Ik ben Leny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bosheks.
Ik ben een vrouw en woon in Planeet Aarde (Nederland) en mijn beroep is Medisch Entomoloog, Imker, Wiccan en Lichtwerker .
Ik ben geboren op 22/05/0000 en ben nu dus 2023 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Flora Fauna Muziek Wetenschap.
Meer dan een halve eeuw heb ik een dierenopvang ( Stichting/TAO Foundation) https://taofoundation.international/nl/ voor dieren die niemand meer wil hebben. Werk als ARA(Animal Rights Advocate) voor de dieren die geen stem hebben.Dieren/Cyber activist.
V
To see a world in a grain of sand And a Heaven in a wild flower, Hold Infinity in the palm of your hand And Eternity in an hour.
~be who you are and say what you feel because those that matter... don't mind... and those that mind... don't matter..
Nice to see you here.㋡
I am a Wild Earthling.
I do not identify with illusory (and illegitimate) nation-state constructs nor do I require such constructs to verify and validate the legitimacy of my existence.
An infiltrator and subverter of institutions of indoctrination,an anti-authoritarian and an insurgent anarchist, and gravitate towards insurrectionist and anti-civilization tendencies. It's just a matter of whose.
Anti New World Order! "for our children, and our children's children"
I am a seeker, searching for truth, special behind the lies that the Goverments try to tell us.
Do not believe everything, discover your own truth!!
And please do not alowed that they take advantage of you.
Open your eyes!
Take care my friends Stay Wild & Free.. !
Tree Teardrop
X
Dropbox
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Ronald 'Khalis' Bell, die in 1964 medeoprichter was van de groep Kool & The Gang, is woensdag op 68-jarige leeftijd onverwachts overleden. Volgens een verklaring van zijn uitgever stierf de muzikant in zijn huis op de Amerikaanse Maagdeneilanden, meldt Spin. De doodsoorzaak is niet bekendgemaakt.
Bell richtte de succesvolle band op met zijn broer Robert 'Kool' Bell en Spike Mickens, Dennis Thomas, Ricky Westfield, George Brown en Charles Smith. Kool & The Gang combineerde funk en soul met r&b en pop en scoorde wereldwijd hits.
De muzikant zat achter bekende nummers als Celebration, Cherish, Jungle Boogie en Open Sesame. In 2015 kreeg de groep een ster op de Hollywood Walk of Fame. In 2014 trad Kool & The Gang nog op in de toenmalige Heineken Music Hall.
Bell kreeg tijdens zijn leven tien kinderen en woonde met zijn vrouw op de Amerikaanse Maagdeneilanden. De muzikant wordt in besloten kring begraven.
We zijn er kapot van om CDES-ers te informeren over de dood van Ronald Bell a.k.a. Khalis Bayyan, mede-oprichter, saxofonist en 50+ jaar lid van de legendarische groep Kool & The Gang. Bell stierf naar verluidt in zijn huis aan een hartaanval. Hij was 68.
Een enorm getalenteerde groep muzikanten die niet één maar twee keer naar de top van de muziekwereld is gestegen, Kool & the Gang blijft een van de meest geliefde bands van de afgelopen halve eeuw.
Gevormd door Bell samen met zijn broer Robert “Kool” Bell en een stel van hun tienervrienden uit New Jersey in het midden van de jaren 60 (toen de Jazziacs genoemd), speelde de groep een aantal jaren traditionele jazz op regionale podia, waarbij ze langzaam hun stijl veranderden om er opkomende funk-geluiden van Sly and the Family Stone en James Brown. Ze werden in de vroege jaren 70 ondertekend door het De-Lite-label en verzamelden een kleine maar loyale nationale aanhang (met name voor hun release in 1971 Live at the Sex Machine). Het fortuin van de groep explodeerde in 1974 met Wild and Peaceful, een aanstekelijk rauw album dat drie geweldige hits voortbracht, “Funky Stuff”, “Hollywood Swinging” en “Jungle Boogie”, allemaal met geweldige instrumenten en teksten die virtueel door de groep werden geroepen. Maar zo snel als ze beroemd werden, vervaagde Kool & the Gang, hun ruige geluid leek niet op zijn plaats tegen de gladde, op dans gerichte geluiden die de populaire radio eind jaren ’70 begonnen te domineren.
Kool & the Gang was een bijzaak in de muziekwereld in 1979 toen ze de honing klinkende lead James J.T. Taylor en pop / jazz-producer Eumir Deodato voor een laatste snik, een glimmend dansalbum genaamd Ladies Night. Deodato vereenvoudigde en verzachtte de jazzstijlen van de groep in een zwaar geproduceerd pakket, met als frontman Taylor’s onweerstaanbare tenorstem. Het was een enorme hit, die leidde tot twee tophits, de titelverlaging en het midtempo “Too Hot”. Het was ook het begin van een bijna ongekende reeks van top 10 pop- en soulhits voor de groep die Kool & the Gang de best verkopende soulgroep van de jaren 80 zou maken.
Ladies Night werd gevolgd door de nog grotere Celebration, waarvan de vrolijke titelverlaging het themalied werd van talloze sportteams in de jaren 80 en een van de meest gespeelde nummers van een generatie. De volgende vijf jaar brachten hit na hit, waaronder de hitparades “Misled”, “Cherish”, “Take My Heart”, “Joanna”, “Fresh” en “Let’s Go Dancin ‘.” De aanstekelijke onschadelijkheid van hun muziek ging soms tot een dom uiterste (“Get Down On It”), maar de groep creëerde duidelijk een catalogus van plezierige, goed uitgevoerde stukken, zowel tijdens Deodato’s ambtsperiode als producer als nadat ze de productie van hun albums in 1983 – nummers die over het algemeen goed zijn verouderd. Hun album uit 1987, Forever, was wederom een hit, maar bood ook een waarschuwing dat de frisse geluiden die Kool and the Gang in 1979 introduceerde hun gang waren gegaan en formeel begonnen te klinken.
In 1987 verliet Taylor abrupt de band om een bescheiden succesvolle solocarrière na te streven (hij had één grote hit met “All I Want Is Forever”, een duet met Regina Belle), en de groep ging verder maar had nooit meer een hit. Ze brachten het volgende decennium door op het oldies-circuit voordat Taylor, wiens solocarrière was vastgelopen, weer bij elkaar kwam voor een reünietour in 1996 en het album State of Affairs, een buitengewoon plezierige schijf (en de sterkste tekst van de groep) die helaas werd genegeerd door zowel Pop als Soul radio. Hij bleef drie jaar voordat hij Kool and the Gang voorgoed verliet.
De band ging het nieuwe millennium in, eerst als een kwintet, en daarna, na de dood van Charles Smith in 2006, als een kwartet bestaande uit de gebroeders Bell (tegen die tijd droeg Ronald de naam Khalis Bayyan), George Brown en Dennis Thomas (alle originele groepsleden).
In 2004 brachten Kool and the Gang The Hits Reloaded uit, een album met nieuwe versies van hun grootste hits, met een aantal gastartiesten, waaronder Ashanti, Sean Paul, Jamiroquai en Blu Cantrell. Bovendien begon Robert “Kool” Bell te werken aan een muzikaal toneelstuk gebaseerd op de carrière van de groep. Ze volgden in 2006 met het dansnummer “Steppin Into Love”, hun grootste hit in bijna twee decennia, en begonnen te werken aan een nieuw album, Still Kool. Met de nieuwe 23-jarige zanger Jirmad Gordon bij de hand, bracht de band de nieuwe schijf in de zomer van 2007 uit met positieve recensies en een welkome terugkeer naar de hitlijsten.
Vijf jaar later, in 2012, werd Kool & The Gang onderdeel van een ongewoon duo, uitgenodigd door Van Halen om als warming-up act te dienen voor de uitverkochte reünietour van de rockband, en het klassieke geluid van Kool & the Gang naar een heel nieuw publiek. Ze volgden het jaar daarop met een vakantiealbum en keerden in 2016 terug naar de top 10 van de UAC-hitlijsten met “Sexy”.
Zelfs tijdens de quarantaine bleven Kool & The Gang actief, presteerden en plaatsten geweldige video’s, zoals deze een paar weken geleden.
Al die jaren, of ze nu jazz, hard funk of smooth soul speelden, hebben Kool and the Gang gestaan voor uitmuntend muzikaal vakmanschap en een geweldige relatie met hun fans. En het vreselijke nieuws van vandaag herinnert ons er opnieuw aan hoeveel deze band van broers al meer dan een halve eeuw heeft betekend. Rust zacht, Mr. Bell.
The summer rain like teardrops on my window. Reminds me of a time so long ago. And through each drop of rain I see, within my heart you'll always be. I pray you will remember me with love.
The golden shades of autumn all around us. They tell me nothing ever stays the same. And as the leaves all turn to brown, I watch them floating to the ground. I pray you will remember me with love.
As I look back on the springtime, there is one day I recall. Blankets of gold in the fields of love. Remember, remember.
The coldest days of winter draw so close now. You'll light the fire to keep away the chills. And in the embers you might see, a flame that burns for you and me. I pray you will remember me with love.
As I look back on the springtime, there is one day I recall. Blankets of gold in the fields of love. Remember, remember.
The coldest days of winter draw so close now. You'll light the fire to keep away the chills. And in the embers you might see, a flame that burns for you and me. I pray you will remember me with love. I pray you will remember me with love. I pray you will remember me with love....
Wenn eine Katze einen Streifzug durch die Straßen von Amsterdam unternimmt, gibt es jede Menge zu entdecken. Blässhühner etwa bauen ihre Nester in den Grachten und wehren gekonnt die Angriffe hungriger Möwen ab. Ratten begeben sich in ihrer unterirdischen Welt mit viel List auf Nahrungssuche. Ein frischer und vergnüglicher Blick auf die "wilde" Seite Amsterdams. „Amsterdam: Streifzug auf Katzenpfoten“ zeigt eine der lebhaftesten und dynamischsten Metropolen Europas aus dem Blickwinkel ihrer tierischen Bewohner. In Städten leben nicht nur Menschen. Für viele Wildtiere sind Straßen, Grachten und Gebäude aus Backstein, Glas und Stahl genauso anziehend wie die unberührte Natur. Amsterdam mit seinen gepflegten und weitläufigen Grünflächen ist der perfekte Ort, um die zuweilen drollige Symbiose zwischen Menschen und Tieren zu beobachten. Im Mittelpunkt des Doku-Zweiteilers steht eine clevere Stadtkatze. Sie nimmt uns mit auf ihre Spaziergänge durch Amsterdam und zeigt uns die „wilde“ Seite der holländischen Hauptstadt. Die weltberühmten Grachten und der Hafen erscheinen in einem ganz neuen Licht – als Lebensraum für eine große Vielfalt an Säugetieren, Vögeln und Tieren, die in und am Wasser leben. Der Graureiher etwa, der sein Mittagessen vom Fischmarkt stibitzt oder die Wanderratte, die ihre Jungen in einem Loch unter dem Straßenpflaster großzieht, sind für die Katze mindestens genauso wild und faszinierend wie Kröten, Eichhörnchen oder Igel. Amsterdam zieht seit jeher Kaufleute, aber auch Menschen aus anderen Ländern an. Fortschrittliches und tolerantes Denken hat hier seit Jahrhunderten Tradition. Die kulturelle Vielfalt findet sich auch in der Tierwelt wieder, denn in der Stadt leben nicht nur einheimische Arten wie Graureiher, Fuchs und Wanderfalke, sondern auch exotische „Einwanderer“ wie grüne Papageien, Süßwasserkrebse und pfiffige Wanderratten. Die Reihe zeigt die verschiedenen Gesichter und Stimmungen von Amsterdam: die seltenen Momente der Stille im Morgengrauen, das geschäftige Treiben zur Mittagszeit, das hippe Nachtleben. „Amsterdam: Streifzug auf Katzenpfoten“ – ein frischer und vergnüglicher Blick auf die Tierwelt mitten in der Stadt, von den Machern der erfolgreichen Kinofilme „The New Wilderness“ (2013) und „Holland, The Living Delta“ (2015). Dokumentation von Mark Verkerk und Ignas Van Schaick (NL 2020, 43 Min)
Wenn eine Katze einen Streifzug durch die Straßen von Amsterdam unternimmt, gibt es jede Menge zu entdecken. Blässhühner etwa bauen ihre Nester in den Grachten und wehren gekonnt die Angriffe hungriger Möwen ab. Ratten begeben sich in ihrer unterirdischen Welt mit viel List auf Nahrungssuche. Ein frischer und vergnüglicher Blick auf die "wilde" Seite Amsterdams. „Amsterdam: Streifzug auf Katzenpfoten“ zeigt eine der lebhaftesten und dynamischsten Metropolen Europas aus dem Blickwinkel ihrer tierischen Bewohner. In Städten leben nicht nur Menschen. Für viele Wildtiere sind Straßen, Grachten und Gebäude aus Backstein, Glas und Stahl genauso anziehend wie die unberührte Natur. Amsterdam mit seinen gepflegten und weitläufigen Grünflächen ist der perfekte Ort, um die zuweilen drollige Symbiose zwischen Menschen und Tieren zu beobachten. Im Mittelpunkt des Doku-Zweiteilers steht eine clevere Stadtkatze. Sie nimmt uns mit auf ihre Spaziergänge durch Amsterdam und zeigt uns die „wilde“ Seite der holländischen Hauptstadt. Die weltberühmten Grachten und der Hafen erscheinen in einem ganz neuen Licht – als Lebensraum für eine große Vielfalt an Säugetieren, Vögeln und Tieren, die in und am Wasser leben. Der Graureiher etwa, der sein Mittagessen vom Fischmarkt stibitzt oder die Wanderratte, die ihre Jungen in einem Loch unter dem Straßenpflaster großzieht, sind für die Katze mindestens genauso wild und faszinierend wie Kröten, Eichhörnchen oder Igel. Amsterdam zieht seit jeher Kaufleute, aber auch Menschen aus anderen Ländern an. Fortschrittliches und tolerantes Denken hat hier seit Jahrhunderten Tradition. Die kulturelle Vielfalt findet sich auch in der Tierwelt wieder, denn in der Stadt leben nicht nur einheimische Arten wie Graureiher, Fuchs und Wanderfalke, sondern auch exotische „Einwanderer“ wie grüne Papageien, Süßwasserkrebse und pfiffige Wanderratten. Die Reihe zeigt die verschiedenen Gesichter und Stimmungen von Amsterdam: die seltenen Momente der Stille im Morgengrauen, das geschäftige Treiben zur Mittagszeit, das hippe Nachtleben. „Amsterdam: Streifzug auf Katzenpfoten“ – ein frischer und vergnüglicher Blick auf die Tierwelt mitten in der Stadt, von den Machern der erfolgreichen Kinofilme „The New Wilderness“ (2013) und „Holland, The Living Delta“ (2015). Dokumentation von Mark Verkerk und Ignas Van Schaick (NL 2020, 43 Min)
Wenn eine Katze einen Streifzug durch die Straßen von Amsterdam unternimmt, gibt es jede Menge zu entdecken. Blässhühner etwa bauen ihre Nester in den Grachten und wehren gekonnt die Angriffe hungriger Möwen ab. Ratten begeben sich in ihrer unterirdischen Welt mit viel List auf Nahrungssuche. Ein frischer und vergnüglicher Blick auf die "wilde" Seite Amsterdams. „Amsterdam: Streifzug auf Katzenpfoten“ zeigt eine der lebhaftesten und dynamischsten Metropolen Europas aus dem Blickwinkel ihrer tierischen Bewohner. In Städten leben nicht nur Menschen. Für viele Wildtiere sind Straßen, Grachten und Gebäude aus Backstein, Glas und Stahl genauso anziehend wie die unberührte Natur. Amsterdam mit seinen gepflegten und weitläufigen Grünflächen ist der perfekte Ort, um die zuweilen drollige Symbiose zwischen Menschen und Tieren zu beobachten. Im Mittelpunkt des Doku-Zweiteilers steht eine clevere Stadtkatze. Sie nimmt uns mit auf ihre Spaziergänge durch Amsterdam und zeigt uns die „wilde“ Seite der holländischen Hauptstadt. Die weltberühmten Grachten und der Hafen erscheinen in einem ganz neuen Licht – als Lebensraum für eine große Vielfalt an Säugetieren, Vögeln und Tieren, die in und am Wasser leben. Der Graureiher etwa, der sein Mittagessen vom Fischmarkt stibitzt oder die Wanderratte, die ihre Jungen in einem Loch unter dem Straßenpflaster großzieht, sind für die Katze mindestens genauso wild und faszinierend wie Kröten, Eichhörnchen oder Igel. Amsterdam zieht seit jeher Kaufleute, aber auch Menschen aus anderen Ländern an. Fortschrittliches und tolerantes Denken hat hier seit Jahrhunderten Tradition. Die kulturelle Vielfalt findet sich auch in der Tierwelt wieder, denn in der Stadt leben nicht nur einheimische Arten wie Graureiher, Fuchs und Wanderfalke, sondern auch exotische „Einwanderer“ wie grüne Papageien, Süßwasserkrebse und pfiffige Wanderratten. Die Reihe zeigt die verschiedenen Gesichter und Stimmungen von Amsterdam: die seltenen Momente der Stille im Morgengrauen, das geschäftige Treiben zur Mittagszeit, das hippe Nachtleben. „Amsterdam: Streifzug auf Katzenpfoten“ – ein frischer und vergnüglicher Blick auf die Tierwelt mitten in der Stadt, von den Machern der erfolgreichen Kinofilme „The New Wilderness“ (2013) und „Holland, The Living Delta“ (2015). Dokumentation von Mark Verkerk und Ignas Van Schaick (NL 2020, 43 Min)
Wenn eine Katze einen Streifzug durch die Straßen von Amsterdam unternimmt, gibt es jede Menge zu entdecken. Blässhühner etwa bauen ihre Nester in den Grachten und wehren gekonnt die Angriffe hungriger Möwen ab. Ratten begeben sich in ihrer unterirdischen Welt mit viel List auf Nahrungssuche. Ein frischer und vergnüglicher Blick auf die "wilde" Seite Amsterdams. „Amsterdam: Streifzug auf Katzenpfoten“ zeigt eine der lebhaftesten und dynamischsten Metropolen Europas aus dem Blickwinkel ihrer tierischen Bewohner. In Städten leben nicht nur Menschen. Für viele Wildtiere sind Straßen, Grachten und Gebäude aus Backstein, Glas und Stahl genauso anziehend wie die unberührte Natur. Amsterdam mit seinen gepflegten und weitläufigen Grünflächen ist der perfekte Ort, um die zuweilen drollige Symbiose zwischen Menschen und Tieren zu beobachten. Im Mittelpunkt des Doku-Zweiteilers steht eine clevere Stadtkatze. Sie nimmt uns mit auf ihre Spaziergänge durch Amsterdam und zeigt uns die „wilde“ Seite der holländischen Hauptstadt. Die weltberühmten Grachten und der Hafen erscheinen in einem ganz neuen Licht – als Lebensraum für eine große Vielfalt an Säugetieren, Vögeln und Tieren, die in und am Wasser leben. Der Graureiher etwa, der sein Mittagessen vom Fischmarkt stibitzt oder die Wanderratte, die ihre Jungen in einem Loch unter dem Straßenpflaster großzieht, sind für die Katze mindestens genauso wild und faszinierend wie Kröten, Eichhörnchen oder Igel. Amsterdam zieht seit jeher Kaufleute, aber auch Menschen aus anderen Ländern an. Fortschrittliches und tolerantes Denken hat hier seit Jahrhunderten Tradition. Die kulturelle Vielfalt findet sich auch in der Tierwelt wieder, denn in der Stadt leben nicht nur einheimische Arten wie Graureiher, Fuchs und Wanderfalke, sondern auch exotische „Einwanderer“ wie grüne Papageien, Süßwasserkrebse und pfiffige Wanderratten. Die Reihe zeigt die verschiedenen Gesichter und Stimmungen von Amsterdam: die seltenen Momente der Stille im Morgengrauen, das geschäftige Treiben zur Mittagszeit, das hippe Nachtleben. „Amsterdam: Streifzug auf Katzenpfoten“ – ein frischer und vergnüglicher Blick auf die Tierwelt mitten in der Stadt, von den Machern der erfolgreichen Kinofilme „The New Wilderness“ (2013) und „Holland, The Living Delta“ (2015). Dokumentation von Mark Verkerk und Ignas Van Schaick (NL 2020, 43 Min)
Left blooming alone. All her lovely companions Are faded and gone. No flow'are of her kindred, No rosebud is nigh, To reflect back her blushes Or give sigh for sigh.
I'll not leave thee thou lone one To pine on the stem, Since the lovely are sleeping Go sleep thou with them; Thus kindly I scatter Thy leaves o'er the bed, Where thy mates of the garden Lie scentless and dead.
So soon may I follow When friendships decay, And from loves' shining circle The gems drop away! When true hearts lie withered And fond ones are flown..
Dr. Phil on Gaming & Virtual Worlds in Second Life ..
Dr. Phil on Gaming & Virtual Worlds
Ik ben op Second Life vanaf 2006 en zou het niet willen missen !
Linden Lab CEO Ebbe Altberg was guest on the Dr. Phil show Tuesday July 14th and had the opportunity to talk about the positive aspects of VR. I could not help but take a suggestion to remix the little bits on SL & complement them with some images from my Drax Files World Makers series. I hope this video makes the rounds and counters some of the stereotypes we hear all too often!
Tuesday, July 14, 2015
Dr. Phil Features Second Life in Show on Game Addiction
Dr. Phil is featuring Second Life and Linden Lab's Ebbe Altberg in an episode on gaming addiction, unsurprisingly titled, "Won’t Work, Won’t Go to School: 'My Son Just Wants to Game All Day'". Haven't seen the episode yet, but it's very valid to include Second Life within the topic of addiction, for at least a couple reasons:
I field a lot of media requests from reporters who want to discuss Second Life as an example of gaming addiction, so it's not surprising Dr. Phil's people approached Linden Lab on that front. As it happens, I was just thinking about this topic from another direction, when reading comments on last week's post explaining why Second Life is best understood as a game - like this one from George Karmand:
There are very few publications where you could get articles about Second Life published if you (Wagner James Au) framed it as a non-game. For example, that article you wrote for Polygon (a video games blog) repeatedly referred to Second Life as a game. Polygon almost certainly wouldn't have published it otherwise.
For the record, in the Polygon post, I originally described Second Life as "an MMO", which is ambivalent enough of an acronym to mean "massive multiplayer online roleplaying game" or "massive multi-user online world", but didn't protest when the editor just changed that to "game". Why? Partly because, having written about Second Life for over twelve years, I'm resigned to the reality that the outside media is going to put Second Life in the category it most resembles and non-users can easily understand, and that's "online game". And I'd rather have Second Life featured in the media than not at all. I imagine Linden Lab made that same decision when they decided to work hand-in-hand with Dr. Phil to feature Second Life in a show about gaming addiction.
‘Waarom vechten we tegen corona zonder de oorzaak te bespreken?’
Overheden wereldwijd nemen drastische maatregelen om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan. Ondertussen is er een heldere manier om de bron van veel van dit soort infectieziekten aan te pakken, zegt Armanda Govers. Namelijk: stoppen met dieren eten.
Er is een verband gevonden tussen fijnstof en corona: 20 procent méér fijnstof in de lucht, leidt tot wel een verdubbeling van het aantal coronabesmettingen. Dit blijkt uit onderzoek van de Wereldbank en de Vrije Universiteit van Amsterdam. Fijnstof neemt toe bij intensieve veeteelt, omdat daar veel stikstof en ammoniak bij vrijkomt.
In de gebieden in Nederland met significant meer coronadiagnoses, Oost-Brabant en Noord-Limburg, is veel veeteelt. De aanvankelijke aanname, dat de Brabantse verspreiding van corona door de carnavalsviering kwam, verklaart de scheve verdeling tussen de Brabantse steden niet. Wat dat wel kan verklaren: in het oosten van de provincie is veel meer intensieve veeteelt, en is het fijnstofgehalte in de lucht hoger.
Tot nu toe gaat het alleen om statistische verbanden, en is daarmee nog geen causaal verband bewezen. Minister Schouten (Landbouw) heeft het RIVM gevraagd verder te onderzoeken hoe de veehouderij en bijbehorende luchtvervuiling zich precies verhouden tot de verspreiding van corona.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op 17 maart 2020 op OneWorld.
In China is het na de uitbraak van het coronavirus verboden om nog langer wilde diersoorten te verhandelen en te eten. Vermoedelijk lag de bron van de corona-uitbraak op de Wuhan-markt, een vismarkt waar ook andere wilde dieren – dood en levend – werden verkocht en geslacht ter consumptie. De uitbraak deed denken aan de SARS-epidemie van 2003, die ook zijn oorsprong vond op een markt waar wilde dieren werden geslacht en verhandeld. Veel van de wilde diersoorten worden in China gefokt voor consumptie, net zoals dat gebeurt met kippen, varkens en koeien. Inmiddels zijn al zo’n twintigduizend wildedierenboerderijen gesloten.
Een goede en logische stap. Ook breder zien we dat overheden en gezondheidsinstanties op scherp staan om verdere verspreiding in te dammen. Toch is er wereldwijd nog geen sprake van een verbod op de consumptie van (wilde) dieren. De aanpak van de bron van dit soort infectieziekten komt vooralsnog niet verder dan dat – voor zowel vlees van wilde dieren (bushmeat) als gefokte dieren – de slacht op hygiënische wijze moet gebeuren en vlees altijd goed doorbakken moet worden, zoals de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) stelt. Maar om in de toekomst dit soort pandemieën te voorkomen, moeten we onze relatie met dieren grondig herzien. Vooral nu het aantal (naar de mens overdraagbare) dierziekten ‘ongekend toeneemt’ zoals de Wereldvoedselorganisatie (FAO) waarschuwt.
Ons voedselsysteem is grotendeels gebaseerd op veehouderij: in Nederland alleen al zijn er 30.000 bedrijven die dieren houden. Al die miljoenen dieren zijn een doorgeefluik van virussen die voor mensen gevaarlijk kunnen zijn. Wat de gevolgen zijn van nieuwe infecties die kunnen uitmonden in een pandemie, zien we nu bij het coronavirus.
Zoönosen
Virologen waarschuwen dat de wereld steeds meer risico loopt op pandemieën, mede als gevolg van de groeiende veestapel. Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) stelt dat ongeveer tweederde van de verwekkers van infectieziekten afkomstig is van dieren. Infectieziekten die overdraagbaar zijn van dier naar mens noemen we zoönosen. Het Amerikaanse Center for Disease Control and Prevention (CDC) meldt dat drie op de vier nieuwe of opkomende infectieziekten zoönosen zijn. Ebola, SARS, MERS, de Mexicaanse griep en HIV zijn bijvoorbeeld zoönosen, en werden vermoedelijk op de mens overgedragen als gevolg van de consumptie van respectievelijk vleermuizen, civetkatten, kamelen, varkens en chimpansees.
“
De meeste zoönosen worden als gevolg van consumptie overgedragen
Dat overdragen kan door mens-diercontact als aaien, bijten of krabben, maar de meeste zoönosen worden als gevolg van consumptie overgedragen. Hierdoor hebben stropers, maar ook fokkers, verzorgers en slachters intensief contact met dieren, en kunnen lichaamssappen van dieren die met een virus of bacterie geïnfecteerd zijn, de mens besmetten. Besmetting kan ook gebeuren via het eten van rauw besmet vlees, zuivel of eieren, zoals bij salmonella, campylobacter, ESBL en hepatitis E het geval is. Soms worden zoönosen door de lucht overgedragen, zoals bij Q-koorts door geiten gebeurde.
Vorige pandemieën Een verbod zoals in China is ingevoerd, is nog een groot taboe als het gaat over kippen, varkens, geiten of koeien. Terwijl het heel goed mogelijk is dat vier vorige pandemieën door gedomesticeerd pluimvee en varkens op de mens zijn overgedragen:
De Spaanse griep eiste in 1918 en 1919 naar schatting 20 tot 100 miljoen mensenlevens. Dit virus werd vermoedelijk overgedragen van pluimvee naar mensen en varkens. Aan besmetting van dit virus stierven veel jonge mensen. De instanties waren toen echter nog nauwelijks bekend met virussen en er werden dan ook te weinig maatregelen genomen om de ziekte in te dammen.
In 1957 en 1958 eiste de Aziatische griep meer dan een miljoen mensenlevens. Dit virus was een kruising van vogel- en menselijke griepvirussen.
In 1968 eiste de Hongkonggriep een miljoen mensenlevens. Ook dit virus was een kruising van vogel- en menselijke griepvirussen.
De Mexicaanse griep (die aanvankelijk overigens de varkensgriep heette) brak in 2009 uit en eiste naar schatting tussen de 151.700 en 576.400 mensenlevens. Hiervan was 80 procent jonger dan 65 jaar. Dit virus was een kruising van varkens-, vogel- en menselijke griepvirussen.
De Mexicaanse griep en de Hongkonggriep circuleren nog steeds als seizoensgriep. Dat maakt het uitbreken van nieuwe tussen mensen overdraagbare infectieziekten extra problematisch: je komt er niet zomaar vanaf. De doorlopende HIV-pandemie is daar een ander -schrijnend- voorbeeld van. Hier zijn sinds de uitbraak in 1981 32 miljoen mensen aan overleden.
Vogelgriep en varkenspest
Momenteel circuleren de vogelgriep en varkenspest (niet te verwarren met de varkensgriep/ Mexicaanse griep). In China zijn vorig jaar naar schatting 150 miljoen varkens ‘vernietigd’ om de verspreiding van de pest onder de varkensstapel te stoppen. Dit leidde tot gruwelijk leed: de dieren werden massaal levend begraven en verbrand. De varkenspest is niet op mensen overdraagbaar, omdat het virus niet in staat is te hechten aan menselijke cellen.
“
Het vogelgriepvirus H5N1 heeft bij mensen een sterftepercentage van 60 procent
De vogelgriep is in bepaalde vormen wel overdraagbaar op de mens. Dit gebeurt sporadisch, maar heeft al honderden mensenlevens gekost. In die gevallen werden de mensen besmet door de slacht of bereiding van besmette kippen of ander pluimvee. Echt gevaarlijk wordt het wanneer een vogelgriepvirus zich van mens op mens verspreidt. In de afgelopen 23 jaar is dat acht keer voorgekomen (ook in Nederland, waarbij een dodelijk slachtoffer viel). Deze uitbraken bleven beperkt omdat het virus zich niet ‘succesvol’ verspreidde. Het kan echter gebeuren dat een vogelgriepvirus zodanig muteert dat het zich wel succesvol verspreidt van mens op mens. In dat geval kan een volgende pandemie ontstaan. En afhankelijk van het type virus, zou dat nog veel ernstiger kunnen zijn dan de huidige coronapandemie. Het vogelgriepvirus H5N1 heeft bij mensen een sterftepercentage van 60 procent. Ter vergelijking: het sterftepercentage van het huidige coronavirus ligt momenteel rond de 3 procent.
Dit is hét moment voor verandering
Hoe kan het dat wij bereid zijn zoveel op te offeren om maar dieren te kunnen blijven eten? We zetten onze planeet, onze gezondheid en niet in de laatste plaats onze menselijkheid op het spel. Wij plegen op massale schaal geweld tegen dieren en dat blijft niet ongestraft: de risico’s van deze omgang met dieren zijn groot. Behalve epidemieën en pandemieën heb ik het nog niet gehad over antimicrobiële resistentie, wat volgens de WHO zal resulteren in 10 miljoen doden per jaar vanaf 2050. In de EU wordt 70 procent van de antibiotica gebruikt om infectieziekten onder dieren (ook een groot probleem bij kweekvis) tegen te gaan, maar een gevolg hiervan is dat bacteriën resistent kunnen worden. En dan zijn we nog verder van huis.
De vraag die maar niet gesteld wordt, is of we álle dierlijke consumptie niet zouden moeten heroverwegen. In Nederland alleen al slachten we 650 miljoen dieren per jaar. Het afbouwen van de veestapel is voor de Nederlandse politiek vooralsnog onbespreekbaar. Sinds de boerenprotesten (in verband met de stikstofcrisis) roepen de grootste partijen, CDA en VVD, dat er geen dier van de veestapel af gaat. En ondanks de bijna honderd dodelijke slachtoffers van de Q-koorts en vijfhonderd mensen die er chronische koorts aan over hebben gehouden, mogen geitenhouders in Nederland blijven uitbreiden. Sinds de Q-koorts uitbraak in 2009 en 2010 is het aantal geiten zelfs verdrievoudigd.
“
Laten we leren van de huidige pandemie en besluiten het dier uit de voedselketens te halen – voordat het te laat is
Het is de hoogste tijd dit te herzien: kunnen we ons voedsel voortaan niet produceren zonder dat we daarvoor dieren hoeven te fokken en slachten? Er zijn al zoveel fantastische vlees-, vis-, ei- en zuivelvervangers beschikbaar. Ook de kweektechnologie ontwikkelt snel, waardoor we vanalles kunnen kweken op basis van enkel de stamcellen: niet alleen vlees, maar ook vet, collageen, leer, zuivel, vis en ei. Dit vermindert het risico op zoönose-uitbraken en antimicrobiële resistentie aanzienlijk. Geen dierenleed betekent dus absoluut veel minder mensenleed. Laten we leren van de huidige pandemie en besluiten het dier uit de voedselketens te halen – voordat het te laat is.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op 17 maart 2020 op OneWorld.
We leven in onzekere tijden door het coronavirus. Er is behoefte aan betrouwbare informatie én verdieping. We hopen dat je dit bij ons vindt en wil bijdragen aan onze onafhankelijke journalistiek.
Ondanks interesse in vega worden we richting vlees geduwd
‘Laat vleesconsumptie geen individuele keuze blijven’
Het wordt tijd om de vee-industrie aan banden te leggen
Bewuster geworden door dit artikel?
Onze journalistiek is toegankelijk voor iedereen en dat willen we zo houden. Met een kleine bijdrage help jij ons anderen ook bewust te maken. Alvast bedankt!
Trump: omgekomen Amerikaanse soldaten zijn ‘losers’
Amerikaanse soldaten die omkwamen tijdens de Eerste Wereldoorlog, zijn volgens Donald Trump ‘losers’ en ‘suckers’. Dat heeft de Amerikaanse president gezegd tegen medewerkers tijdens een reis naar Frankrijk, meldt The Atlantic.
Trump weigerde bij die gelegenheid een bezoek te brengen aan de begraafplaats waar de Amerikaanse slachtoffers van de Slag bij het Belleaubos liggen. “Waarom zou ik naar die begraafplaats gaan? Het ligt daar vol met losers”, aldus de president.
In een ander gesprek tijdens dezelfde trip noemde hij de 1800 Amerikaanse soldaten die omkwamen bij de strategisch belangrijke Slag bij het Belleaubos in 1918, ‘suckers’ omdat ze de oorlog niet hadden overleefd.
Het is niet de eerste keer dat de Amerikaanse president zich laatdunkend uitlaat over soldaten. Zo vond hij de Republikeinse presidentskandidaat van 2008 John McCain, die vijf jaar krijgsgevangene was in Vietnam, geen oorlogsheld. “Ik geef de voorkeur aan mensen die niet gevangen werden”, verklaarde Trump in 2015.
Toen McCain in 2018 overleed, was Trump woedend dat de vlaggen halfstok hingen. “De man was een fucking loser”, zei hij tegen medewerkers.
Naar aanleiding van de berichtgeving van The Atlantic ontkent Trump dat hij McCain ooit een loser heeft genoemd, hoewel hij “nooit een grote fan” was. Die ontkenning is aantoonbaar in strijd met de feiten. In 2015 twitterde Trump nog een artikel waarin hij McCain een loser noemde.
So I guess my dad is a loser because, like John McCain, he was shot down & spent nearly 6 yrs in the Hanoi Hilton & my granddad is a loser like Pres. George H. W. Bush because he was shot down in WWII.
Pinnacle Friesians presents world acclaimed friesian stallion, Frederik the Great 2012. Frederik is known throughout the world for his majestic beauty, loving personality and grand performances.
Foto’s van de bijna uitgehongerde leeuwen in een dierentuin in Soedan circuleerden over de hele wereld en trokken onmiddellijk onze aandacht. De dieren zijn uitgehongerd vanwege een gebrek aan financiële middelen. We willen eindelijk een einde maken aan hun lijden.
Dierenarts en hoofd van de noodmissie Amir Khalil
Ons reddingsteam is aangekomen in de hoofdstad Khartoem, waar de grote katachtigen en andere dieren verhongeren in het Al Qurashi Family Park. Helaas is een van de leeuwinnen al gestorven. De Soedanese autoriteiten hebben het team, onder leiding van dierenarts Amir Khalil van VIER VOETERS, toestemming gegeven om het land binnen te komen en de dieren van het dringend benodigde voedsel en medische zorg te voorzien.
Het VIER VOETERS-team, bestaande uit internationale deskundigen van wilde dieren en dierenartsen, evalueert de situatie ter plaatse en zorgt ervoor dat de leeuwen correct worden gediagnosticeerd, behandeld en in staat zijn om te herstellen van hun beproevingen. De grote katachtigen zijn ernstig ondervoed en we hopen dat het niet te laat is voor hen.
We waren geschokt door de foto’s van de magere leeuwen. Het was ons duidelijk dat we snel moesten handelen omdat de dieren het niet langer zouden uithouden. Zodra we ter plaatse zijn, zullen we de ernstig ondervoede leeuwen van goed voedsel en medische zorg voorzien. De hoogste prioriteit op dit moment is het stabiliseren en verbeteren van de gezondheidstoestand van de dieren en het bepalen van oplossingen op de lange termijn voor hen.‘
Maandag 2 maart
Mansour is een jager!
We zijn blij om verbeteringen te zien bij de leeuw die zo uitgehongerd was in de Al Qurashi Family Park Zoo in Soedan. Mansour blijft aankomen door het specialistische dieet van onze natuurdeskundigen en toegewijde lokale vrijwilligers te volgen. Hij wordt elke dag sterker en zet enorme stappen vooruit die we graag met je delen. Heel erg bedankt voor jullie steun tijdens deze missie. Blijf ons werk in Khartoem volgen en doneer vandaag nog.
In verpakkingen met amandelen van Aldi is een gif aangetroffen. De supermarktketen haalt de amandelen daarom uit de schappen. Consumenten kunnen de noten (officieel zijn het pitten) terugbrengen naar de winkel.
Aldi waarschuwt dat consumenten hun geroosterde amandelen in de gezouten variant niet moeten eten. Het gaat om de verpakkingen van 200 gram met streepjescode 23046832 en houdbaarheidsdatum 03-2021.
Uit controle is gebleken dat het product mogelijk een te hoog gehalte aflatoxine bevat, meldt Aldi. Het eten van een te grote hoeveelheid aflatoxine kan schadelijk zijn voor de gezondheid. Klanten worden daarom dringend verzocht het product niet te consumeren en terug te brengen naar een Aldi winkel.
Lees ook
PREMIUM
Tweeduizend producten getest: meeste kindervoeding in supermarkt ongezond
Aflatoxine is een gif dat ontstaat door schimmels, aldus het Voedingscentrum. Het komt soms voor in beschimmelde noten, granen, peulvruchten, kruiden en gedroogd fruit en in producten die hiervan gemaakt zijn, zoals pindakaas, brood, bier en veevoer. Als veevoer aflatoxine bevat, kan het ook weer in melk terechtkomen. De stof is giftig en mogelijk kankerverwekkend. Om die reden mag je dagelijks maar een kleine hoeveelheid binnenkrijgen. Er geldt een maximale hoeveelheid die in voedingsmiddelen mag voorkomen.
There ain't so many people That could really make you cry And there ain't too many things That really eat you inside When it happens, it feels like We all wanna die And the best time for answers Might be when we cry Aren't we really really living when we cry? Aren't we really really feeling when we cry?
The people might say that they don't pray But still, they hope We hope…
Ik ben Leny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bosheks.
