01.06.2020 Knooppunten tussen Boortmeerbeek, Schiplaken & Relst
Sta dus weer op exact hetzelfde uur als gisteren bij het station van Boortmeerbeek. Ga meteen een heel andere richting uit over een fietspad in het groen gevolgd door een prachtig pad langs een diepliggende en heldere beek. Kermit en zijn vriendjes geven van katoen want er staat nauwelijks wind en het is al warm. Beton dan, een fietspad parallel de spoorweg. Beetje geduld oefenen en dan een jong bos in. Genieten ondanks de aanwezigheid van vele insecten. Het terrein gaat over in halfopen met nogal wat gemaaid hooiland en heel wat wilgen aan de kant. Kom bij een s-vormige vijver uit en de koekoek begeleid mij over de kasseitjes van Hever-dorp. Steek na de dorpskom de spoorbaan over en loop linea recta een tarmacje tot de Leuvense vaart ergens ter hoogte van Schiplaken. Straten, akkers en weer straten tot de kerk van Schiplaken. Mag dan weer het bos induiken voorbij een verscholen waterkasteel. Ondergroei van prachtige varens met beuken en spar als toetje. Gewoon rechtdoor lopen in het zalige groen. Terug beton dan door de velden met opvallend veel afgewaaide bladeren en takken, kleine lokale storm geweest ? Bosrand en bos opnieuw en een beetje weinig markeringen, ik red mij wonderwel tot twee keer toe. Kom bij het Steentjesbos, een heel andere kant dan gisteren en mag er meer van genieten. Even een weiderand met een zee van margrietjes en vervolgens asfalt richting Elewijt. Passeer een zee van blauwe korenbloempjes en loop langs de volgende beek richting woonwijk. Het Rotbos dient zich aan tot bij terreinen van koning voetbal. Het parkoers dat ik tekende is telkens weer een mix van bosjes, velden en woonwijken, het bevalt mij eigenlijk best. Wuivend en geel rijpend koren nu met aan de overkant van het pad nog stug groene tarwe. Het volgende bos, de volgende beek ook tot de kerk van Relst. Ik heb 23 km op de teller staan en pauzeer op een bankje in de lommerte. Opvallend veel fietsers op pad, bijna geen wandelaars. Het wordt nu echt wel warm. Door tarwevelden zet ik koers naar Kampenhout-Sas. De laatste vijf kilometer zijn dezelfde als gisteren. Eerst een strook vaart Leuven-Dijle, dan het schattige Liesbethbos tot de waterhoeve. Nog wat steeds droger wordende graspaden door de akkers en langs de beek terug naar het station. Merkwaardig voorval ter plaatse. Een jonge deerne vergist zich van perron en spurt, zonder mondmasker en dwars door de gesloten slagbomen naar de overkant. Het duurt extra lang voor de trein vertrekt … zij blijft op het perron achter, tja de NMBS is in deze Corona tijd extra streng.
Dit Sinksenweekend heb ik twee knooppunten wandelingen gepland vanaf station Boortmeerbeek. Heb even de hulp nodig van een ‘local’ om de startplaats te vinden en ga op pad langs de dorpskerk de bewoning uit. Volg een krakkemikkig fietspad langs een beek dat mij naar een drukke steenweg voert. Erop en erover en dan op weg naar de vaart Leuven-Dijle, er rijden heel wat fietsers langs mij heen. Boortmeerbeek-Sluis en ik verlaat het water. Even wat straten lopen en dan mits een tarmacje de weidse velden in. Mag het Steentjesbos in duiken. Na de volle zon is het hier donker en koel, lekker wandelen al is het opletten voor de vele boomwortels. De velden in dan, patattenvelden uiteraard want we zijn in Vlaanderen, het land van de patat-eters. Krijg plots een schitterend cadeau. Rijpend koolzaad wordt overwelfd door een zee van klaprozen, wat is dit mooi ! Even verderop hetzelfde beeld maar deze keer dankzij paarse korenbloem. Dit is puur genieten ! Het parkoers dat ik getekend heb is een afwissing van akkers, bosjes en soms enkele huizen. Vind het best wel leuk. Ook opvallend hoe elke wegel hier in Kampenhout, want daar ben ik intussen, een eigen naam heeft. In de open ruimte zorgt een zachte bries voor de nodige verkoeling, lekker wandelweer vandaag. Ik passeer een zaal die ik ken als rustpost van vele wandelingen, het is er muisstil. Dokker over een kasseitje langs een verweerde muur en duik dan weer de akkers in langs rijpend koren. Kom finaal uit bij de Sporthal van Berg, startlocatie van weer andere tochten en mijn persoonlijke gram op Corona. Torfbroek nu natuurlijk, puur natuur en dan de weidse akkers in met de controletoren van Brussels Airport op de achtergrond. Ik keer deze laatste de rug toe en ga zwerven door de akkers, paden afgezoomd met margrietjes en klaprozen tussen Nederokkerzeel & Erps-Kwerps. Kom opnieuw bij een bosrijke omgeving uit, heb hier ooit enkel hoog in de modder gestaan. Loopnu ook braaf over de vlondertjes al hoeft het niet want de onverharde ondergrond is beenhard. Pluis bedekt hier wit de bodem. Ik vervolg door hoge grassen en een bosstrookje tot een beek. Kom bij een kapel uit 1857 uit met bankje en neem even een pauze, ben 20 kilometer ver. Na de rust wordt asfalt kassei en ik kom weer bij de kerk van Buken uit. Loop deze keer in de juiste richting want weet de knooppuntpaal staan. Nogal wat beton wordt mijn deel maar er volgt een zalig gras pad met weelderig veel margrietjes in de berm. Nog een strookje bos met een droogstaande beek en ik ben weer bij de vaart ter hoogte van Kampenhout-Sas. Even het water volgen en dan een laatste cadeautje, het Liesbethbos. Heerlijk stappen in het groen een beetje weg van het water. Kom uit bij een oude hoeve met gracht die ik ken van de lokale wandelclubs. Duik weer linea recta de akkers in, het is plots warm want de wind is gaan liggen. Kom weer bij punt 202 uit en de laatste twee kilometer zijn het omgekeerde van deze ochtend. Morgen dus mijn tweede parkoers vanaf hetzelfde station, ook richting Kampenhout maar helemaal anders.
Zoals gezegd weer op pad naar Wespelaar vandaag, een treinreisje met mondmasker van 10 minuutjes. Bij het station in Leuven passeert een groep van zeker 15 wielerterroristen. Hé mag dat dan al ? Van het perronnetje naar de stemmige dorpskerk, er staat een verfrissende wind en de benen zijn loom, rustig aan dus maar. Een paar straten en ik duik het groen in langs een beek. Gewoonweg rechtdoor en onderweg genietend van bloeiende rododendrons. Kom bij de Leuvense Vaart uit en ga die richting Mechelen volgen tot Kampenhout-Sas. Nogal wat fietsers hier, een steeds weerkerend beeld op zondag. Verlaat het water langs een lange straat gewoon rechtdoor. Af en toe een vliegmachien dat de landing inzet naar Brussels Airport, ik schat geen 10% van het normale luchtverkeer. Wat akkers nu, opschietende granen, tot de kerk van Relst. Even verderop genieten van een heerlijk pad in het groen langs de Molenbeek. Hoeveel beken met die naam zouden er in Vlaanderen vloeien ? Verscholen in het groen zie ik de golfers hun balletje slaan. Even een straat en dan een ellenlange rechte kasseibaan naar Buken. Passeer een prachtig veld klaprozen, ja het is lente, we durven dat wel eens vergeten in deze barre tijd. Bij de dorpskerk ga ik in de fout omdat ik met foto’s bezig ben. Gelukkig nauwelijks 100 meter en via kerkwegels en achterafjes terug op het juiste pad. Tarmacjes en verweerd beton door de akkers worden mijn deel, granen, ontluikende patat en biet ook. Kruis drie wandelaars met papiertje in de hand, knooppunten ? We moeten er allen om lachen. Pauzeer een eerste keer na 13,5 km op een bankje bij het Kastanjebos in Veltem-Beisem.
Trek mij opnieuw op gang door het bos op wat een Finse piste lijkt te zijn. Dan weer verweerd beton en lekker onverhard langs in bloei staand gras. Het volgende fietspad is afgezoomd met weelderig lentegroen en veelkleurige bloemen. Mag nu stappen langs een bosrand en het hoge gras, een droge beek ook. Duik de open velden in met op de achtergrond de fabrieken van Remy in Wijgmaal maar daar ga ik niet naartoe. Loop nogal wat tarmac door de velden met nadrukkelijk aanwezig margrietjes in de bermen. Het zwerk wordt donker, zal toch niet waar zijn zeker, was niet voorspelt. Loop een dorp in waarvan ik vermoed dat het Tildonk is. Keer het meteen weer de rug toe en ga langs achterafjes en een fietspad naar Tildonk-Sas en de Leuvense Vaart. Pak er een tweede pauze en er valt zowaar een mals buitje uit de lucht, van korte duur weliswaar. Vind de eerste witte lelies bij de Kruineikebrug prachtig. Over de brug ‘kier ne kier were’ en dan langs ’t Kasteeltje weer de weidse wereld in. De hoeve blijkt een verblijfplaats te zijn geweest van de ridders van Tildonk eeuwen geleden. Voor mij een lange rechte baan tarmac tot voorbij de spoorbaan en dan keienpaden door de akkers. Eens Wakkerzeel voorbij ben ik heel aandachtig. Ik zie hoe iemand de combinatie 55 – 54 net als ik fout gelopen heeft. Oefti, word mij duidelijk, de markering 54 staat heel laag bij de grond en achter opschietend gras verscholen ! Weet ik ook weer, een mens is nooit te oud om bij te leren. Uitbollen nu over de vlonders die ik een paar dagen geleden ook liep. Of liever naast de vlonders en op een heikel punt kan ik wandelaars die in tegenover gestelde richting aankomen advies geven. Is toch wel leuk. Had ik dan weer geen fantastisch parkoers uitgetekend, mijn 30 km zitten er weer op. Morgen is het op het werk D-day, shall I stay or shall I go ?
Op het perron in Leuven kom ik stadsgenoot Luc tegen. Hij reist naar Ottenburg ik naar Wespelaar. Ga langs de knooppunten van Demer & Dijle een grote lus maken rondom Haacht, verandering van spijs doet eten. Het is rond 09:00 al behoorlijk warm en we lopen dus in tee shirt en ik heb drie liter drank mee, de les van vorige zondag indachtig. Merkwaardig veel volk op de trein trouwens en elke reiziger heeft zijn mondmaker op en houdt afstand. Het is even zoeken naar het startpunt maar bij Kerkeblok vind ik een markering. Kerkwegels lopen dus tot paal 517 bij ‘den ijzeren weg’. Even op mijn stappen terug komen tot bij de stemmige dorpskerk. De eerste paar kilometer zijn een mix van beton en groene achterafjes langs de spoorlijn. Bij het naambord Spet weet ik het, heerlijk flaneren in het groen met een waterloopje erbij. Koekoek en kikkers houden mij gezelschap, kom haast geen mens tegen. Eindje steenweg dan en voorbij een rotonde naar Schoonbroek, mijn tweede portie natuur. Deze keer een mix van bewerkt akkerland en bosjes. Drogend hooi geurt heerlijk. Een stille villawijk nu, kom wat joggers en fietsers tegen. Merkwaardig beeld bij een stoeterij. Een tractor rijdt er heel traag over een zanderige piste. Hij sleept zes open metalen kooien mee met in elke box twee stappende paarden, had ik nog nooit gezien. Het landschap blijft hetzelfde, een afwisseling van bosjes en woonwijkjes. Ik kom zowaar vijf wandelaars van Tornado tegen, we kennen elkaar niet. Loop nu in het zweet mijns aanschijns door stoffige akkers waar maïs, biet en granen komen piepen. Passeer een langgerekte plas die voor verkoeling zorgt en ga dan de Dijledijk op, stroomopwaarts langs zijn linker oever. Ben hier duidelijk niet alleen, vooral fietsers. Slinger heerlijk mee met de rivier en zijn vele meanders, genietend van kleur van koolzaad en klaprozen. Bij de Hansbrug in Haacht stap ik naar de andere oever en loop doodleuk terug dezelfde afstand. Een grote veestapel trekt de aandacht van vele passanten, ik schat zo’n 80 koebeesten. Verlaat de rivier en loop verder door de landschappen waar ik vandaag te gast ben. Wat villa’s, strookjes bos en halfopen landschap langs de Spuibeek. Kom zodoende in het centrum van Keerbergen uit, heb zo’n 20 kilometer op de teller staan en het is tijd voor een pauze op een bankje bij een woongemeenschap ’t Voorbroek genaamd. Na 10 minuutjes ‘vort met de bok’. Groene stroken maar ook veel straten en genieten van kleurrijke rododendrons. Raak even aan de Dijle maar loop er weer van weg voor villa’s in het groen. Merkwaardig zicht waar heelder akkers maïs in plastic blijken gezaaid te zijn. Ze zijn al duidelijk groter dan hun soortgenoten in volle grond. Kom finaal toch weer bij de Dijle uit en de Damiaanbrug, met prachtig beeld van zijn naamgever. Slinger nog even mee stroomopwaarts en duik dan weg langs een perenplantage. Helaas weer een heel eind tarmac, ik begin moe te worden. Maar er volgt een beloning voor mijn volharding, de antitank gracht. Zalig genieten in het groen, immer gerade aus langs het water. Kom bij een steenweg uit en zoek naar nummer 54. Is niet te vinden en dus na 500 meter ‘kier ne kier were’. Ik gok op een graspad en ja hoor, am I good ! Prachtige groene strook waarvan ik denk dat het Haachtse Broek noemt. Krijg een schriftelijke waarschuwing mee dat de vlonders er slecht bij liggen. Ik hoef ze niet, kan er netjes langslopen over grond die normaal moerassig is maar er nu al gebarsten bijligt. Even twijfel hoe ik naar punt 52 moet. Tegenliggers met papiertje in de hand, effe vragen dus. Ja mijnheer, wij wandelen ook knooppunten en U stapt in de juiste richting. Heerlijk dat sfeertje onder stappers. Verderop komt over een stoffig breed pad een auto aangereden in dezelfde richting die ik uitga. De man spreekt mij aan, blijkt een landbouwer te zijn die hier drie hectaren hooiland liggen heeft. Wordt een heel gezellige babbel en op mijn vraag krijg ik zelfs wat extra cola aangeboden, reuze sympathieke kerel. Kom bij een steenweg uit en kan recht naar het station. Kwartiertje wachten en de trein is er. Was nu niet bepaald het mooiste parkoers dat ik al getekend heb maar ben toch weer tevreden, de kilometers zitten in de kuiten. Zondag keer ik opnieuw naar Wespelaar voor een totaal ander parkoers.
