De weergoden begroeten ons stormachtig vanochtend. Het is nog donker als we in Hemiksem de boemeltrein nemen. Via vlotte overstappen in Berchem en Aarschot staan we een paar uur later bij de voetbalkantine van Holsbeek. Mannen van de IJsetrippers vormen ons ontvangstcomité, Peter op zijn eentje, Kamiel en Roger met hun respectievelijke damesclubje. De aangekondigde 20 km blijkt een 27 km te verbergen maar dit is voor mij vandaag een lusje te ver. Op pad dan maar voor de kortere afstand. Het eerste tarmacje loodst ons naar een snel vliedende beek. We lopen een heel eind stroomopwaarts langs de Winge, een heerlijke ploeterpartij door een mix van modder en platgetrapt gras. De toon is gezet. Even verpozen over fietspaden langs vele weilanden tot de Uithemmolen, met merkwaardig verbouwd huis van de watermolenaar. We gaan weer met z’n allen ploeteren langs vele grachten. Heerlijk puur natuur wandelen al is het meer schaatsen. De geplande 6,6 kilometer tot Kortrijk-Dutsel duurt zo al gauw anderhalf uur maar geen wandelaar die dit jammer vindt.
Erg drukke rustpost overigens maar we vinden een plekje om te pauzeren en de innerlijke mens te versterken. Terug op pad voor een lus van 8 km nu, nog steeds Peter achterna. Een lekker lopend kasseitje zet ons af hoog in de velden. Na een splitsing vechten we ons een weg door modder en tegen de wind door het groene Hageland. Een zacht lopend tarmacje kan zowaar op waardering rekenen, even de beentjes tot rust laten komen. Vierbunder lees ik dan op een naambord. Lekker pittig dus opnieuw met als toetje de zompige beklimming van de Uilenberg. What goes up must come down en we kunnen op het plateau nog eens op adem komen alvorens terug naar de dorpskern van Kortrijk af te dalen, Franske en zijn maatjes achterna. Nog steeds druk in de zaal, wandelaars blijven echt wel NOOIT thuis !
Hebben nog een uurtje stappen voor de boeg. Opnieuw het kasseitje van daarstraks en wederom met ‘wind op kop’. We vechten ons naar de volgende holle weg en rustige veldwegen tot Dutselhoek. Stilaan neemt de menselijke bouwwoede opnieuw de bovenhand. Enkele achterafjes loodsen ons terug naar de plaatselijke Koning Voetbal en … de Duvelkes. De IJsetrippers-familie groeit intussen aan met Ghislaine, Nestor en zowaar onze voorzitter, net terug van zijn ‘heimat’. Voor ons echter hoog tijd om de bushalte op te zoeken, De Lijn bedient ons slechts om de twee uur. Wandelden we een ganse dag bij een droge hemel, de ganse reis naar Hemiksem is het nat, natter, natst. We hebben geluk gehad vandaag en hebben kunnen genieten van een leuke tocht zoals we ze in het Hageland verwachten.
2017 zit er op, met zijn goede en minder goede kanten. Hierbij wens ik alle lezers een spetterend wandeljaar 2018. Wij beginnen morgen al bij Thor in Roosendaal.
