Bosheks

wolf-in-schaapskleren — De oudste truc van de wereld, hij werkt kennelijk nog steeds: Doe je voor als iemand anders! Met het oog op gezondheid en ‘veiligheid’ in het vaandel, een proces uitrollen, dat uiteindelijk uitmondt, in bijvoorbeeld het monddood maken van burger en pers..!

Na het artikel van de hand van Dr. Gert Schuitemaker, plaatsen we op deze plaats van het hoofdartikel, een beschouwing van Marco Torres. Marco is een onderzoeksjournalist, schrijver en zet zich in voor een gezonde levensstijl van consumenten. Hij haalde een graad in Openbare Gezondheid en Milieuwetenschappen en is een professioneel spreker over onderwerpen als ziektepreventie, milieu‐toxinen en gezondheidsbeleid. Waar het over gaat?

De Nederlandse Voedsel‐ en Warenautoriteit (NVWA) is er klaar voor om een groot offensief te lanceren en zodoende de censuur op de inhoud van online‐gezondheidsdiensten te bevestigen, met inbegrip van steeds verdergaande beperkingen in de vrijheid van meningsuiting. Op 14 december 2012 zal de Codex Alimentarius in de hoogste versnelling worden geschakeld wanneer een Europese verordening ingaat die alle gezondheidsbeweringen beperkt voor levensmiddelen, tenzij deze goedgekeurd zijn door eenregelgevende instantie.

* * *

Nederlandse autoriteiten slechts enkele weken

verwijderd van monddood maken gezondheidsjournalisten

en beperken vrijheid van meningsuiting

2012 © Marco Torres / PreventDisease.com

2012 © vertaling: Frank Bleeker

Codex is een hulporgaan van de Voedsel‐ en Landbouworganisatie (FAO) van de Verenigde Naties en de Wereld Gezondheids Organisatie (WHO). Codex ontwikkelt internationale voedselveiligheids‐ en kwaliteitsnormen, zoals normen voor de veiligheid van levensmiddelenadditieven. Normen die door de Codex worden gesteld, gaan uit van wat in een minder ontwikkeld land minimaal haalbaar is.

Deze Codex heeft meer dan 170 lidstaten binnen het raamwerk, waaronder de EU en de VS die al decennia lang deelnemen. De Commissie voor de Codex Alimentarius is verantwoordelijk voor het opstellen van richtlijnen, standaarden en aanbevelingen, die de richting van de wereldwijde voedselvoorziening begeleiden. Het richt zich erop, ons te kunnen aangeven wat veilig is, maar in dit proces gebruikt het vaak criteria die gemanipuleerd worden ter ondersteuning van de belangen van de grootste multinationals ter wereld.

De tekst van de Codex Guideline on Vitamin and Mineral Food Supplements (1) die nauw gebaseerd is op de EU Richtlijn2 – waarvan een deel van de tekst hier is bijgevoegd en letterlijk wordt weergegeven – die in juli 2005 werd geratificeerd, maar eerder dit jaar heimelijk werd afgerond. Het wordt nu in veel delen van de wereld langzaam geïntegreerd als basis voor nationale en regionale wetgeving.

De EU heeft voor het grootste deel de normen geaccepteerd en is bezig de Codex te implementeren, zodat alle landen in de EU uiteindelijk verplicht zijn zich te houden aan het hierin gestelde beleid en de aanbevelingen. Een van de landen dat dit platform zou moeten testen, is Nederland. Nederlandse autoriteiten slechts enkele weken verwijderd van monddood maken gezondheidsjournalisten en beperken vrijheid van meningsuiting..

De Europese verordening 432/20123 (hierbij gepresenteerd in het Nederlands, zie onderaan) is een vastgestelde lijst van toegestane gezondheidsbeweringen voor levensmiddelen die geen ziekterisico kennen. Wie beslist of zij wel of geen ziekterisico hebben? De EFSA (European Food Safety Authority ‐ Europese Autoriteit voor voedselveiligheid), de ‘waakhond’ voor dergelijke regelgeving en behulpzaam bij het formuleren van opdrachten en het opstellen van de wetgeving.

De EFSA is vergelijkbaar met de Amerikaanse FDA (Food and Drug Administration), behalve dan dat de EFSA toezicht houdt op de risicobeoordeling voor de gehele EU en zich voornamelijk richt op de voedselketen, terwijl het bereik van de FDA zich tot ver buiten de voedingsindustrie uitstrekt. De EFSA eist dat er een lijst met beweringen moet worden ingediend, samen met de voorwaarden die daarop van toepassing zijn en verwijzingen naar de relevante wetenschappelijke gegevens.

Wie bepaalt of het wetenschappelijk bewijs relevant is?
Je raadt het al: de EFSA, en hun wetenschappelijk advies wordt volgens de wetgeving beschouwd als geldig wetenschappelijk bewijs. Een zeer interessante opmerking over de tiende clausule van de wetgeving stelt, dat de Commissie een aantal ingediende evaluaties heeft, die verband houden met kruiden en ‘botanische stoffen’, waarvan de EFSA botweg heeft verklaard dat een nadere evaluatie nodig zal zijn voordat de Commissie in staat is om zijn ‘mening’ met betrekking tot de onderbouwing van deze claims naar buiten te brengen.

Deze stoffen zullen niet worden goedgekeurd totdat deze evaluaties zijn afgerond. Dat betekent dat, ondanks dat veel van deze botanische stoffen diepe historische en intellectuele wortels hebben in de cultuur van veel Europese landen en al honderden, zo niet duizenden jaren bestaan, de EFSA zichzelf nu waarnemend God acht over de effectiviteit van deze stoffen en dat hun wetenschappelijke ‘mening’ duizenden jaren van empirisch bewijs kan aftroeven en teniet doen.

Misschien wel het meest schadelijke artikel in deze wetgeving is de twaalfde clausule die voor onbepaalde tijd het vermogen van de gezondheidsjournalisten beperkt om natuurlijke gezondheid op enigerlei wijze te bevorderen. De clausule bepaalt dat er ‘door een entiteit geen gezondheids beweringen worden toegestaan , tenzij deze door de EFSA zijn
onderbouwd met een gunstige evaluatie en dat er GEEN OORZAKELIJK VERBAND kan worden gelegd tussen de claim en een levensmiddelencategorie, of een van de onderdelen ervan, tenzij goedgekeurd’.

Een voorbeeld:
De uitgever van een populair Nederlands tijdschrift kreeg kortgeleden een waarschuwing van de NVWA, met daarbij de dreiging van een boete van € 30.000,- als hij het strafbare feit zou herhalen. In een column schreef een redacteur over een specifiek merk chocolade. De fabrikant van die chocolade beweert dat dit een positief effect heeft op
diabetes.

Flavonoïden, antioxidanten in chocolade, zijn wetenschappelijk bekrachtigd waar het de mogelijkheid betreft de gevoeligheid van het lichaam voor insuline te verbeteren, wat direct ten goede komt aan mensen met diabetes. Dit werd belachelijk gemaakt door de NVWA die vol hield dat een journalist geen verband zou mogen herhalen tussen een specifiek levensmiddel of zijn ingrediënten en dit in verband te brengen met de preventie van ziekte, ongeacht de bewering van de fabrikant…!

Op de website van de NVWA4 geven zij het uitstellen van consensus over alle aanspraken van welke partij ook, die stellen dat een voedingsmiddel of ingrediënt ziekte kan genezen, behandelen of voorkomen, naar de EFSA toe:

Productnamen mogen niet in verband worden gebracht met medische beweringen
Uitgevers van tijdschriften mogen geen producten aanbevelen met medische beweringen.
Medische beweringen in levensmiddelen informatiebrochures, die speciaal zijn ontworpen voor wederverkopers en professionals (zoals artsen of therapeuten) zijn verboden.
Advertenties over voedingsproducten mogen niet verwijzen naar andere documenten of websites die medische beweringen (over het product of de ingrediënten daarvan) bevatten.
Als een bepaald voedingsmiddel wordt geadverteerd op een website, mag er geen enkel verband of koppeling, waar dan ook op die website, staan naar medische informatie over het product of een van de bestanddelen.
Een website met een bepaald voedingsproduct mag niet linken of verwijzen naar pagina’s buiten de site met medische informatie met betrekking tot deze producten, ongeacht wat de aard van die medische informatie is. Zelfs medische claims voor producten in een chatroom op het internet zijn verboden.

Onder de nieuwe richtlijnen zal elke website die een medische bewering maakt, ten eerste toestemming daartoe nodig hebben en ten tweede wordt het verboden om enige andere bewering met betrekking tot bijvoorbeeld voedingswaarde, of het identificeren van een andere waarde (of het ontbreken daarvan) van specifieke ingrediënten te uiten. Een specifieke website zal dus niet in staat zijn om bijvoorbeeld, zonder goedkeuring, chocolade te associëren met een voordeel voor de gezondheid.

Dezelfde beperking geldt voor alle websites die advertenties of links naar andere websites bevatten, die daar hun eigen gezondheidsclaims met betrekking tot de voordelen van chocolade maken. Kun je je de omvang van de beperkingen voorstellen die dit soort verordeningen zal proberen af te dwingen? Ik denk echt niet dat de mensen in Nederland iets te vrezen hebben. Ieder stuk papier dat probeert om controlemaatregelen vast te stellen met zoveel
angst en controle in het achterhoofd gaat slechts één kant uit… doorspoelen in het toilet.

junk-food — Je mag niet meer zeggen dat voedsel gezond voor je is; slecht voedsel, zoals dit junkfood, blijft in de markt..! Je mag wel zeggen dat dit slecht voor je is..!?

Het zal net zo gaan als met de boetes die miljoenen mensen een jaar of tien geleden boven het hoofd hingen voor de auteursrechten van muziekdownloads op het internet. Waar zijn al die bedreigingen gebleven? Er zijn een paar mensen tot voorbeeld gemaakt. Andere mensen ontwikkelden vervolgens peer‐to‐peer en torrents om centralisatie te omzeilen. De bureaucraten hadden vervolgens geen idee hoe dit moest worden tegengegaan, of hoe een niet‐afdwingbare boete zou moeten worden afgedwongen.

Wat de EFSA en de NVWA zich niet realiseren
Mensen willen niet worden gecontroleerd op het internet. Die tijd is gekomen en is weer gegaan. Censuur leeft nog steeds in grote delen van de wereld, waaronder de Verenigde Staten en vele andere ontwikkelde landen. Wat de EFSA en de NVWA met dit soort regelgeving willen proberen te controleren zal echter onvermijdelijk tegen deze controlematrix gaan werken. Het zal mensen verder duwen dan wat zij acceptabel achten.

Als dat gebeurt is er een omslagpunt, dat de ontwerpers van dergelijke draconische wetgeving over het algemeen niet zien, omdat ze zo met zichzelf bezig in hun eigen kracht, dat zij niet beseffen dat ze echt geen macht over de mensen hebben. Het resultaat is weerstand, verzet en uiteindelijk een uiteenvallen van alle regelgeving waarvan zij dachten
dat die uitvoerbaar was.

Aan al mijn vrienden en lezers in Nederland wil ik zeggen: wees niet bang. Jullie zijn veel krachtiger dan welk stuk papier ook waarmee zij produceren om je vrije meningsuiting te controleren. Deze wetgeving zal veel sneller ineen storten dan dat het geduurd heeft om hem samen te stellen. De waarheid kan niet langer gecensureerd worden en ze zijn als de dood voor wat we met z’n allen daarna zullen zeggen!

Marco Torres

November 2012

Bronnen:
uitdaging.net
eur‐lex.europa.eu
anh‐europe.org
vwa.nl

Links in het artikel:
1 codexalimentarius.net/download.pdf
2 http://www.anhcampaign.org
3 http://eur‐lex.europa.eu
4 welke‐claims‐beoordeelt‐de‐nvwa
5 http://preventdisease.com

De ‘Codex Alimentarius’ is een testament van de voortdurende en in macht toenemende invloed van de kopstukken van wereldcoöperaties, de grote multi-nationale ondernemingen, met begrotingen die vaak groter zijn dan onafhankelijke landen/democratieën. De Codex is inmiddels in staat onze meest fundamentele behoefte te controleren, namelijk voedsel, voedingssupplementen en medicijnen. Alles gaat onder en door deze wetgeving worden geregeerd. Aldus wordt de wereldbevolking in een soort slavernij gedwongen en tegelijkertijd wordt de hebzucht gevoed van deze coöperaties en de individuen die erachter schuilgaan…

Auteur van dit artikel, Heidi Stevenson, is oprichtster van de site gaia-health.com. Hierop plaatst ze goed gefundeerde artikelen en bespreekt ze boeken over gezondheid. Daarbij spreekt ze continue haar uiterste bezorgdheid uit, over de schade die wordt toegebracht door farmaceutische middelen, die als volkomen ‘normaal medicijn’ te boek staan. Haar gedegen studies naar achtergronden van, door dit medicijngebruik ontstane ziektes en invaliditeit, maken haar publicaties tot veel gelezen. En daarnaast -vanzelfsprekend- ook weer, door bepaalde belangengroepen, sterk verguisd.

Ook het onderstaande artikel is een gedegen stuk werk, dat wij van WantToKnow je graag als Nederlandse vertaling aanbieden. Deel het artikel met mensen waarvan jij weet dat ze geïnteresseerd zijn in gezondheid en gezond voedsel! Zo komt de Codex Alimentarius in zijn naakte hemd te staan..

* * *

Codex Alimentarius doemt op uit het kamp Auschwitz..

2013 © Heidi Stevenson

vertaling © WantToKnow.nl/.be – Guido Jonkers

Codex Alimentarius is een testament van de voortdurende en in macht toenemende invloed van de kopstukken van wereldcoöperaties, de grote multi-nationale ondernemingen, met begrotingen die vaak groter zijn dan onafhankelijke landen/democratieën.
Het concentratiekamp Auschwitz. Alleen de naam al, weerspiegelt de gruweldaden van Nazi-Duitsland. In een conglomeraat van 48 kampen, werden meer dan 1 miljoen mensen uitgeroeid in de gaskamers, stierven uitgehongerd of werden individueel omgebracht, vaak nadat ze waren gemarteld en er medische experimenten op hen waren uitgevoerd.

IG Farben-bestuurder Fritz ter Meer in het beklaagdenbankje, tijdens de Neurberg-processen van 1948

‘Codex Alimentarius’ is een moderne ’techniek’ om de rechten van wereldburgers op een vrije keuze in hun basisbehoefte, voedsel, te limiteren. De regelgeving die door de bureaucraten van de Codex-wetgevingsontwerp is ‘bedacht’, blijkt volstrekt niet gebaseerd op kennis van voeding noch gezondheid..! De Codex-wetgeving wordt desalniettemin uitgerold over de (inter)nationale bevolking door nationale overheden en via internationale verdragen.

De beslissingen om dit te doen, zijn gebaseerd op de instructies van de grootmeesters van o.a. Big Pharma en de landbouwbusiness, coöperatieve entiteiten, die op het punt staan om de complete controle over te nemen in de voedingsketen en wat er over is van onze gezondheid. Maar wat hebben deze voorbeelden van fascisme, dus de ‘Codex Alimentarius’ en vernietigingskamp Auschwitz, met elkaar gemeen..? Allereerst even een paar namen:

BAYER, medicijnen en landbouw-business; BASF, landbouwbusiness en Hoechst, dat later werd omgedoopt in ‘Aventis’, dat later een onderdeel werd van farmaceut Sanofi. Dit zijn 3 van de conglomeraten die voorheen het superconglomeraat IG Farben grondvesten. Zij waren eigenaar van Auschwitz..!

Na de Tweede Wereldoorlog werd IG Farben gedwongen zich weer op te splitsen, waardoor Bayer, BASF en Hoechst weer op eigen benen kwamen te staan. Feitelijk zijn Bayer, BASF en Hoechst dus de bedrijven die direct schuldig waren aan de dood van meer dan 1 miljoen mensen..!

En deze bedrijven waren schuldig aan de uithongering en dwangarbeid van veel meer mensen. Zij waren de baas over de afschuwelijke medische experimenten die in Auschwitz werden uitgevoerd. Zij verkochten het gas dat de miljoenen de dood in joeg. Zij voerden deze medische experimenten uit om medicijnen te ontwikkelen.. Zij floreerden op het lijden van anderen. Dát was feitelijk hun enige interesse in dit concentratiekamp; voor hen was het ‘gewoon’ het voeren van een bedrijf, waarbij de doelstellingen neerkwamen op het maken van winst op basis van de ellende van miljoenen mensen.

arbeitmachtfrei En hoe past dan de ‘Codex Alimentarius’ in dit plaatje..? Codex is een agentschap dat is opgezet onder auspiciën van de VN en haar afdeling, de FAO, de ‘Food and Agriculture Organization’. Dat was al in 1963. Het doel van deze Codex is om internationale wetgeving te maken, die de controle krijgt over de voedselindustrie van de HELE WERELD, waarbij de locale wetgeving wordt ‘geharmoniseerd’ met deze Codex, inzake voedselproductie en -bereiding.

De poppetjes.. Allereerst Fritz ter Meer, een titaan van IG Farben en… Auschwitz!
Eén van de oprichters van deCodex Alimentarius was Fritz ter Meer. Hij was directielid van de raad van bestuur van IG Farben. En tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij ‘oorlogsmanager’ van IG Farben. In deze rol was Ter Meer verantwoordelijk voor Auschwitz.. In 1948 werd Ter Meer, tijdens de Neurenberg-processen, schuldig bevonden aan oorlogsmisdaden in de vorm van ‘plundering’ en ‘gevangenneming’. Hij werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 7 jaar, maar via zijn invloedrijke vriendjes, werd hij al na 5 jaar vrijgelaten, in 1952, enkele jaren te vroeg dus.

De Amerikaanse aanklager, die tijdens deze Neurenberg-processen Ter Meer en zijn ‘bedrijfsmaatjes’ vervolgde, liet deze woorden horen in de rechtszaal over Ter Meer en zijn IGFarben-collega’s:
“Het zijn deze IG Farben schurken, en niet de idiote Nazi-fanaten, die de ware oorlogsmisdadigers zijn. Als de schuld van deze misdadigers niet aan het licht wordt gebracht, en als zij hiervoor niet gestraft worden, zullen zij een véél groter risico betekenen voor de toekomstige vrede, dan Hitler, als deze nog in leven zou zijn.”

Je zou hopen dat Ter Meer’s invloed met die gevangenisstraf was geëindigd, maar inmiddels weten we beter..! Hij keerde terug naar zijn bestuursfunctie bij de Raad van Bestuur van BAYER, waar hij in 1956 voorzitter werd van deze RvB.. Hij werd weer volledig geaccepteerd als waardevol lid van het ‘Old Boys’-network, wat natuurlijk net zoveel zegt over dát netwerk.. Hij kreeg nevenfuncties bij o.a. Commerzbank AG, Bank Association AG, Duewag (fabrikant van treinwagons, nu bekend als ‘SIEMENS’) en Union Bank AG, onder anderen. En vanuit deze posities bleek Ter Meer in staat om zijn macht te consolideren, een macht die hij zo bijzonder effectief benutte..

Fritz ter Meer voor de aanvang van de Neurenberg-processen

Ter Meer, de held van BAYER..!
Fritz ter Meer is nog steeds de held van BAYER! Na zijn dood werd er een stichting in het leven geroepen, die uit zijn naam studiebeurzen uitreikte aan chemie-studenten. Deze stichting wordt door BAYER geadministreerd en gepromoot. Op de een of andere manier weet BAYER wel degelijk dat het problemen heeft met haar oorlogsverleden, en probeert het via allerlei PR-verhalen haar blazoen te schonen. Eén van die verhalen is de mededeling dat BAYER niet écht bestond tijdens de Tweede Wereldoorlog, en dat het een onderdeel was van IG Farben, maar hoe dat BAYER zou ontslaan van medeplichtigheid aan de dood van miljoenen, is waarschijnlijk diep opgeborgen in het hoofd van de marketingtovenaar die dit verhaal bedacht…

Fritz ter Meer’s rol in de Codex Alimentarius is niet helemáál duidelijk, maar dat hij veel interesse had in die richting, blijkt uit het feit dat hij in 1962 één van de architecten was van de Codex Alimentarius Commissie, zoals hij één van de architecten was die de onderdrukkingschema’s in elkaar zette voor IG Farben, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Schema’s die ervoor zorgden dat vele miljoenen mensen zouden gaan lijden. Het is met name de Rath Foundation die zijn rol heeft geanalyseerd. En de schijnheilige naam ‘Codex Alimentarius’ is natuurlijk ook niet zomaar gekozen..! Hij werd bedacht door dezelfde individuen, die op de poort van het concentratiekamp de gevangenen de schijnheilige slogan ‘Arbeit macht Frei’. (Arbeid bevrijd je).

Andere IG Farben-titanen en hun carrières na de Tweede Wereldoorlog.
Hoewel Fritz ter Meer de topman was, die de banden tussen Auschwitz en IG Farben construeerde, hebben andere leden van de Raad van Bestuur van IG Farben ook bijgedragen aan de uitroeing van miljoenen in o.a. Auschwitz. Enkele van deze leden en hun na-oorlogse carrières…

Otto Ambros. Nadat hij in 1952 werd vrijgelaten, werd ook hij lid van verschillende raden van bestuur van grote chemische en andere industriële bedrijven. Hij was een van de architecten achter het ‘Flick Schandaal’.. Als adviseur van F.K. Flick en de Amerikaanse topindustrieel J.P. Grace, bleek hij de man die dacht dat West-Duitse politici wel omgekocht zouden willen en kunnen worden.
Hermann Schmitz, oud-voorzitter van de Raad van Bestuur van IGFarben en hoofd militair-economische zaken in Nazi-Duitsland. Later was hij lid van de Raad van Bestuur van de ‘Berlin West bank’ en ere-voorzitter van ‘Rheinische Stahl’.
Fritz Gajewski. Werd later voorzitter van de RvB van ‘Dynamite Nobel AG’. Werd onderscheiden met Erekruis van de Federale Republiek Duitsland en was voorzitter van ‘Genschow & Co’ en de ‘Chemie-Verwaltungs AG’. En ook lid van de RvB van ‘Huels AG’ en de mijnbouwgigant ‘Gelsenkirchener minen’.
Heinrich Buetefisch. Werd na de oorlog onder andere supervisor-commissaris van ‘Ruhr-Chemie’ en van ‘Kohle-Öl-Chemie’. Kreeg in 1964 ook het ‘Kruis van bijzondere verdiensten van de Federale Republiek West- Duitsland, hoewel deze onderscheiding 16 dagen later werd ingetrokken, door aanhoudende en gewelddadige protesten!
Friedrich Jaehne. Werd later lid van de Raad van Commissarisen van o.a. Hoechst (nu ‘Aventis’) en ‘Alfreds Messer GmbH’.
Carl Krauch, oud-voorzitter van de RvB van IGFarben; werd later lid van de RvB van ‘Huels GmbH’.
Carl Wurster, de enige oud-IGFarben bestuurder, die niet schuldig werd bevonden tijdens de processen van Neurenberg. Terwijl iedereen zich natuurlijk afvraagt, hoe je überhaupt de dans kunt ontspringen als oud-IGFarben-topman.. Later werd Wurster voorzitter van de RvB van BASF, op dit moment een van de toonaangevende bedrijven op het gebied van genetische manipulatie. Hij had bestuursfuncties in o.a. ‘Duisburger Kupferhuette’ en ‘Robert Bosch AG’, ‘Augusts Viktoria’, de ‘Buna-Werke Huels GmbH’, ‘Süd-deutsche Bank’, ‘Deutschen Bank’, ‘Vereinigten Glanzstoff’, de BBC.., ‘Allianz’ en ‘Degussa’. Ook hij kreeg het ‘Kruis van speciale verdiensten van de Federale Republiek Duitsland. Maar ook de ‘BAYER-medaille van verdienste’ en nog een aantal eretitels op verscheidene universiteiten en steden. Hij werd president van de ‘Chemisch-industriële Federatie’ en vice-president van het ‘Max-Planck Instituut van Duitse chemici’.

Het zal duidelijk zijn, dat de procesen tijdens het ‘Neurenberg Tribuaal’ niet veel meer waren dan een parade op een veemarkt.. De meest schuldigen kregen na hun korte gevangenisstraffen uitzicht op uiterst welvarende levens, veel publieke eer en zakelijke en -indirect- politieke macht. Ondanks hun directe betrokkenheid bij de exploitatie van concentratiekamp Auschwitz. De Rath Foundation heeft er geen enkele twijfel over dat deze kwade geesten, ná de Tweede Wereldoorlog hun agenda’s voor werelddominatie gewoon hebben voortgezet en dat de ‘Codex Alimentarius’ daarvan een essentieel onderdeel was en IS..!

Gaan bij jou de alarmbellen al rinkelen?

Het is in ieder geval duidelijk dat zij voortgingen op hun weg om te profiteren van andermans zorgen, ongeacht de diepte van die zorgen en het verdriet erover..Al kijken we alleen maar naar de producten die BAYER, Sanofi en BASD sinds tientallen jaren in de markt zetten. Genetisch gemanipuleerd voedsel, levensgevaarlijke geneesmiddelen, chemische producten en andere verwoestende producten, die hun sociopathisch karakter meer dan duidelijk aantonen..!

De ‘Codex Alimentarius’, het uitvloeisel van een industrieel idee..!
Codex Alimentarius heeft beweerd dat de connectie met oud-Nazi-IGFarben-figuren niet juist is. Maar waarom weigert de Codex-commissie dan de namen vrij te geven van de oprichters van deze organisatie..? Behalve dat deze Codex-commissie tot stand kwam onder de vleugels van de FAO en de WHO (wereldgezondheidsorganisatie). De commissie geeft echter wel toe, dat, vóórdat Codex Alimentarius bekend werd als een overheids organisatie, het een INDUSTRIE was, totdat deze onder auspiciën van de VN kwam…! De ‘Raad van de Codex Alimentarius Europaeus’, was een organisatie die in 1958 werd gevormd door Europese industrieën en industriëlen..!

De industriële organisaties die deze ‘Codex Alimentarius’ onder hun vleugels namen, dus vóór de VN dat deed, waren de ‘Internationale Commissie voor Landbouw industrieën’ en het ‘International Bureau voor Analytische Chemie’…! En dan is het natuurlijk helemaal duideijk: het waren de na-oorlogse titanen, die we hierboven eerder noemden, die deze industrieën bestuurden en degenen waren die betrokken waren om deze Codex-commissie in het leven te roepen. En wie waren de meest prominente leden van deze industrieën..? Natuurlijk, de heren achter IG Farben…!

Er is heel wat goedgelovigheid voor nodig om te suggereren dat de IGFarben-titanen, die dus later werden gesplitst in Farben’s industriele trio, Bayer-BASF-Hoecsht, NIET betrokken zouden zijn bij de totstandkoming van de ‘Codex Alimentarius’, een organisatie die is opgezet door industriëlen om hun business wereldwijd te promoten en harmoniseren..!

loesje codex alimentarius In 1961, ging deze ‘Council van de Codex Alimentarius Europaeus’ banden leggen met de FAO en de WHO, en 2 jaar later, in 1963, was de ‘Codex Alimentarius’ geboren..! Codex Alimentarius is dus feitelijk een inspanning uit het post-Nazi-tijdperk om controle te krijgen over de wereldhandel. En door de enorme macht die deze zakenlieden hadden, kregen ze niet meer dan een figuurlijke draai-om-de-oren, voor hun misdaden tegen de mensheid in Auschwitz. Daarna, was het voor hen simpel hergroeperen en voortgaan op het pad dat ze tijdens de oorlog al liepen. Met nieuwe plannen om de waarde van deze enorme bedrijven hen ten goede te laten komen.

‘Codex Alimentarius’ vandaag de dag.
De Codex Alimentarius definieert de regels voor de handel in voedsel, en deze regels worden op dit moment wereldwijd geïmplementeerd. Maar dat betekent niet dat ‘Codex’ en gezondheidsbureau is, of iets dergelijks. Het is en blijft een handelsbureau..!! En om dit bevestigd te krijgen, hoef je alleen maar te kijken op de Codex’s website: (citaat)

De ‘Codex Alimentarius Commissie, in 1963 opgericht door de FAO en de WHO, ontwikkelt geharmoniseerde internationale voedselstandaardisering. Richtlijnen en praktijkcodes om de gezondheid van consumenten te waarborgen, en eerlijke handel in de voedselmarkten te verzekeren.

De commissie promoot ook de coördinatie van al het werk dat gedaan wordt om voedselstandaards te creëren, die door internationale organisaties, gouvernementeel en non-gouvernementeel, worden opgezet.

Maar de simpele vraag is waarom voedselstandaardisering internationaal gemaakt moet worden, als het niet de bedoeling is om multinationals te faciliteren in hun marktpenetratie..? Is het niet mogelijk om méér dan één meester te dienen..? De ‘Codex Alimentarius’ kan natuurlijk niet EN voor de gezondheid van mensen instaan EN tegelijkertijd ‘internationale voedselstandaards harmoniseren’…!

Het is daarom feitelijk onnodig om voedselstandaards over de hele wereld te ‘harmoniseren’, tenzij het de bedoeling is om het mensen onmogelijk te maken om hun eigen voedselstandaards op lokaal niveau te ontwikkelen..!

Het is duidelijk wanneer je de eigen-promotie lees, dat de Codex Alimentarius is gefocust op het bereiken van wereldwijde en volledige controle over de voedselvoorziening!

Codex Alimentarius is daardoor een testament geworden van de voortdurende en toenemende macht van de titanen van de multinationals. Bedrijven en personen die de controle willen krijgen over de basisbehoeften van wereldburgers, hen daarbij in winstmakers te veranderen. Hierdoor wordt de wereldbevolking in de slavernij gedrukt van het voeden van de hebzucht van enkelen.

Bronnen: