Bosheks

door: Arno Van Hauwermeiren
30/04/17 - 18u30 Bron: Daily Mail; Mic; IBT

Een voormalig cipier die zeven jaar werkte in een van de Noord-Koreaanse concentratiekampen, getuigt over de gruwel die zich binnen de gevangenismuren afspeelt. Lim Hye-jin is de eerste vrouwelijke cipier die naar buiten komt met haar verhaal, haar getuigenis biedt een unieke blik achter de muren van de kampen. Tienduizenden kinderen zitten er levenslang opgesloten en gevangenen sterven massaal door ontbering, foltering en de zware dwangarbeid.

Er zouden zo'n 200.000 Noord-Koreanen opgesloten zitten in de kampen, die gebouwd zijn volgens het model van Stalins goelags en vergeleken worden met de concentratiekampen van de nazi's. Lim Hye-jin was amper 17 toen ze als cipier getuige was van beestachtige taferelen in een van die kampen. Gevangenen werden er behandeld als afval en de ergste straffen waren weggelegd voor wie probeerde te ontsnappen.

Lees ook

"We werden gemanipuleerd om geen sympathie te hebben voor de gevangenen. Ze vertelden ons dat ze vreselijke misdaden hadden begaan, maar eigenlijk waren het normale mensen die niets hadden misdaan."

Ex-cipier Lim Hye-jin

Ontsnapte broers

Lim vertelt over twee broers die erin waren geslaagd het kamp te ontvluchten. Onmiddellijk werden zeven familieleden van de broers vermoord, uit wraak. Tientallen anderen kregen een pak slaag om zo de gevangenen collectief te straffen, ook al hadden die niets met de ontsnapping te maken.

Enkele weken later werden de broers gevat. De cipiers en gevangenen werden samengeroepen, zodat iedereen kon toekijken hoe de twee mannen het kamp werden binnengesleept. "De broers werden onthoofd voor de ogen van alle cipiers en gevangenen", vertelt Lim. "Iedereen moest toekijken, zodat niemand nog zou proberen te ontsnappen." Na de onthoofdingen werden bewakers opgedragen om stenen naar de lijken te gooien.

Lim was zo getraumatiseerd door wat zich voor haar ogen had voltrokken, dat ze dagenlang niet kon eten. Maar de onthoofding van de broers was maar het topje van de ijsberg. De gruwel die ze tijdens de zeven jaar als cipier zag, tart elke beschrijving.

Noord-Korea ontkent het bestaan van de kapen, maar satellietbeelden doen vermoeden dat het aantal alleen maar toeneemt. © Google.

Gebrainwasht

"Gevangenen hebben niet het recht om 'nee' te zeggen, dus worden ze verkracht door de cipiers."

Lim Hye-jin

Een vrouw die een bewaker op de zenuwen had gewerkt tijdens een ondervraging werd prompt uitgekleed en in brand gestoken. "Ze zien de gevangenen niet als mensen, maar als beesten", aldus Lim. "We werden gemanipuleerd om geen sympathie te hebben voor de gevangenen. Ze vertelden ons dat ze vreselijke misdaden hadden begaan, maar eigenlijk waren het normale mensen die niets hadden misdaan."

Bewakers krijgen twee maal per week een sessie waarin de Kim-dynastie wordt verheerlijkt. Ze worden er constant aan herinnerd dat ze gevangenen niet als mensen mogen zien. "Zelfs als een cipier een kind zou overrijden, dan zou die niet gestraft worden", vertelt Lim.

Ook de gevangenen worden 'heropgevoed'. Na werkdag van 16 uur krijgen ze 's avonds lessen waarin ze officiële teksten moeten van buiten leren. Als ze daar niet in slagen, worden ze een hele nacht wakker gehouden.

Slavenarbeid

Lim vertelt hoe gevangenen uitgehongerd worden en hoe ze loodzware arbeid moeten verrichten in de vrieskou of in mijnen. In de winter moesten gevangenen bomen omhakken, maar door de kou bewogen ze te traag om een vallende bomen te ontwijken. "Bewakers lachten terwijl gevangenen onder de bomen terechtkwamen", vertelt een ex-gevangene.

De lijken werden achteraf op een grote stapel gegooid. "Sommigen waren nog niet dood. Toen ik 's nachts naar het toilet ging, hoorde ik hen kreunen. Die gewonde mensen kwamen dan om door de kou."

Een zeldzaam beeld van een concentratiekamp in Noord-Korea © rv.

Mijnrampen

"Ik heb ooit eens een film gezien over Auschwitz. Dat was zo herkenbaar."

Ex-gevangene Kang Chol Hwan

Mijnongevallen zijn schering en inslag in Noord-Korea. De meeste gevangenen in de kampen waarin Lim heeft gewerkt, waren vrouwen en kinderen omdat mannen werden ingezet in de mijnen. Mijnwerkers laten massaal het leven in de mijnen, vertelt Lim. "Bij een gasexplosie stierven 300 mensen, maar de bewakers sloten gewoon de tunnels af om het vuur te doven." Veel mijnwerkers zaten als ratten in de val.

'Affaires' met bewakers

Bewakers hebben zogenaamde 'affaires' met de vrouwelijke gevangenen, vertelt Lim. "Gevangenen hebben niet het recht om 'nee' te zeggen, dus worden ze verkracht door de cipiers." En als vrouwen zwanger raken, dan wordt de baby geaborteerd of krijgen ze zelfs een dodelijke injectie. "Als de zwangerschap al te ver gevorderd is, wordt de baby ofwel doodgeslagen ofwel levend begraven."

"Op sympathie van bewakers moesten we niet rekenen, want ze geloofden dat medeleven slechte karma was."

Ex-gevangene Kang Chol Hwan

Getuigenissen van ex-gevangenen

"Toen ik aankwam in het kamp, leek het op een scène in een horrorfilm", vertelt Kang Chol Hwan, die op zijn negende naar het concentratiekamp van Yodok werd gestuurd. Kangs opa werd beschuldigd van muiterij, waardoor ook zijn familie werd opgesloten. Want zo werkt het in Noord-Korea: wie voor dissidentie wordt opgepakt, wordt samen met zijn hele familie opgesloten, tot drie generaties ver. Zelfs stof achterlaten op een foto van de 'superieure leider' kan een reden zijn om opgesloten te worden.

"Ik heb ooit eens een film gezien over Auschwitz. Dat was zo herkenbaar", vertelt Kang. "Ik had altijd honger en omdat we nooit proteïnen kregen, moesten we slangen, ratten en insecten vangen."

Jung Gwang Il (54) zat ook drie jaar in het Yodok-kamp nadat hij was opgepakt voor spionering. Hij werd zo zwaar gefolterd dat hij op handen en knieën het kamp binnenkwam. Na enkele maanden was hij al de helft van zijn lichaamsgewicht verloren. "Op sympathie van bewakers moesten we niet rekenen, want ze geloofden dat medeleven slechte karma was."

"Ik heb ooit voorgesteld om fel verzwakt kind naar een speciale afdeling over te brengen voor verzorging, maar ik werd zo zwaar geslagen dat ik bijna stierf", vertelt Jung. "De bewaker vroeg me achteraf wie ik was om voor anderen beslissingen te nemen."

Ahn Myung-Chul werkte in vier verschillende kampen als bewaker. "Wie stierf, had geluk", vertelt hij. "Dit is moderne slavernij."

Misdaden tegen de menselijkheid

"Dit is moderne slavernij."

Ex-cipier Ahn Myung-Chul

De Verenigde Naties strijden al jaren tegen de misdaden tegen de menselijkheid in Noord-Korea, maar vooralsnog zijn er geen beelden die zwart op wit bewijzen dat de kampen bestaan. "Sinds de concentratiekampen van de nazi's en de goelags van Stalin heeft de wereld geen zwaarder georganiseerd systeem tegen de mensheid gezien als in Noord-Korea", liet Thor Halvorssen van de Human Rights Foundation al optekenen.

Het bestaan van de concentratiekampen wordt door Noord-Korea ontkend, maar satellietbeelden doen vermoeden dat het aantal kampen nog is toegenomen sinds Kim Jong-un zes jaar geleden de macht van zijn vader overnam.

Kim Jong-un © ANP.

gerelateerd nieuws

Noord-Korea lanceert opnieuw ballistische raket
Paus roept op tot diplomatieke oplossing voor conflict met Noord-Korea
Tillerson: "Als het via dialoog niet lukt, moeten we militaire actie overwegen tegen Noord-Korea"

Meer over

Noord-Korea , Kim Jong-un

By Captain Paul Watson

Forty years ago on March 15^th, 1977, French film star Brigitte Bardot traveled to the ice floes off the Eastern Coast of Canada to focus attention on the slaughter of baby whitecoat seals.

Her arrival was met with hostility by Newfoundland sealers and by the Canadian government, yet despite harassment and ugly threats she rode in my helicopter far offshore to meet the seals.

She was fearless. We flew through blizzard conditions with very poor visibility to over a hundred miles off the coast.

Bardot and Seal (from archive)Upon arrival in the midst of thousands of seals, she posed cheek to cheek with a baby seal for photos that circulated around the globe and brought the issue of the slaughter of the seal pups to a global audience.

For the two previous years, we had worked to get media attention to this atrocity on the Eastern Canadian icefloes. The media had ignored us.

That all changed with the arrival of Brigitte Bardot.

The baby seals now had a guardian angel. Bardot and the baby seal appeared on the cover of magazines around the globe.

By 1984, the slaughter of newborn whitecoats was abolished and the market for whitecoat seal products ended.

The genesis of this achievement was Brigitte Bardot’s courageous invasion of the ice floes in defense of le petite bebe phoques.

The killing continued with the government allowing the slaughter of seals after they have shed their whitecoats. The lack of a sizeable market was met with Canadian government subsidies and although the quotas were raised, the kill numbers dropped due to lack of demand. In 2008, the market for seal pelts was once again struck a blow with a complete ban on seal products by the European Parliament.

In 2011, the government in a spiteful move set a new quota at 400,000 seals a year.

Over the last six years, the 400,000 number has never been reached. In fact, the total number of seals killed in all six years since 2011 is about 350,000.

There is no doubt that what Brigitte Bardot did in 1977 has saved the lives of millions of seals, an achievement that animal lovers around the world applaud and recognize her for.

So this year I wanted to honor her by sending an all female team to the ice floes to meet the baby seals.

Left to right: Jasmine Lord, Clementine Pallanca, Marketa Schusterova, Yana Watson, Michelle Rodriguez, Brigitte Breau, Camille Labchuk

I chose Sea Shepherd Toronto Director Brigitte Breau to be the team leader. It was her job to organize the logistics. The rest of the crew consisted of my wife Yana Watson, Canadian Animal Rights lawyer Camille Labchuk, Clementine Pallanca from Monaco and Hollywood movie star Michelle Rodriguez. In addition we had two helicopter pilots and Omar Todd to handle I.T. back at the base in Charlottetown.

Along with them were videographers Canadian Marketa Schusterova, Jasmine Lord from Australia and French photographer Bernard Sidler.

It was a simple mission. Take two helicopters, fly to the seals on the ice and take some pictures with some baby seals. An easy mission or so we thought.

A few days before their arrival, the team received a shock when they viewed Satellite images of the Gulf of St. Lawrence. What they saw, we had never seen before.

The Gulf of St. Lawrence was completely ice-free.

For over four decades I have traveled to the ice floes and each time I had to work my ship through many miles of solid pack ice. Often the ice was so think and hard it stopped our progress completely, ice so extensive we could step off the ship and walk for miles without seeing any open water.

What the crew saw this year was an endless blue, with patches of ice so thin it could not be safely walked upon.

For Camille Labchuk, who was raised in Prince Edward Island before becoming an Animal Rights lawyer in Ottawa, what she saw was astounding. “We flew over the Gulf of St. Lawrence in search of the harp seal nursery, we witnessed some of the worst ice conditions I have ever seen. When I was growing up in PEI, it was normal for the Gulf to be packed all winter long with the thick, solid sea ice that harp seals need to give birth and nurse their young. This year marks a decade since my first trip off the coast of P.E.I. in search of seals and it is heartbreaking to witness how rapidly climate change has destroyed the harp seal habitat. With thousands of baby seals drowning as the ice melts from underneath them, it is utterly irresponsible for the Canadian government to continue to allow sealers to cruelly club and shoot the surviving seals.”

This was not good.

Without the ice the seals cannot be found. The ice is essential for the seals to give birth to their pups. The Latin name for the harp seal is Pagophilus groenlandicus or the ‘ice lover from Greenland.’ The ice floes are their nurseries, and now that hard ice security was nowhere to be found.

The helicopters flew out on the first day without spotting a single seal or a piece of ice safe enough to stand on. This was tragic news. If the mother could not find ice, they would be forced to drop their pups in the sea where they would immediately drown.

The crew quickly realized that there was now something more threatening to the seals than the club wielding sealers.

On the second day of searching, the team found a few hundred seal pups and their mothers on a small patch of shore fast ice along the coastline of Cape Breton Island, Nova Scotia.

Photo opportunities were difficult. Every year tourists arrive to be flown out by helicopter to meet the baby seals, but not this year. There were few places to land and the ice conditions, where ice could be found was dangerously broken up. The tours had been cancelled. The Sea Shepherd women had to jump from one ice pan to another to reach a seal pup.

Michelle Rodriguez and seal pup

Yana Watson and Michelle Rodriguez

Clementine found one very small little pup with the umbilical cord attached and this was not a good sign. The seals should have been about two weeks old at this point but this little fellow was recently born, a sign that its mother had been searching for the ice to finally give birth.

Clementine Pallanca was with Yana when they both met the seals for the first time. Just like Brigitte Bardot forty years earlier both women were captivated by these snowy white babies. Said Clementine, “they have amazing big dark eyes and a beautiful deep look that really melted my heart. I spent an extraordinary moment, playing and cuddling them. I felt I had a privilege to witness them, because the situation with the disappearing ice is tragic.

For Yana, a new mother herself, it was a very sad encounter. “I have a son of 5 months old. I was just imagining for a moment how I would feel if somebody came to my house and beat my little baby to death in front of me or to skin him alive leaving me with the dying bleeding body. The horror is unimaginable but this is the horror that tens of thousands of mother seals experience every year.”

Michelle Rodriguez and seal pup. Photo: Bernard Sidler/Sea Shepherd

Michelle Rodriguez arrived on the third day. A blizzard moved in during the night but fortunately the skies were clear the next morning. The helicopters returned to the ice where the seals had been found two days before but to their great disappointment, both the seals and the ice were gone.

The pilots took into account the change of the wind and relocated the patch of ice, miles off shore. The ice patch was smaller and badly broken up and there were fewer seals than two days before.

Michelle was not going to let the opportunity be lost because of potentially dangerous ice conditions. The ice was too unstable to land, a steady swell was moving through the loose pack and as the helicopter hovered a few inches above a bobbing small pan of ice, she jumped, followed by Yana and photographer Bernard Sidler.

The three of them had to hike a little bit to reach the seals because the helicopters had to land a safe distance from the new born pups so as not to frighten them.

It was not easy going. The wind was bitingly cold and the ice pans were grinding together. A slip between two pans of ice would be potentially fatal. The two women had to jump from pan to pan and to leap across small patches of water and slush.

“It was worth the risk,” said Michelle. “They are such beautiful creatures.”

The second helicopter was unable to locate any seals and had to land in the Magdalen Islands in the middle of the Gulf of St. Lawrence to refuel.

This is not a friendly place if you are opposed to the killing of seals. In 1995, I led a team to the Magdalens to promote alternative employment to killing seals. My crew including actor Martin Sheen and many journalists were assaulted and I was beaten severely.

Twenty-two years later Brigitte and Marketa left the helicopter to use the restroom and to get a cup of tea in the small airport terminal, only to find that the animosity by the sealers towards seal defenders was a strong as ever.

Said Brigitte, “when we entered the terminal, we were almost immediately blocked and confronted by an aggressive man who grabbed, shoved, and jabbed me in the back, while other men stood nearby menacingly. We tried to leave but were confronted by a second aggressive man who attempted to block our exit from the terminal.”

They managed to get back to their helicopter and returned to Prince Edward Island to regroup.

Bernard took numerous pictures of Michelle with the baby seals. The objective of honoring Brigitte Bardot by revisiting the seals four decades later was achieved but in a far different manner than planned.

When she returned from her experience with the seal pups, Michelle Rodriguez said “I was expecting to see thousands of seals on a solid ice pack. What I saw is an ecological disaster.”

These were not the same conditions in which Brigitte had landed in 1977. What the crew were looking at was a far greater threat to the survival of the harp seals than the ruthless seal hunters.

Without the ice the seals cannot survive and it will be climate change that will be their undoing with frightful consequences for humanity.

Support Sea Shepherd’s annual campaigns to defend, conserve and protect our oceans