Ik zag Frans en zijn team vorige vrijdag pijltjes hangen bij het Schoonselhof. Weet dus dat de wandeling ook door Hemiksem gaat. We beslissen dus van thuis te vertrekken. Linda voert eerst enkele correcties uit op de peecee. Problemen met het fototoestel hebben onder meer de verbinding met Norton deels verbroken. Eerst herstel dus want je kan niet genoeg beveiligd zijn dezer dagen. Dan op zoektocht, met een vermoeden van parkoers in het achterhoofd. Ja hoor, nauwelijks een kilometer van het echtelijke dak, in de Klaverstraat, kunnen we op pad. Maken een brede boog om kasteel Klaverblad heen tot de Moerelei. Moeten vervolgens onvermijdelijk door de Wilrijkse (Coca Cola) bedrijvenzone richting A12. Als extraatje hobbelen we wat kassei langs een prachtig gerenoveerd kasteel. Sluiten aan bij een vroege vogel uit Duffel en stappen samen langs de Wilrijkse wijk gebouwd voor en tijdens de Wereldexpo van 1958 tot de start.
Uiteraard veel bekenden op het zonnige terras. Bijpraten met Linda & Charles, Marleentje en haar dochter ook. We gaan op pad voor 33 km. Meteen het groen in, een grindpad langs een donkere beek. Blijkt Kleine Struisbeek te noemen, typisch Antwerpse humor. Passeren de Antwerpse unief en koersen verder tot een brug onder de E19. Nog wat straten lopen langs de Losweg tot onze eerste pauze. Linda & Marleen gaan ons voor, de mannen doen het wat kalmer aan, zijn van dog sitting.
Hebben een ruime lokale lus voor de boeg. Stappen naar de terreinen van hockey Victory en sporthal Kattenbroek. De Edegemse Zandbergen komen uitgebreid aan bod. Is opgespoten terrein bij aanleg van de E19 en nu een pracht van een wild stuk natuur. Moeten wel heel aandachtig lopen. Zijn moederziel alleen en de geel-blauwe pijlen vallen niet altijd op in het groen. Toch is het zalig wandelen tot de Groeninghe brug in Kontich. Er hangen 4 camera’s die volgens de tekst niet bekeuren maar verkeerscontrole uitvoeren. We nemen het maar voor waar aan. Keren terug langs de overkant van de drukke baan. Aanvankelijk een tarmacje in het groen maar dra terug onverhard langs jong bos en kikkerpoeltjes. Terug bij de Losweg dan en laatste keer pauze in De Schrans, deze keer met Jo & Marie-Louise.
Terug op pad. De Prins Boudewijnlaan over en dan over de kasseitjes van Hof ter Linden, kasteel in restauratie. Frans maakt dankbaar gebruik van een nieuwe half verharde wandel- en fietsweg tot Fort 5. We lopen met heel wat Chiro jeugd door speelbos Dikke Bertha en vervolgens wat rustiger langs de waterpartijen. Terug de Prins Boudewijn over en even wat villa’s kijken tot een tunneltje onder de E19. Voorbij de volkstuintjes gaat het meteen naar een Wilrijks parkje, voor jong en oud en van alle rassen. Rust zoals altijd in het knusse KWB zaaltje onder de kerktoren. We laten ons een Veddetje smaken.
Ongeveer de helft van de aangeboden afstanden hebben slechts drie kilometer meer te stappen tot de startzaal. Wij zijn nauwelijks halverwege het parkoers (minus de 7 kilometer van deze ochtend). Stappen langs de Bist, waar het kermis is, richting A12. Aan de overkant van de drukke baan wat acherafjes tot Fort 7. Bij vissersclub De Meyvis duiken we opnieuw het groen in. Heerlijk flaneren langs stille waterpartijen. Komen zodoende op de Moerelei uit bij de kinderboerderij. Een imposante familie bruine zwijnen trekt de aandacht. Duroc noemen ze en vader beer blijkt een gezonde jongen te zijn. Knorretjes van alle grote wroeten met plezier een ganse wei het onderste boven. Komen bij het poortje dat ik in de aanhef beschreef. Heerlijk is het door het Schoonselhof te lopen. Een imposante begraafplaats inderdaad maar ook puur natuur met prachtige dreven van steeds weer andere boomsoorten. De percelen hebben elk hun eigen bewoners. Militairen, joden, bekende personen zoals Louis Major of Jan Van Rijswijck (kan het nog Antwerpser ?). Bij de uitgang van het domein weten we een rustig cafeetje … de Leuvenaar. Wij zijn niet gehaast want bijna thuis en dus doen we een Duvels terrasje.
Hebben nog een uurtje stappen voor de boeg. Eerst de haast volledige toer van Fort 8, onder meer langs villa Marina. De rustpost Berkenrode is uiteraard gesloten. Langs de Verenigde Natieslaan wandelen we naar Hemiksem en de splitsing bij het Mastenbos. Hier starten we deze ochtend. Het zwerk wordt donker maar we hebben maar een kilometer meer voor de boeg. Ja …. de laatste 500 meter kregen we een zomerse douche ! Lachend vallen we thuis binnen. Hebben een schitterende wandeldag achter de rug. Frans heeft op een prachtige manier revanche genomen van het noodlot dat toesloeg tijdens zijn vorige organisatie. Deze tocht was een heuse topper !
13.05.2017 Natuurvrienden Zoersel te Halle (Kempen)
Geen bus- of treinreis zonder openbare werken dezer dagen. Dat is de reden waarom wij na het kappersbezoek niet voor Hulst maar voor Halle (Kempen) kiezen. Ook deze rit kent zijn omleiding en dus stappen we een halte te laat van de bus. Blijkt dat Patje Kloek identiek dezelfde weg zal volgen. We lopen een kilometertje terug over het fietspad bij de drukke steenweg tot dancing De Toverfluit en wandelen dan door de villawijk tot het Koetshuis. Het is nog stil in het kleine zaaltje, koffietje drinken en wegwezen.
Huisjes kijken tot de Heilige Geestweg en dan stilaan het bos opzoeken langs de kapel van St-Joseph. Zullen hier straks opnieuw passeren. De 20 km wordt langs de statige Koekoeksdreef in Schilde gestuurd. Dan gaat het echt de bossen in. Patje sluit bij ons aan en we wandelen samen richting antitank gracht. Verderop heelder stroken van het Sniederspad en langs een beukendreef tot de Dobbelhoeve en zijn natuurproducten. We dokkeren over een kasseitje tot een grote plas. Blijkt de achterkant van het fort van Oelegem te zijn. Pauze bij de Brigands, Jolly Jumpers geven er het beste van hunzelf.
We hebben een lokale lus voor de boeg. Een prachtige strook jong bos met weelderige varens tot de antitank, zo beginnen we er aan. Bij de Rietvissers blijken we op grondgebied Oelegem te vertoeven. Dan komt natuurlijk domein Vrieselhof aan de beurt. Statige dreven en paadjes midden het natte groen volgen elkaar op. We lopen nu echt om het Oelegemse fort heen. Twee kroostrijke gezinnen Canada ganzen zijn samen op uitstap. De ouders houden overzicht over zeker 15 donzige kuikens. Terug bij de Brigands dus en Patje voelt het kriebelen, hij zet het op een lopen.
Onze laatste etappe begint met de Knodbaan, half verhard door het bos. Na Klein Herentals volgt opnieuw de kapel van St-Joseph. Nog een breed pad tussen sparren en we bereiken de finish. Kunnen er een terrasje doen terugkijkend op een leuke bostocht. Ik heb voldoende aan 20 km vandaag, ben niet echt fris in de beentjes. De voorspelde regenbuien daar krijgen we pas mee te maken als we onder zeil van ons Duvelke genieten op de Rooseveltplaats.
11.05.2017 StreekGR Kempen tussen Herentals en Geel
Ik ben weer in Jeanneke-City deze ochtend. Even opletten bij het station want de GR5 en de Streek GR lopen ook hier even samen. Mijn te volgen route loopt langs de Kleine Nete en het Begijnhof tot de kapellekes op de heuvel. Het omgekeerde van dinsdag dus. Net voor de Toeristentoren dender ik terug de helling af en de steenweg over. Duik de bossen in naar … de boskapel. Opvallend hoe droog de grachten er ook hier bij liggen. Wandel door halfopen terrein langs weilanden vol boterbloempjes. Groepen schoolkinderen zijn blijkbaar op uitstap. Als de leraar vraagt opzij te gaan voor de wandelaar doen de Vlamingen dat netjes. Alleen de donkere exemplaren blijven tot twee keer toe voor mijn voeten lopen. De eerste keer blijf ik rustig, de tweede heeft meer pech. Wie niet horen wil moet voelen. Krijg geen commentaar en loop aan een gezwind tempo verder. Ben alweer een poosje de markeringen kwijt. In de volgende zanderige bosstrook blijk ik toch nog op het juiste pad te lopen. Nu het warmer wordt laten de kikkers zich ook gaan en kwaken er op los. Ik stoom maar door, immer gerade aus. Sta plots bij een kampeerterrein. Blijkt Korte Heide te noemen met aan de overkant van de baan Bobbejaanland. Vind een bankje bij een vijver voor de ‘casse croute’. Onwillekeurig mijmer ik over vervlogen tijden, de souvenirs aan fantast Fels komen terug. Het wandelgild heeft aan die tijd toch mooie dingen over gehouden.
Ik vervolg langs Villapark, dat doet wat zijn naam zegt : statige landhuizen met een parkje en ronde vijver in het midden. Het Boterpottenpad loodst mij naar de Papendijk. Loop nu lange rechte zandwegen door de stille Kempen tot bij de Kleine Nete. Geen markeringen meer bij de Schoorsebrug, de tekst wordt er bij gehaald. Snap wat er aan de hand is. Op een groen metalen paaltje hangt geen enkele aanduiding meer. Ik mag de oever van de rivier volgen, een graspad weelderig afgezoomd met bloeiende brem. Dan komt de Zeggendijk aan bod. Ellenlang rechtdoor lopen over een tarmacje een gracht volgend. Bij de gelijknamige windmolen neem ik mijn tweede pauze, de beentjes worden moe.
Slingertarmacjes langs hoeves en paardenweiden worden nu mijn deel tot de Bocholtse vaart. Bij Sas 9 stap ik naar de overkant en duik een smal graspad in. Halfopen terrein met her en der een woning ingepland. Bij het volgende tarmacje is het markeringen zoeken. Het lukt mij een hele tijd, vooral door achterom te kijken. In tegenovergestelde richting blijken de roodgele kleinoden wel regelmatig aanwezig. Tunneltje onder de ringweg door en dan gebeurt er wat te verwachten was. Ik ben het spoor bijster. Weet het Geelse station niet ver af en loop op het gevoel door stille straten verder. Bij een bushalte bevestigt de kaart mijn vermoeden, het station ligt één bocht verder. Pik warempel zelfs terug markeringen op. Eind goed, al goed dus en ik neem de eerste trein terug naar de Koekenstad. Nog even en het is weer weekend en kan ik met Linda op stap.
09.05.2017 StreekGR Kempen tussen Pulle en Herentals
Zoals gezegd wil ik weten waarom ik fout liep in de Lovenhoek. Sta dan ook al om 9:15 bij de kerk van Pulle. Het is muisstil in het dorp en het zonnetje schijnt weldadig. Aragon laat zich niet horen of zien en dus loop ik langs de juiste paden het dorp uit de weidse ruimte tegemoet. Wandel over brede grindpaden en vervolgens door het gemengde bos tot de kapel van Lovenhoek. Ben enorm op mijn hoede zodra de GR5 samenkomt met de streek GR. Ja hoor, 50 meter voorbij de kapel vind ik een haast volledig kleurloos geworden markering van splitsingen. Ze is echt onopvallend tussen blitse pijlen van Natuurpunt en andere. Blijkt daarbij dat ik nog dwars door een geploegde akker dien te lopen en de eerstvolgende markering verborgen ligt in een bosje. Voel mij dan toch al beter, niet zo dom of dwaas als verwacht ! Het te volgen pad slingert zich nu heerlijk tussen sparren en een weelderige ondergroei door. Kom zo bij Zegbroek uit en zijn landelijke omgeving welbekend bij de Kempense wandelaars. We hebben dikwijls een rustpost in de lokale voetbalkantine. De volgende bosstrook dan, spar met een weelderige ondergroei van varens. Twee eekhoorns rennen haastig van tak tot tak meters boven mijn hoofd. Kom bij de befaamde 14 kapellekens van Vorselaar uit. Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken, er staan 8 km op de teller.
Neem een ruime pauze genietend van de stilte en ga dan verder langs een gehooid grasland. En de boer … hij beerde voort, de ene zijn stank is de andere zijn brood. Bereik het prachtige waterkasteel van Vorselaar. Nu nog extra in de verf gezet door een rij rode beuk in volle lente-ornaat. Schitterend is dit ! Een zandweg loodst mij naar de bewoonde wereld. Een merrie komt haar knuffel halen en ik vervolg over een fietspad langs Vispluk. Kan niet anders, half Vorselaar noemt zo. Dacht ik de omgeving hier helemaal te kennen, niets blijkt minder waar te zijn. Krijg brede zandwegen onder de sloffen geschoven langs gras- en graasland, de Berkelheide. Kies mijn tweede bankje in de natuur niet zo best uit. Ook deze boer blijkt een beer te zijn !
Vort met de bok dan maar, terwijl ‘onze jongens’ in de lucht aardig wat kabaal maken. Een fraaie dreef loodst mij het centrum van Lille in. Bij een fontein midden een woonerf voor de wat oudere bewoners posteer ik nog eens op een bankje in de zon. Moet vervolgens een paar kilometer straten lopen tot het centrum van Poederlee. Raak in Heikant het spoor van de markeringen bijster maar heb terreinkennis deze keer. Langs de dorpskern en de terreinen van de lokale sjotters stoom ik door naar de Heggekapel. Ken het laatste uurtje parkoers haast uit het hoofd. Door bos en wei naar riviertje de AA en zijn vistrap. Dan linea recta naar de volgende bosstrook. Zanderige paden en heuveltjes met een heerlijk zomerse geur van sparren & dennen tot de Herentalse toeristentoren. Het paard ruikt zijn stal. Ik stoom door de heuvel met de bidweg af. Twee spoorwegen over en dan bij het ziekenhuis de Kleine Nete opzoekend. Een laatste prachtige strook groen tot het Begijnhof. Ben nog één straat van het station verwijdert. Heb genoten van een heerlijke, zonnige, zomerse Kempentocht.
