Meteen bekend volk in de startzaal, Hans & Kathy, Willy & Marij, ze hebben er al een lokale lus van een kleine 7 kilometer opzitten. Wij zullen deze aan ons laten voorbijgaan, plannen slechts 30 km. Sigrid gaat er ook meteen vandoor, zij mikt op de volle 40 km. Ook wij op pad langs de Schaggeleweg. Nog steeds een grijs zwerk en wat gedruppel maar geen wind meer en dus aangenamer stappen. Passeren de Scherpenbergmolen en een bedrijvengebiedje. Bij Het Wit Rijt wandelen we het groen tegemoet. Mogen flaneren langs de heerlijke dreven die rond de Abdij van Westmalle te vinden zijn. Passeren de paters een eerste keer langs hun brouwerij en lopen verder richting Sint-Antonius en het Molenbos. Opa Kodak foetert, zijn toestel heeft de geest gegeven. Na een ruim uur wandelen de eerste pauze bij de muzikanten van de Vriendenband.
Linda’s oogjes blinken, we zijn nog erg vroeg en kunnen een extraatje van 3 km lopen, lachend geef ik toe. Wij Jonkman Steven (Mechelen) achterna. Voorbij café ’t Hemeltje en dan de statige villa’s van Schilde en zijn Heidemouw. Pijl weg, Eagles Eye uit Mechelen lost dat meteen op en stuift ons voor, de natte bossen in. Heerlijk wandelen door groene dreven dus, handig rond grote plassen laverend. Het terrein komt ons bekend voor zeker als we voorbij een blauw geschilderde kapel komen. We stappen langs slingerpaadjes en brede dreven naar Kristus Koning. De Koeistraat in richting golfterrein Rinkven want traditie moet er zijn ! Het extraatje loodst ons langs de in het wild levende haantjes, de bruine antitankgracht en het groen van de Nieuwgoeddreef. Retourtje langs hockey- en voetbalvelden. Pauze in het drukbeklante Goorhof en meteen ook een ruim gemeten ‘halven dans’.
De terugweg wordt aangevat langs Kristus Koning en heerlijke groene tunnels in het beboste gebied. We raken aan de heenweg en vervolgen over het zandpad van Kleine Vraag. Aan de overkant van een drukke steenweg halfopen terrein met paardenweiden en dan terug het Molenbos in, een imposant houten kruis passerend. De hemelsluizen gaan even wijds open maar het zal van korte duur blijken te zijn. Het blijft genieten zo met z’n tweetjes over natte paden midden het weelderige eikenblad. Laatste pauze bij de muzikanten en de laatste etappe aanvatten met Willy & Annie (Kessel), Hans en Kathy.
Uiteraard terug het Molenbos in. Passeren de gebouwen van een oud sanatorium en lopen achterlangs bij de paters, voorbij de grote koeienstal. Is zowat linea recta terug naar de dorpskern van Westmalle. De parkoersmeester bedenkt nog een extraatje langs de Hemelstraat en een strook open veld. We genieten er van het lichtspel geboden door zon en loodgrijze wolken. Komen op een GR-pad uit en stappen bij mijn weten richting verkeerde kerk. Draaien er van weg bij het Sint-Jan-Berchmans college waar wij in onze ijver onze maatjes meesleuren in de verkeerde richting. Annie corrigeert en we zijn net op tijd terug in de startzaal om de busreizigers van Colliemolen te zien vertrekken.
Ik heb samen met Linda een heerlijk lang wandelweekend achter de rug. Blijf vertwijfelt achter met de vraag naar het waarom van de voorbije weken. Onverwacht biedt het Internet een antwoord : een niet onbelangrijke graad van narcisme. Ik ben opgelucht, nu de diagnose gesteld is heb ik eindelijk de referentiepunten om mijn verdere dagelijkse leven op te enten. Kan ik eindelijk opnieuw tot rust komen en genieten van het wandelen in de Benelux.
Pittig reisje vanochtend met drie busritten en tram 4. Telkens 10 minuutjes overstaptijd ook. Het lukt perfect en we zijn rond 09:00 al bij de Zandstappers in het Kempense Lille. Sigridje is ook weer van de partij en dus vertrekken we samen in de grijze, koude en winderige ochtend voor een lokaal lusje van 9,8 km. Lopen de bebouwing uit bij de Boskapel gedateerd 1789. Spar voert ook hier de boventoon in de bossen. We wandelen door halfopen terrein grondgebied Poederlee. Leuke bosstroken en het landelijke groen wisselen af. Het ‘zabbert’ regelmatig, nattigheid uit het grijze zwerk. Een wijkje met nieuwe huizen, een laatste bosstrook. De eerste opdracht zit er op.
Sigrid loopt gelijk door, wij gaan aan de koffie. Wandelen vervolgens door de statige Kerkstraat langs een geklasseerde oude hoeve. Landelijke geuren prikkelen onze organen. Maïs wordt geoogst en meteen ingekuild. Het doet mij steeds weer denken aan dat mooie liedje van Wim De Craene :
De oogst was rijp en binnen
De boer zijn hoogste wens
Men zei mij dat dit alles een paradijs was voor de mens
Opnieuw het landelijke dus met brede zandpaden dwars door akkers en weilanden. Uiteraard ook een strookje wegenwerken, de verkiezingen zijn in aantocht. Net voorbij de lokale sportterreinen ligt de rustpost Chiro Lille. Het is er behoorlijk druk ook al omdat de wandelaars uit Kinderdijk op busuitstap zijn. Even bij babbelen met Patje en zijn Denise en weg zijn wij voor een plaatselijke lus.
Een tarmacje loods ons naar een bomenkwekerij en vervolgens een bosrand. Kindernouw lees ik op het naambord. We gaan brede zandpaden bewandelen langs menig van verdorrend riet voorzien poeltje. Stappen voorbij het motocircuit Bruegelheide waar het nu heel stilletjes is. Heerlijk graspad dan, slingerend langs plas en moeras verscholen in het groen, verrukkelijk ! Paar straatjes langs hoeves en gewone woonhuizen, de laatste pauze wenkt. Chris (Waregem) is na zijn vrijdagse nachtshift warempel ook tot hier gereden. Niet te schatten die kerel ! Hij heeft uiteraard een lusje achterstand op ons.
Laatste loodjes dus. Drukke steenweg oversteken en achterafjes voeren ons voorbij een bidweg naar Klophamer. Komen er Willy & Marij tegen die weer heel wat extraatjes hebben ingebouwd. De laatste etappe heeft weinig om het lijf. We lopen betonwegjes door de weidse akkers. Kunnen toch afsluiten met een aardig strookje bos samen met Marie-Louise en Jo (Zoersel). 28 km bij op de wandelteller en onder een druilerige hemel met de snelbus terug naar de Koekenstad. Slechts twee reisjes tot Hemiksem nodig deze avond.
06.10.2017 Leopold I Stappers van Schaffen naar Leopoldsburg
Vorig weekend zat mijn levenslust in de diepvries, netjes verstopt achter de kouwe kip. Heelmeesters Chris en Wilfried brachten zorgvuldig balsem aan op de diepe wonden in de ziel. Langzaam kwam mijn lichaam terug boven het vriespunt uit. Helen zal het wellicht nooit maar ik ben vandaag wel op stap met Linda. Vlotjes met de trein tot Diest en dan te voet naar de Schaffense vliegplein zoals aangegeven door Lydia. Bussen rijden af en aan bij de sporthal. Voor de vele militairen is het van ‘moetes’ voor de burgers een plezier, 32 wandelkilometer in lijn tot Leopoldsburg.
Wij schrijven in en trekken ons op gang langs de Water- en de Berkstraat. Karin en Dirk stomen voorbij, die twee lijken altijd haast te hebben. We duiken de golvende bomenkwekerijen van Limbos in, hier wandel ik al jaren graag. Even verderop de grote ‘zonnebank’ van Kelbergen. Strookjes herfstig verkleurend bos, voetbalterreintjes, weilanden en maïs, vergezichten ook. Na één uur stappen hebben we vijf kilometer afgelegd en wordt Lewie Stroboer onze gezel. We keuvelen ons een weggetje richting Vleugt (je weet wel Vos Op Stap) en vervolgen over tarmacjes door het halfopen landschap. Even letterlijk door een maïsveld en dan spant Ons Heer zijn regenboog. De eerste pauze komt er na 10 km en dus na netjes twee uur wandelen. Gezellige legertent en een leuk groepje wandelaars.
Lewie gaat er vandoor en wij volgen even later want Linda moet gaan ‘bossen’. Komt daar een fleurig dametje aangestapt, blijkt ons aller Sigrid (Kontich) te zijn. Wij zullen vandaag samen de rit volmaken. Na het volgende bosje is het huisjes kijken dwars door het Paalse Patersveld. Bij de Klitsberg een eerste opgever, een stevig van kantoorvet voorziene militair. Wandelen de beboste heuvel langs zijn mildere kant en passeren achtereenvolgens de Sint-Sebastiaansgilde Meelberg en de Paalse golfterreinen. Brug over de snelweg, ik ben verbaasd dat we zo snel Tervant verlaten, had er de tweede pauze verwacht. Bij kilometer 15 zijn we nog steeds netjes in het tempo. Stappen over een fietspad door Limburgse bossen tot het Albertkanaal. Brug over het brede water en dan lopen we een tijdje parallel door de Schipperstraat. Helaas komt het vele water nu ook van boven. Paraplu, cape of regenjas, elkeen duikt in zijn eigen beschutting tegen het overvloedige hemelvocht. Zullen een paar keer de oude spoorbaan naar de steenkoolmijnen oversteken. Stappen wel over heerlijk slingerende bospaden in het verkleurende groen. Koersel lees ik op het naambord. Passeren mijnwerkershuisjes met opvallend veel schotelantennes, een pleintje met kiosk bij het casino. Daar doemen de gebouwen van Beringen Mijn op met op de achtergrond de minaretten van de moskee. Tweede rust na 20 km en 4 uur wandelen. De legertent biedt adequate beschutting tegen de nog steeds heftige regenval en we wachten letterlijk tot de bui over is.
Meteen na het vertrekken een prachtig gezicht op de zonovergoten mijnterril. We mogen er zowaar op wandelen, zowat halve hoogte langs zijn noordelijke flank. Schitterende uitzichten natuurlijk over een groen lappendeken met donkere kerktorentjes en een paar andere steenhopen als bakens. Bij de horizon rookpluimen van industrie, ik vermoed de Nederlandse grens. Terug op zeeniveau volgen we aanvankelijk een fietspad en duiken dan het overheerlijke bronsgroen eikenhout in met een weelderige ondergroei van rossige varens. De vrouwtjes lopen vrolijk kwetterend voor mij uit, ik geniet van de heerlijke omgeving en de vele kabouterhuisjes met witte stippen. 25 km en vijf uur gelopen, als dat niet netjes is ! Even een fietspad bij Korspelheide en dan hupsakee terug de bossen in. Militairen vertragen, hebben zere voeten en benen, wij stappen fluks door het mulle zand van de heide tot de laatste rustpost. Geen bier te krijgen, Onze Jongens houden het sportief bij soep en frisdrank.
We laten een mals buitje over trekken en beginnen aan de laatste drie kilometer. Eerst zand baggeren om het domein uit te geraken. Even tarmac tot het bordje Leopoldsburg en ons vervolgens een heerlijk slingerwegje te goed doen tot Villa Astrid. In een pracht van een zaal bij een Duvelke nagenieten van een schitterende tocht. 1400 meter tot het station en een vlotte terugreis naar Hemiksem. Linda is zeer te spreken over haar eerste deelname aan deze tocht. Hopelijk neemt iemand het over van de op rust gaande Leopold I Stappers. Wij hoorden alvast positieve signalen.
