Vandaag staan we vroeg op, Lindake wil perse een 35 km lopen in Heverlee. Auto, trein en bus zetten ons haast naadloos af bij het Heilig Hart nog voor 08:30. Indrukwekkend, de brede gangen van het oude klooster, een doolhof gelijk. Na de simpele koffie en de simpele pistolet gaan we op pad door een prachtige dreef tot een oud kerkhof van de vroegere bewoners van de site. Jan en gezellen sturen ons door het park van missiehuis De Jacht naar de Naamsesteenweg. We ruilen hem vrijwel onmiddellijk in voor het Meerdaalwoud. Heerlijk genieten is het van die prachtige beukendreven. De langere afstanden worden ‘verwend’ met een keienpad naar Vaalbeek. In open terrein mogen we daarna zachtjes klimmen naar de Chardonnay van Meerdael en even verder een paar prachtige holle wegen tot de jeugd van OHL. Rustpost Don Bosco is nu niet ver meer. De broederkes bakken er een heerlijke BBQ, helaas niet voor de wandelaars. Wij kunnen wel verpozen in een ruime, rustige zaal, trappekes op.
Er wacht een stevige lus van ruim 9 km. Een holle weg zet ons een verdieping lager af bij de spoorbaan die Leuven met Waver verbindt. Even wat straten tot de Zoete Waters en het Spaanse Dak. Heuveltje over in het bos en dan wat kassei door een muggenbosje. We stappen richting Sint-Joris-Weert. Anders dan we verwacht hadden terug naar de spoorbaan en aan zijn overkant die onvolprezen Doode Bemde in. Over de Dijle en dan langs het knuppelpad, zo hoort het. Koers zetten naar het verbouwde Kasteel van Neerijse, en de hoeve waar paarden ‘ouden van dagen’ hun laatste jaren slijten. Rechtsaf zoeken we de Ijse op wiens prachtige biotoop we mogen volgen tot net voor zijn monding in de Dijle. Dan gaan we verder nog steeds over onverhard langs een gracht in het jonge groen. We delen het pad met heel wat mountainbikers met manieren. Verloopt allemaal vlotjes. Langs een zonnebloemenveld en dwars door een weiland bereiken we de Dijle, die we volgen tot aan de rand van Korbeek (Dijle uiteraard). Het kasseitje op dan richting spoorbaan en klimmen tot de rustpost. Hebben genoten van een prachtige, makkelijke lus.
Komt Annieken binnen vallen. De schat heeft een stevige brace mee voor Linda’s gekneusde pols. Hij zal de volgende dagen zijn degelijkheid bewijzen. Dank U, Sweetie ! De hinde huppelt voor ons uit uiteraard ! We moeten even wijkjes lopen tot het prachtige stemmige dorpskerkje van Sint-Anna. Voetweg 41 voert ons dan naar die prachtige beukendreven die deze uitloper van Zoniën zo waardevol maakt. Tunneltje onder de snelweg door, we stappen verder in dezelfde schoonheid met zijn prachtige zwammen. Woudlucht wordt onze laatste, zeer klassieke pauze. We nemen er de tijd voor een babbel met Kareltje, Kempenzoon. Hebben nog 9 km voor de boeg, ik ben er een beetje bang voor. Ben toch wel een beetje moe de laatste tijd.
Staan snel bij kasteel Arenberg, fotogeniek in het zonlicht, en zo denken Willy & Marij, Tiny & Dany en vele anderen er ook over. We lopen merkwaardig genoeg niet door zijn park maar naar links richting campussen van de KUL. Serrebouw en stallen, voor de langere afstanden zone 200 ook. Even een strookje landdijk bij het Egenhovenbos en dan terug door de industrie. Bij Alma 3 wandelen we terug door het groen langs een gracht en vele sportterreinen. De omzwerving loodst ons door het Arenberg landgoed van Sportkot tot een steenweg. Trappekes op naar het station van Heverlee, dan achterafjes tot de finish. We nemen de tijd voor een paar Duvelkes. Reizen op een drafje terug naar Heimisse. Het was een mooie tocht Jan, met veel variatie zoals wij het graag hebben. Alleen de stadslus, daar hadden we meer van verwacht – zat de wielerwedstrijd in de weg ?
Linda blijft tegenwoordig graag dicht bij huis. Daarom ook zetten wij ons karretje na het kappersbezoek af op de Rupelbrug in Boom. Het is erg hoog water als we richting Klein-Willebroekse dijk lopen. Zijn beducht voor de wielerterroristen. Linda kreunt nog steeds onder de aanrijding van intussen alweer drie weken geleden. Voorbij de sluis en de tank pikken we de eerste wandelpijlen op. Ze loodsen ons langs de Rupel in oostelijke richting en dan benedendijks naar de Biezenweiden. Verwachten we niet veel bekenden tijdens deze veeleer lokale tocht, we hebben het deerlijk mis. Nauwelijks een paar honderden meter in de natuur krijgen we al meteen het gezelschap van Denise & Patrick. Gezellig taterend banen we ons een weg door de balsemien richting Hazenwinkel. Mogen na een strookje steenweg gaan inschrijven in een prachtig chalet aan het water.
Na de koffie willen we eerst het kleine lusje van 6,5 km volledig lopen, kwestie van dicht in de buurt van de beoogde 30 km te komen. Stappen naar het 750 m punt van de roeibaan en dan door paadjes met knisperend en geurend populierenblad. Een strook stille steenweg en dan wacht het Broek De Naeyer. Over graspaden banen we ons een weg door het weelderige groen tot de rietvelden onderdijks de Rupel. Keren op onze stappen terug naar de startlocatie zoals eerder deze ochtend. We komen er Herman tegen, die al een hele omzwerving gemaakt blijkt te hebben door wegenwerken tussen Mechelen & Heindonk. Hij is er zowaar moe van !
We vertrekken voor de grotere lus richting aankomst van de roeibaan, langs de kant van de fitness piste. Komen een stukje op onze stappen terug langs het water om dan het prachtige Blaasveldse Broek in te duiken. Flaneren langs zijn vele plassen over grint- en onverharde paadjes tot een blokhut die ik niet kende en Linda wel. Kunnen er zowaar terrassen op vaste banken in het gras. Hebben een ruime lus van 7,3 km voor de boeg. Nog meer van dat fraais richting ’t Fonteyntje. We stappen het domein uit, ruilen het in voor lommerrijke dreven tussen maïs en weilanden in de omgeving van Kleine Heide. De zon is inmiddels van de partij en het is dus aangenaam wandelen. Na wat bebouwing komen de dreven terug aan bod ,alsmede verderop het meer beboste. Kunnen een laatste keer bij de blokhut pauzeren. Komen Annie & Chris, in deze volgorde aangelopen. Dat vieren we met een Duvelke !
Nemen afscheid van onze maatjes die de lus nog voor de boeg hebben. Zijn hen achteraf dankbaar voor de mooie foto die ze van ons beiden maakten. We wandelen langs grote plassen richting moerassig gebied. Schorrestap Jos en zijn eega worden onze gezellen. Zwerven vanaf de aankomstzone van de roeibaan door het domein tot de finish. Kunnen er nog heerlijk terrassen in de zon, het lijkt wel bij een Alpenmeer. Deze keer nemen we de ‘hondenpiste’ richting haven van Klein-Willebroek en even verder de Rupelbrug waar onze trouwe kameraad wacht. Rijden goedgemutst terug naar Heimisse, wat blijft Klein-Brabant toch een heerlijk wandelgebied !
