Ja beste lezer, dit weekend wandelen we nog eens twee dagen ! Plan A was Zondereigen maar het Waasland lijkt ons droger te zullen uitvallen en dus kiezen we voor Sint-Pauwels. Voor Linda na 20 jaar wandelen zowaar onbekend terrein. Ik twijfel aan vroege bussen en Google dus een alternatief bij elkaar. Station Antwerpen-Zuid is bevolkt met het jonge volkje dat wiet rokend naar lawaai luistert dat uit de smartphones komt. Op de trein vinden we een stilte coupé tot Sint-Niklaas. Hier start onze tocht vandaag. Wat stille straten en dan een oude spoorzate : Mechelen – Terneuzen. Is nu een fietspad parallel aan een diepliggende gracht en door (verkaveld) akkerland. Eén straat en we bereiken het parkoers en de Sterrenwegel, een aangenaam en ook al groen pad tot haast bij de startzaal. Leuk opwarmertje van zo’n 5,4 km.
Voorbij de fraaie dorpskerk moeten we even de steenweg op richting het Zeeuwse Hulst. Dan draaien we de natte velden in en onverharde paden. Terug naar de dorpskern via een leuke Kruisputwegel en zijn wilgen. De rustpost na 3 km in schooltje Pieternel slaan we over. Stappen voorbij de Roomanmolen (1847) en volgen even de 20 km om niet opnieuw de Sterrenwegel te moeten stappen. Via de Ettingestraat verlaten we Sint-Pauwels. Passeren Kasteel Van Voorde, blijkbaar reeds bekend in 1263 en trekken over betonbaantjes de weidse landerijen in richting Belsele. Moeten helaas de lange Marktstraat volledig aflopen tot voorbij de kerk van Puivelde en de tweede, kleine rustpost. Raymond (cravatte) gaat ons hoofdschuddend voor.
Ik ben er gerust in, weet dat de komende paar uur veel goed zullen maken. Het duurt even voor we het kasseitje van de Waterstraat bereiken, lopend langs een diepliggende gracht. Bij het 5-gemeentenpunt gaat de 30 km er alleen vandoor. Heerlijk wandelen wordt het nu op de dijken van de Molenbeek, Kangaal en de Fondatiebeek. Het zonnetje komt regelmatig piepen en het is rustig in het zwerk. We genieten van de waterkant met zijn dunne rietpartijen en de vergezichten over weilanden, wilgen en kerktorentjes. Boudelo noemt het gebied hier, één van de leukere wandelplaatsen in het Waasland. We lopen weg van het water, stappen over vettige paden tussen weilanden, verderop akkers van wintergraan en maïsstoppels. Kort door Sinaaise straten en vervolgens langs een kerkwegel voorbij een waterzuiveringsstation. Pauze in een ‘voetbal café’ op Den Dries, zeg maar het grote marktplein van Sinaai.
De terugweg naar Puivelde is kort en krachtig. Voorbij voetbalterrein en Chiro heem naar de Belselewegel en zijn gracht. Vanaf de Boskapel wisselen bosjes, rododendrons en open gebied elkaar voortdurend af. De Weduwe Vos wegel is voor Linda intussen ook al een begrip geworden. Laatste pauze in Puivelde, we hebben nog een uurtje wandelen voor de boeg. Terug tot het 5-gemeentenpunt en dan tarmac lopen rechttoe rechtaan meteen overstappend van Stekene over Kemzeke naar Sint-Pauwels. Oudere, nog in uitbating zijnde en dus geurende hoeves wisselen af met moderne huiskamers. Het Bagoniestraatje wordt onze laatste brede veldweg. We bollen uit over stille tarmacjes genietend van een prachtige zonnekroon, een uniek exemplaar van lichtstralen. Hebben ruim de tijd om te Sloeberen ter aankomst en nemen dan de bus die van Hulst komt. Even bijtanken in station Sint-Niklaas en dan huiswaarts. Wij vinden dit een leuke tocht al moet gezegd dat je er wel de 30 km moet lopen om te kunnen genieten.
Ziet er naar uit dat ook volgend weekend wandelend zal doorgebracht worden, tenzij de (weer)goden er anders over beslissen. Linkhout en Wilrijk komen vast aan bod en op dinsdag de Euraudax van Gwy vanuit Gent-Dampoort want dat was vorig jaar een parel van een tocht.
Het uurtje wachttijd in Antwerpen-Centraal brengen we door met het slurpen aan een grote kuip Starbucks koffie. In Geel bedraagt de pauze nauwelijks tien minuutjes. Een ontdekking toch dit knooppunt van streekvervoer. Op de bus krijgen we het gezelschap van Irene, Dora en Jacqueline. Het vijftal twijfelt welke richting uit te gaan op Vorst (Laakdal) Markt. Ik neem schoorvoetend het voortouw langs kerk en gemeentelijke administratie. Ben maar wat blij als Luc (Kessel-Lo) de leiding overneemt, knooppunten kaart in de hand. Het ongevraagde koude voetbad nemen we er maar voor lief bij, het is tenslotte bijna Pasen. Puur natuur tot haast bij de start in Schoot zo’n drie kilometer verder, een leuke opener.
Deze locatie is ons volslagen onbekend, het parkoers is dat niet want in 2003 mijn trainingsgebied na de openhartoperatie. Dankzij de deskundige begeleiding van Jeanneke was ik indertijd binnen de drie maanden opnieuw topfit, ik denk er nog dikwijls aan terug. Maar nu de orde van de dag. Enkele straten richting FC Belta en Gerhees. Wat asfalt lopen door kale, natte akkers. Dan trekken we de bossen van Gerhagen in. Zandgrond en dus ten allen tijden goed begaanbaar. Hoofdzakelijk spar maar toch ook een prachtig ven op de heide. Langs een visvijver die Deurne Sport nogal eens als rustpost gebruikte en het nog steeds aftands lijkende Jagershuis. Stilaan lopen we naar de bewoning van Okselaar, onder meer Kareltje voorgaand. Het lijkt of ik hier nog nooit weg geweest ben al woon ik intussen toch al 12 jaar in Hemiksem.
Verrassing in het overvolle want te kleine zaaltje van de fanfare. Nijmeegse Iris is er zowaar paraat. Daar hoort een uitgebreide babbel bij, al hebben de dames ook contact via Facebook. De wandelopdracht bestaat hier uit twee lussen. Wegens tijdsgebrek zullen wij alleen het langere werk van 10 km tot ons nemen. Meteen weer de bossen in. Prachtige planten hulst, stroken rosse varens, glimmend witte berk want het is bijwijlen zonnig, reeds groene twijgjes van ‘klokkebeezen’. Heerlijk wandelen is dit ! De parkoersbouwer is er trouwens eentje van het betere soort. Hij laat ons ter afwisseling genieten van een schitterende strook rustende heide. Een bankje voert ons over een omheining en dan stappen we richting Engsbergen, meer bepaalt het lekker golvende terrein van de Houterenberg. Slingerende paden sturen ons door het gevarieerde bos tot bij een witte hoeve. Bosrand nu, langs kale akkers om bij Heuvelken terug op Okselaars grondgebied aan te komen. We doen net twee uur over de lus, babbel met onze naamgenoten uit Halen inbegrepen. Zij gaan op pad voor een extra 10 km, wij pauzeren voor de laatste keer bij de fanfare.
Terug Gerhagen in dan langs Streekbossen. De alom gekende tavernes worden vakkundig vermeden. In ruil daarvoor een mij vrij onbekende strook met heide en hoog opgeschoten witte, winterse grassen, verkleurend in het zonlicht. Samen met Waaslander Lucien gaan we vettige paadjes op die ons rond drassig weiland voeren. Nog een leuk slingerpaadje en einde oefening wat de bossen betreft. Uitlopen dus, langs de stille straten van Gerhees. Napraten bij een Duvelke met Lucien, later Geertrui & Jan. Bij valavond vatten we de terugweg aan. Hij zit nog vers in het geheugen en de plas, net voorbij prachtige vijvers is nog steeds even diep. Luc trekt richting Diest, wij bussen naar Geel. Vlotte reis huiswaarts met een extra stop in Cafe Royal van het Antwerpse Centraal station. Hebben genoten van een heerlijke tocht die zeker de volgende jaren nog op ons programma zal staan.
