Dacht burgemeester Landuyt misschien dat de boerkini een tweedelig zwempak is voor boerinnen?
In Het Nieuwsblad van 4 mei 2010 schrijft Dany Van Loo dan toch een artikel over de goedkeuring van het zwembadreglement in de Middelkerkse gemeenteraad van 19 april 2010. Mijn blogartikel van 25 april 2010 moet toch nuttig geweest zijn voor heel wat lezers.
Toen het Vlaams Belang een amendement aan het reglement indiende om de boerkini te verbieden hoorden nogal wat raadsleden het in Keulen donderen. Michel Landuyt en Vlaams Belang fractieleider Jan Lacombe zijn het zelfs eens over het feit dat wat toen gebeurde te gek is voor woorden. Alleen de interpretatie van de gekte zou verschillend zijn, volgens Landuyt. Pure Kafka', stelt Jan Lacombe zelfs. Jullie kennen wel de Praagse romanschrijver Franz Kafka? Hij hekelde steeds weer het feit dat de bureaucratie en de onpersoonlijke maatschappij zich steeds meer manifesteerden. Het Vlaams Belang vond dat de boerkini moest verboden worden als zelfs de doordeweekse short niet toegelaten is. Natuurlijk had de partij ook nog een ander motief, namelijk een dam opwerpen tegen de steeds grotere invloed van de islam en het opdringen van de wil door moslims en het feit dat onze overheid daar geen graten in ziet. Jan Lacombe beweert nu ook dat sommige raadsleden hem na de zitting kwamen vragen wat een boerkini nu eigenlijk is. Ook burgemeester Landuyt geeft toe dat hij er nog nooit van gehoord had. Leeft die man misschien in een andere, vreemde wereld? Leest hij dan nooit een dagblad of tijdschrift of enkel de artikels over Middelkerke en over zichzelf? Misschien dacht hij wel dat het een tweedelig zwempak is dat vooral door boerinnen gedragen wordt? Jullie moeten dus goed weten dat het voorstel van het Vlaams Belang door alle andere raadsleden weggestemd werd. Die neen-stemmers, inbegrepen de burgemeester, hebben dus iets verworpen waarvan ze nog nooit gehoord hadden. Gaat dat dan altijd zo in onze gemeenteraad? Als iemand voorstelt om een kruisbolwagen van 50.000 euro aan te kopen, stemmen ze dat dan weg als het van de oppositie komt en stemmen ze het goed als het van de meerderheid komt? Proficiat! Hoewel de raad niet vergaderde op 1 maar op 19 april, beweert Michel Landuyt toch dat het om een grap ging!! Volgens hem heeft niemand het amendement ernstig genomen en het daarom weggestemd. Worden er misschien vaker van die rare en niet-ernstige voorstellen ingediend? Reageren Michel en zijn gevolg dan ook altijd zo raar? Is het misschien verboden om wat meer uitleg te vragen in de gemeenteraad? Of hebben ze schrik dat ze als onwetend zouden bestempeld worden? Misschien zijn ze dat wel? Dus, vliegensvlug mijn blog raadplegen, waar alle kinis uitvoerig uit de doeken gedaan worden. De vraag die ik me nu stel is: zou het amendement van het Vlaams Belang misschien niet weggestemd geworden zijn, mochten de raadsleden geweten hebben waar het over ging? Dat kan natuurlijk want als reactie op mijn blogartikel, schrijft gemeenteraadslid Henk Dierendonck van de lijst Dedecker, vroeger NV-A in kartel met CD&V: Ik begrijp de commotie niet helemaal. Als een T-shirt en een zwembroek tot onder de knie verboden is, dan valt een boerkini toch ook onder de noemer 'niet aanvaardbaar'? Waarom de dingen moeilijk maken? Hij heeft natuurlijk gelijk. Ik begrijp alleen niet waarom hij dan tegen het verbieden gestemd heeft. Of was hij afwezig? De burgemeester zegt tenslotte dat het probleem zich in Middelkerke niet stelt. Maar, wat gebeurt er op de dag dat onverwacht een moslimvrouw uit een cabine tevoorschijn komt in boerkini? Geen probleem! Volgens Landuyt zijn de redders ter plaatse die de algemene veiligheidsregels, ook voor de kledij, al naargelang de situatie, beoordelen. Maar als het niet in het reglement staat, wat doen ze dan? Zij kennen toch wel de boerkini?
Is het gemeentehuis van Middelkerke een open huis?
Dat is een moeilijk te beantwoorden vraag, maar burgemeester Michel Landuyt zegt van wel en hij voegt er nog aan toe ook voor de jongsten. Hij demonstreerde dat volgens een artikel in Het Nieuwsblad van 24 maart 2010 door hoogstpersoonlijk een rondleiding te geven aan een groep leerlingen van de gemeenteschool De Zandloper. Iemand die niet beter weet, zou zo denken dat het hoofd van een gemeente wel iets anders te doen heeft. Heeft hij misschien onvoldoende personeel dat kan optreden als gids in het gemeentehuis? Neen, dat is het zeker niet! Of zijn alle middelen gewoon goed genoeg om in de belangstelling te komen, als er een fotograaf in de buurt is? Dat zal het wel zijn, zeker?
Maar goed, ik wil het vandaag eigenlijk hebben over die zo geroemde gastvrijheid die tegenwoordig in de gemeentehuizen zou heersen. Gastvrijheid is hartelijkheid en warmte bij het ontvangen en onderhouden van gasten, bezoekers of vreemdelingen, in vrijheid en goede wil. Omdat onze politici de reputatie zouden meekrijgen dat ze dicht bij de burger staan, worden allerlei initiatieven genomen. De inwoners zouden zo beter kunnen zien, begrijpen en aanvaarden wat er met hun belastinggeld gebeurt.
Laten we eerst even nagaan wat de hogere overheid allemaal in het werk stelt om de zogenaamde kloof met de burger te overbruggen. We moeten het toegeven, er worden allerlei lovenswaardige pogingen daartoe ondernomen. Zo werd vooreerst het begrip Openbaarheid van bestuur ingevoerd. Het iseen verzamelterm voor wetgevende initiatieven die tot doel hebben een grotere transparantie van het bestuur te realiseren. Daardoor wordt bovendien een preventieve rechtsbescherming aan de burgers verleend. Volgens een Vlaams decreet van 26 maart 2004 heeft iedereen het recht elk bestuursdocument te raadplegen.U kunt het inkijken, er meer uitleg over vragen of er een kopie van krijgen. Er zijn wel een aantal uitzonderingen voorzien. Het addertje onder het gras is dat deze nogal vaag zijn zodat ze door iedereen verschillend kunnen geïnterpreteerd worden en men er dus alle kanten mee uit kan. De overheid kan zich immers beroepen op geheimhoudingsverplichting, op bescherming van de persoonlijke levenssfeer, op economische belangen van de overheid of op de openbare orde. Door een wet van 5 augustus 2006 moet het publiek ook gemakkelijker toegang krijgen tot milieu-informatie, bijvoorbeeld het milieurapport van een bedrijf in uw buurt. In een andere wet van 29 juli 1991 worden de besturen verplicht hun bestuurshandelingen uitdrukkelijk te motiveren en informatie te verstrekken over hun beleid en dienstverlening. Brieven van de overheid moeten steeds de naam en het telefoonnummer vermelden van de persoon die een dossier behandelt. Weet u niet waar u met uw vraag terecht kunt? Een gratis telefoontje naar het contactpunt Vlaamse infolijn op het nummer 1700 zal/ zou u verwijzen naar de juiste instantie of persoon. Misschien hebt u ooit wel als toeschouwer een gemeenteraad bijgewoond? Wist u ook dat u tegenwoordig de kans krijgt om punten van algemeen belang, waarvoor de gemeente bevoegd is, op de agenda te laten zetten? Voelt u zich slecht of verkeerd behandeld door de overheid? De ombudsman zal uw klacht aanhoren. Geeft toe, dat is toch heel wat, nietwaar?
Ook de gemeenten zelf laten zich niet onbetuigd. Ons gemeentehuis, een glazen huis, is inderdaad een veelgehoorde uitdrukking. Er zijn er heel wat die dat zelfs letterlijk opnemen en een gebouw in glas optrekken om aldus de indruk te wekken van openheid, van transparantie. Bij uitbreiding van gemeentehuizen worden de nieuwe vleugels in een moderne stijl gebouwd om te onderlijnen dat er een trendbreuk is met het verleden, dat het gemeentehuis een getuige moet zijn van zijn eigen tijd. Andere noemen het gebouw waarin de diensten ondergebracht zijn, Het huis van . (de Mechelaar, bijvoorbeeld) om aan de inwoners de indruk te geven dat ze zich daar thuis mogen voelen. Elke gemeente heeft een ruim informatieblad, nu zelfs op duur glanzend papier in Middelkerke. Ook op het internet is er steeds meer informatie van overheden te vinden. En welke gemeente heeft nu geen eigen webstek? Opendeurdagen zijn ook al geen uitzondering meer. Ik heb op 16 februari 2008 deelgenomen aan een gemeentelijke opendeurdag onder het moto Word verliefd op Middelkerke. Allemaal heel interessant! Je kon zien dat de brandweer goed werk levert, dat alles schijnbaar op wieltjes loopt in het gemeentelijk zwembad, in de bibliotheek en in het OCMW. Allemaal nogal algemeen binnen een kort tijdsbestek en natuurlijk geen haar op het hoofd van één van de bekwame gidsen dat eraan denkt problemen aan te kaarten of een kwaad woord te spreken over zijn/haar politici - bazen. Terecht overigens! Ik heb daar wel geen enkele politicus gezien. Ik heb in de voorbije maanden ook af en toe een vraag gesteld aan de diensten erfgoed, milieu en cultuur. Telkens kreeg ik een snel en vriendelijk antwoord. Er zijn zelfs gemeenten die huis aan huis bevragingen (= standaardtaal voor enquêtes) organiseren om de inspraak van de burger speciaal te benadrukken. Nog andere organiseren vragenhalfuurtjes of -kwartiertjes, waarbij het publiek bij het begin van de gemeenteraad vragen kan stellen aan het college van burgemeester en schepenen en aan alle raadsleden. Sommige gemeenten leggen belangrijke problemen voor op informatievergaderingen. In Middelkerke is men daar eerder tegen omdat Michel Landuyt vindt dat die uitmonden in verzuurde praatbarakken. Op 31 januari 2009 verklaarde Michel Landuyt ook nog: Men wil de burger zoveel mogelijk laten participeren, maar ik ben niet overtuigd dat de democratie moet blijven evolueren naar meer participatie. Het vragenkwartiertje is daar een voorbeeld van. Het idee is niet slecht, maar vaak wordt het toch gebruikt om vooral de ik-problemen van burgers aan te kaarten. In april 2009 werd een enquête gedaan bij de Lombardsijdenaars om te horen of zij al dan niet wensen dat de tram verder door de dorpskern rijdt. De meerderheid (64%) wenst dat en het gemeentebestuur nam akte van het resultaat omdat de beslissing bij de Vlaamse overheid ligt. Dus, ook op lokaal vlak wordt veel ondernomen om te proberen het imago van het bestuur op te poetsen.
De vraag, die zich men echter kan stellen is Wat brengt dat allemaal op? Bereikt de verstrekte informatie wel de burgers? Willen die wel geïnformeerd worden? Begrijpen ze de informatie wel? Zijn de genomen initiatieven wel van aard om te mogen spreken van een glazen huis? Gaat het goede nieuws niet eerder over de diensten dan over het beleid? Het is zeker nuttig te kunnen beschikken over een naslagwerkje met alle openingsuren en activiteiten. Het is inderdaad voor sommige inwoners interessant om een beter inzicht te krijgen in de gemeentediensten. Of de gemeente daarvoor rondleidingen voor kinderen moet organiseren, of nephuwelijken of kinderburgemeester - verkiezingen, daarover ben ik een andere mening toegedaan.
Maar wat met het echte beleid? Het is algemeen bekend dat de feitelijke beslissingen binnenskamers genomen worden. De vergaderingen van het college van burgemeester en schepenen zijn niet openbaar. In principe heeft een raadslid inzage in alle documenten van het betrokken bestuur, maar tijdens de zitting van de gemeenteraad zit de oppositie er meestal slechts voor spek en bonen bij. Ze moet alleen aanhoren wat de meerderheid in een voorafgaande aparte bijeenkomst bedisseld heeft. Het is algemeen bekend en de Middelkerkse burgemeester verklaarde het ook, na 20 jaar dienst in de gemeenteraad, dat veel raadsleden over onvoldoende dossierkennis beschikken. Het college ondervindt dus heel weinig weerstand. Welke invloed heeft de oppositie, bijvoorbeeld, op de begroting? De burger heeft evenmin inspraak in de punten die hem/ haar rechtstreeks aanbelangen. Hij/ Zij hoort ook meestal dat er iets zal gebeuren in zijn/ haar buurt NADAT het beslist is. Vooral als het gaat over financiële uitgaven is er weinig doorzichtigheid.
Ik geef toe dat men moeilijk rekening kan houden met eenieders mening, dat wat goed is voor de ene niet noodzakelijk goed is voor de andere, maar dat men alstublieft ophoudt met over glazen huis te spreken!
Op de gemeenteraad van 19 april 2010 was buiten het agendapunt in verband met de terrassen op de dijk, ook nog de bespreking voorzien van het zwembadreglement. Eigenaardig genoeg kon men daarover niets lezen in de pers. Wil men misschien vermijden dat iemand voor het hoofd gestoten wordt?
In artikel 1 van het vroeger reglement stond uitdrukkelijk dat men niet onzedig gekleed mag zijn om toegang te krijgen tot het bad. Maar wat betekent zedig? Dat kan zeer snel evolueren, hé? De raad heeft dan maar precies vastgelegd welke zwemkledij uitdrukkelijk verboden is. Dat zijn: jeanshorts, zwemshort onder de knie, string, opgerolde jeans, onderbroek onder zwemshort. Om misverstanden te vermijden, krijgen jullie hieronder wat meer uitleg en omdat het meer aanspreekt, enkele beelden met de verboden drachten, in de hiervoor aangehaalde volgorde.
Een G-string, string, stringtanga of tangastring is een klein zwembroekje of slipje dat het geslachtsdeelbedekt en voor de rest slechts bestaat uit een touwtje om het middel en door de bilspleet.
Het Vlaams Belang, dat in de gemeenteraad vertegenwoordigd is door drie mandatarissen, had graag ook de boerkini verboden maar stuitte op tegenstand van alle andere raadsleden. Het amendement werd dus weggestemd waardoor het iedereen toegelaten wordt om in boerkini te komen zwemmen. Het zou mij enorm plezier doen indien jullie mij dan een seintje geven. Ik wil dat namelijk absoluut zien! Ik heb, zoals gebruikelijk, wat opsporingswerk verricht over dit (lichtzinnig) onderwerp, meer waarschijnlijk dan alle raadsleden samen. Ik wil jullie dat werk niet onthouden. Wees maar niet gechoqueerd, beste lezer, door de voor deze blog ongewone afbeeldingen.
Wat is een boerkini eigenlijk? Jullie kennen waarschijnlijk beter de boerka, de nikab en de chador? Of toch niet? De termen boerka en nikab worden vaak door elkaar gebruikt. Beide kledingstukken kunnen het aangezicht in zijn geheel bedekken. De nikab zit niet vast aan andere kledingstukken, de boerka wel. De chadoris een gewaad dat het gehele lichaam bedekt behalve het gezicht en dat zoals de andere gewaden de vrouwelijke vormen onzichtbaar maakt.
Boerkini is een samenvoeging van boerka en bikini. Het is een badpak uit waterafstotende speedostof dat het lichaam vrijwel van top tot teen inpakt, zoals bij een duikerspak. Het laat slechts de handen, de voeten en het gezicht vrij terwijl het hoofd bedekt blijft. Om de vrouwelijke vormen te verhullen heeft het pak rondom de borsten nog een extra stuk stof.
De hiernavolgende afbeeldingen staan in de volgorde: boerka, boerka met gaas voor de ogen, nikab, boerkini en chador.
Wat is er dan wel toegelaten, naast de boerkini? Alles wat niet verboden is? Laat ons eens de verschillende bestaande soorten kini wat nader bekijken. Omwille van de zedelijkheid in ons zwembad, neem ik aan dat de monokini (pak dat de borsten bloot laat) en de nokini (adamskostuum) niet als aanvaardbaar beschouwd worden. Maar wat met de andere kinis? Wanneer is men niet zedig gekleed? Hoever mag de ontbloting of onthulling doorgevoerd worden? En, wie zal daarover (willen) oordelen? Een tweedelige microkini is een extreem klein badpak dat werd ontworpen om slechts de minimaal vereiste lichaamsdelen van een drager te bedekken. Een tankini is een tweedelig zwempak, een tussenvorm tussen de bikini en het ééndelig zwempak: het bovendeel strekt zich naar beneden toe uit, soms net nog de navel bedekkend, soms tot net boven de heupen. Sommige draagsters beschouwen dit als een decentere vorm van de bikini. Ziehier de kinis, in de volgorde: bikini, microkini, tankini en vkini.
Politiek en sociaal gezien ligt het dragen van een boerkini, maar vooral van de boerka (om veiligheidsredenen) in de westerse wereld gevoelig. De dragers ervan vinden dat dit deel uitmaakt van hun geloof en dat een verbod hun persoonlijke vrijheid aantast. Andere vinden dan weer dat het onterend is voor de vrouw, omdat deze onder druk gezet wordt om zich zo te kleden. De koran gebiedt namelijk dat de vrouw haar schaamdelen, dat is alles behalve gezicht, handen en voeten, kuis bedekt moet houden. Zij mag haar schoonheid niet tonen en moet sluiers tot over haar boezems dragen. Ze moet ook haar klederdracht verlengen zodat ze herkend wordt als eerbare vrouw. De man waakt mee over de klederdracht van zijn vrouw. Maar hoe kan hij dat in een zwembad? Volgens koranvers 24:30 dient hij zijn blik neer te slaan telkens hij naar een vrouw kijkt en er een brutale of schaamteloze gedachte in zijn hoofd opkomt. Of doet hem dat niets? Ik heb via verschillende websites de indruk gekregen dat vooral Westerse vrouwen, die zich tot de islam bekeerd hebben, erop staan in boerkini te gaan zwemmen. Er wordt ook soms beweerd dat ze dat doen om te provoceren. Terwijl de ene vindt dat de moslimvrouw nu eindelijk ook kan gaan zwemmen, vinden de andere dat het samenleven van allochtonen en autochtonen daardoor nog wat meer bemoeilijkt wordt. Volgens de koran krijg je nu namelijk eerbare en niet-eerbare vrouwen samen in één bad. Sommige vinden de boerkini zelfs onhygiënisch maar dat wordt, gezien de gebruikte textielstof, ten stelligste betwist door de andere. Het verschijnen van de boerkini in meer en meer van onze zwembaden, geeft diegene gelijk die beweren dat de islam zijn opmars in Europa beetje bij beetje verder zet. Zij vinden dat ook de gemeentebesturen hun steentje moeten bijdragen om daaraan een einde te maken. In dat licht moet waarschijnlijk het amendement aan het zwembadreglement van het Vlaams Belang gezien worden.
Wat ik nu persoonlijk denk over de boerkini, vragen jullie zich misschien af? In onze Westerse maatschappij vinden (vooral de bestgevormde) vrouwen dat ze fier mogen zijn op hun lichaam, dat bij voorkeur slank en mooi gebruind moet zijn, door de zon of in een solarium. Het lichaam is niet vies en niet aanstootgevend, dus waarom zouden we het bedekken, vinden ze. Jaren heeft de geestelijkheid het (half)bloot lopen als een zonde beschouwd. Nu dat juk van de kerk afgeworpen is, krijgen we te doen met een andere godsdienst die nog strengere normen oplegt. Eerlijk gezegd, ik vind dat dit een stap achteruit is. Is de volgende vooruit nu een apart zwembad? Mocht ik gaan zwemmen en daar naar een vrouw kijken (ssstt ) dan weet ik wel naar dewelke. Jullie toch ook, hé? Of ben ik nu ook niet eerbaar?
Westende - dorp wil ook een overdekt marktplein zoals Middelkerke - dorp!
Westende-dorp heeft op 10 maart 2010 de eerste verjaardag herdacht van het afschaffen van zijn maandagmarkt. Destijds besliste het schepencollege daartoe wegens gebrek aan belangstelling vanwege de inwoners, niettegenstaande de lage marktprijzen. De handelaars toonden geen interesse meer, omdat hun omzet te laag was. En nu moeten de Westendenaars, die dat wensen, op donderdag maar de markt bezoeken in Middelkerke (op 5 km). Velen verkiezen echter de Nieuwpoortse vrijdagmarkt (op 3 km) .
Bezorgd om de toekomst van Westende, dacht ik er al een hele tijd over na hoe de bedrijvigheid op ons marktplein nieuw leven zou kunnen ingeblazen worden. En toen kwam de heilige geest, in de gedaante van de burgemeester, mijn geest verlichten. Hij maakte namelijk op 10 april 2010 zijn (goedgekeurd en financieel mogelijk?) plan bekend om het marktplein van Middelkerke te laten overdekken naar Frans model. Of bedoelt hij naar het voorbeeld van Frankrijk? De markten zijn namelijk allemaal verschillend.
Het is dus heel simpel: wij willen dat ons Westends marktplein ook overdekt wordt!! Die idee is inderdaad briljant en biedt enorme mogelijkheden. Denk maar aan al die kijklustigen, vooral toeristen, die door deze bezienswaardigheid zullen aangetrokken worden. Of niet? Middelkerke zou hiermee de enige badplaats zijn aan onze kust, die twee overdekte marktpleinen telt, die zouden kunnen dienen als centrale uitvalbasis van waaruit de toerist de regio zou kunnen verkennen. Dat zou een hele vooruitgang betekenen, want de toeristen verblijven nu vooral ten noorden van de Henri Jasparlaan en de Parklaan. Het nieuw aangelegd plein moet Westende-dorp dus integreren in het toeristisch gebeuren. We zouden er verder, het hele jaar door, alle mogelijke activiteiten kunnen organiseren. Ik noem er maar enkele: Zomerhit van radio 2 ook als het water giet, Westende feest in september, rommelmarkten en avondmarkten. Iedereen wordt gevraagd om zijn/ haar verbeelding meer aan te spreken en interessante voorstellen te doen. Wat dachten jullie, bijvoorbeeld, van een dichtersfestival, waar dichters van heel Vlaanderen hun gedichten of haikus zouden komen voordragen? Of misschien een passiespel met Pasen? Of een kerstspel, zelfs als het sneeuwt of hagelt? Het plein moet dus specifiek uitgerust worden, vandaar de noodzaak van een agora met tribune en plaats voor een mobiel podium. Dat woord agora past toch niet in de vorige zin! Het plein bestaat toch al? Jullie weten toch wat een agora is? Het was een open (dus, niet overdekte) ruimte in een Griekse of Romeinse stad, gebruikt als marktplein of openbare vergaderplaats, omringd door één of meerdere zuilenrijen. De stemgerechtigde mannen kwamen er bijeen om te converseren, zodat de agora eigenlijk het politiek centrum van de stad was. Ook het sociaal en commercieel leven speelden zich daar af. Men kwam er de laatste nieuwtjes aanhoren en men liet er zich onderwijzen door allerlei filosofen. Het zou dus interessant zijn voor de Westendenaars om er af en toe leden van het schepencollege uit te nodigen zodat deze er hun grootse plannen voor de toekomst kunnen uiteenzetten. Men kon er zich ook ontspannen. Ik wil niet overdrijven, maar bij de Grieken stond vlakbij het plein vaak ook een tempel, gewijd aan allerlei (hoofdzakelijk populaire) goden. Dat is niet nodig, in Westende toch niet. Later misschien één of ander standbeeld? Laten wij toch hopen dat de autochtonen en de toeristen nooit zullen aangegrepen worden door agorafobie, dat is pleinvrees of angst voor grote ruimten. Dat heeft niets te zien met de vrees dat een overdekt plein misschien wel niet nodig zou kunnen zijn in Middelkerke.
Bij drukbezochte manifestaties geraken de bezoekers hun wagen moeilijk kwijt. Vandaar mijn voorstel om onder het nieuw plein drie verdiepingen met elk een honderdtal parkeerplaatsen (geen garageboxen!) te voorzien. Ook bij begrafenissen met talrijke rouwenden zouden die goed van pas komen.
Wij hebben tenslotte ook nog behoefte aan een succesverhaal. De Essex Scottishlaan, waar elke dag nieuwe appartementsgebouwen uit de grond rijzen, moet eerst en vooral eens hersteld worden, maar tegelijk moet onderzocht worden welke handelszaken er zouden kunnen opgericht worden. Deze as zou dan de ideale verbinding kunnen vormen tussen het Sint-Laurentiusstrand en zijn parkeerdijk en de centraal gelegen nieuwe markt. Deze zou dan, zonder overdrijven, een uniek karakter krijgen.
Natuurlijk zou het plein een aantrekkelijke aanblik moeten bieden. Er moeten zitbanken voorzien worden, bomenrijen en een speelplein voor de jongeren. Kan dat er allemaal op?
Mag Westende-dorp op jullie steun rekenen om er deze mooie verwezenlijking door te drukken bij het gemeentebestuur? Of is het voldoende de burgemeester aan te spreken? Of moeten wij alweer benadeeld worden ten opzichte van Middelkerke? Neen, toch!! Ik denk zelfs nu al aan een volgend prestigieus project! De gemeente bulkt toch van het geld en geef toe, zo wordt het toch nuttig besteed, nietwaar?
Hierna vinden jullie enkele beelden van overdekte markten in Frankrijk, in de volgorde: Bocage, Brive, Cambrai, Chaumont, Epinal, Fleurance, Fontainebleau, Royan. Kies maar uit!!
De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens!
Welke is, naast de globalisering, de economische en financiële wereldcrisis, de honger in de wereld, de vergrijzing, de migratie en de voortschrijdingvan de islam, de opwarming van de aarde en de criminaliteit het belangrijkste probleem van onze hedendaagse maatschappij? Te oordelen naar de middelen die onze gemeente ervoor inzet, komen de strijd tegen hondenpoep en sluikstorten daarvoor beslist in aanmerking.
Aan hondenpoep heb ik reeds één van mijn vorige blogartikels gewijd.Ik heb toen mijn lofbetuiging voor de inspanningen die Middelkerke doet op dat gebied, niet gespaard. Eerst en vooral verwees ik toen naar de gemeentelijke folder Bezorg jezelf geen overlast!, in het bijzonder naar het luik nette baasjes van honden. Daarin en op de gemeentelijke webstek, staat dat de gewone burger met hond altijd zijn hondenpoepzakje van 20 op 30 cm moet bijhebben. Hij/ Zij kan het gratis bekomen op de gemeente. De hondenliefhebber die zich daaraan niet stoort, kan een geldboete krijgen en eventueel een gemeentelijke belasting bovenop als het pakje niet verwijderd wordt. Het gebruikte zakje, dat moet kunnen dichtgeknoopt worden, moet in een vuilbak gedeponeerd worden. Meer zelfs dan voor menselijke wezens, zijn er ook toiletten voorzien voor honden. De toiletten worden dagelijks gereinigd en ontsmet door de reinigingsdienst. Het gemeentebestuur heeft een handige wegwijsfolder waarin de exacte plaats van de hondentoiletten aangeduid wordt. Indien er een toilet is op minder dan 300 meter, dan moet dat gebruikt worden. Kon de burger ook maar op zo'n 'service' rekenen! Als u onderstaande kaart, die op de webstek staat, steeds bij u hebt, dan kan het vinden van een toilet geen probleem opleveren. Of misschien toch, wat denkt u?
Hierna kunt u de diensten en het personeel vinden die bevoegd zijn om overtredingen vast te stellen en eventueel te bestraffen. Ze zijn zeer talrijk! Ik kan me nauwelijks voorstellen dat nog iemand aan dit toezicht kan ontsnappen. Oordeelt u zelf maar. Veiligheidsbeambten/ stadswachten houden preventief toezicht. Als ze het achterlaten van hondendrollen vaststellen, verwittigen ze de bevoegde diensten. (zie gemeentegids) Jobstudenten worden tijdens de zomervakantie ingezet om inwoners en toeristen te informeren en te sensibiliseren rond hondenpoep. Controle wordt uitgevoerd door de milieuambtenaar, door de preventiemedewerkers, de GAS ambtenaren ((gemeentelijke administratieve sancties) en door officieren van de lokale en federale en gerechtelijke politie. Binnen het politiekorps werd ook een milieucel opgericht zodat het effectief mogelijk wordt overtreders te vervolgen. Er zijn zelfs anonieme controleurs voorzien. Wie zijn dat? Niet geüniformeerden met vermomming? Wordt het voor jullie misschien ook wat veel en onoverzichtelijk?
Een goed politicus moet vandaag altijd voorstander zijn van preventieve maatregelen, want een repressief optreden zou wel eens niet gewaardeerd kunnen worden door de kiezer. Daarom worden preventiecampagnes gelanceerd om de mensen te overtuigen om ook effectief de voorziene faciliteiten te gebruiken. In één van die campagnes werd de affiche Hondenpoep het moet, het kan! verspreid.
Sluikstorten is een andere ziekte van deze tijd. Schepen Janna Rommel-Opstaele (Open VLD), bevoegd voor de reinigingsdienst, vindt dat het zo niet verder kan. Ze somt op wat de oogst van één dag kan zijn: matrassen, een kast, stoelen, twaalf autobanden, een canapé en nog eens 54 zakken van 60 liter kleiner afval. Waarschijnlijk van een camion gevallen?
Nu het paasvakantie is, wil het gemeentebestuur opnieuw de aandacht vestigen op het belang van een net openbaar domein. 'We concentreren ons daarbij vooral op sluikstorten en hondenpoep, want dat is en blijft een probleem. Daarom zetten we meteen ook heel wat man- en spankracht in: bijna vijftig man personeel, zes huisvuilwagens, borstelveegmachines, een brommer voor het reinigen van de hondentoiletten, 110 extra afvalkorven op het strand en nachtrondes voor het ophalen van huisvuil.' Dat bedoelde ik dus met de massale inzet van middelen. Is die wel in evenredigheid met de zorg voor andere problemen? Of beter gezegd, kan hetzelfde resultaat niet op een andere manier bekomen worden?
Sensibiliseren en preventie zijn goed, alles zelf opruimen al veel minder, maar er moet vooral veel strenger opgetreden worden tegen de vervuilers. Het gemeentebestuur beweert niet te zullen aarzelen om de hardleerse overtreders in de portefeuille te raken. 'We zullen een folder bedelen en we willen in de eerste plaats de mensen sensibiliseren', zegt burgemeester Michel Landuyt. 'Maar zij die niet willen luisteren, zullen aan den lijve ondervinden dat wij het menen met het rein houden van onze badplaats.' Telkens horen wij weer dat zelfde liedje. Goede voornemens!
Volgens de burgemeester werden er dit jaar voor hondenpoep al 130 overtredingen vastgesteld. 'Wie beweert dat we er niet mee bezig zijn, heeft het dus duidelijk verkeerd voor', beweert hij. Dergelijke cijfers hebben weinig betekenis. Werd er telkens proces-verbaal opgesteld? Hoeveel controles werden er uitgevoerd? Werden er al opruimsancties opgelegd? Dat zou ik graag horen!
Ik durf niet beweren dat de strijd tegen hondenpoep en tegen sluikstorting een eenvoudige opgave is. We stellen de overtreders echter te weinig voor hun verantwoordelijkheid waardoor ze de indruk krijgen dat alles kan en dat anderen, de medemens of de overheid het wel zullen opruimen. Rechters spreken mensen vrij of spreken zeer lage straffen uit, voor zeer ernstige feiten. Een boete voor het niet bijhebben van een hondenpoepzakje, lijkt dan al vlug bij het haar getrokken. Ik zou nooit toegelaten hebben dat mijn kinderen op school of met een jeugdbeweging de smurrie opruimen die anderen op het strand of in de duinen achterlaten, zelfs al wil men de jeugd daarmee tonen hoe het niet moet. Veel mensen die een overtreding zien gebeuren, durven niet meer tussenkomen, uit schrik om uitgekafferd te worden door de schuldige.
Het is niet eenvoudig, maar toch blijf ik een hevig voorstander van een streng optreden. Niet eerst drie keren waarschuwen! Iedereen weet wel dat het niet mag! Waarom ze het dan wel doen? Weinig of slechte opvoeding, te weinig besef van waarden en normen. Dus, wie niet horen wil, moet voelen.
En tenslotte nog dit: zou ik nu eindelijk eens mogen weten welke maatregelen genomen worden tegen het deponeren van paardendrollen op de openbare weg? Daar wordt nooit over gesproken! Ook de gemeentelijke website vermeldt er niets over! Dank u wel!!
Bronnen Artikel van Dany Van Loo in Het Nieuwsblad van 9 april 2010