GAIA (België) maakte de basis van deze versie van het script van de CIWF-film 'Some lie dying'.

Deze filmfragmenten, met Nederlands commentaar zijn te vinden op CIWF Holland. Tevens tref je daar een petitie aan tegen internationaal transport van landbouwhuisdieren.

Internationale diertransporten

Elk jaar worden er miljoenen schapen, varkens en runderen door heel Europa getransporteerd, vaak gaat het om extreem lange reizen.

De ‘1995 EU vervoersrichtlijn’ is verwelkomd door Europese regeringen als een maatregel om het leed van dieren tijdens lange transporten aan banden te leggen. Om erachter te komen of deze vervoersrichtlijn echt werkt, hebben dierenwelzijnswerkers de vrachtwagens met levende dieren in de gaten gehouden.

Veel van de één miljoen lammeren en schapen die elk jaar vanuit Groot Brittannië worden geëxporteerd, worden eerst naar punten in België  en Nederland vervoerd. Daar vandaan worden ze, na een pauze van ongeveer een dag, verder getransporteerd naar slachthuizen in Italië, Griekenland en Spanje.

“Compassion in world farming” (CIWF) volgde deze schapen helemaal vanuit België tot aan het Zuiden van Italië op hun reis dat meer dan 2000 kilometer bedroeg en dertig uur duurde. Wanneer de reis van Groot Brittannië naar België erbij wordt gerekend, dan kom je op zeker veertig uur uit.

Tijdens een eerdere gelegenheid lukte het ons om in een Italiaans slachthuis te filmen waar de schapen die we gevolgd hadden, werden geslacht. Daar zagen we tot onze verbijstering dat dieren aan hun achterpoten werden rondgesleurd.

Enorme aantallen schapen komen vanuit Groot Brittannië, Frankrijk en Spanje en worden overspoeld in de Italiaanse haven van Bari. Daarvandaan worden ze naar Griekenland verscheept om uiteindelijk geslacht te worden. Voor de Britse dieren duren deze reizen ellenlang, variërend van 65 tot meer dan honderd uur.

Tijdens één gelegenheid in Bari stuitten de onderzoekers op twee vrachten van Britse en Franse schapen die 48 uur stonden te wachten voor een vrachtschip naar Griekenland. Tijdens deze periode werden de dieren op de trucks achtergelaten in een immense hitte zonder water.

Na twee dagen bevonden de dieren zich in een wanhopige toestand – snakkend en hijgend naar verse lucht.

Uiteindelijk, pas na herhaaldelijke verzoeken van de onderzoekers, besloten de Italiaanse autoriteiten dat de dieren uitgeladen mochten worden. Voor de meeste dieren kwam dit te laat. De onderzoekers hielpen bij het uitladen en tijdens dit proces beseften ze dat veel dieren dood waren of lagen te sterven.

Gedurende de twee dagen die volgden zijn er nog een aantal dieren gestorven. Volgens het officiële Italiaans rapport zijn er 115 Britse lammeren en 45 Franse schapen overleden in deze catastrofe.

Heel Europa ligt bezaaid met dit soort wrede transport routes.

Elk jaar worden meer dan een miljoen varkens vanuit Nederland naar Italië en Spanje vervoerd. Deze transporten duren veertig, vijftig uur of nog langer.

Duizenden runderen worden ieder jaar van Ierland en Duitsland naar Italië en Spanje en van Frankrijk naar Griekenland vervoerd.
Jonge kalven worden verscheept van Ierland naar Noord-Frankrijk en dan verder vervoerd over de weg naar Nederlandse runderenbedrijven. Hier worden ze gefokt in kleine kale hokken.

De dieren worden veelal mishandeld tijdens het in- en uitladen. Hier in Frankrijk worden de dieren geslagen om ze in beweging te krijgen.
De behandeling van dit kalf is volkomen onacceptabel.

Elk jaar worden meer dan honderdduizend paarden geëxporteerd vanuit Oost-Europa naar de EU om daar geslacht te worden. De meeste komen uit Polen, Litouwen en Roemenië. Voor het merendeel is de eindbestemming Italië.

Onderzoekers van de Duitse organisatie ‘Animals’ Angels’ volgden deze paarden vanuit  Litouwen. Zij worden door Polen gereden waar ze de eerste etappe punt bereiken in Zebrzydowice, vlakbij de grens tussen Polen en Tsjechië. Vervolgens worden ze door Tsjechië, Slowakije en Hongarije vervoerd. Wanneer ze uiteindelijk Hongarije bereiken, zijn de paarden vaak volledig uitgeput, gewond en ervaren ze veel stress. En dan zijn ze nog maar halverwege de reis met als eindbestemming de slachthuizen in Italië.

Dit paard belandde met z’n hoef in de ventilatiespijlen. Uiteindelijk wordt hij uit z’n lijden verlost. Dit gebeurt pas nadat er eerst is geprobeerd om z’n hoef te verwijderen. Het dier wordt van de truck geladen. Nog een slachtoffer van de wrede paardenhandel.

Onze film keert terug naar de reis van de Litouwse paarden. Vanuit Hongarije worden ze gereden door Slovenië. Eindelijk, na 46 uur reizen komen ze in Italië aan. Hier worden ze uitgeladen. Er is geen medische zorg beschikbaar. Het is zondag en geen dierenarts is aanwezig. De volgende dag hervat de reis zich en de dieren worden dwars door Italië vervoerd.

De paarden gaan de vierde nacht van hun reis in.
Uiteindelijk, om half elf ’s nachts bereiken ze de haven van Piombino aan de westkust van Italië. Hier worden ze op een schip geladen die ze naar Sardinië zal vervoeren. De volgende ochtend, om zeven uur, bereiken ze de haven van Olbia, gelegen in het Noorden van Sardinië.
Daarvandaan worden de dieren verder per vrachtwagen over het eiland getransporteerd, naar Cagliari in het Zuiden. Hier worden ze geslacht.

De totale reis van Litouwen naar Sardinië bedroeg 2500 kilometer en duurde 95 uur.

Eerder zagen we het lijden van Britse lammeren die naar Griekenland werden vervoerd. Een noodlottige gebeurtenis staat de dieren te wachten die de lange reizen overleven: geslacht worden in een Grieks slachthuis.

Het is ons gelukt om in drie schapenslachthuizen te filmen. Twee daarvan deden totaal geen poging om de dieren eerst te verdoven voordat ze geslacht werden. Ze werden simpelweg van de wagens af- en het slachthuis ingesleept. Binnen werden hun kelen doorgesneden terwijl ze nog bij volle bewustzijn waren. Daar werden ze aan hun lot overgelaten tot ze vanzelf doodbloeden.

Het derde slachthuis verdoofde de schapen wel, maar zo inadequaat dat sommige dieren alweer bij bewustzijn waren voordat hun kelen werden doorgesneden.

Elk jaar worden er duizenden Britse schapen geëxporteerd om deel te nemen aan rituele slachtingen in de open lucht tijdens de jaarlijkse Eid-el-Kabir festival in Frankrijk. Van een dier op de achtergrond in de film is al enige tijd geleden de keel doorgesneden. Toch is het nog in leven en ervaart het duidelijk enorm veel stress. De schapen worden geplaatst op “kantelbakken”. Dan worden ze met de kop naar beneden gehouden. Hun kelen worden doorgesneden terwijl ze nog in volle bewustzijn verkeren. Rituele slachtingen in de openlucht zijn verboden onder de Europese wetgeving.

Ieder jaar worden honderdduizenden runderen geëxporteerd vanuit de Europese unie – voornamelijk vanuit Ierland, Duitsland en Frankrijk – naar het Midden Oosten en Noord-Afrika.
In dit Libanees slachthuis treffen we een Ierse stier aan. De veewagen is niet voorzien van een helling dat het uitladen zou kunnen vergemakkelijken. In plaats daarvan valt het dier er gewoonweg uit. Z’n voorpoten zaten vastgebonden aan de zijkant van de wagen. Dit is met opzet gedaan om hem dichtbij een afvoerbuis te plaatsen. Wanneer zijn keel wordt doorgesneden stroomt z’n bloed door de afvoerbuis in plaats van over de vloer.

De Europese Commissie voor landbouwhuisdieren dringt aan bij de Europese Unie om een grote omwenteling te maken in het beleid ten aanzien van de lange-afstandstransporten. Deze willen zij opgeheven zien en ingeruild door vleeshandel.

Ondertussen in Australië:

Australië is het grootste exportland ter wereld van levende dieren. Schapen worden levend over zee vervoerd naar moslimlanden. De reis is onnodig – 80% van de Australische slachthuizen heeft een zogenaamd Halal-keurmerk, wat betekent dat daar vlees kan worden geproduceerd dat Moslims mogen eten. Ondank de economische overwegingen –deze industrie brengt jaarlijks ongeveer $900 miljoen in het laadje-, moet een onaanvaardbaar hoge prijs worden betaald en sommige Australiërs vinden deze barbaarse handel de opbrengst niet waard.

“Live export shame” is ontwikkeld met als doel het grote publiek in Australië en overzee te informeren over alle aspecten van de industrie in levende handel en de politieke betrokkenheid hierin. Klik hier voor foto’s van de schaamtevolle export.