Liefde is : samen pijltjes hangen voor de vrienden wandelaars. Gisteren stapten wij ons eerste rondje voor 2017 in en om Terlanen. Een paar pittige voorjaarsbuitjes bleven ons niet bespaard. Parkoersmeester Wilfried zorgde voor enkele pittige hellingen. Een lokale inwoner zorgde voor een pittige discussie over al dan niet private voetweg. In het Klein Verzet genoten wij ons pittig Duvelke. Een dagje met pit bij en voor de IJsetrippers dus.
Vandaag zijn we te gast in onze Antwaarpse thuishaven, de Stroboeren. Maria-ter-Heide slaan wij nooit over. De zondagse 30 km is echt spek voor onze bek, we volgen dus gedwee de wensen van de parkoersmeester. Stappen weg van de startzaal langs de Garçondreef richting grachten. Gaspeldoorn verspert onze route en we vervolgen langs een pas van beer voorzien pad. Kleeft toch wel een beetje ondanks zijn ploegwerk. Vervolgen aan de overzijde van de Bredabaan langs de anti-tankgrachten richting De Inslag en zijn statige sparren en nog winterse beuk. Duiken dan het park van Brasschaat in waar een zwarte zwaan driftig bewijst wie er de baas is op de plas. Luidruchtige witte ganzen blijken plots bange wezels. Toertje langs de kinderboerderij en langs de Kerkedreef tot rustpost Belle-Vue, een leuk oud cafeetje.
Even bijpraten met Dany & Tiny over onze Google+ avonturen en we vervolgen onze weg. Statige landhuizen in een parkachtige omgeving, denkelijk in vroegere tijden bewoont door legerofficieren. Dan duiken we het militair domein in, wild bos dat we doorkruisen op heel oneffen paden. Weg van de vliegplein, terug de Bredabaan over en dokkeren over de kasseitjes van Vogelzang. Langs al dan niet permanente bewoning en aanplant van rododendrons. Voorbij de poort die leidt naar ‘nieverans’ behalve weilanden en een tweede pauze in de Gooreindse duivenbond. Brede grintpaden nu door de open vlakte en dan tussen nog meer rodo’s door tot de Kapelse landhuizen. Strookje rood fietspad en vervolgens graspad in het bos van daarstraks. We lopen in een weidse boog om het vliegveld heen. Berk heeft de boventoon, open ruimtes zijn weelderig begroeid met hoog winters pijpenstrootje. Derde pauze in de tuin van Perron Noord, letterlijk onder zeil beschut tegen een toch wel gure wind.
Hoog tijd voor de ‘moment suprême’ van deze tocht. Een randonnée door het militair domein van Brasschaat. We beginnen er aan over een oude spoorbaan. Zoeken dan winters bos op. De open ruimte van gele grassen en rustende heide wordt in een feeëriek landschap hertoverd door een stralend zonnetje. Paradijselijk is dit ! We passeren een verlaten kampement, doorkruisen een bosstrook met metershoge hulst en vervolgen langs stilstaand water met fel groen opschietende lissen. Een breed zandpad stuurt ons langs een aantal donkere vennen en dan zoeken we beboste heuveltjes op langs menig poeltje die op bomkratertjes lijken. Uitbollen over een tarmacje en genieten van een Duvelke bij Perron Noord.
Nog een halfuurtje voor de boeg. Langs een deel van het militair kamp en dan wat stille straatjes en achterafjes lopen. Van ons Duvelke genieten we met Willy (alias krom Lowieke) & Annie, Bart, Yvette en Aubert. Voor één keer sluiten we de keet niet maar trekken samen met ons aller Herman naar de bus. Het was weer eens een droomtocht in Maria-ter-Heide en ook de weergoden waren ons gunstig gezind.
Ik dwing mezelf om 06:00 op te staan, om het tempo er een beetje in te houden. Twee busreizen ver en rond 08:30 ben ik al in Minderhout. Net op tijd om onze pr-man Polleke en Jacqueline te zien vertrekken. Ik ga eerst aan de koffie en dan op pad voor een lokale lus van ruim 8 km. Enkele straten tot een watermolen en het gekwaak van ganzen. Dan een onverhard populierendreefje richting Jeugdinstelling van Hoogstraten. Ik loop er van weg langs de Tikkenhaenweg, de akkers in rondom Het Merkske. De Dodendraadroute is nooit ver weg. Herinnering aan WOI die je ook in Poppel en Achel kan vinden. Plots Nederlandse vlaggen bij de huisnummers. Ik blijk te wandelen op de zandpaden van Castelré, deelgemeente van Baarle-Nassau. Bij het volgende tarmacje een gedenkteken ter ere van de eerste luchtpost (lees luchtballons) uit 1870 en van hieruit richting Parijs. Stap letterlijk langs een patattenveld terug naar Minderhout en kom daarbij Vleugter Berreke en zijn maat tegen.
Korte babbel tijdens de pauze, ik heb nog 22 km voor de boeg. Snel laten we de bewoonde wereld weer achter ons. Passeren een boerenbedrijf met ettelijke kistkalveren en gaan dan de weidse ruimte in. De wind heeft er vrij spel en laat de moderne molens wieken. Stap door meerdere privéterreinen, opschietend gras wordt vast hooi, zwerf door een bomenkwekerij en een aanplant van aardbeien. Landelijke geuren prikkelen mijn organen. Alles lijkt hier Venneweg te noemen, de boerderij uiteraard Vennehof. Blijk op grondgebied Meer te wandelen, onder meer langs serres met aardbeiplanten in de bloem. Heb er ruim 16 km opzitten bij petanqueclub Ons Vermaak. Een afspanning uit grootmoeders tijd.
Mik naar de bus van 15:29 en kan nog net de lus van de 30 km meepikken. Heb achteraf toch wel spijt van mijn keuze. De eerste 5 km zijn een heuse stratenloop in een weidse boog om de kerk van Meer heen. Wit en zwart plastic banen in de velden wachten op aardbeischeuten. Een diep karrenspoor tussen akkers brengt soelaas. Eindelijk wat onverhard met uitzicht op een prachtig grasperk geel ingekleurd door honderden paardenbloemen. Passeer finaal de mooie, sobere dorpskerk en stap met Nederlandse Yvonne terug naar Ons Vermaak.
Rudy (Edegem) & Sylvain (Essen) tekenen present. Neem de tijd voor een Duvelse versnapering en ga er weer vandoor, busje komt zo. Landelijk beton tot een brug over de Mark. Dan volgt het zoveelste privéterrein, onverhard waar het kan, langs onder meer fruitgaarden in de bloei. Ook het stilaan helemaal in lentekleurtjes gedompelde natuurdomein van Het Merkske komt aan bod. Ben opnieuw in Castelré bij de leuke kapel ter ere van OLV Ter Donken. Dokker over een kasseitje naar een breed zandpad met uitzicht op twee kerktorens. De pronkerige van Hoogstraten en de nederige van Minderhout. Hou net 9 minuten over tot de bus. Opdracht geslaagd voor een tocht die 22 van de 30 km leuk was.
Onderweg naar huis echter pech. Bij het Antwerpse Luchtbal halen Turkse vechtersbazen hun gram en eentje rijdt met zijn Audi daarbij de bus aan. Politie erbij, al is de dader bij hun aankomst al lang gevlucht. Speel zodoende een halfuurtje kwijt maar heb gelukkig op de Rooseveldplaats meteen een bus naar huis. Tja, het leven zoals het is dezer dagen zeker ?!
Wandelclub De Bollekens en Meubelen Verhaegen is een huwelijk van vele jaren. Wandelmamma Jeanne werd hier nog gevierd voor haar 100.000 km. Het is dan ook altijd een drukke bedoening in de startzaal. De opdracht is ook telkens dezelfde, twee lussen van 10 km met mogelijke verkortingen. De parkoersen zelf variëren wel elke keer weer.
Ben zelf een kleine drie uurtjes onderweg met drie verschillende bussen, vlekkeloos. Lus A stuurt mij langs een koolzaadveld in bloei … terug naar de bushalte. Grote grijze vogels zette hun afdaling in richting Brussels Airport. Voorbij een bomenkwekerij en dan het halfopen terrein in van de Demervallei met de kerk van Betekom op de achtergrond. We blijven onderaf de rivierdijk tot Kasteel Ter Rivieren. Hups de brug over en de beemden in. Bosrijk gebied dooradert met natte stroken. Komen bij den ijzeren weg uit tussen Leuven en Aarschot. Kasseitje wordt half verhard en we zetten terug, na een lange rechte lijn, koers naar de Demer bij Kasteel Nieuwland . Mogen nu op de dijk lopen, een mengeling van keien en gras en heerlijk mee kronkelen met de meanders. Struiken koolzaad en een weldoend zonnetje zorgen voor kleur. De prachtige kerktoren van Aarschot dient als baken. Toch keren we hem de rug toe en stappen tot de Duracell rotonde. Een stukje Aarschotse Steenweg, de Amerstraat, hoog tijd om de innerlijke mens te versterken. Ik sla een praatje met Rik (Bornem) en … enkele Noorse wandelaars, op busreis rondom Brussel. Zo zien je eens andere mensen, een leuke ervaring.
Terug op pad voor lus B. In eerste instantie beperk ik mij tot 6 km. Via Grote Baan en Mechelbaan naar het Meetshovebos. Aanvankelijk donkere spar, op de terugweg vooral beuk, groene ondergroei en winterse kruinen. Een ander zicht op Duracell, een fietspad en terug de Amerstraat. Ik kom er Corrie tegen en JPD, deze laatste al op weg naar het station. Tweede, nu Duvelse, pauze in het gezelschap van clubmaatjes Mia & Roger.
Ik vertrek opnieuw voor lus B. Volg nu wel de 10 km die na de splitsing overgaat in bedrijven en huisjes kijken tot de achterkant van het station van Aarschot. Geen bussen naar Mechelen in de daluren en dus reis ik spoorslags terug naar Heimisse over Leuven en Puurs. Bison futé is zo stilaan van alle transportmarkten thuis. Bij leven en welzijn trek ik donderdag naar Minderhout.
