Zondagmorgen en Linda is alweer paraat. Binnen het kwartier rijden krijgen we een plaatsje aangeboden in bedrijvenzone Krekelenberg op de grens van Boom met Niel. De Schorrestappers organiseren er hun Pompierkestocht, uiteraard in de kazerne en met de medewerking van de spuitgasten. Komen er weer heel wat bekenden tegen waaronder Lucien (Kruibeke), Rudy (Edegem) en nieuwbakken Antwerpenaar Jerome. Deze laatste met de fiets zoals het een Noorderling past.
De langste afstanden (tot 28 km) worden via de bedrijven weggestuurd naar de overkant van de spoorbaan, voorbij café De Wandeling. Even tussen Boomse woontorens door, vervolgens over de snelweg A12, het park van Boom wacht. Vreemd hoe drie duo’s zich verslikken in dezelfde pijl bij de tennisterreinen. Hij is nochtans vakkundig op een paal aangebracht en wijst naar links en niet rechtdoor. Samen met Legion Flanders en zijn maatje uit Schelle maken we een lange zwerftocht door het prachtige park. Bij de waterkant al meerdere nesten jonkies, altijd een vertederend zicht. Terug aan de overkant van de snelweg gaat het achterom het Boomse station richting Belgica scheepswerf en verderop Noeveren met zijn steenbakkerij archeologie. Hier pauzeren we een eerste keer in zaal De Koophandel na breed uitgesponnen 6,7 km.
Linda’s knie doet het goed en we vervolgen monter onze weg. Dwars door Noeveren, langs de kerk van Hellegat en Kim’s Place op de Rupeldijk. We duiken de onvolprezen Walenhoek in langs de bosrijke zone. Op de eerste vijver zowaar een broedende fuut, toch wel zelden zo zichtbaar. Bij de gemeentelijke sporthal zijn we meteen in Niel. Doorkruisen het dorp tot rustpost Den Tighel in het centrum. Menigeen doet er al een terrasje, al vinden wij het toch nog wat frisjes.
Hebben een lange lus van 8,0 kilometer voor de boeg. Meteen de Rupeldijk op net voorbij het Nielse rusthuis. Aan de overkant van het water de kerk van Wintam en de gelijknamige zeesluis. Waar het even kan duiken we het Niels Broek in. De slingerpaadjes in het moerassige terrein zijn verrassend goed begaanbaar. Dit is genieten ! Waar de 21 kilometer weggaat, moeten wij terug de Rupeldijk op tot bij het Tolhuis. Weg van het water nu en het brede beton van Laardijk opzoekend tot de Boerenkrijgkapel, allemaal grondgebied Schelle. Wat komt dit parkoers ons bekend voor, vermoeden er de hand van A. nadrukkelijk in. Dokkeren over de keien van een verlaten spoorbaan verder tot de steenweg naar Niel. Biesaerdeweg is voor ons een nieuw paadje, daarna wordt het weer routine in onze omzwerving van de weilanden die Broeklei noemen. We pikken de 21 km weer op en koersen allen samen naar het rusthuis en zijn park. Zijn één platanenlaantje van Den Tighel verwijderd.
Het is nog vroeg en dus lopen we de verkorting van de 21 km, zijnde 4,3 km als extraatje. Na de laatste pauze in Den Tighel gaat het dan richting watertoren en opnieuw de kiezelige spoorbaan, voetmassage. Bij de nog in gebruik zijnde spoorbaan en d’Aa Statie van Niel krijgt de 28 km nog een extraatje. Gaan wat achterafjes lopen in de wijken van Niel & Schelle. Een lusje door paardenweiden zet ons af bij de Pierstraat. Even verder bereiken we opnieuw de spoorbaan en duiken opnieuw Walenhoek binnen. Wordt een pracht van een omzwerving langs de vele vijvers, oude kleiputten. Een gebied dat je nooit beu wordt ! Bij het uitkomen van de natuur wacht het kasseitje voorbij een voetbalterrein en een laatste strookje natuur bij ’t Geleeg. We presteren het fout te lopen op nauwelijks 200 meter van de meet. Zijn toch net op tijd binnen om die andere meet te zien … in Roubaix. Bij onze Duvelkes praten we na met een wandelaar van Police de Jette. Eh ja … we hebben de tent nog eens gesloten.
Ik voel mij hondsmoe op vrijdagavond. Besluit onze reisplannen voor dit weekend op te bergen. Wat langer slapen en dichtbij huis wandelen wordt de boodschap. Vanmorgen dient Linda dan ook nog eens de handdoek te gooien wegens een dikke knie waar ze geen kracht kan op zetten. Ze brengt mij met de wagen naar Battel bij Mechelen. Deze tocht van de Vaartlandstappers wandelden wij nog nooit al is de omgeving ons natuurlijk niet onbekend. Veel bekenden in de startzaal onder de kerktoren met onder andere Linda (Nijlen), Cois (Aartselaar), Lisette & Johan (Meerhout) en clubmaatje Roger. Het parkoers blijkt uit drie lussen te bestaan variërend van 6 tot 13 km.
Ik volg gedwee de adviezen van de parkoersbouwer en start met de kortste afstand. Door nog stille straten zet ik koers naar de Dijle-oever, de rivier gehuld in een dicht mist. Brr, het is nog frisjes. We worden over een grasdijk in wording gestuurd, er zijn grote infrastructuur werken aan de gang, Sigma plan genaamd. Kievitten laten zich horen dollend over een aanzet tot vijver. Zo bereiken we het kanaal dat Leuven en Mechelen met de Rupel verbindt. Even een heen-en-weertje tot rustpost op boot Wilford. Ik keer zonder stoppen op mijn stappen terug. Wandel een heel eind langs het water, langs vele aangemeerde bootjes van allerlei slag. Deze oever doet dienst als museum. Seringen staan in bloei waar ik tussen de huizen een bosje in duik. Even verder ben ik weer aan koffie toe. Sla intussen een babbeltje met Rik (Bornem) over het wedervaren van de treinreiziger in het algemeen en wandelaars die wij niet meer tegen komen de laatste tijd.
Ga op pad voor lus 2, zo’n 8,5 km lang. Moet Battelbrug over en de andere oever van het kanaal volgen, in dezelfde richting als daarstraks. De zon komt piepen, de pullover kan uit. Voorbij een voetbalterreintje duik ik de natuur in. Kan zwerven over een graspad in de open ruimte. De parkoersmeester stuurt ons onderaf de Zenne door een gelukkig droog liggende beek. Risicovol dit strookje in de tocht opnemen. Maar de beloning is navenant. We duiken de vettige paadjes van natuurgebied Den Battelaer in. Heb net geen natte voeten al is het even schaatsen door de zwarte blubber. Aan de overkant van de steenweg naar Willebroek wacht het groen van Vorendonk. Stille tarmacjes voorbij een manege en langs populieren in het frisgroene blad loodsen mij richting Leest. Rechttoe, rechtaan nu langs een steenweg tot een witte wijk en opnieuw Battelbrug. De tweede opdracht zit er op. Even bij babbelen met clubmaatjes Ghislaine, Cowboy Luk en Jack. Linda (Nijlen) waarschuwt dat op de grote lus de rustpost niet is aangegeven. Luk blijkt dan weer fout gelopen te zijn. Een verwittigd wandelaar is er twee waard.
Ik stap opnieuw voorbij Den Biechtstoel. Zijn terras doet gouden zaken aan zonnekloppende wandelaars. Terug over Battelbrug en vervolgens een stille straat in, de Oude Leestsebaan. Duik Robbroek in, vooral bestaande uit weilanden en knotwilgen. We wandelen letterlijk door de wei en langs grachtjes tot op grondgebied Hombeek. Ik weet, de lange Stuivenbergbaan is even saai maar vrijwel de enige oplossing om onder de E19 door te komen. Wandel vlotjes voorbij de splitsing van lus 3 & 4, die Luk denkelijk miste en zo naar het Mechelse park Vrijbroek. Heerlijk wandelen is het hier langs vele waterpartijen en stille laantjes. Sommigen vormen een roos tapijt van afvallende bloemetjes Japanse kerselaar. Het wordt een lange omzwerving. Het advies van Linda indachtig stop ik bij het eerste cafeetje ’t Park net als menig ander wandelaar. Na een lekker drankje vervolg ik mijn weg langs de tweede uitspanning met ruimer terras en … bord ‘rustpost’. Nog niet goed wakker vanmorgen Linda ? Ik loop uiteraard gelijk door, dwars door de rozentuin. Heel wat kleur al, maar nog geen rozen. Stap vervolgens langs prachtige kastanjes, hun kaarsen fier rechtop. Bij het Vissershuis verlaat ik het park en loop door een stil laantje richting Stuivenbergvaart met zicht op de Brusselpoort. Verlaat vrij snel het water en ga zwerven langs achterafjes met uitzicht op tuintjes en ‘bergplaatsen’. Loop dan langs recente woningen van meer gegoede burgers. Bij patattenvelden komen lus 3 & 4 weer samen. We stappen allen naar de vaart, onder de E19 door en recht naar de finish.
Linda komt er ‘just in time’ aan en we genieten samen van een paar Duvelkes. Het gaat beter met de knie na wat losfietsen, meldt ze triomfantelijk. Ik heb een best aangename tocht achter de rug. Morgen is een andere dag.
Ik ga woensdag in Nieuwpoort wandelen, wist Rudy (de facteur) ons vorige zaterdag te vertellen. Het deed bij ons een ideetje rijpen. Ik neem een snipperdag (ja, nog één) en dinsdagavond zetten wij de routeplanner in werking. Tekenen een parkoers uit van De Panne tot Nieuwpoort. Nemen om 07:00 de werkmensen trein in Hemiksem. Een kwartiertje later zitten wij op de De Panne via Brussel Luchthaven. Drie uur duurt de reis maar het kan ons allerminst deren, we gaan wandelen ! Eén factor hebben we over het hoofd gezien. Het is Paasvakantie en dus opent Plopsaland zijn deuren, het laatste halfuur reizen we tussen het onrustige grut dat elk station weer vraagt – zijn we er al mama ? Maar zie, vanaf het eindpunt keert de rust weer en gaan we op pad. Het is even zoeken naar knooppunt 12 bij Moeder Lambik onder de watertoren. De houten wegwijzers staan er wel maar de nummerplaatjes zijn niet meer volledig. Waakzaamheid is dus geboden. Het zwerk is intussen stralend blauw, de temperatuur aangenaam, tussen fris en zacht, we hebben er zin in. Het Artiestenpad voert ons tussen duinen en polder door naar verdere bebouwing. We duiken dra het Kerkepannebos in met zijn bomen overwoekert door klimop. Verderop volgen die heerlijk Noordduinen, de stekelige zandplanten stilaan in het blad. Een familie ezels gunt ons nauwelijks een blik waardig. We bereiken de Zuiderabdijmolen in Koksijde en gaan vervolgens wat villaatjes bewonderen tot de monumentale kerk van dezelfde gemeente. Stappen dan het drukkere centrum in en zoeken de zeedijk op voor een eerste pauze na zowat 8 km wandelplezier. Hoog tijd voor een soepje en een ‘stutte’.
De tweede etappe hebben we gepland als strandroute. Het water is terugtrekkend zodat we lekker kunnen wandelen op het nog natte zand, vordert vlotjes. Duiken vervolgens terug de duinen in voor een paar kilometer stevig zand baggeren rondom Ter Yde. Pittig stukje dit. Berggeit toont zich een prima zandkliever en ik kan nauwelijks aanklampen, heb niet echt mijn dagje. Ter hoogte van het vroegere Pays de Charleroi verlaten we de zandbak en stappen twee tarmacjes ver tot Sunparks en cafeetje Paldy. Hoog tijd voor een tweede pauze na 15 km. Nu volgt de lange Louisweg, tarmacje voorbij Ter Duinen en langs majestueuze villa’s tot de IJzermonding in Nieuwpoort. Vanaf de Jachthaven stappen we over de houten dijk richting binnenland. Het is er niet echt druk ondanks de vakantie periode – wat te fris voor de modale toerist ? We maken een ommetje van een kilometer door de jachthaven en zoeken dan de vismijn op. Even vragen waar de startzaal is van WTC Nieuwpoort, blijkt in de mijn zelf te zijn. Het is te laat om nog in te schrijven voor de wandeltocht, dan sponsoren we maar middels twee Duvelkes. Babbelen wat bij met Rudy die het een mooie tocht vond.
Besluiten een extraatje aan onze dag te breien en lopen nog 4 km langs het wandelparkoers richting Lombardsijde. Bekijken een baggerboot die behendig rechtsomkeer maakt op de IJzer. Stappen dan voorbij het standbeeld van Albert I richting Jachthaven. Verderop ligt de oude kazerne van het Belgische Leger. Er net voor stuurt een kaarsrecht tarmacje ons naar de steenweg en aan de overkant naar het dorpscentrum. Komen net op tijd bij een cafeetje aan om Herr Kittel een magistrale spurt te zien ‘placeren’. Hij staat alleen op de finishfoto. Een Duvelke later nemen we de overvolle tram tot Oostende. Een spiesje warme zeevruchten en we kunnen de trein op, terug naar Hemiksem. Hebben genoten van een prachtige, zonnige dag aan ’t Zeitje, voor herhaling vatbaar.
