Niet te geloven ! Om 07:00 ’s morgens vertrekken we van thuis in korte broek en T-shirt. Net na de ijsheiligen is het dus plots zomer. Lag onze planning sowieso voor dit weekend al lang vast (Luc !), de vrijdagavond gelezen parkoersbeschrijving van Eddy doet mij likkebaarden. We kunnen denkelijk een richting uit waar we geen van beiden in jaren nog geweest zijn.
In de startzaal krijg ik de bevestiging van wat ik vermoedde, dit wordt een leuke wandeldag. Het doet mij wat nog eens ik KTA1 te starten. Hier was ik ooit voor het eerst helper, toen nog bij VOS, hier tapte Linda ook ooit mee. Het zijn zo van die dingen die je bijblijven. Maar we gaan vandaag alleen maar stappen. Ik kies voor de ruime stadslus, een extraatje breiend aan de voorgeschreven 30 km. Moeten over de mooi nieuwe Demerbrug terug naar het station, de spoorbrug en de steenweg over, lekker klimmen over een zandweg bij Fort Leopold. Ooit brak ik hier mijn enkel door van de fiets te vallen ! Het pittig klimmetje voert ons hoog boven de fortruïnes. Verderop krijgen we ook nog een bomenkwekerij te bewonderen, met heel wat materiaal klaar voor transport en dus een tweede leven. Even de steenweg van ‘’t Schunaar’ op nu, om terug te keren langs het spoorwegje dat Tessenderlo Chemie met het NMBS netwerk verbindt. We pikken een heerlijk paadje langs de Demer op, wieren zwevend met de snelle stroming van het water mee. Kikkers houden er ‘bal populaire’. Bij de Schaffense Poort verlaten we de rivier. Kiezen aan de overkant van de steenweg voor een eigenwijs doorsteekje naar het prachtige Begijnhof, kerk nog steeds in de steigers. De rustpost bij de Halve Maan is vlakbij. Ik jen er Eddy wat met een opmerking over zijn parkoerstekening. We kennen elkaar ook al zoveel jaren, hij weet heus wel hoe deze gabber te lezen.
Was onze eerste etappe slechts 6 km lang, nu komt het grotere werk met een heuse 10 km. We krijgen trouwens het gezelschap van een meute Noorderburen, WIOS uit Nijmegen op busuitstap en warempel in bewondering voor de Diesterse windmolen bij de Halve Maan. Moet je Hollander voor zijn ! We wandelen voorbij de weelderig overwoekerde ruïne van zandstenen Sint-Jan en dan het Warandepark binnen. Vast wel pittiger dan de Zevenheuvelentocht, dit stukje. Aan de overkant van deze heuvel doorkruisen we het Diesterse stadscentrum, langs winkelstraat, stadhuis en kaai (in herwerking). Dan gaat het onderaf het Citadelbos. Eddy houdt zich in, het blijft relatief vlak. De Zichemseweg voert ons de Oranjestad uit. We duiken verderop langs een holle weg richting Demer en zijn kikkerpoelen. Wandelen heerlijk stroomafwaarts met de rivier mee, genietend van het prachtige groene uitzicht en de vele vlierstruiken in bloei. Weg van het water versiert Eddy een prachtig extraatje door het hoge gras en langs dorre rietstengels. Dan gaan we klimmen, door een donkere holle weg naar zonovergoten hooivelden. We zijn op de Vinkenberg. Krijgen bij dit stralend weer een fenomenaal uitzicht cadeau vanaf de Basiliek van Scherpenheuvel, over het donkere kerkje van Pastoor Munte, tot de witte abdij van Averbode op de heuvel ver weg. Tussenin allemaal ‘den boerenbuiten’ en koetjes in de wei. Heerlijk ! Even terug een stukje steenweg en dan het fietspad op richting Maagdentoren in de steigers. De meeste bankjes zijn bezet door wandelaars die een extra pauze inlassen. Wij stappen monter door tot bij de Heren van Zichem. Zoals Eddy het aangaf, een fraai vernieuwde zaal achter het gelijknamig café. Hoog tijd voor een stevige kom soep !
We hebben een lokale lus van 8 km voor de boeg. Passeren het voetbalveld van M J (Marie-Jeanne) Zichem en klimmen traag de heuvel op langs de onverharde Capellekensvoetweg, nauwelijks de naam ‘pad’ waardig. Krijgen opnieuw een prachtig uitzicht richting basiliek cadeau. Voor ons loopt een jonger koppel waarvan de juffrouw het knap lastig lijkt te hebben om in het tempo te blijven. Toch wrijft ze de blote bast van haar kompaan liefdevol in met zonnecrème. Het zal mij later de opmerking ontlokken : Liefde is … smeer mijne rug eens in. We wandelen richting Keiberg langs akkers en bossen, zo veel mogelijk over onverhard. De zomerse warmte is draaglijk. Na de Steenweg op Messelbroek volgen paadjes langs chalets tot we stilaan weer de Demer en zijn poelen vol kwakende kikkers bereiken. Deze keer gaat het stroomopwaarts tot de watermolen van Zichem. We hebben er een ommetje rond de dorpskern te goed. Voor ons wordt er meteen rechtsaf gegaan, het parkoers met een kilometer inkortend. Postkaarten, denken wij dan boos !
De zaal ligt er nu al wat verlaten bij, de Heren van Zichem en Dames van Paal kunnen stilaan aan opruimen denken. Na een drankje lopen we een tweede keer door de stille straten van Pastoor Munte zaliger. Breedestraat voetweg wordt ons volgend licht klimmend pad door het Zichems Veld. De zon verschuilt zich achter sluierwolken, wij zijn er niet rouwig om. Vermijden aldus het warmste van de dag. Onze volgende weg noemt heel toepasselijk Alleenstaande Huizen. We keren de basiliek de rug toe, trekken het open veld in. Het parkoers loopt lekker op en neer tussen Demer en de kerk van Kaggevinne. Bij een bosje zakken we echt wel naar de Demervallei. Volgen een prachtig pad door puur natuur, de pluis vliegt ons om de oren, zorgt voor een wit tapijt ook. Een laatste klim, een stille straat hoog in de heuvel, een laatste keer naar de vallei middels een holle weg die we vanmorgen ook al liepen. Langs de Kluisbergstraat, naast een bruine gracht gaat het naar achterafjes in Diest. Onze tocht zit er op. Bij een Duvelke kunnen we Eddy feliciteren met zijn prachtig nieuw parkoers. Kunnen ook even bijpraten met oude clubmakkers van VOS. Dan is het hoog tijd voor de trein. De NMBS weet blijkbaar van de warmte. Hebben 10 minuten vertraging bij het vertrek uit Diest. Dit loopt op tot 30 minuten in Aarschot. De begeleidster is een ijzervreetster. Ze jaagt jonge mensen met een kind van minder dan één jaar zonder pardon uit de 1ste klasse wagon, terwijl de rest van de trein afgeladen vol zit. U bent een lomperik, zegt de boze vader terecht. Gelukkig vermaakt het kindje zich met de mede passagiers en eindigt onze mooie dag toch nog vrolijk.
Rommel in mijn rugzak in de goed beklante startzaal van Zelden Rust. Ben verdorie thuis mijn fototoestel vergeten ! Zal mij een groot deel van de dag een paria voelen zonder mijn derde oog. Stel trouwens tot mijn verbazing vast dat we de startzaal drie keer zullen aandoen tijdens deze 28 km. Ook hier dus denkelijk een besparingsronde op helpers en vaste kosten. Maar we kennen de mogelijkheden van de omgeving, zijn al enkele jaren vaste klant, het moet kunnen. Het busvolk van Oostham zal vast ook wel zijn gading vinden in het gezellige stadje en het groen er rondom.
Het eerste lusje van ruim zes kilometer stuurt ons meteen naar de beboste landdijk. Daarna gaat het buitenkant stadswallen over pas gemaaid gras en onder mooi groene populieren. Op het water een commune van ganzen. Niet minder dan zes kroostrijke gezinnen dobberen samen gezellig op het nat. Schattig ! We blijven onderaf en buiten de stadpoorten wandelen tot bij het standbeeld van Reynaert ‘de pelgrim’. Dan gaan we de wallen op, Luc (Zelzate) achterna, slingerend langs de restanten van wat ooit bolwerken waren. Heerlijk wandelen in het groen is het hier, tot voorbij de stadsmolen. Krijgen ook een fraai uitzicht over schitterende treurwilgen cadeau. Draaien dan van de wallen weg richting prachtig aangelegde Vismarkt en de winkelstraten. Een ommetje rond kerk en stadhuis voert ons naar de Bagijnepoort. Een paar straten verder bereiken we terug het startlokaal. Bij de koffie zal het ons benieuwen wat de tweede lus te bieden zal hebben, zijn al uitgebreid bediend geweest.
We mogen terug de landdijk op, weg van de stad deze keer. Heerlijk lang rechtuit wandelen in het groen. Het voert ons naar de Zeildijk, een tarmacje langs de ‘poorters van buiten’. Een stoompluim aan de horizon verraad de ligging van Doel. Schuddebeurs is de merkwaardige naam van het gehuchtje waar we nu doorlopen. Tarmac, linea recta terug naar de hoofdgemeente die we bij de Zandstraat bereiken. Voorbij het zorgcentrum weten we nog een mooie vijver liggen, die kan de parkoersbouwer natuurlijk niet negeren. Langs de Poorterslaan gaat het, door de stille wijk, terug naar de start. Iets minder deze tweede lus, en iets minder gaat het ook met mij. Ik sjok achter Linda aan, op slecht karakter zeg maar, soms een nuttige eigenschap.
We lopen een derde keer het landdijkje op. Gaan dan linksaf over het fietspad met de koeltorens van Doel prominent aanwezig. Geen bloemenbedden in de akkers dit jaar, wel overvloedig de polderpatat. We pikken Lucien op, die er een dagvullende uitstap van maakt en bij elkeen zijn klappeke doet. Zo kennen we hem al twintig jaar ! Gaan de oude spoorbaan op, nu een prachtig groen biotoop. Wel opletten waar je de voetjes neerzet tussen de vele vermolmde spoorweg dwarsliggers. Aan de overkant van een drukke baan wachten de Clingse Bossen en zijn water win gebieden. De Gasthofstappers zijn er in groep aan de wandel. Bij Clinge verlaten we het bos. Moeten een eindje langs een klinkerstraat door het dorp tot rustpost Sint-Bernardus. Nemen onderweg even de tijd voor een babbeltje met onze Jakke en zijn ‘madame’.
De terugweg gaat weer over de klinkerstraat tot de Bischoppendreef, recht naar de Clingse Bossen. Maken nog een heerlijke omzwerving door het groen tot Kapellebrug. Jammer dat we nu de steenweg volgen langs de bosrand tot hockeyclub Rapide. Ik sleep mij door het warme land. We stappen langs de buitenplassen, zijn treurwilgen en een familie zwanen tot de Gentse Poort. Verlaten er het parkoers, er is geen Duvel in de startzaal ! Op de Grote Markt vinden we een rustig hoekje op een lommerrijk terrasje. Nemen bij het nuttigen van het koele Klein Brabantse vocht ruim de tijd voor het ‘mensen kijken’. Mannekes, hier wordt je honderd jaar … als je blijft ademen. Zo rond de klok van vijven stappen we terug naar de wallen en vervolledigen onze tocht met de laatste twee kilometer. De startzaal ligt er al verlaten bij. Even de Duvel uitlaten en hupsakee naar koning auto.
Het wordt een rustige terugreis over de expresweg en A12. Ondanks mijn totale fysische offday toch een mooie, zonnige, zomerse tocht gewandeld, vlij mij dus tevreden in de echtelijke sponde
15.05.2014 StreekGR Kempen van Poppel naar Baarle-Nassau
Ik had eerder deze week Jeanneke van Herentals nog eens aan telefoon. Ze klonk prima, eigenlijk met de fijne vraagjes en bemerkingen zoals ik haar altijd gekend heb. De bloeddruk is onder controle, ze begint haar draai te vinden in haar nieuwe leefwereld. De bingo activiteit dat vindt ze maar niks, maar het wekelijks turnlesje was haar zeer bevallen. En nog steeds kan er een dagelijkse wandeling vanaf. Ze is dan ook nauwelijks enkele honderden meter verhuisd tot de service flat waar ze nu verblijft. Ja, ik had er een goed gevoel bij.
Intussen is het al weer zo’n zes maanden geleden dat ik nog eens GR wandelde. Vandaag pik ik de draad terug op. Reis rustig en vlotjes tot bij Mieke Pap. Roodgeel loodst mij voorbij de dorpskiosk meteen de bebouwing uit. Bij een fris windje, de ijsheiligen weet je wel, stap ik over betonwegels langs ontluikend maïs en koetjes in de wei. Een aanloopje tot het echte parkoers van de Streek-gr der Kempen. Onverhard nu, over graspaadjes, langs een diepe beek ook. Duik het nog jonge bos in met donkere spar op de achtergrond. Dan wordt het parkoers terug landelijk bij Overbroek. Wissel voortdurend af tussen bosjes en akkers, brede zandpaden ook. Wandel meer dan een uur tot de Kapel van Rovert. Er zijn bankjes en dus is het tijd voor een boterham. Erg leuk trouwens, deze eerste etappe.
Passeer een grenspaal en de Rovertsche Leij. Law 11 en het Brabantse Vennenpad voegen zich bij de route. Komen helemaal uit Eindhoven aangelopen, deze laatste Peter ! Bij huis nummer drie, alleenstaand in het groen, duik ik de bossen in. Weelderig, beter kan ik de omgeving niet omschrijven. Rododendrons in bloei zorgen voor het gelijkvloers, de verdiepingen er boven bestaan uit spar en hoge loofbomen. En het feest gaat gewoon door. Mag lekker mee slingeren langs riviertje de Rovertsche Leij, omgekeerd van wat Meester Leo ons deze winter voorschotelde. De paadjes liggen er vettig bij, heb al mijn aandacht nodig om niet weg te glijden in de zwarte blubber. Ben toch opmerkzaam genoeg om de splitsing van routes niet te missen. Wuif die van Eindhoven uit. Het landschap wordt droger. Prachtige dreven met een mix van gewone en rode beuk loodsen mij langs bosrand en maïsvelden. Aan de overkant van een steenweg wacht een breed grintpad. Lijkt ook wel een sluipweg te zijn vanuit Nieuwkerk. Daar gaat het parkoers inderdaad naartoe, voorbij de Rooms katholieke kapel. Ik knuffel twee paarden die er met geveinsde schroom om vragen en doorploeter dan een zandbad. Passeer het zeer bekende ven de Halve Maan en stap richting Regte Heide. Loop niet echt de open ruimte in, blijf aan de rand met uitzicht tot de woontorens van Tilburg. Er zijn nogal wat bomen gekapt, merktekens zijn verdwenen. Dankzij Leo en de plannetjes van GR red ik het tot Het Ooievaarsnest. Pik er gelukkig opnieuw geelrood op voor een ruime omzwerving door een zalig bos met een prachtige ondergroei van frisgroene varens. Ben helemaal niet verbaasd bij de grenspaal op de Poppelsche Leij en bij Radio Paloma uit te komen. Waar is de tijd dat Herr Franz en zijn ‘drinking’ team hier de wandelaars vanuit Tilburg zaten op te wachten !
Ik trek nu het open veld in, kan daarbij kiezen tussen een onverharde paardenweg of het hardere fietspad. Ik wissen zo’n beetje af tussen de twee, strategische de bochten in het parkoers afsnijdend. Geniet van een weldadig zonnetje, net warm genoeg en de gekke capriolen van meerdere kieviten. Passeer de villawijk van Aarle. Ook hier staan heel wat ‘stulpjes’ te koop aangeboden. Geen spek naar de bek van de simpele werkmens. Ik ontwaar nog een leuk geplaatst bankje. Heb er uitzicht over rood bloeiend gras, de zoveelste grenspaal vandaag, en een klomp die de smokkelaarroute aangeeft. Hoog tijd voor nog een boterhammetje, heb er zowat 20 km opzitten en nog anderhalf uur voor de boeg tot de bus.
Gesterkt loop ik het fietspad verder af tot Klein en Groot Bedaf, grondgebied Baarle-Nassau. Een stukje steenweg en dan een oerdegelijk Hollands klinkerpad langs hoeves met kozijnen in de traditionele groen kleur geschilderd. Wordt een zandweg opgestuurd tussen weidse akkers. Typisch Hollands een paar kilometer lang rechtdoor lopen tot de eerste dorpsbewoning. Wordt door het hoge gras gestuurd tot aan de echte dorpsrand. Wandel door de Kapelstraat e.a. met die grappige markeringen die telkens weer een grensovergang aangeven. Knotsgek eigenlijk. Moet mij reppen langs de Belgische en Hollandse kerk, busje komt zo. Heb gelukkig ruim de tijd voor elke overstap want wordt telkens weer geconfronteerd met druk verkeer en vertragingen. Ruim twaalf uur nadat ik vanmorgen vertrok ben ik weer thuis. Best tevreden over de omzwerving door Leo’s Land. De volgende etappe voert mij naar Meer, een beetje ‘tricky’ wat het openbaar vervoer betreft.
