Vandaag vertrekken we van thuis. Het is net 6 km stappen, rechttoe, rechtaan tot de voetbal in Niel. Hebben beloofd er rond 09:30 te zijn. Tiny is zo lief Geertrui mee op wandel te nemen, ze lijken wel moeder en dochter. Helaas hebben ze geen goed nieuws van Jantje Pijp die niet blijkt te recupereren van zijn medisch ongeval. Het maakt ons triest, het is jaren leuk geweest hen haast elk weekend goedlachs op tochten tegen te komen.
We gaan op pad, genieten zolang het ons gegund wordt is de duidelijke boodschap. Duiken meteen die prachtige Walenhoek in met zijn vele vijvers, oude kleiputten. Puur natuur met rietkragen, watervogels en bosjes. Onze eerste doorgang vervolgen we met een paar stroken spoorbaan, wel of niet in gebruik. Dwars door een nieuwbouw wijk dan tot de kerk van Niel. Geen pauze in Den Tighel want die staat over te nemen. Het zaaltje van het Keizershof is net zo goed.
Bammetjes aanspreken en voort maar weer. Stappen de Rupeldijk op en duiken verder op het prachtige Niels Broek in. Heerlijk wilde natuur met paden die ondergesneeuwd lijken van bomenpluis. Het is een droge lente in Vlaanderen dit jaar, zijn hier haast nooit met propere schoenen door geraakt. Dit jaar dus wel. Terug een stukje dijk tot het Tolhuis en dan de tarmacjes naar het Laarhof. We kennen de omgeving uit het hoofd. Zijn toch even van het parkoers af bij het fietspad onderaf Interescaut. Tiny en Geertrui komen achterop en bellen. Er blijkt een pijl te ontbreken en wij kunnen hen de juiste route aanwijzen. Tarmacje tot de monding van de Vliet dus en dan langs het diep ingesneden riviertje tot de Schelse kerk. Tweede pauze in het Schuttershof. Het is er stiller dan andere jaren, de concurrentie van Stekene beperkt het aantal afstandenstappers voor deze tocht.
Wij nemen afscheid van onze Waaslanders met een dikke knuffel voor Geertrui, hebben een extra lus voor de boeg. Onder de spoorbaan door en langs een sociale wijk. We zoeken een prachtig en gemaaid graspad op dat ons, puur natuur, stroomopwaarts de wulpse meanders van de Vliet stuurt. Voorwaar het mooiste stukje van de tocht vandaag. Komen zo bij de tarmacjes in de weilanden van de Zinkval uit. Stappen tot de Cleydaellaan in Heimisse en keren dan zowat op onze stappen terug. Door een rustig wijkje van ons dorp, onderaf de sportvelden en terug naar de kerk van Schelle. Derde pauze opnieuw in het Schuttershof.
We moeten nu even aandachtig zijn want er heeft een jogging plaats in Schelle en we delen even de tarmacjes en graspaden met de lopers tot de voetbalterreinen. Dan duiken we bij de Boerenkrijgkapel een in onbruik geraakte spoorbaan in. Huppelen van dwarsligger naar dwarsligger, de dikke keien vermijdend. Kort tussen villa’s wandelen. Terug in Niel aangekomen tekenen we stappend een grote rechthoek door de weilanden van een veeboerderij. Nog een ommetje door de tuin van het R.V.T., een prachtige platanendreef tot de Nielse kerk. Laatste pauze in het haast verlaten zaaltje van het Keizershof.
Een eerste Duvelke, een babbel met een praatgrage helpster nog een uurtje wandelen voor de boeg. Door dorpse steegjes gaat het opnieuw richting Walenhoek. Vissers halen er flink uit de kluiten gewassen brasems uit het water. De diertjes gaan het leefnet in, worden straks gewogen en netjes terug uitgezet tot de volgende ronde. Van de visvijvers gaat het naar het bosgedeelte waar de runderen zich niet laten zien. Een laatste ommetje op de Rupeldijk bij Kim’s place, een laatste strook groen. Het is al ruim 17:30 als we de finish bereiken. Kunnen nog rustig een terrasje doen. Tja, we sluiten de zaak naar goede gewoonte. Krijgen van de Schorrestappers ons avondeten mee waarvoor onze oprechte dank. Busje komt zo, het was weer een leuke dag bij Jos en zijn maatjes. Geertrui & Jan, moesten jullie dit lezen, een dikke knuffel van ‘euver ’t woater’ !
De Lijn maakt vanaf vandaag misbruik van de Antwerpse Leienknip om alle rechtstreekse verbindingen tussen de Rupelstreek en het hart van de Koekenstad af te schaffen. Voortaan mogen wij vanaf ’t Zuid op overvolle trams staan tussen de fatima’s en hun worpen. Daar komt bovenop dat wij in het weekend al onze verbindingen van 07:30 naar de rest van Vlaanderen mogen vergeten. Voor 08:00 geraken wij niet meer bij het Centraal station tenzij we 3,5 km per 2pk naar het Schoonselhof gaan. We testen dit vandaag uit en dat blijkt te kloppen. Weg bus naar Putte van 07:24, kunnen een uurtje koffie nippen in de Starbucks. Doen we dan maar, op weg naar Ossendrecht.
We hebben gelukkig net tijdig de startplaatswijziging van de Wandelende Krabben ontdekt, wat een halfuurtje minder reizen betekent. Bus 105 stopt voor de deur van Scheldestroom en zodoende kunnen we toch nog voor 10:00 starten voor onze geplande 30 km. Denise & Patrick gaan ons voor net als een koppel Aalsterse Kadeekes met sheepdog. Het zwerk oogt donker als we door de Molenbosstraat richting Police Academy wandelen. Op de achtergrond de ‘frietketels’ van Doel en de Antwerpse haven. We stappen verder over zanderige paden langs de metershoge omheining van het militair domein Woensdrecht, meer bepaald de handgranatenbaan. Een heideheuvel brengt de nodige afwisseling in de opdracht. Stoppelbergen noemt het hier en dan zijn we eigenlijk in Bels, zijnde Zandvliet. De Nederbelgen Op Stap dus. Laten de uitloper van het dorp achter ons en duiken de polder in waar nogal wat groenten worden verbouwd, van broccoli tot ajuin. Pikken de GR12 op bij Hageland (inderdaad een heuveltje Eddy !) en lopen stilaan terug naar Scheldestroom. Corrie stelt er ons voor aan de voorzitter van onze gastheren.
Tweede etappe dan. Door de Mutsestraat achter een paar West-Vlamingen aan richting gemengd bos. De Putse steenweg over, we duiken domein de Groote Meer in, onze favoriet in deze streek. Wandelen tussen de donkere sparrenbomen over paden van hoog gras maar soms ook wel uitgebreid zand baggerend. De lucht klaart uit, het wordt stilaan warm. Het parkoers wordt golvend. In de halfopen ruimte zien we overal linten hangen, weten niet goed welke kant op. Linda ontdekt een pijl op een houten bareel die tegen de grond ligt. Ik sluit de poort weer zodat de pijl duidelijk zichtbaar wordt voor de achter opkomers. We passeren een prachtig groot ven en een muur van rododendrons. Stappen vervolgens langs een grote kale vlakte. Het begint mij te dagen. We gaan pauzeren bij de loods van Natuur Monumenten. Heerlijk terrasje in de zon. Zijn er haast alleen.
De derde etappe stuurt ons vrij snel naar de venkelvelden van de Postbaan en dan het tarmacje Groene Papegaai op tot randje Hoogerheide. Er staat plots veel wind, af en toe dreigen donkere wolken. Bij sportvelden lijken we op onze stappen terug te keren. Draaien de Dennenlaan in met zijn villa’s en duiken dan de bossen in van OLV Ter Duinen, de vroegere startplaats. Lopen in het groen en langs paarse rodo’s steeds maar rechtdoor tot we de gebouwen van de abdij voorbij zijn. Dan een strook fietspad langs de Putse Steenweg. Een laatste bosstrook, het befaamde crossheuveltje over, laatste pauze bij het al even klassieke Hoeks.
Van de laatste etappe verwachten wij niet veel meer. Eerst langs aspergevelden en dan over klinkerstraten dwars door het stille Ossendrecht, linea recta. Fietspaden door een bosstrook tot de open vlakte met uitzicht over ontelbare windmolens, de autobaan naar Vlissingen en uiteraard Doel. Terug de bewoonde wereld in en bij de kerk gaan wij op zoek naar en cafeetje. Vinden het terras van De Boulevard voor ons Duvels genoegen tot bus 105. Reizen op een drafje over Antwerpen terug naar Heimisse. Onze Sinksenklassieker bij de grens zit er weer eens op.
Ik heb een nog niet gebruikt handboek van GR vanonder het stof gehaald. Ben van plan, als rode draad door de zomer van 2017, de GR5/E2 te lopen van Bergen-Op-Zoom tot Luik. De eerste dag verloopt meteen Kafkaiaans. Bus 290 rijdt nog netjes tot de Rooseveldplaats. De chauffeuse meldt echter dat ze langs de eindhalte moet rijden zonder stoppen en haar passagiers 300 meter op de terugweg, in de Quellinstraat, dient af te zetten. Vier controleurs houden op de eindhalte de wacht en elke stop betekent voor de chauffeur een boete ! Voorwaar nuttig besteedt belastinggeld ! De reizigers ondergaan het gelaten en … stappen met z’n allen de 300 meter terug naar de Rooseveldplaats omdat ALLE andere bus en tramlijnen daar nog wel stoppen. Een Belgenmop of Antwerpse humor ?
Ik doe uiteraard net hetzelfde want moet naar de Moretuslei in Putte om over te stappen op de Ollandse 105 tot station Bergen-Op-Zoom. Deze laatste rit is super luxueus en aangenaam dankzij een praatgrage chauffeur. Het stukje tussen het station en de Stay Okay (jeugdherberg) liep ik zeven jaar geleden al. Met flarden komen de herinneringen terug als ik langs het park met groene waters loop. Tunneltje onder de snelweg door bij het ziekenhuis en de Balse Dreef. Het is ruim 10:00 als ik een sanitaire stop inlas en ook nog voor een ontbijt ga bij de jongeren. Na het heerlijke terras trek ik mij op gang vanaf een verweerde wandelpaal. Mag meteen dreven lopen door een bosrijke omgeving. Verslik mij in een ruiterpad maar ben nauwelijks 20 meter uit de richting. Broederspad, Boslust, ben helemaal alleen op de zanderige paden tussen spar en zomerse geuren. Kom uit bij de golfterreinen van Zurenhoek en een prachtige lange loofdreef langs een donkere gracht. Een fietser vraagt de makkelijkste (lees verharde) route naar Ossendrecht. Ik help hem op pad naar best vermogen. Ken hier wel een beetje de omgeving dankzij tochten van de Wandelende Krabben en Den Arend. Bij een privé terrein wordt de tekst bovengehaald, is nodig want de markeringen zijn er slecht onderhouden. Stap aan de rand van akkers en door bossen met een ondergroei van rodo’s en varens tot het bordje Wouwse Plantage. De nu nieuwe markeringen wijken af van de tekst en ik loop gedwee mee langs de Kriekendreef tot een bankje in de schaduw. Ben alweer twee uur onderweg en het is tijd voor een hapje en een drankje.
Ik lijk terug op de oorspronkelijke route terecht te komen en stap nu tarmac en later onverhard door de weidse akkers die kenmerkend zijn voor de Wouwse Plantage. De eerste grenspaal zou nummer 241 moeten zijn maar blijkt 243 te zijn, ik maak mij nog geen zorgen. De markeringen bevestigen nog steeds dat ik GR5 loop en het kerkje tussen het groen is vast wel van De Pin (zoals Martin zou zeggen). Kieviten zien de tweepotige indringer niet graag komen en lokken hem onder luid misbaar weg van hun nest. Ik dring niet aan, loop van hen weg. Ben op de Moerkantsebaan in Essen, vreemd staat niet in mijn tekst. Plots een markering met gewijzigd traject GR5, daar gaan we weer ! Ik blijf maar stappen door de zonovergoten boerenbuiten langs onder meer Landgoed Vijverhoeve en bereik de rand van Huijbergen. Even een kaart raadplegen, ben duidelijk uit de richting want moest langs Essen en Wildert passeren. Tweede drankpauze dan maar.
Even afstemmen met een lokale dame, mmm de markeringen wijzen richting Wildert. Een paar grenspalen hebben geen nummer, een duidelijk bord van knooppunten brengt soelaas. Ik plan in volgorde 67 – 66 – 65 – 63 en 54 te lopen. Heerlijk wandelen door bossen en langs akkers. Moet een paar vee roosters oversteken. Ben blijkbaar verstrooid want raak het spoor van de knooppunten bijster. De GR markeringen zijn gelukkig nieuw en talrijk. Heerlijk wandelen is het nu in de open ruimte van de Kalmthoutse Heide. Soms wel zand baggeren als ik enkele vennen passeer. Loop langs het hagedissenpad en het schapenpad. Kom na een uurtje of zo een dame tegen die mij vertelt dat ze denkelijk zo’n 4 km van de bewoonde wereld is. Het is intussen 15:00. Kom bij een groot ven uit dat ik herken van de eerder gelopen tocht vanuit Heide. Verwijder zelfs een pijl die vergeten is door de Sint-Jansstappers. Het parkoers is schitterend maar ik geniet niet ten volle niet wetend waar ik ga uitkomen. Om 16:00 bereik ik de bewoonde wereld en een cafeetje met terras aan de Heidebloemlaan. Ben aan iets nat en straf toe. Blijk nauwelijks 1,5 km van station Heide verwijdert te zijn, oef.
De trein gaat rond 16:45 en ik wandel op mijn gemakje tot het station. Blijkt de ticket automaat defect te zijn ! Gelukkig heb ik een railpass op zak en kan ik, mits opleg van € 2,00, reglementair reizen tot Hemiksem. Al liep ik een mooi parkoers vandaag toch ben ik uit mijn humeur omdat niks verliep volgens het boekje. Morgen trek ik eerst naar Linkeroever en schaf mij de nieuwe boekjes aan van GR5 en GR12, het is van moetes !
Als Mieke verse Pap serveert dan zijn we er graag bij. Kempenzoon Leo komt zoals altijd minzaam zijn gasten begroeten. Volle afstand vraagt hij en antwoord meteen zelf, ja hé. Bruggeling Xavier, die mee op trein en bus zat is al op pad, Karientje en Dirk zullen dra na ons volgen. Enkele straatjes langs de Brembergse villa’s en we duiken het groene land in. In tegenstelling tot het Antwerpse heeft het hier wel geregend vannacht en liggen de maïsakkers er nat bij. De zandpaden zijn uiteraard goed begaanbaar. Leo heeft er zin in. Een ontelbaar aantal pijlen en linten loodsen ons over smalle slingerpaadjes door het jonge bos. Als een duizendpoot wentelt een groepje wandelaars zich onder leiding van Linda naar de volgende halfopen strook. Voor mij bekend terrein dankzij de StreekGR der Kempen. Krijg onderweg nog een onverwachte schouderklop voor mijn verslagjes, de waardering doet deugd. Breed zandpad nu langs ontluikende biet en maïs tot de eerste pauze bij de plas van camping Tulderheyde. Het is er de zoete inval. Zeker 75% van de wandelaars zijn bekenden. De pauze loopt dan ook een beetje uit de hand.
Twee lussen hebben we hier voor de boeg en dus hebben we er eentje achterstand op de meesten behalve de Zichemse tgv’s. Achterom ’t Jachthuis duiken we opnieuw de bossen in van zomers geurende den. Ja, de zon komt ook regelmatig piepen al is de temperatuur vandaag sportmens vriendelijk. We waden door het hoge gras en langs rododendrons in volle ornaat naar de vennen van Broekeling en zijn gagelvelden. Weg blijven van de bijenstal geeft Leo zijn gasten mee. Voorbij de ‘verroeste pk’s’, het levensgrote beeld van een boerenpaard en zijn menner gaat het naar een prachtige dreef van eik. Ik heb sinds gisteren wat hinder van mijn smallere loodgieterij en moet Linda wat voorsprong gunnen. Wandel aan een rustig tempo door de zoveelste sparrenbossen en stilaan daagt ’t Jachthuis terug op. Halven dans.
Bammetjes aanspreken en op pad voor de tweede lus. Domein De Utrecht komt nu uitgebreid aan bod, we zijn op Ollands grondgebied. Spar, zandpaden, hoog gras, een vennetje, het blijft genieten. Voor het eerst dit jaar bloeiend vingerhoedskruid in paars en wit, prachtige witte lelies ook. We steken een oude trambaan over, nu zandpad en vervolgen dwars door gemengd bos. Er doemt een heerlijk rodo’s-dijkje op. Links de witgele grassen van de Aalsterse heide rechts het idyllische ven Papschot. Stilaan uitbollen tot de laatste pauze op de camping. Bijpraten met Jefke van Balen.
Hebben nog een uurtje voor de boeg. Letterlijk langs een patattenveld en vervolgens een afwisseling van bos en akker tot de Poppelse kennel. Stappen wat verhard door de verspreidde bewoning van Overbroek en gaan dan riviertje de AA opzoeken. Slingeren mee met het dicht begroeide watertje tot de boerderijen van Poppel. Langs het dorsplein met kiosk afsluiten op het terras van Mieke Pap. Na het Duvelke geven Marie-Louise & Jo ons een lift tot station Turnhout waarvoor onze dank. Bedankt ook Leo en zijn team voor weer eens een heerlijke wandeldag in het prachtige Vlaamse uithoekje.
