21.07.2020 Hagelandse Heuvels tussen Kessel-Lo & Sint-Pieters-Rode
Er is geen ‘Drache National’ voorspeld vandaag en dus trek ik er in mijn eentje op uit voor een wandeltocht van 35 kilometer. Vertrek van thuis richting Leuven – station en het weelderig van graffiti voorziene Burgbergpad. De aanloop gaat verder tot het Provinciale Domein, ook al in Kessel-Lo. Heb bij mijn eerste knooppunt al 2,6 kilometer op de teller staan. Draai rechtsom de plas en heb heel wat moeite om knooppunt 42 te vinden. Wordt geholpen door een parkwachtster die ook niet erg zeker van haar stuk is maar haar idee bleek het juiste te zijn. Weg uit het park en wandelen langs het Kloosterdijkpad, de abdij van Vlierbeek rechts laten liggend. Een populierenlaantje nu en een lekker fris windje, gewoon rechtdoor lopen over een tarmacje dat meer voor fietsers bedoeld is. Ik kom op grondgebied Linden uit en loop door een eerste bosje, de aanzet tot Lindenbos. Heerlijk golvend flaneren over een niet al te moeilijke route die mij finaal afzet bij een wijngaard en de kerk van Linden. Even een foutje bij een kerkweg en dan middels een kasseitje weer het bos in, het Vossenstraetje. Bij een kruising in de velden geen indicatie, ik gok voor rechtdoor en dat blijkt juist te zijn. Passeer een imposante watertoren en ga meer velden & kasseitjes lopen richting Sint-Pieters-Rode. Tarmacje van de Houwaartsebaan wisselt af met veldwegen tussen hoog rijpe granen & volwassen maïs. Weer wat tarmac, dan kassei en tenslotte half verhard, ik dokker door het landschap een verdieping of twee lager maar zonder markeringen. Gelukkig komt er een gezin met het intussen befaamde blaadje in de hand uit de andere richting. Ja, ja, mijnheer, loop maar gewoon de Schubbeekstraat af tot helemaal aan een steenweg. Ik wordt voorbij gelopen door een wandelaarster die duidelijk te snel is voor mij. What goes down must come up en ik klim stilaan door de velden weer omhoog onder meer langs rotend vlas. Tussen de velden door kleine woonkernen en al eens een hoeve. Ik geniet van het landschap en de vele wegen & paden die ik niet ken. Kom uit bij een klein spaarbekken waar ik ooit al eens passeerde en kan even verder bij een blauwe kapel even rusten op een lommerrijk bankje, heb 20 km op de teller staan.
Net als ik verder trek nemen twee dametjes, ook met knooppuntenbriefje in de hand, mijn plaatsje in. Nog even door de felle zon in open akkers en dan een parel van een holle, donkere weg. Open graspad en opnieuw hol zakken tot het Dutselhof, een imposante villa die al een tijdje leeg staat. Het Chartreuzebos doemt voor mij op. Welke kant je ook kiest, klimmen zal je en vrij pittig ook. Met dit droge weer geen probleem. Dan heerlijk flaneren over vlakke boswegen met helaas die verraderlijke kiezels onder de sloffen. Finaal dus zakken naar een vallei, rustig aan. Ik loop nu lange tijd een tarmac parallel akkers en met de Kesselse Bergen aan de overkant. Even nog een klimmetje door een bosje en definitief zakken langs prachtige holle wegen, een lang stuk kassei ook. In de akkers lijkt mij de patatoogst mislukt, nauwelijks loof aan de planten en het onkruid dat hoger staat. Loop een extraatje langs wat achterafjes en kom opnieuw in het Provinciaal Domein uit. Pauze op een bankje aan het water. Heel wat gezinnen met kleine kinderen passeren de revue, vakantie in eigen streek ? Nog een kleine drie kilometer en ik ben weer thuis, moe maar voldaan want veel mij onbekende paden ontdekt. Morgen bekend terrein … Zaventem.
Om 10:00 gaan we met drie op pad, Cecile, Wim en ik voor de verkenning van drie lusjes 7 km. De eerste lus voert ons vanaf De Kronkel meteen naar het lokale grootwarenhuis en dan de Stockemstraat in. Heerlijk klimmende holle weg tot hoog op een plateau. We raken vertederd bij drie merries en hun veulens, Brabantse boerenpaarden. Machtig uitzicht ook over Huldenberg en zijn magistrale witte kerk, als op een pedestal. Even zakken en dan weer omhoog langs het tarmacje van Kausdelle. Wandelen over het landelijke plateau met zijn vele gewassen en dan zakken langs immer groene weiland. De volgende holle weg dient zich aan, de Zavelstraat, één van mijn favorieten. Wilfried, onze parkoersbouwer voor vandaag gaat dan wat spelen met op en neertjes langs onder meer de Koxberg. Stilaan zakken we af naar de IJse en bollen uit tot een cafeetje in het Huldenbergse centrum. Het zit er overvol al is het pas middag maar we vinden een ‘social distancing’ plaatsje.
Cecile neemt afscheid en de twee musketiers trekken verder. De IJse komt weer ruim aan bod tot voorbij de Smeysberg en dan gaan we klimmen langs leuke graspaden tot we weer op het plateau zijn beland. Volgen er de Nijvelsebaan tot een doorgang naar het Margrijsbos. Lekker zakken door het koele bos tot de IJse. Aan de overkant van een drukke steenweg weer eens klimmen in het groen en tussen weilanden. Stappen voorbij de reeën boerderij en gaan voor deze lus een laatste keer opwaarts. Voorbij de prachtige kerk en zijn oude kerkhof naar pauze twee. Wij zijn best tevreden.
De derde en laatste etappe start langs de watermolen om vervolgens te klimmen tot hoog boven het lokale voetbalveld, mede dankzij een pracht van een holle weg. We duiken bij Spitsberg de weidse akkers in en genieten van heerlijke vergezichten. Onze route voert naar Korenheide en we dalen de Vranksberg af. Gaan vanaf Loonbeek, want daar zijn we dus, de IJse volgen mits een klein intermezzo in de vorm van een laatste klimmetje. Even terrassen bij Sint-Rochus en dan nemen we afscheid van elkaar. Het was een zonovergoten, lekkere warme, gezellige wandeldag. Bij nazicht thuis merk ik dat we de eerste lus blijkbaar omgekeerd gelopen hebben t.o.v. de tekening 1A. Ik vrees dat op Route*You de versie 1 stond. Och maakt niet uit, is zeker even mooi. Morgen loop ik op mijn eentje in een andere regio en zondag zijn we weer paraat als baankapiteins.
