Meteen bekend volk in de startzaal, Hans & Kathy, Willy & Marij, ze hebben er al een lokale lus van een kleine 7 kilometer opzitten. Wij zullen deze aan ons laten voorbijgaan, plannen slechts 30 km. Sigrid gaat er ook meteen vandoor, zij mikt op de volle 40 km. Ook wij op pad langs de Schaggeleweg. Nog steeds een grijs zwerk en wat gedruppel maar geen wind meer en dus aangenamer stappen. Passeren de Scherpenbergmolen en een bedrijvengebiedje. Bij Het Wit Rijt wandelen we het groen tegemoet. Mogen flaneren langs de heerlijke dreven die rond de Abdij van Westmalle te vinden zijn. Passeren de paters een eerste keer langs hun brouwerij en lopen verder richting Sint-Antonius en het Molenbos. Opa Kodak foetert, zijn toestel heeft de geest gegeven. Na een ruim uur wandelen de eerste pauze bij de muzikanten van de Vriendenband.

Linda’s oogjes blinken, we zijn nog erg vroeg en kunnen een extraatje van 3 km lopen, lachend geef ik toe. Wij Jonkman Steven (Mechelen) achterna. Voorbij café ’t Hemeltje en dan de statige villa’s van Schilde en zijn Heidemouw. Pijl weg, Eagles Eye uit Mechelen lost dat meteen op en stuift ons voor, de natte bossen in. Heerlijk wandelen door groene dreven dus, handig rond grote plassen laverend. Het terrein komt ons bekend voor zeker als we voorbij een blauw geschilderde kapel komen. We stappen langs slingerpaadjes en brede dreven naar Kristus Koning. De Koeistraat in richting golfterrein Rinkven want traditie moet er zijn ! Het extraatje loodst ons langs de in het wild levende haantjes, de bruine antitankgracht en het groen van de Nieuwgoeddreef. Retourtje langs hockey- en voetbalvelden. Pauze in het drukbeklante Goorhof en meteen ook een ruim gemeten ‘halven dans’.

De terugweg wordt aangevat langs Kristus Koning en heerlijke groene tunnels in het beboste gebied. We raken aan de heenweg en vervolgen over het zandpad van Kleine Vraag. Aan de overkant van een drukke steenweg halfopen terrein met paardenweiden en dan terug het Molenbos in, een imposant houten kruis passerend. De hemelsluizen gaan even wijds open maar het zal van korte duur blijken te zijn. Het blijft genieten zo met z’n tweetjes over natte paden midden het weelderige eikenblad. Laatste pauze bij de muzikanten en de laatste etappe aanvatten met Willy & Annie (Kessel), Hans en Kathy.

Uiteraard terug het Molenbos in. Passeren de gebouwen van een oud sanatorium en lopen achterlangs bij de paters, voorbij de grote koeienstal. Is zowat linea recta terug naar de dorpskern van Westmalle. De parkoersmeester bedenkt nog een extraatje langs de Hemelstraat en een strook open veld. We genieten er van het lichtspel geboden door zon en loodgrijze wolken. Komen op een GR-pad uit en stappen bij mijn weten richting verkeerde kerk. Draaien er van weg bij het Sint-Jan-Berchmans college waar wij in onze ijver onze maatjes meesleuren in de verkeerde richting. Annie corrigeert en we zijn net op tijd terug in de startzaal om de busreizigers van Colliemolen te zien vertrekken.

Ik heb samen met Linda een heerlijk lang wandelweekend achter de rug. Blijf vertwijfelt achter met de vraag naar het waarom van de voorbije weken. Onverwacht biedt het Internet een antwoord : een niet onbelangrijke graad van narcisme. Ik ben opgelucht, nu de diagnose gesteld is heb ik eindelijk de referentiepunten om mijn verdere dagelijkse leven op te enten. Kan ik eindelijk opnieuw tot rust komen en genieten van het wandelen in de Benelux.