Onze dag begint goed, kunnen een vroegere trein halen dan gepland in Brussel-Noord. Helaas … hij is afgeschaft wegens werken aan het spoor ! Die twee van Heimisse hebben meteen een alternatief klaar. In Brussel-Centraal de metro tot Hermann-Debroux aan een meerkost van € 8,40 maar we reizen met onze gastheren van vandaag de S.T.I.B..
Om 09:00 steken we van wal. Van Sint-Anna langs de Tweekerkenweg zakken tot onzen ‘Hermann’ en meteen weer stevig klimmen tot Zoniën en de Blankendelleweg. Onze parkoersbouwer heeft er zin in en gunt ons de mooiste holle weg van ’t woud, de Dennenweg. Lopen hem volledig zachtjes klimmend. Vervolgens een paar beukendreven en de ‘bumps’ tot het kapelleke van Willeriekende. Rustpost : de blokhut en zijn geurende houtstoof. Het is zo’n lekker weertje dat we al ons eerste terrasje doen.
Lopen vervolgens een lokaal boslusje achter de kapel door. Vreemd om zien hoe in één laan alle bomen met planken beschermd zijn, geen idee waarom. We stappen langs het prachtige Eikendal richting ‘le vieux Boitsfort’, den Bessemmoakershoek, mon pays natal. Reiken niet tot de bebouwing maar gaan stevig klimmentussen de beuken. Ja, hier trappen er een aantal al op hun adem ! Een kasseitje mag niet ontbreken alvorens de kapel weer opdoemt en de nu drukbeklante rustpost van de blokhut.
Etappe nummer drie zal naar Hoeilaart voeren. Eerst de manèges van de Brusselse steenweg en verderop al onze derde mooie natte en holle weg, Ginstdelle deze keer. Zet ons af bij de vijvers van Hoeilaart en zijn gemeentehuis. De voetbalkantine van wijlen den Eendracht doet nu dienst voor het petanque spelend volkje. Rustpost in café ’t Boske, lekker dubbelzinnige naam.
Was elke etappe tot nog toe slechts 5 km lang, nu wachten 9 km waarvoor ik vrees. De routebeschrijving vermeldt te veel straatnamen naar mijn goesting. En ik zal gelijk krijgen. We beginnen eraan met de stevige klim van de Willem Matstraat, voorbij de startlocatie van de IJsetrippers in november tot de top. Dan volgen we een blijkbaar historische route naar Waver en keren weer op grondgebied Overijse om bij Ter Trappen een kasseitje te verorberen tot het dal. Even een vlak fietspad in het groen bij grazende ezels en dan een potige klim naast de snelweg. Scherp en bochtig dalen langs de Vlierbeekberg. We zijn een uur onderweg op een potige macadam etappe. Ik beslis een korte pauze in te lassen bij een bushok in de zon. Weet waarom … rechtsom volgt de stevige kasseiklim van Koedaal tot de Limousin runderen. Ook andere wandelaars pauzeren want deze etappe is echt wel zware kost. Relatief vlak nu langs velden van onder andere bloeiend koolzaad en zonnebloemen. We dokkeren over het kasseitje van Koedal (Overijse) en door een bomenrijtje midden weidse velden. Aan de bosrand onze laatste pauze … in de bus van de S.T.I.B.. Zij zitten haast door hun drankvoorraad heen en hebben van elke wandelaar moeten aanhoren dat ze stik kapot zitten van de zware etappe.
Het is nog maar drie uur en dus beslissen wij ondanks de vermoeidheid toch 6 extra kilometers te lopen. Aanvankelijk heel leuk door het beukenwoud en over het kasseitje dat onder de autobaan doorloopt. Toch weer pittig door de golvende Haagbeukdreef tot Jezus-Eik. Maar dan … helaas weer meerdere kilometer villa’s kijken tot Koedal, we zijn een beetje teleurgesteld. Linda ploft in een zetel van de bus, bobijntje af.
We hebben nog 5 km voor de boeg. Onder de Brusselse ring door en dan ellenlang zachtjes dalen over de vele keien van de Blankendelleweg tot het Rood Klooster. We hebben er zelden de drukte meegemaakt zoals vandaag. Iedereen, sporter en zondagse toerist, wil blijkbaar genieten van die laatste zomerdag. We raken het spoor van het parkoers bijster, ook al wegens vandalisme, maar kennen de route uit het hoofd. Een laatste klim, kasseiwegje wordt ‘en ralenti’ genomen. Oef hoog tijd voor vitamientjes. De keuze is beperkt wegens bevoorradingsproblemen en meer wandelaars dan verwacht. Met stramme beenspieren keren we terug naar metro en trein. Zijn allebei hondsmoe maar tevreden ondanks een parkoers met vele en niet altijd even leuke gezichten.
Ik heb een horror week achter de rug, 44 uur gewerkt op vier dagen tijd. Als gegeven vind ik dat niet eens erg ware het niet dat de reden te vinden is in het dagelijks ‘toerisme’ van een volledige afdeling wat dan nog verdedigd wordt door een nieuwbakken manager van 31 jaar. Begin dus afgepeigerd en ziedend van woede aan het weekend. Linda is niet te verwurmen, wandelen zal ik, en in feite heeft ze gelijk. Makkelijk deze zaterdag want de Stroboeren starten in ’t Fortje van Maarksem zowat drie kilometer van onze kapster. Langs de Bredabaan naar de terminus van tram draa waar we Patje Kloek opvangen. Kwestie van in de sfeer te geraken ! Parkoersje van 25 km en geen Meester Ludo te bespeuren. Heeft een ongeval gehad en wij wensen hem langs deze weg een spoedig herstel toe. Het is te rustig in de startzaal zonder hem (ahum).
Zoals het bij een wandeltocht anno 2016 past lopen we eerst een lusje rond de startlokatie. Hier makkelijk natuurlijk met de omwalling van het fort. Lang de sportterreinen van Kwik gaan de Flupkes richting Lange Bremstraat. Heel wat volkstuintjes onderweg en de Maarksemse jeugd die leert ‘foetballen’. Na een uurtje staan we terug aan de start.
Groet aan Bea & Jerome en we zijn weer weg. De binnenkant van de fortvijvers nu. Aanvankelijk langs verweerde gebouwen en vervolgens over onverharde paden langs ’t water. Terug bij Kwik langs en dan naar de overkant van de steenweg, naar Schoten. Zeer uitgebreide lus villaatjes kijken en verwondering met heelder pakken hazelnoten, net uit de bomen gevallen. Tenslotte de klassieke route richting Vordenstein maar niet zo ver want rust in een chalet van domein Horst. Lange babbel met de Hobohemmers, Jefke, Tiny & Danny. Onze pauze beloopt meer dan een halfuur.
Ook hier een lus die meteen naar het Peerdsbos voert. Langs de Melkerij, een diepe gracht, rosse varens en dan de Hertenlaan op. Nog wat villa’s tot we terug aan de juiste kant van de snelweg zijn. Heerlijk zwerven over een pas gemaaid en dus bruin ogend pad door het groen randje Vordenstein, komende van de Zeurt. Opnieuw pauze in Horst met de Hobohemmers die uitgebreid een boeiend verslag brengen van hun Alaskareis.
De laatste etappe lopen we samen. Eerst uitgebreid door het prachtige domein Vordenstein met zijn mastodonten van bomen, leuke lanen en prachtige thema’s tuinen. Dan hebben we het gehad. Merken nauwelijks dat we een stratenloop doen want hebben elkaar veel te vertellen. Een paar wandelaarsdrankjes ter aankomst, afscheid van onze maatjes en met tram twie en bus ien terug naar huis. Toch grotendeels Maarksem in ’t gruun vandoag en dat viel ons best mee.
