We hadden vorige week in Borsbeke & Aarschot al gemerkt dat de heuveltjes niet van harte genomen werden en daarom gaan we toch wat bijtrainen in het Leuvense. Meerdere wandelaars denken van de bus te stappen in Bovenlo. Wij houden ze tegen, is de rustpost, niet de start. Net als vorig jaar stralend lenteweer en dus een overvolle startzaal, goed beklant door de IJsetrippers overigens.
Ook net als vorig jaar een lus van 9 km door de start en dan het grotere werk. Korteberg, Lastberg en dan verder zakken over haast versleten vlonders tot het ziekenhuis. We wandelen door een parkachtige omgeving met een fraai waterkasteel en zetten onze weg verder door een dreef Koebos genaamd. Lopen vervolgens langs zonovergoten weiden en bolle akkers. Op twee dametjes na zijn wij er de enige wandelaars. Een slingerend tarmacje voert ons terug een verdieping hoger. In tegenstelling tot vorig jaar geen bos maar de open ruimte. Het parkoers gaat steeds op en neer. Dalen tot de ingang van een zandgroeve en dan stevig klimmen tot Sollenberg. Uitbollen nu langs het imposante okeren Herendaelhof. Dra tussen de vele geparkeerde wagens en terug naar de nog steeds bomvolle zaal. Meer dan 1400 vertrekkers omstreeks 11:00.
Eén straat zijn we van de volgende akkers verwijderd. Even vlak terrein en dan langs een prachtige holle kasseiweg naar Benedenlo en de Oude Baan. De parkoersmeester begint een spelletje op en neer. Aanvankelijk kasseitjes, verder langs winters ogende bospaadjes. Een eerste citroentje dartelt vrolijk tussen het struikgewas. Toen was het lente ! Bolle akkers en de zoveelste klim langs het Heidebloempad. Een schitterend uitzicht over de torens van Leuven en een laatste keer stevig klimmen tot de rustpost, niet voor niets in Boven-Lo (deel van Kessel-Lo).
We krijgen er het gezelschap van Chris (Ingelmunster) en clubmaatjes Christine & Noel. Al vijftal zetten we in verspreidde slagorde aan voor een lokale lus. We wandelen in de omgeving van de Troelieberg. Trappekes af, een parkje, trappekes op en steeds weer hellende straten. Onze babbel verdrijft de moeilijkheidsgraad. Laatste pauze in het gezelschap van Nathalie, Wilfried & vooral Tarzan, pup die alle aandacht voor zichzelf opeist.
Het Beverloopad leidt de laatste esbattementen in. Stevige afdaling met uitzicht over Bierbeek en verder. Door een mini natuurgebiedje De Oude Zandgroeve genaamd, met kikkerpoel. Genieten van het landelijke dan langs de vlakke Veulestraat en zijn oude hoogstam gevuld met maretak. Holleweg is wat hij zegt te zijn en we komen hijgend en puffend boven. Was toch wel een kanjer in het bos. Uitbollen over oneffen tarmac en dan … is er Duvel. Chris moet er als eerste vandoor richting West-Vlaanderen. Christine & Noël zijn zo lief ons af te zetten aan Leuven station waarvoor onze oprechte dank. Het uurtje trein doet deugd aan de geplaagde kuiten. Een tocht met pit daar in Pellenberg. Volgende week doen we het kalm aan in Oostkamp & Onze-Lieve-Vrouw-Waver.
Zwaardere tochten zijn dezer dagen niet aan onze gehavende knietjes besteedt en dus kiezen we vandaag voor een bezoekje aan Lut & Luk in het vlakke Venetië van het Noorden. Fillie wordt onze treingezel, vinnige tachtigjarige die ooit de eerste vrouwelijke buschauffeur van ’t Stad was. Ze kan het nog altijd even goed uitleggen …
Vijfhonderd meter wandelen door splinternieuwe voetgangerstunnels vanaf het station, een luxe dezer dagen. Inschrijven en wegwezen voor een kleine 30 km Vestingentocht. En we beginnen ook zo. Langs een plantsoen en een eerste strook Brugse wateren. Draaien weg van het nat voor een heuse, saaie stratenloop tot de Scheepsdalebrug, modern bouwwerk. Passeren het stationnetje van Sint-Pieters-Brugge, een spoorwerf en dan eindelijk wat akkers. De eerste pauze komt eraan, trappekes op na eerder flauwe 6 km.
Meteen na de rust gaat de 30 km er vandoor. We blijven een tijdje onderaf de spoorbaan en vervolgen door een moerassig bosje. Den IJzeren Weg zal nooit veraf zijn. We volgen het fietspad richting Blankenberge linea recta tussen links natuur en rechts, een deels verscholen bedrijvenzone. Het is een stralende lentedag en we vervelen ons niet eens. Bij de Herdersbrug, na een gigantische bouwwerf, lopen we een slapend dorp binnen, Dudzele. Veel ‘dudskes’ komen we niet tegen tot de rustpost café De 3 Zwanen, Oud Gemeentehuis en Tramstatie.
Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken en voldaan gaan we weer op pad. Langs kerk en burgerlijke toren het dorp uit en de polder in. Kruisabele blijkt het hier te noemen. Slingerende tarmacjes lopen tussen verspreid liggende hoeves, in bedrijf of omgebouwd tot riante woningen. Op de achtergrond de imposante torens van Damme & Brugge. Bomen netjes op een rij verraden de ligging van de Damse Vaart. Koolkerke wordt het volgende dorp dat wij aandoen als rustplaats. De grasperken van het dorpsplein liggen er weelderig kleurrijk bij. Paars & wit van de krokussen en geel van de Paasbloemen, prachtig !
Langs kerk en kerkhof opnieuw op pad. Een half verhard fietspad voert ons tussen natte weilanden richting Fort van Beieren. Landdijken verraden waar in vroegere tijden omwalde gebouwen stonden. Een strookje bos en we bereiken de Damse Vaart. Delen het jaagpad met vele fietsers van zeer gevarieerd kunnen. Lopen de Brugse binnenstad in voor onze laatste pauze, een gezellig geïmproviseerd terras bij cafeetje Calvarieberg. Een vrolijke bonte bende geniet er van lentekriebels !
De laatste loodjes dan. Dokkeren over kasseitjes van smalle straatjes in de omgeving van hotelschool Spermalie. Finaal de vesten op bij de windmolens. Rustig wandelen, soms al eens tussen de toeristen door over de vesten voorbij de Gentpoort richting station. Even wordt de rust verstoord door een kleine carnavalsstoet. De echt laatste loodjes tot de Brugse Zot zijn dezelfde als de eerste vanmorgen. Als de dorst gelest is een laatste keer door de voetgangerstunnel tot de bomvolle trein naar de Koekenstad. Ons dagje Brugge zit er weer eens op.
