Ben binnen de 10 minuten klaar met mijn vaderlandse plicht en rep mij naar het station. Ruim de tijd voor een Panos koffie tot de bus die mij naar Sterrebeek zal brengen. Haast lege bus trouwens over het volledige traject en met een sympathieke chauffeur. Drie etappes van 8 km en eentje van 4,5 zetten de Parkvrienden op het menu vandaag, voor mij een nieuwe ervaring zowaar. Clubmaatje Lydie en haar team verwelkomen en op pad. Tien uur in de ochtend midden oktober en het is al 18°C in het dorpscentrum. Verkiezingskoorts ? Er heerst in elk geval in elk dorp een drukte van belang, a-typisch voor een zondagochtend. Laat snel de bebouwing achter mij voor een paadje dat ooit een tramspoor naar Brussel was. Winderige open vlakte dan, een aangenaam gevoel tot de eerste bosstrook. Begin met de bosrand gedeeld met enkele tweewielers en dan echt het bos in. Loop parallel met de E40 verscholen in het groen. Huntsman zoals het hier noemt golft op en neer. Ik geniet nog na van Welkenraedt gisteren. Even een open strook waar de boer zijn maïs laat oogsten en dan een parel van een beukengalerij. Heerlijk wandelen is dit. Strookje met wintergroen en opnieuw ‘den bos in’. Het laag invallende zonlicht doet mij soms naar de ook gele pijlen zoeken, maar ik ben aandachtig, maak geen fouten. Verlaat finaal het bos bij een watertoren en stap langs bieten en raapjes de human sapiens tegemoet. Tussen sparren door naar de villa’s van Moorsel. Huisjes kijken tot een achterafje naar de kerk en meteen eerste pauze. De Trippers zijn er ruim vertegenwoordigd.
De tweede etappe begint met nogal wat straten. Moorsel-centrum is groter dan ik dacht. Bij de splitsing een betegeld fietspad op met uitzicht over een weids akkerland. Koolzaad geurt er dominant. Moorselboslaan dan in dalende lijn langs in het groen verscholen landhuizen. Clubmaatje Marie-Louise stapt met een Franstalige gezel. We laten ons gaan in een vinnig vertaalgesprek – margrietjes in het Frans ? Ik hou het in een opwelling bij ‘paquerettes’. What goes down must come up. Deze keer een leuke holle veldweg tot de volgende behuizing, voorbij ontluikend wintergraan ook. Helaas daarna een immens lange rechtlijnige straat van Leefdaal over Everberg tot de watertoren waar ik daarstraks ook al langs kwam. Laatste kilometer identiek dus. Krijg in de pauze een Brugse Zot cadeau van Conny. Wederzijds respect leidt tot vriendschap ook in de wandelwereld, ik ben er blij mee. Sluit aan bij Antwerpse Yvette en Norbert voor een babbel, ook al een eeuwigheid geleden maar wel vaste klant bij deze tocht.
Moet er vandoor, wil persé om 16:00 ‘binnen’ zijn, kwestie van niet te lang op de bus te moeten wachten. Eerste kilometer dus opnieuw de Moorselse stratenloop en dan een betonbaantje op in de velden. De 30 km gaat dra zijn eigen gang parallel met lus 2 langs het koolzaad maar wel over een keien veldweg. Rechtsom een holle weg en dan eindeloos de Museumlaan af tot … inderdaad het Afrikamuseum in Tervuren, althans de ingang ervan, oersaaie strook. Een kasseitje loodst mij even het bos in maar dan is het weer tarmac lopen in een stille buurt. Kruis na een golfterrein de wandelaar van kortere afstanden en ga pauzeren in De Mascotte. Een leuk cafeetje van een manege met gelukkig een ruim terras. Hoog tijd voor een Duvelke, geschonken in van dat lekker Brussels Vlaams.
Heb nog een uurtje tot de bus en 4,5 km voor de boeg. Den ouwe is dan wel moe maar dat moet lukken. Terwijl de grijze vogels opstijgen vanuit Zaventem zet ik koers tussen de bebouwing en een droog liggende diepe gracht richting finish. Krijg nog een fraai smal dreefje cadeau alvorens de obligate witte wijk in te stappen. Wordt vervolgt met een breed uitgesponnen park met Finse piste en speeltuigen in hout opgetrokken. Een laatste strookje bos, wandelen langs een verweerde muur, ben bij de mooie kerktoren van Sterrebeek. Een uurtje later sta ik opnieuw bij Leuven station. Heb hetzelfde gevoel als gisteren, leuke en saaie stroken wisselden elkaar af. Denk dat het hier moelijker was om een parcours te bouwen dan gisteren. Bekijk mijn programma voor de volgende week, wordt Heusden – Blaasveld – Ronse en Halle. Probeer een niveautje hoger te geraken als wandelaar en ja, het kost moeite …
Een hele horde wandelaars stapt van de trein in station Welkenraedt. De Pomona Trotters pijlen dan ook netjes tot de erg ruime startzaal. Veel bekenden uiteraard met busreizigers Hanske De Krijger op kop. Ik ga voor de 30 km vandaag, zijn er net geen 28. Het is al behoorlijk warm als ik mij om 10:00 op gang trek. Andrimont en Limbourg staan op het programma, verwacht een tocht met pit. Loop langs de kerk en een brug over de spoorbaan de bewoonde wereld uit. Bosquet, lees ik op een bord, wandelen onder een groen baldakijn. Toch vervolgens opnieuw huisjes kijken tot een pittig graspad afgezoomd met meidoorn dat naar de E40 leidt. Op en neer telkens weer, nogal wat tarmac langs de spoorbaan. Eerste pauze na een kilometer of 4 à 5 in het gezelschap van Natuurvrienden Zoersel. Stempeltje pakken en wegwezen, het is er veel te druk in Meuschemen. Lange tijd de spoorbaan volgen nu richting Verviers en dan toch het bos in, grindpad en tarmac tussen het groen dat stilaan herfstig geel wordt. Hanske is weer prominent aanwezig. 12 en 21 km draaien weg, ik ben plots moederziel alleen. Tarmacje in de open ruimte, vervolgens heel kleurrijk bos en dan weer langs de spoorbaan, kilometers lang in linea recta. Dwars door een houtbedrijf en over een graspad den Ijzeren Weg vervolgend. Krijg stilaan prachtige groene vergezichten cadeau. Kom uit in Elsaute en duik aan de rand van een steenweg naar Henri-Chapelle. Rustpost na 9,5 km in de garage van medewerkers. Ik loop gelijk door.
Duik mits wentelpoortjes de weilanden in, aanvankelijk bergaf en met een schitterend groen en zomers uitzicht. Tarmac neemt vervolgens terug de bovenhand, klimmend vooral tot een holle weg even voor verstrooiing komt zorgen. What goes down must come up en ik klim verweerd tarmac tot Wooz, dat deel uitmaakt van Dison. Even verder in Andrimont de volgende pauze, ook bij mensen in de garage. Is zowat halven dans. Tijd voor een Juppeke en dan richting watertoren waar ik nu al uren tegenaan kijk. Opnieuw zakken in het groene landschap dan van tarmac naar verweerd tarmac en opnieuw voorbij de spoorweg tot een rivier, de Vesder. Wat straten lopen en een korte pittige klim na een rondpunt. Genieten dan van een vlak en lommerrijk pad parallel de spoorbaan. Puur natuur vervolgens klimmen naar Limbourg. Beetje spielerei rondom het lokale kasteel en pauze op een verweerd dorsplein met bonkige kassei. Kom er Xavier tegen en Sabine & Freddy. Tijd om een beetje bij te babbelen.
Terug op pad. Door een beboste omgeving na de kerk in haarspeldbochten de heuvel af. Ben daar de laatste tijd niet zo goed in, die eenmanspaadjes. Steek de Vesder over en klim door de bewoning van Dolhain. Wat veel huisjes kijken naar mijn smaak. Plots een echt wel potige klim, tarmac, hoger onverhard en met een zachter percentage. Moet toch een paar keer stoppen om op adem te komen. Loop nu door de vele weilanden van Houthem, verhard en onverhard, in volle zon of verscholen tussen opgeschoten struikgewas. Krijg finaal de spoorweg terug in de gaten en weet dan de laatste rustpost, tevens de eerste deze ochtend, nabij. Nog 3 km te gaan. Valt mij zwaar tegen want 90% straten. Ben net om 16:00 ter aankomst en kan de trein van 16:26 halen. Drank aanvullen in de lokale Delhaize en weg ben ik. Echt voldaan ben ik niet. Er waren prachtige groene vergezichten maar ook veel tarmac. In Leuven kom ik Jacqueline tegen, onze meningen lopen niet gelijk, moet kunnen.
Morgenochtend eerst voldoen aan de staatsdictatuur en dan afreizen naar Sterrebeek, durf de Adeps tochten niet aan qua openbaar vervoer.
Vandaag wandel ik in het buitenland. Een overvolle trein voert mij naar Bruxelles-Midi en dan wandel ik 2,4 km door buurten waar ik de enige Belg ben. Opvallend dat op de affiches voor de verkiezingen nauwelijks Janssens of Peeters staat maar wel namen uit Italië, Oost-Europa en de Magreb. Ook het kleuterschooltje dat langs komt is een bond allegaartje en aan de koffietafel van Femma worden we bediend door sjallekes. Het einde van onze beschaving denk ik zuur. Maar keer terug tot de orde van de dag, een wandeltocht aan de zuidwest rand van Brussel. We krijgen drie lussen aangeboden van respectievelijk 11,5 – 5,8 en 4,5 km. Ik begin natuurlijk met de grootste.
Het weertje is druilerig en drukkend wat niet voorspeld werd maar zal gauw overgaan naar zonnig en warm. Loop door stille straten met de gekende bel-étages langs de stations van Vorst-Oost, Ukkel-Stalle en Ukkel-Kalevoet. Trams rijden er in een grasbedding en langs vervellende platanen, een beetje natuur in de stad. Het parkoers is golvend, nogal dunnetjes van pijlen voorzien, die niet altijd oordeelkundig zijn opgehangen. Al doende leert men. Na ruim 5 km eindelijk een kasseitje met een groene rand. Ik verslik er mij meteen omdat camionettes van Engie een pijl verborgen houden. Helling op en bij het eerste kruispunt ‘kier ne kier were’. Domein Kinsendael in, puur natuur met vlonders en beekje, mij tot vandaag totaal onbekend. Wordt aan de overkant van een kasseitje vervolgt door de even groene Kriekenput en zijn grote dalstenen. Potig kasseitje tussen huizen tot een spoorbaan en vervolgens door het Sauvagepark. Heb er weer moeite met de bepijlling maar blijf op het rechte pad. Passeer het kerkhof van Ukkel en duik de volgende groene strook in, de Kauwberg. Beetje technische afdaling en ben in Sint-Job en zijn neringdoeners. Nog meer kassei tot het kerkhof van Dieweg en vervolgens het prachtige park van Wolvendael. Bedenk dat ik al had moeten ‘binnen’ zijn maar geniet van de vele oude bomen. Een blauw manneke in de verte, mijn eerste medewandelaar op deze route. Blijkt Patje Kloek te zijn, genietend van zijn jaarlijks groot verlof. We stappen de rest van de tocht samen. Na ruim 2:15 zitten mijn eerste 11,5 km er op, goed gemeten maar ook wel best leuk.
Doe mij te goed aan een Zinnebir, uiteraard een favoriet streekbiertje van dit Zinneke. We krijgen het gezelschap van Steven en zijn maatjes, Ides ook, deze laatste met een rondje voorsprong en interessant advies. Op pad voor een stadslus van net geen 6 km. Potige klim naar Altitude 100, het hoogste punt van Brussel en dan zakken naar Vorst Nationaal. Station Vorst-Oost komt terug aan bod en het is even zoeken naar de pijltjes richting zijn perron. Lopen langs de Abbaye Saint-Denis en zijn park en de gelijknamige Place. Zijn enorm op onze hoede en slaan ons er met zijn beidjes doorheen langs de fabrieken van Audi tot Brasserie Wielemans-Ceuppens. Alleraardigste rustpost in retro stijl. Conform het advies van Ides met de lift naar het dak en een magisch uitzicht over het noordwesten van Brussel met de basiliek van Koekelberg, de ‘bollen’, het Justitiepaleis en de gare du Midi. Puur genieten. Pintje drinken, voor Patje natuurlijk cola en terug naar de startlocatie.
Het laatste lusje loopt door het Dudenpark. Eerst langs Anderlecht killer l’Union Saint-Gilloise en dan stevig golvend door puur natuur. Met Patje heb je natuurlijk ongemerkt je babbel, genieten ook van prachtige uitzichten over de stad. Worden net voor de finish aangesproken door de organisatie. Er lopen blijkbaar nogal wat mensen fout denken zij. Wij geven advies naar best vermogen. Tijd voor een laatste Zinneke en terug naar het station. Afscheid van den Aantwaarpse facteur en met een tevreden gevoel terug naar Leuven. Dit is best wel een leuke tocht, eens wat anders en moeten jullie volgend jaar toch maar eens lopen.
Treinreisje van vijf kwartier en de gekende vertragingen van de NMBS, doe er twee uur over tot de startlocatie van Natuurvrienden Deinze. Het is erg druk in de Brieljant, ik schrijf in en steek meteen maar van wal. Lokale lus van 7,7 km, parkje, brug over de Leie, heen-en-weer strook langs het jaagpad en dan puur natuur richting Grammene. Heerlijk genieten langs een oude Leie-arm, strookje water, strookje akker, strookje wei en een merkwaardige geur. Mix van verwerkte granen en prei, I don’t know ! Kier ne kier were langs inderdaad … een preiveld en den ijzeren weg. Bij het jaagpad aan de Leie pik ik Dirk, Willy en hun dames op. Babbelen natuurlijk, reuze gezellig. Was niet onaardig deze eerste lus.
Deel twee dan, meteen naar de Tolpoortbrug en zijn prachtige omgeving. Nog eens genieten van de Leie en dan wat straten lopen onder de spoorbaan door. De omgeving wordt sport en buurt achtig. Lijkt op een groot park langs diepliggende watertjes. Finse piste en verhard lossen elkaar af tot we opnieuw de spoorbaan bereiken. Passeren daarbij een merkwaardige moderne kerk, beton en baksteen. Pikken opnieuw de Leie op voor de laatste pauze, die ik oversla. Mario gaat er voor mij vandoor … zonder ijsje!
Brielmeersen, lees ik op het bord maar is nog niet voor mij. Wandel een heel eind langs die mooie Leie en duik bij een speelplein het domein in. Heb intussen genoten van de vele watervogels, aalscholvers, canadaganzen en … ooievaars. Kom ze nog eens tegen in het prachtige domein. Heerlijk genieten van een finish langs het kroosrijke water. Stap terug naar het station met een blij gevoel. Dit was een leuke tocht.
