Wij raken deze ochtend zonder incidenten door de Antwerpse Brederodestraat, wat geen vanzelfsprekend gegeven is dezer dagen. Aan het kouwelijke station van Turnhout staan een tiental wandelaars te wachten op de bus richting Tilburg. Met een tiental minuten vertraging vertrekken we richting Ravels en zijn Lange Afstand Tippelaars ook wel in het wandelgild bekend als ‘bij Leo’. Het is erg druk in het schooltje de Zonnewijzer. De stoere meiden en knapen van de marathon hebben er al een gesmaakte 17 kilometer opzitten.
Wij kiezen voor 28 kilometer en gaan meteen op pad. Een eerste zandwegel door kale akkers loodst ons de bossen in van het Ravelse Kamp. Zoals we dat van onze gastheer gewend zijn stappen we langs heerlijke slingerpaadjes. De herfst zorgt voor een prachtig kleurenpallet. We passeren een groot ven en vervolgen langs brede half verharde paden. In de open ruimte wordt maïs geoogst. Keer ne kier were doen we langs het ven van daarstraks en het zoveelste kleurenpallet. Een parallelle zandweg aan de eerste wandelmeters van de ochtend en pauze in de Zonnewijzer.
Na de westelijke lus lopen we nu oostwaarts. Strookje langs de lokale vaart en vervolgens weer de bossen in kuierend over brede paden tot het toch wel imposante Kesseven. Heraangelegd in 2012 weet Leo te informeren. Ik herinner mij inderdaad hier de streek-gr der Kempen gevolgd te hebben toen er nog geen water in de zandvlakte stond. We draaien weg van de plas, stappen langs hooi- en graasland, een aspergeveld ook. Halfopen terrein waar de mens heeft ingegrepen om leidingen in de grond te stoppen. De natuur neemt de bovengrond terug over met een aanwas van heide en verkleurend pijpenstrootje. Er volgt moerassig terrein met heel wat jonge berk. Passeren het Zwart Goorven en ritselen verder door een tapijt van gevallen blad tot de rustpost van het Boswachtershuisje. Leuke originele pauze en we doen zelfs een fris terrasje bij een warm kopje koffie.
Ik ben te traag vandaag, beslis een gepland extraatje van 4,7 kilometer niet te wandelen. Korte babbel met clubmaatjes Chantal & Jack en we wenden de steven. Duiken opnieuw de bossen in genietend van kleur al stappend over brede graspaden. Lokale jeugdbewegingen versieren de omgeving met Halloween figuren. We slingeren ons een weggetje naar de volgende rustpost zijnde het Boshuis van Natuurpunt. Gaan er Jacqueline en Chris D. achterna voor een lusje van 5,7 km. Mogen opnieuw waden door een dik tapijt van eikenblaren tot het Miezerige Paadje bij het Kesseven. Miezerig is het alleszins niet, het bloost met rode kaken van het felgekleurde eikenblad, een schitterend tijdelijk herfstbiotoop. Lange dreven dan, breed uitgesponnen tussen muren van den en spar. Het is echt genieten bij een overigens grijze dag tot we terug bij Natuurpunt aankomen.
Korte babbel met Tiny & Dany die het rondje nog te goed hebben. Lopen op een drafje de laatste paar kilometer tot de finish. Zijn net op tijd terug binnen voor het zwerk opengaat. Genieten van ons wandelaarsdrankje met de clubmaatjes van dienst en plannen de bus van 17:41. Krisje voegt zich bij ons, zij heeft alsnog de marathon afgehaspeld. Busje komt zo, busje komt zo … busje komt niet ! Na 20 minuten in de kouwelijke, natte valavond geef ik het op. Loop terug naar de startzaal met de vraag of iemand ons naar het station van Turnhout kan brengen. De volgende bus gaat inderdaad pas omstreeks 18:41. Een vriendelijke helper staat meteen paraat en een kwartiertje later kunnen wij nog een pintje drinken in een warm café bij het station. Finaal zullen wij pas omstreeks 22:00 terug in Hemiksem zijn. Hartelijk dank aan Leo voor de prachtige tocht in voor ons vrijwel onontgonnen gebied en aan de vriendelijke helper voor de gewaardeerde lift.
Ik ben er weer vroeg bij vandaag, stap twintig na acht al van de trein in Leopoldsburg. Moest mij nochtans reppen in Berchem want de overstaptijd was gereduceerd van 8 naar 3 minuten. Heb vijf kilometer steenweg voor de boeg tot startlocatie De Warande. Google Maps verslikt zich in de straatnamen maar de tekening is gelukkig duidelijk en correct. Stap langs werkmanhuisjes richting kerk van Heppen. Stilaan duiken statige villa’s op en verderop een eerste bosstrookje. Het is behoorlijk druk in het kleine, vrij moderne zaaltje. Ik begroet meteen de Vossen Patsy en Jos, ons aller Corrie ook.
De opdracht is vrij eenvoudig. Twee lussen, eentje van 10 km en eentje van 6 km. Begin natuurlijk met het grotere werk, ben nog fris en monter. Boskant noemt de eerste straat en dus gaan we meteen over tot de orde van de dag : spar met een ondergroei van piepjonge loofboompjes en varens. Even het bos uit voor enkele woningen en verdort maïs. Vrouwtjes met hond roepen mij terug, ik loop blijkbaar met mijn hoofd in het lage wolkendek. Opnieuw het bos in, vooral berk nu en ik sluit aan bij Henkie van Genkie. Korte babbel en ik stoom door genietend van het verkleurende groen met een ondergroei van klimop en hulst die los door mijn broek prikt. Pik een andere afstand op en loop wat tarmac door de Grensstraat, van Heppen naar Oostham. De blauw-wit versierde Lourdesgrot laat ik rechts liggen en stoom door tot De Warande. Ben 1:50 onderweg geweest.
Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken en bij te babbelen met Jacky ‘de lange militair’. Terug op pad voor de resterende 6 km dan. Blijkt inderdaad dat de zaal netjes op de grens Heppen/Oostham ligt. Dieper richting tweede gemeente nu. Een afwisseling van bos en halfopen terrein, aanvankelijk ook nogal wat tarmac tot een heerlijke bosstrook met weelderige rosse varens. Vanaf de Pater Clement Lemmensstraat en de Grensstraat is het parkoers gelijklopend met de 10 km. Doe exact 1:15 over de 6km, goed gemeten dus. Hoog tijd voor een wandelaarsdrankje en gezellig keuvelen met Henkie, Jacky en Yvan ‘le terrible’. Vat de terugweg aan langs dezelfde N73 tot station Leopoldsburg. De laatste kilometer onder een zachtjes lekkende hemelpamper. De kilometerkes zitten weer in de kuiten. De drie komende dagen bestaan uit een eerste verkenning van onze novembertocht in Hoeilaart, een bezoekje aan Leo in Ravels en de allerlaatste dag van de Police de Jette, voor de gelegenheid vanuit Ganshoren. Voorwaar een druk wandelleven.
Ik ben al om 5:00 klaarwakker, tien na acht bij het nog duistere en kletsnatte station van Diest. Heb ruim vijf kilometer voor de boeg tot Engsbergen waar Blijf Jong Genebos verzamelen roept. Heb hier wel wat terreinkennis uit een vroeger leven. Korte klim langs de Lazarijstraat, even wat huisjes kijken en dan de open ruimte in. Het wordt langzaamaan dag, een grijze dag. Kies voor een bruggetje over een riviertje (de Zwarte Beek ?) en stap dan naar de bossen van Dassenaarde. Heerlijk wandelen is het er genietend van de veelkleurige herfsttooi en met knisperend blad onder de voetzolen. Kom haast geen mens tegen op de vele paden van Asdonk, tenzij dan vrouw met hond. Een stoere Brabantse knaap in de wei komt zijn knuffel halen. Iets na de klok van negenen ben ik bij VK Penarol, wat tegenwoordig ook Thes noemt. Het is er behoorlijk druk, er zijn al 250 wandelaars op pad.
We worden naar Okselaar gestuurd zo blijkt. Maakt niet uit welke richting we uit gaan, dit is een zeer bosrijk gebied. Op pad dus voor een eerste etappe van ruim 6 km. Meteen het bronsgroen eikenhout in met een ondergroei van weelderige rossige varens. Heerlijke paadjes sturen mij zachtjes een eerste helling op. Er volgt afwisseling met zanderige ondergrond, heide en gelige grassen, klokkebeesen ook. Na een uurtje zwerven bereik ik de brede lanen van de Streekbossenstraat. Ben zo in het wat aftandse maar knusse zaaltje van Fanfare De Eendracht. Doen we zeer regelmatig aan tijdens wandeltochten hier in de streek. Hoog tijd voor een boterham.
Ontsnap aan een vrij fikse regenbui en gelukkig maar want ben mijn regengerief in Hemiksem vergeten. Onder nog wat miezerig hemels ‘gezeik’ stap ik de bebouwing van Okselaar binnen. Vrijwel alle straten noemen hier Tessenderlobaan of Averbodeweg. Ik volg stroken van deze laatste tot ik de rand van de fameuze vijvers bereik. Krijg de plas niet te zien maar stap langs de rand van weilanden richting bossen de Merode. Is een kleine vijftien jaar geleden dat ik deze woonplaats inruilde voor Hemiksem. De omgeving is danig veranderd door toedoen van Natuurpunt. Waar vroeger maïs stond is het geheel nu herschapen in een open ruimte met opgroeiende heide en berken, prachtige plassen van regen- en grondwater ook. Kempense schapen zorgen voor de begrazing, het korthouden van de grassen dus. Een heerlijk wandelgebied en ik loop hier moederziel alleen. Steek de steenweg naar Veerle over en duik de bossen van Gerhagen binnen. Onder ranke, donkergroene sparren een veelheid aan kleur van geel tot rood dankzij het loofblad. Open terrein steevast begroeid met uit de kluiten gewassen heide. Als wandelen een feest is ! Even een tarmacje in het bos en dan zet ik koers naar de bewoning. De steenweg steek ik opnieuw over bij dancing Heideroosje. Ben zo weer bij de fanfare na breed uitgesponnen 9 km wandelgenot.
Tijd voor een wandelaarsdrankje en een babbel met Sigrid. Zij moet de lus nog beginnen, ik zet koers naar de eindmeet zo’n 4,5 km verder. Ga Hugo en zijn maatjes van Duûn achterna over heerlijke slingerpaadjes tussen sparren door. Sommige strookjes liggen er vettig bij. De ondergroei biedt steeds hetzelfde beeld, jonge berk, groen of rosse varens, klokkenbeesen. Een geoogst maïsveld kondigt de finish aan. Langs de villaatjes van Mispad en een oude ast stap ik tot Penarol. Stel er tot mijn ontzetting vast dat ik mijn wisselgeld van € 18 vergeten ben in de rustpost. Meld mij bij de organisatoren met het verhaal. Zij bellen gelijk naar Okselaar en ik krijg netjes mijn geld terug. KLASSE en een hartelijk bedankt mannen voor de goede zorgen.
Korte babbel met clubmaatje Peter en ik ga een laatste keer op pad langs de kerk van Engsbergen. Duik niet diep genoeg de bossen in en stap zodoende een heel eind langs de drukke baan van Molenstede tot Diest station. Deert niet, ik heb een prachtige herfstwandeling achter de rug.
