De Lijn maakt vanaf vandaag misbruik van de Antwerpse Leienknip om alle rechtstreekse verbindingen tussen de Rupelstreek en het hart van de Koekenstad af te schaffen. Voortaan mogen wij vanaf ’t Zuid op overvolle trams staan tussen de fatima’s en hun worpen. Daar komt bovenop dat wij in het weekend al onze verbindingen van 07:30 naar de rest van Vlaanderen mogen vergeten. Voor 08:00 geraken wij niet meer bij het Centraal station tenzij we 3,5 km per 2pk naar het Schoonselhof gaan. We testen dit vandaag uit en dat blijkt te kloppen. Weg bus naar Putte van 07:24, kunnen een uurtje koffie nippen in de Starbucks. Doen we dan maar, op weg naar Ossendrecht.

We hebben gelukkig net tijdig de startplaatswijziging van de Wandelende Krabben ontdekt, wat een halfuurtje minder reizen betekent. Bus 105 stopt voor de deur van Scheldestroom en zodoende kunnen we toch nog voor 10:00 starten voor onze geplande 30 km. Denise & Patrick gaan ons voor net als een koppel Aalsterse Kadeekes met sheepdog. Het zwerk oogt donker als we door de Molenbosstraat richting Police Academy wandelen. Op de achtergrond de ‘frietketels’ van Doel en de Antwerpse haven. We stappen verder over zanderige paden langs de metershoge omheining van het militair domein Woensdrecht, meer bepaald de handgranatenbaan. Een heideheuvel brengt de nodige afwisseling in de opdracht. Stoppelbergen noemt het hier en dan zijn we eigenlijk in Bels, zijnde Zandvliet. De Nederbelgen Op Stap dus. Laten de uitloper van het dorp achter ons en duiken de polder in waar nogal wat groenten worden verbouwd, van broccoli tot ajuin. Pikken de GR12 op bij Hageland (inderdaad een heuveltje Eddy !) en lopen stilaan terug naar Scheldestroom. Corrie stelt er ons voor aan de voorzitter van onze gastheren.

Tweede etappe dan. Door de Mutsestraat achter een paar West-Vlamingen aan richting gemengd bos. De Putse steenweg over, we duiken domein de Groote Meer in, onze favoriet in deze streek. Wandelen tussen de donkere sparrenbomen over paden van hoog gras maar soms ook wel uitgebreid zand baggerend. De lucht klaart uit, het wordt stilaan warm. Het parkoers wordt golvend. In de halfopen ruimte zien we overal linten hangen, weten niet goed welke kant op. Linda ontdekt een pijl op een houten bareel die tegen de grond ligt. Ik sluit de poort weer zodat de pijl duidelijk zichtbaar wordt voor de achter opkomers. We passeren een prachtig groot ven en een muur van rododendrons. Stappen vervolgens langs een grote kale vlakte. Het begint mij te dagen. We gaan pauzeren bij de loods van Natuur Monumenten. Heerlijk terrasje in de zon. Zijn er haast alleen.

De derde etappe stuurt ons vrij snel naar de venkelvelden van de Postbaan en dan het tarmacje Groene Papegaai op tot randje Hoogerheide. Er staat plots veel wind, af en toe dreigen donkere wolken. Bij sportvelden lijken we op onze stappen terug te keren. Draaien de Dennenlaan in met zijn villa’s en duiken dan de bossen in van OLV Ter Duinen, de vroegere startplaats. Lopen in het groen en langs paarse rodo’s steeds maar rechtdoor tot we de gebouwen van de abdij voorbij zijn. Dan een strook fietspad langs de Putse Steenweg. Een laatste bosstrook, het befaamde crossheuveltje over, laatste pauze bij het al even klassieke Hoeks.

Van de laatste etappe verwachten wij niet veel meer. Eerst langs aspergevelden en dan over klinkerstraten dwars door het stille Ossendrecht, linea recta. Fietspaden door een bosstrook tot de open vlakte met uitzicht over ontelbare windmolens, de autobaan naar Vlissingen en uiteraard Doel. Terug de bewoonde wereld in en bij de kerk gaan wij op zoek naar en cafeetje. Vinden het terras van De Boulevard voor ons Duvels genoegen tot bus 105. Reizen op een drafje over Antwerpen terug naar Heimisse. Onze Sinksenklassieker bij de grens zit er weer eens op.