Drie dagen het werk van drie personen op mijn eentje opknappen, ik ben er kapot van. Geen wandeling op zaterdag dus maar de ganse dag tussen slapen en wakker zijn in de sofa. Volg de straffe toeren van Mijnheer Thomas, toch wel onwaarschijnlijk. Ben zondagochtend nog steeds niet echt topfit maar er zal gewandeld worden ! Reis vlotjes naar Maarksem, is meer dan een jaar geleden dat ik nog rond de Koekenstad wandelde. Het vergif van Hemiksem blijkt op dezelfde tram te zitten als ik en in het gezelschap van tante nonneke. Ik gun ze nauwelijks een blik waardig en stap naar ’t Fort waar zowaar Mister Ludo himself de startkaarten uitdeelt. Even gedag zeggen aan ons aller Herman, god was is die vermagerd zeg, echt niet goed. Op pad dan voor een marathon met eerst een lokale ruime lus van 9 km. Langs kleurrijke volkstuintjes en vervolgens door het nu snel opschietende maïs richting ziekenhuis Jan Palfijn. Wat straten lopen naar een eerste park met mooi kasteel inclusief koetshuis. Eén wandelaarster voor mij, ben er zeker van dit is Jacqueline. Waar zij ongewild een kort extraatje loopt haal ik haar in. We zullen de lus samen volmaken. Het wordt een afwisseling van straten en parken, toch wel leuker dan wat ik mij van voor een paar jaar herinner. Honderduit pratend zit het eerste anderhalve uur er ongemerkt snel op. In de startzaal verliezen we elkaar uit het oog.
Trek dus alleen verder voor een ommetje langs de oude gebouwen van ’t Fort en vervolgens de plassen dik bezaait met helgroen kroos. Even wat hemels gedruppel, het valt best mee. Kom tot mijn verbazing opnieuw net voor de start langs en passeer een tweede keer de volkstuintjes, zei het langs een ander pad. Een reiger zit roerloos op een tak een paar meter boven de plas, denkelijk zijn ontbijt aan het verteren. Een paar straten en dan zowaar een weiland met koebeesten midden de bebouwing. Wat achterafjes bij Laagland en enkele straten tot rustpost twee bij FC Jega, een klassieker. Innerlijke mens versterken en weer op pad. Strookje groen voorbij een pachthof. Het zwerk wordt erg donker maar de hemelpoorten blijven gesloten. Stap langs bel-étages richting station Noorderdokken. Het feest kan beginnen. Heerlijk genieten van woeste natuur in de Oude Landen. Waar de langere afstanden hun eigen weg gaan een zee van bloemen van geel over paars tot simpel wit. Puur genieten ! Kom zodoende in Ekeren uit en flaneer langs een waterkasteel met prachtige lelies op het nat. Breed grindpad nu en nog steeds puur natuur. Wat dichtere bebossing en vervolgens over een maaipad door een metershoge rietkraag, daarom kom ik hier wandelen. Steek een drukke steenweg over en dan weet ik rust Rozemaai dichtbij. Mis poes … krijg nog een ommetje cadeau, nieuwe betonpaadjes dwars door een natuurdomein in aanleg. Meepakker zeg maar. Ik pauzeer terwijl Linda, Charles en hun gevolg net vertrekken. Ben even over halfweg.
Even beton lopen richting haven en dan het Muisbroek in. Heerlijk flaneren over maaipaden met een zee van gele bloemen in de open ruimtes. Kom uit bij de Ekerse plassen waar Antwerpse duikers hun sport beoefenen. Zelf mag ik de lange zijde van de natte rechthoek bewandelen op een Finse piste, nogmaals genieten dus. Van de grote plas naar de kleine en de natuur verlaten middels een brug over een snelweg. Groene achterafjes nu achter de Ekerse bewoning door tot onderaf een spoorweg. Weer een zee van gele bloempjes en dan pauzeren in De Geesten. Begin toch stilaan de kilometers te voelen, heb er bijna dertig in de kuiten. Bij een weer loodgrijze lucht onder de spoorbaan door naar Sint-Mariaburg. Stratenloop langs wegen die hier steevast ‘lei’ noemen. Kom zowaar in de Brusselse Bossen uit, grondgebied Brasschaat nota bene ! Rondjes draaien tussen spar en een minderheid aan loofbomen. Verlaat het groen en ga even in de fout bij Lage Kaart. Herstel snel en dan wordt het kasseitjes dokkeren op de Charleslei tussen de vele landhuizen. Prachtige dreef met statige kastanjelaars en ik ben in centrum Brasschaat en rustpost ‘De Vreemde Vogel’, mijn laatste pauze voor vandaag.
Het is al 16:00 en twee jonge freules volgen mij als voorbereiding op de Doto. Zij hebben nog 14 km voor de boeg en kampen met allerlei kwaaltjes. Ik adviseer hen het bij de marathon te houden maar ze hebben er blijkbaar geen oren naar, vrouwen ! Voor mijn laatste etappe mag ik meteen het Peerdsbos in. Heerlijk flaneren langs statige dreven, genieten van metershoge varens ook. Ik loop nog redelijk vlot tot de Bredabaan. Besluit het laatste ommetje langs de Fortvijver niet meer vol te maken maar recht naar de P+R te stappen. Tram vertrekt vrijwel onmiddellijk, broodje bouilli kopen op het Astridplein en meteen de trein op boemeltje naar Leuven. Kruip er uit de wagen en stap stilletjes de heuvel op tot de Tiense vest. De marathon is blijkbaar zowat mijn maximum momenteel, blijven trainen.
