ aanhangen en beleid maken dat deze utopie nastreeft?

Gelijke behandeling in een ongelijke wereld.

We zien dat de overheid zich steeds meer probeert te zien als een dienstverlener die zich aan het individu wil aanpassen maar tegelijk zien we dat diezelfde overheid krampachtig vasthoudt aan een gelijke behandeling in ongelijke gevallen. Dat is niet alleen naïef maar kan ook bijzonder gevaarlijk zijn. Ik heb er al over geschreven in mijn column over corruptie en die werd vorige week weer actueel

toen bleek dat een informant van de politie juist aanspoorde tot het plegen van een aanslag.[2] Dat onze overheid er met al dit overweldigende bewijs er voor blijft kiezen om mensen met fundamenteel en cultureel religieus fundamenteel andere achtergrond niet alleen gelijk blijft behandelen zal West-Europa meer kosten dan het nu al doet en zal ondanks het wensdenken van policorpolitici niet met zalvende woorden en subsidies kunnen worden verholpen.

[1] Uitzonderingen daargelaten.

[2] https://www.telegraaf.nl/nieuws/855366/informant-duitse-politie-spoorde-terreur-aan 

Dit stuk werd eerder gepubliceerd op Terreur Nieuws

Twitteraccount Bart Brands