W & W willen strengere regels voor onze zondag wandeling, ik heb het daar vreselijk moeilijk mee omdat we nu al weken met bijna dezelfde groep op pad zijn. Groepen van 10 wandelaars en geen caférust meer, ik vrees dat de ziel uit de wandeling is. Met lood in de benen op de bus tot Tervuren, ik heb mijn clubgenoten beloofd hen vandaag op sleeptouw te nemen en belofte maakt schuld. Drie-en-een-halve kilometer meestal bergop tot de kerk van Duisburg. Wim vermijd heel slim Pachthof Stroykens, onze geplande rustpost. Hij neemt de eerste groep ik volg 100 meter verder met de tweede. Al snel komt een eerste kasseitje, dalend naar een schat van een vergezicht. We dwalen verder onverhard door de velden en zijn vele holle wegen, het parkoers golft dus ook op en neer. Op een smal pad dat wij stijgend lopen komen enkele mtb-ers naar beneden. Samenhorigheid tussen sporters is de wederzijdse norm en dat doet iedereen deugd. We stappen stilaan richting Vossem en gaan er uitgebreid genieten van riviertje de Voer. Dit zet ons stroomopwaarts af bij de vijvers van Tervuren waar groep één een picknick improviseert. Doen wij uiteraard aan mee en de interpersoonlijke afstanden ? We laten hen terug vertrekken en stappen even later heerlijk langs de vele waterpartijen en beukenbossen. Opvallend veel jonkies op het water en zelfs een nog broedend waterkieken. Finaal weg van de vijvers en klimmen langs de steenweg die ik vanochtend al liep. Kasseitje dwars door de golfterreinen van Landsverdediging. Helaas nu een lange klim door een straat maar ik weet dat het niet anders kan, liep hier enkele maanden geleden op mijn ukkie nog verloren. Nu de juiste veldweg in en een laatste klimmetje verorberen tot de imposante kerk van Duisburg. Bookes opeten op een bankje of een muurtje, gelukkig is het zonnig en niet te warm.
Vallen terug van 18 naar 13 wandelaars voor de tweede lus. Vertrekken allen samen langs … Pachthof Stroykens, een mens zou er dorst van krijgen ! De groep valt al snel uiteen en ik vorm de achterhoede met Christine, Chantal, Marc en de woef. Netjes volgens de nieuwe regeltjes dus. We stappen nu naar de befaamde lindeboom met zijn kapelletje in de schaduw. Dan kasseitjes dokkeren hoog boven Eizer. Als we door open veld wandelen wordt het zwerk wel erg donker. Cécile voorspelt regen, Wim & ik zweren dat af. Het zal bij spatters blijven. Opnieuw een kasseitje, what goes down must come up en dan zakken door een bos tot een geïmproviseerde drankpost bij enkele huizen. Langs Lindaal dan rustig tarmacje naar het centrum van Eizer. Naast de dorpskerk door vlak langs weilanden en een bosrand. Klimmen ! Lang zacht heuvelpad dat er goed bijligt, hebben wij ooit anders gekend. De achterhoede piept. Even nog vals plat door het beukenbos tot een in onbruik geraakte metalen toren. Nog wat struinen door de uitloper van het woud en dan langs de bebouwing van Terschuren naar het hoogste punt van Duisburg. Wim bouwt er nog een extraatje aan langs twee watertorens. We komen weer bij Stroykens uit en zes wandelaars hebben blijkbaar een tong als schuurpapier en stoppen er meteen. De anderen lopen door en we krijgen een gesmaakt cadeautje uit de moestuin van Ghislaine.
Ik stap terug naar mijn bushalte in Tervuren en mag er 50 minuten op een bankje van De Lijn relaxen. Was zeker een verdienstelijke tocht van Wim, Duisburg is niet de makkelijkste plaats om starten in Zuid-Dijleland. Morgen gaan we met Cécile op verkenning voor drie lussen vanaf de Markthalle in Overijse. Wat het daarna wordt weet ik niet. Moet door absurde Covid-19 maatregelen in de Provincie Antwerpen de rest van de maand Augustus ook op maandag werken. Doe dit graag voor de collega’s als is de reden waarom niet echt te verrechtvaardigen maar daar kunnen zij niets aan doen. Wilfried & Wim zijn noodgedwongen aan zet voor de IJsetrippers.
