Moederziel alleen maak ik het ritje met de chauffeuse inclusief piercing op de lippen van station Hasselt tot halte Kids. Lijkt wel een taxi die rit van bus H41. Inschrijven en wegwezen, heb 29,9 kilometer voor de boeg. Zoek meteen de bosrand op, oplettend voor de vele boomwortels. Over de spoorbaan naar Genk en duik het Stedelijk Domein Kiewit in. Passeer een kapel en wandel verder over vlonders, nutteloos door de extreem droge zomer. Even wat tarmac, een fietspad en dan weer halfopen terrein, grasland en nog meer vlonders. Plots bordje ‘Houffalize’ ! Blijkt te verwijzen naar een neergestort Amerikaans vliegtuig tijdens WOII. Opnieuw halfopen terrein dan met begrazing door zwarte runderen die geen enkele aandacht hebben voor de passerende tweevoeters. Grasvliegveld Kiewit vervolgens met zwevers en gemotoriseerden, stap stilaan naar de eerste pauze, heb er 7,5 km opzitten.
Komt ‘ons’ Diane daar aanzetten met een rondje voorsprong uiteraard. De Rudy is al ver vooruit. Beperk de babbel want heb nog letterlijk veel te gaan. Paar straten en dan een fietspad dat mij rond Domein Bokrijk zal leiden. Eik en merkwaardig veel metershoog bamboe langs de kant van de weg. Pik plots enorm veel stappers op. We blijven heel lang samen en ik vrees fout gelopen te zijn. Bij Hangar58 komt de verlossing, de langere afstanden doen er weer hun eigen ding. Fietspaden zijn er voor fietsers en het is er dus behoorlijk druk, ben op mijn hoede. Merkwaardig hoe ons pad onder de waterlijn van plassen duikt, zeker meer dan een meter en we dus letterlijk oog in oog komen te staan met waterkiekens. Ze reageren nauwelijks, zijn de aandacht al gewend. Fietspaden opnieuw, passeer een uitgedroogd ven en moet dan een strook steenweg lopen. Grindpaden laten mij oppikken bij de eerste etappe en voeren mij terug naar de eerste rustpost. Ik vind het er nog altijd zeer stillekes.
Verrassing bij de start van de derde etappe, krijg een buitje van zo’n 5 minuutjes te verwerken. Was niet voorspeld weerman ! Loop langs een droge beek op grondgebied Zonhoven en passeer de vele runderen van Farm Beef Boutique. Duik dan een jong bos in en slinger mij paadjes langs boompjes en akkers. Moet even een steenweg volgen waarvan de boorden voorzien zijn van honderden gele bloempjes, een schattig gezicht. Grintdreef in dan geborduurd door glimmend witte berk, de Wiekstraat. Gewoon linea recta ettelijke minuten lang tot de laatste pauze. Leuk !
Het druppelt weer hemels als ik aan het laatste kwart begin. Strookje bos , stukje steenweg en dan Natuurreservaat Het Wik. Aanvankelijk een fietspad, dra onverhard langs beuk & spar. Verderop weer een fietspad afgezoomd met vervellende platanen. Mag nog eens de natuur induiken en genieten van een duidelijke ondergroei van varens. Kom uit bij het treinperron van Bokrijk. Parallel ’t spoor nu tot het weer tijd is voor slingers door het bos. Mos aan de voeten, een droogstaande beek volgend. Over ’t spoor en water-zonder-water volgend. De bewoonde wereld komt in zicht. Passeer een door het hemels nat verlaten speeltuin en heb 3 minuten tot de bus. Vlot reisje naar Leuven en zeer tevreden met deze groene tocht ondanks toch nogal wat verhard. Kareltje is ne goeie !
Anderhalf uur op een schokkende bus zitten, er zijn leukere ochtenden, maar het kan niet anders vandaag. Probeer elke dinsdag een extra wandeldag te plannen en vandaag ga ik naar Jules en zijn Pompoenen in Lichtaart. Rechtstreeks te bereiken vanuit Leuven zowaar. Het is erg stil in de startzaal zo rond den tienen. Wij zijn met vier busreizigers, een stel krasse tachtigers uit Maleizen en twee Brusselaars. De noodzakelijke plichtplegingen en ik ga op pad. Weet al jaren dat deze tocht bestaat uit een lus van 10 km en eentje van 20 km. Eerst dus de 10 km, voorbij de kermis en één straat ver een onooglijk sparrenpad in. De toon is gezet, Het Corneliuspad en de Hoge Weg loodsen mij door de Lichtertse bossen. Moet continu en aan hoog tempo luchtaanvallen verwerken, de eikels ! Ben god moederziel alleen en passeer enkele chalets in de bossen, zijn duidelijk passé bouwsels. Bij een open plek is een houten speeltuin annex rustplaats gebouwd, leuk. Verderop wordt het bos gerooid, dient plaats te maken voor de terugkeer van heide. Een beukendreefje zet mij af bij de volgende open ruimte. Ik wandel hier bovenop een tunnel voor koning auto. Duik opnieuw de Kempense bossen in en slinger mij over brede, zanderige en smallere paadjes een weg terug naar de start. Kan daar een babbeltje doen met Berreke Vos en zijn maatjes, JPD ook.
Op naar de langere lus. Het is intussen behoorlijk warm geworden en zelfs de strakke wind voelt warm aan. Enkele straten villaatjes kijken en dan … zijn de eikels er weer. Passeer een imposante watertoren en de domeinen van Floréal, een duintje ook. Ben weer eens moederziel alleen. Het bos is meer open dan daarstraks, zanderiger ook. Er passeren zowaar twee zeer traag rijdende auto’s. Kom uit bij het Hofke van Bayot, Waalse strijder die hier geveld werd door ‘den Duits’ in 1914. Dreefje in, dreefje uit, een echte bostocht is dit. Kan gaan pauzeren in een groente serre en heb er 17 km opzitten. Sporton boven met Frans C en zijn maatjes, Leentje en haar echtgenoot ook. Allen hebben ze een ruime ronde voorsprong op mij.
Heb in eerste instantie een lus van 8 km te gaan. Onder een strakke wind over het beton langs de spoorbaan die naar Turnhout leidt. Opvallend veel stormschade aan jonge boompjes. Paar straten bij Eindeke en dan de akkers in, het stof waait er over de kale vlakte. Nog eens langs ‘den ijzeren weg’ en dan het sparrenbos in met een gevarieerde ondergroei. Merkwaardig beeld bij een boshut gebouwd als een iglo maar dan bedekt met aarde en mos. Rommelige toestanden bij vervallen chalets verderop. Kom bij het Zwart Water uit, een pracht van een groot ven dat stilaan lijkt dicht te slibben. Het is er muisstil, heb hier ooit grote kolonies landmeeuwen weten ‘bal populaire’ houden. Lange rechte dreven nu die mij stilaan terug naar de serre voeren. Nauwelijks nog wandelaars maar wel een hele meute fietsers die er komen verpozen. Kassa, kassa voor de Pompoenen.
Clubmaatje uit Sint-Lenaarts sluit aan en we zullen de laatste 5 km samen vol maken. Passeren gehucht Hoebenschot en duiken een laatste keer de bossen in. Wordt de pittigste strook van het parkoers, gezellig keuvelend afgelegd. Nog een wandelaarsdrankje en het is tijd voor de bus. Mijn maatje zwaait mij hierbij uit. Bus rijdt helaas slechts tot Aarschot maar ‘bison futé’ stapt er meteen naar de eerste trein richting Leuven mits een extra prijskaartje van € 3,30. Weer 30 km bij op de teller, nu paar dagjes werken en in het weekend wandelen gaan in Hasselt en Woluwe-St-Pierre (Adeps). Tot dan.
