Op zondagmorgen gaat de eerste bus naar ’t stad om 06:38, zijn we klokslag zeven uur oep ’t Zuid … om vast te stellen dat de eerste trein naar Beveren-Waas er pas om 08:25 zal zijn ! Een schoonheidsfoutje, Rik (Bornem) lacht zich later een verschot bij het aanhoren van ons verhaal. Maar wij dus te voet naar Berchem-station zo’n 3,5 km verderop. Bakje troost halen bij Sauke in de Panos, die blij is ons nog eens te zien.
Sporthal Sint-Lodewijk ligt nauwelijks 500 meter van het station. We steken dan ook om 09:00 van wal voor een eerste korte lus van ruim 8 km. Sterke start meteen met een donkere dreef, kasseitjes en verderop het park van een waterkasteel. Straten lopen dan om onder de sporen door te geraken en de Kruibeeksesteenweg op te pikken. Ruilen tarmac in voor graspaden langs maïs en weilanden, een haast dichtgegroeide beek en hoeves met heel wat runderen in open stallingen. Vervolgens slingertarmacjes, landelijk voorbij het Hof ter Saksen naar voetweg 46. Deze zet ons af bij de spoorbaan die we bij het station ondertunnelen. Enkele straten nog, een eikendreefje en tijd voor een eerste pauze. Niet onaardig deze eerste etappe.
Terug op pad dan. Een paar straten riante villa’s en dan langs Hof ter Welle nog in volle restauratie. Graspaden als achterafjes loodsen ons terug naar de spoorbaan. Aan zijn overkant een volgend hoogtepunt met het Hof ter Saksen. Netjes gemaaide graspaden zetten ons af bij kasteel, orangerie en koetshuis, allen recent gerestaureerd. We gaan zwerven over een Finse piste door het bos/park met z’n vele bomen en struiken allen netjes van namen voorzien. Door de kasteeltuin en dan weer een maaipad op, de parkoersmeester tekent op een zakdoek fraaie wandel capriolen. Helaas moeten we nu ellenlang de N485 volgen tot centrum Haasdonk. Maar we waren gewaarschuwd : een koppige, asociale boer heeft voetweg 49 afgesloten. Hier kan geen parkoersmeester tegenop. Over het Haasdonkse marktplein stappen we naar de rust in schooltje De Zeppelin. Installeren ons zoals vele anderen op de speelplaats om de schoofzak aan te spreken.
Trekken verder met M&M die een lusje voorsprong hebben. Twee kilometer kunnen we samen keuvelen stappend langs weilanden, maïsvelden en een bosstrookje. Onze wegen scheiden als wij riante landhuizen in het groen opzoeken. Duiken voetweg 29 in voor een leuke omzwerving door een sparrenbos. Vervolgens de drukke Tassijnslaan af tot een kapel en dan kiest onze gastheer voor voetweg 59, een brede zandweg die later overgaat in graspad. Bereiken zo de plas van Fort Haasdonk en mogen er helemaal rond wandelen. Koeien staren ons loom aan van op een paar heuveltjes, vissers doen hun ding, jonge futen zorgen voor een hels kabaal. Weg van het water dokkeren we een kasseibaantje af en ruilen het in voor de Bunderwegel, langs maïs en onder populieren, tot de prachtige dorpskerk van Haasdonk. Zitten nu alleen op de speelplaats en bedenken dat deze tocht niet meer stuk kan.
Lopen dus dezelfde twee kilometer als daarstraks en gaan nog meer landhuizen in het groen bewonderen. Duiken een krakkemikkig eenmanspaadje in tussen militair domein en nog meer maïs, echt verscholen in het groen. Moeten vervolgens over een in onbruik geraakte spoorbaan, handig wippend van dwarsligger naar dwarsligger. Door een bosje vervolgens tot een spiksplinternieuwe KMO-zone. Stukje verweerd tarmac, nog even een bosstrookje bij Saksen, we stappen door een overstromingsgebied langs de spoorbaan. De laatste paar kilometer loodsen ons door het centrum van Beveren dat er ’s zondags verlaten bijligt. Hoog tijd voor ons zondags Duvelke, nagenietend van toch wel een verrassend mooie tocht. En de boer, die ploegde vast ongestoord door …
Volgende zondag trekken we zeker naar de Stroboeren in Deurne, zaterdag is de bestemming nog onzeker wegens ons zeswekelijks kappersbezoek.
We maken het ons gemakkelijk vandaag, starten gewoonweg van thuis. Hebben negen kilometer voor de boeg dwars door Hemiksem en Schelle tot Niel-station en dan het fietspad op tot Boom-station. De Rupelbrug over en we zijn zo in Klein-Willebroek. Wimpelen onderweg het vriendelijke gemotoriseerde aanbod van Diane & Rudy af, we willen onze 30 kilometer of daaromtrent vol maken.
Tot onze verbazing Bart (van Zottemie) aan de start. Katrien is op uitstap met Horizon Opwijk en Bart komt de knie trainen, vrolijk als altijd en ook met gezond verstand wandelend. Zal snel terug bij de ‘grote jongens’ horen, deze kerel. We gaan op pad voor 21 km, meteen de Netedijk op met uitzicht over de skyline van Boom-City en even verder de dijk af recht naar de Balsemien (naam van deze tocht) en de Biesenvelden. Heerlijk genieten in het wilde groen tot de steenweg bij Hazewinkel. Jammer genoeg mogen we dit domein niet binnen vanwege het WK roeien. De parkoersbouwer wordt zo gedwongen ons langs straten rond de roeibaan te leiden, niks aan te doen. Toch loodst hij ons een eerste keer naar ’t Broek van Blaasveld en zijn vele vijvers. Een familie zwanen dobbert onbekommerd op het nat. Wij ruilen het groen in voor een wijk van recente signatuur en stappen vervolgens langs de spoorlijn Temse – Mechelen tot het Volkshuis van Blaasveld, tevens de centrale rustpost. Waaslander Lucien gaat ons voor, ‘ket’ Jean-Pierre heeft naar goede gewoonte een lus voorsprong.
Even wat bijkletsen en daar gaan we weer. Achterom bij Willy’s Moustache en dan bij Geerhoek weer de spoorlijn opzoekend. Lopen nu door groenten akkers, kolen, sla en raapjes. Bij Heihoek (Heffen) halen Jefke en twee Turnhouters ons in. Kunnen we weer een babbeltje slaan. Jef verlaat ons en stapt richting Mechelen via de wandelknooppunten, wij lopen terug richting Broek en (nu gesloten) taverne ’t Fonteyntje. Op één van de plassen bemerken we een wat schuwe grote witte reiger, een prachtexemplaar. Nog een paar dreven en langs de spoorbaan stappen we terug naar het Volkshuis. Komen er deze keer Rik (Bornem) en Rudy (Hove) tegen. Rik neemt de bus naar huis, Rudy gaat ons voor in de laatste etappe.
Passeren kerk en Broekventje en duiken dan de weilanden in. Onverhard langs een gracht achterom Hazewinkel en dan het fietspad op langs Broek De Naeyer richting container- en jachthaven. Anders dan anders stappen we over een geel geschilderde brug en zoeken het kanaal op dat de Schelde met Brussel en zelfs Charleroi verbindt. Er steekt een felle wind op en als we de Rupel bereiken is het ‘van dattum’ een fikse regenbui begeleid ons naar de finish. Van buiten zijn we dus al nat, nu nog van binnen dankzij Duvel (voor ons) en Palm (voor Rudy). Als we terug richting Boom en de bushaltes wandelen is het gelukkig terug droog. Zelfs zonder de roeibaan lieten de Vaartlanders ons weer genieten van hun hoekje Klein-Brabant en zijn we dus weer best tevreden.
