L’Amitié par la Marche maar dan op zijn Nederlands, daar genieten wij vandaag van. Martin gaf de aanzet met Borkel & Schaft als hint aan te dragen eerder deze week. Als een echte wandelmaat biedt hij aan ons op te pikken bij Neerpelt-station. Wij glunderen, een tochtje bij Ad en zeker in deze omgeving slaan wij nooit af. Peter Heesakkers verlaat net de startzaal als wij aankomen. Maakt gelijk rechtsomkeer voor kop koffie met de Belgen. Hennie sluit haar ‘zusje’ Linda in de armen. Altijd feestelijk thuiskomen zo’n Olat tocht.
Het duurt dan ook even voor we op gang geraken. Sorry Martin, 40 km is gezien het tijdszijn voor ons te hoog gegrepen. Vanaf camping Dommelvallei duurt het maar een paar natte veldwegen tot de schattige rivier. Ad zorgt voor afwisseling met enkele bosstroken, ook hier spar uiteraard. Bij een hondenclub heerst luidruchtige drukte, de zondagse training sessies. Terug de Dommel dan in open terrein met de eerste rustpost aan het water, een schitterende locatie. Koffie en Olat-bammetjes, heerlijk !
We nemen afscheid van Peter die de 20 km loopt en vervolgen onze weg langs …de Dommel uiteraard. Elke ‘pinnekesdraad’ dient overwonnen te worden middels een houten trapje, met galante Martin steeds weer paraat voor de ‘korte pootjes’. Schitterend biotoop dit inclusief rietkragen en al dan niet verzopen weilanden. We verlaten de waterkant en gaan een winderige landdijk op richting hoevegebouwen. Snel terug puur natuur met het Plateaux Hageven. Haast kaal terrein met wat vennen. Ik herken het van eerdere tochten van de Grenslopers. Een knuppelpaadje, dennen en sparren groot en klein, we maken een ruime boog rond grote stille plassen. Eigenlijk stappen we van de ene immense open plek naar de andere, nu met mosduinen en nog meer vennen, wuivende gele grassen ook. Schitterend doorsteekje over een rivier met brede rietkragen en middels een wiebelende hangbrug. Verstandige Europese investering. We gaan nu laantjes trekken, beschut door frêle boompjes tussen de akkers door en dit tot de sobere rustpost. Hebben er 15 km opzitten en genieten van koffie en ‘bookes’ op een bankje achter een ‘camionette’ die ons netjes uit de wind houdt. Goed gedaan mannen helpers !
Gesterkt doorlopen we nog meer laantjes, bereiken stilaan de eerste grenspalen. Tussen twee grachten lopend wordt ons pad wat Olatter (lees vettiger). Even wat tarmac als we langs enkele hoeves passeren maar snel terug een sparrenbos. Weg van de 40 km naar de Warmbeek en zijn prachtige, hoge gele kraag. De rustpost Achelse Kluis wenkt. Genieten van een patersdrankje van ’t vat en dan wil Martin daar graag een stukje kaas bij. Uiteraard zijn wij het met hem eens. We worden overvallen door een groepje veertigers, de Wilskes, Karin & Dirk, Zottemie & Bart, Denise & Patrick.Tja, we zijn echt wel in Bels hé !
Verlaten de abdij langs de grenskant en de Doodendraad. Zelfde Duitse fenomeen uit WOI dat we ook kennen bij Leo in Poppel. Hier wel heel expliciet aanwezig met wachthok en ‘pinnekesdraad’. De grens der Lage Landen is duidelijk op het asfalt aangebracht. Het bordje Leenderbos stelt onze kennis van aardrijkskunde bij. Wij lopen naar Groote Heide, drassig grasland omgewoeld door wilde zwijntjes die wij niet te zien krijgen. Adje op zijn best en ploeteren zullen we, door de zwarte smurrie van het natte woeste bos. Dan een eenvoudig graspad dat heerlijk mee slingert met de ruime meanders van de Tongelreep. In de verte wenkt de soeppost. Adje scherpt onze honger, laat ons in een weidse boog aankomen bij Willem en de dames bij de dampende ‘erweten’ soep. Komt Henri Floor zowaar de groep vervoegen, hé dat is een leuk weerzien !
Dirk geeft het laatste startsignaal. Blijkt dat Martin de enige Neder is tussen niet minder dan 12 Belgen. Alhoewel hij is ook een echte Nederbelg als het op wandelen aankomt. Nog even wat nattig bos, door Zottemie doorkruist als een Golden Retriever, pets … pets, ik heb toch geen natte voeten ! Het groepje is sneller dan wij of heeft grote dorst, ze lopen van ons weg over een landdijk die tot de achterkant van de camping voert. En … dan is er zowaar Duvel ! We genieten na van een magistrale tocht, echt weer Ad en Olat zoals wij ze kennen, de absolute top als het om wandelen in de Lage Landen gaat !
Martin zet ons netjes af in Neerpelt. Wij reizen met een gelukzalig gevoel terug naar Heimisse, half slapend, half lachend met de (liefdes)verhalen van de bakvissen die in Antwerpen proberen volwassen te worden. Bedankt lieve vrienden allemaal, wat zijn wij blij nog eens samen met jullie te hebben mogen genieten.
We passen onze tocht vandaag aan volgens het weerbericht. Regen in de late namiddag dan is Lommel-Werkplaatsen gunstiger dan Kleine-Spouwen wegens dichtstbijzijnde bushalte. Rustig reisje meteen tot Lommel-station gelegen in the middle of nowhere. We gaan meteen het rode fietspad op midden het bronsgroen eikenhout. Ruilen het verderop in voor een industriële zone van recente signatuur. Vijf kilometer tot Werkplaatsen en tot ons aller verbazing clubmaat Jakke present. Jan Limburg gedoopt door Linda, wandelaars weten waarom …
Een paar honderden meter en we lopen over rulle zandpaden tussen berk & spar. Licht golvend terrein met de prachtige gloed van weelderige rustende heide op de open plekken. Steenweg over bij tuinbedrijf Pelckmans en dan opnieuw zanderige slingers trekken tussen honderden sparren. Een kleine zeven kilometer tot rustpost ’t Zand in Heeserbergen, net voorbij een hypermodern kerkgebouw.
En het feest gaat gewoon door. We ruilen de erg warme zaal voor de grijze koelte. Pas aangelegde steenweg over en terug de bossen in. Metershoge hulst, sparren natuurlijk ook met een ondergroei van weelderige mossen. Halfopen terrein dan met plukken berken. Er hangt een merkwaardige geur van ‘koken eten’ die we niet kunnen thuisbrengen noch naar smaak noch naar oorsprong. Her en der wat kaalslag, denkelijk om heide een nieuwe kans te geven, aanplant van eik ook. Mogen genieten van een heerlijk uitzicht over de Saharaplas en ploeteren ons dan verder een weg door het zand. In de verte razen de motoren op een permanent circuit. Wij naderen ze niet, duiken opnieuw tussen de sparren tot de witte huizen van Heeserbergen en onze tweede pauze.
Krijgen er het gezelschap van Milleke Mol. Trekken samen op voor de laatste etappe. Aanvankelijk opnieuw slingerend tussen de sparren door. Vervolgens over een immens open terrein bij wat een plas voor zandwinning lijkt. De wind heeft er vrij spel en, zoals Miel voorspelde, vallen ook de eerste regendruppels. Alle weersvoorspellers hadden het dus bij het rechte eind. Wij genieten van onze Duvelkes samen met Miel en Jef (Balen). Ondanks de regen besluiten we toch terug te voet naar Lommel-Station te trekken, zei het deels in het avondlijke donker. Willen toch zo graag onze 30 km in de kuiten hebben …
Eindelijk wordt er stralend weer voorspeld. Ik waag het er op een dagje vakantie te nemen, de Euraudax van Gwy en zijn maatjes was vorig jaar toch zo mooi ! Mijn treinreis vanaf ’t Antwerpse Zuid tot Gent-Dampoort is zo voorbij. Heb dan ook het gezelschap van Linda & Kim, de Hobohemmers. Om 10:00 gaan wij aan de koffie, de stations cafetaria loopt druppelsgewijs vol. Met meer dan 70 zullen we de 25 km vol maken. Tot mijn verbazing zijn ook Diane & Rudy van de partij.
We starten in uptempo over het plein van de Vooruit naar het Groot Begijnhof van Sint-Amandsberg. Er volgt een pracht van een oud kerkhof en vervolgens volkstuintjes onderaf een spoorbaan. Meteen een sterke start dus. De reeds wat gerekte bende stapt stevig door de Gentstraat tot de basiliek en bedevaartsoord van Oostakker. Kort lusje rondom de bidweg en een eerste pauze, we zijn een uurtje onderweg. Langs straten met beloftevolle namen zoals Zingemkouter en Lijnmolen stappen we in een half uurtje tot waterrecreatie Rozebroeken. Hoog tijd om de schoofzak aan te spreken, klokslag 12:30.
We zetten onze weg verder door het gelijknamige park richting Gentbrugge. Pikken er een oude Schelde-arm op ruim begroeit met wuivend gelig riet. Terug richting stad nu langs een spoorbaan en gele flatgebouwen. Ik begrijp dat we in Gent-Zuid zijn. Onze kopman houdt van tempo, ik moet een tandje bijsteken om bij de voorwacht te blijven. Neem geen tijd voor nota’s, wel voor foto’s en goed rondkijken. Zeker in de Pieter Vanderdonck doorgang waar de ‘miekes’ lonkend hun koopwaar ten toon spreiden. De langgerekte bende stapt stevig door de winkelstraten tot Sint-Michiels en de Korenlei. Wat een prachtig uitzicht over de zonovergoten historische stad heb je hier ! Dit is genieten. Nog wat keren en draaien door smalle straten met tingelende trams. Gwy biedt ons zowaar een terrasje aan onder de toren van Sint-Baafs. We rekken het even langer dan gepland want het is hier zalig in het zonnetje.
De laatste etappe loodst ons voorbij het Justitiepaleis en langs de waterpartij en platanen van Coupure Rechts. Krijg onderweg regelmatig tekst en uitleg van Linda, de meest Aantwaarpse van alle Gentenoaren. We duiken een begijnhofje in met prachtig wit gekalkte muren.
Toen merkte ik dat Prinsenhof de naam was van de straat.
De straat waarin je woonde, de straat met jouw gelaat.
Ooh, ooh Rosanne (het zal mij de komende dagen niet meer loslaten)
Binnenwegjes langs Bachtenwalle en de omgeving van het Gravensteen. Afsluiten doen we langs de oevers van de vele waterpartijen die Gent rijk is. Vond ik de eerste helft minder geslaagd dan vorig jaar, de omzwerving door de binnenstad daar kan ik eindeloos van genieten ! Bedankt Gwy en zijn maatjes en tot volgend jaar, hetzij bij de Ghemalco Arena of misschien wel voor een heuse Wallydax …
