Leuk groepje op de overvolle bus in Turnhout, klassiekers als Jacqueline & Rudy op kop. Klassieker stilaan ook deze tocht vanuit Wortel centrum, iedereen weet exact waar de bushalte is. Het parkoers bestaat uit twee lussen, eentje van 10 km en eentje van 20 km. Ik kom hier graag en vat het nu ook nog eens op als training voor snode plannen 2019. Eerste etappe dus, wegdraaien rond het stemmige dorpskerkje en de Oude Weg op richting Hoogstraten. Niet zo ver echter dit jaar maar dokkeren over een kasseitje langs een beek en dan de weidse akkers in. Een waterzonnetje is van de partij en kauwtjes of kraaien krassen winters. Ik heb het niet echt koud want er staat nauwelijks wind maar zomers is anders. Bij cafeetje ‘In Holland’ gaat de 32 zijn eigen weg, letterlijk naar Baarle-Nassau. Passeer een monument ter ere van de eerste luchtpost met luchtballon gedateerd 1870 en duik verder de akkers in. De kerktorens van Hoogstraten en Minderhout worden mijn bakens, al keer ik ze dra de rug toe. De Dodendraad is ook hier aanwezig, herinnering aan WO1. De ondergrond varieert van gras over zand tot tarmac als ik naar de kapel van OLV Ter Doncken stap. Vergeet domweg een foto te nemen. Merk dat ik in de vallei van het Merkske wandel, zal dit bord later nog eens tegenkomen. Passeer weer bij de luchtballon en blijf balanceren op de grens der Lage Landen. Even genieten van een bosrand en langs meer open terrein terug naar de startlocatie. Etappe 1 zit er op.
Het grotere werk nu, ik heb er zin in, de benen voelen goed aan. Plastieken serres voor de aardbeiteelt, typisch voor de streek staan er leeg bij. Plantgoed ligt ‘op het land’ te overwinteren. Een bosdreefje en vervolgens heerlijk slingeren langs berk en droge beek. Linea recta dan door een beukenbos en dan een brede dreef tussen spar en geel pijpenstrootje tot het Landsloperskerkhof van Wortel Kolonie. Op de meeste grafstenen een nummer want deze mensen hadden geen naam meer. Beklijvend ! Stilletjes en op mijn eentje dreven lopen in een halfopen landschap. Bosbouwers doen hun ding, wij maken een ommetje. Was het vanochtend grijs, het zonnetje komt er steeds feller door, genieten dus maar. De omgeving wisselt af van beuk naar eik naar spar, de ondergrond ook van onverhard naar tarmac. Finaal bereik ik de witte huizen en de omheinde gevangenis van Wortel Kolonie. Loop nog een paar extra laantjes tot de rustpost en doe er zowaar een terrasje. Heb intussen 18 km non-stop op de teller staan.
Met Willy & Marije een eindje samen dreven stappen tot een vijver, zij hebben uiteraard een rondje voorsprong. Opnieuw door de vallei van het Merkske met opvallend nog droogstaande vennen. Strookje sparrenbos en dan landelijk beton. Stap door een merkwaardig groen gebied bewoont door recente bakstenen huizen gemixt met aftandse chalets. Opnieuw het bos in dan, aanvankelijk over tarmac later en meer open onverhard. Heerlijk flaneren langs een drietal dreven achteraf de Kolonie tot de laatste pauze. Peter (Mol) zal mij voorgaan op de laatste etappe. Opnieuw tot aan de splitsing bij de vijver met kwakende ganzen. Immer gerade aus nu langs vennen hun naam niet meer waardig. Grindpaden dan langs heide en pijpenstrootje. Het gemengde bos vervolgens, slingerend langs berk en spar tot de volgende open ruimte. Links waterarme vennen, rechts grasland. Een kolonie ganzen foerageert er zich door de winter heen. Schitterend groen landschap overigens bij een stilaan ondergaande griet van een zon, het toppunt van deze tocht. Domeinbos Schootse Hoek komt nu aan bod. Opnieuw veel berk, bramen ook en rossig vergaande varens. Ik geniet. Een laatste brede dreef, ben weer in Poeleinde en kan uitlopen tot de finish van een prachtige tocht.
Mijn terugreis is er eentje met hindernissen. Slagboom afgereden bij station Lier … meteen anderhalf uur vertraging. That’s life ! Volgend weekend staat volledig in het teken van onze tocht in Hoeilaart … U komt toch ook genieten van het Zoniënwoud ?
