Geen Waalwijk, Langdorp of Vollezele vandaag maar de mij niet bekende tocht in Ravels, al kennen wij de omgeving natuurlijk wel. Vlotte reis overigens met de trein tot Turnhout en dan met de Tilburger bus tot een paar honderden meter van de prachtige startzaal. Irène (Herentals) denkt er net als wij over. De kleine 30 km bestaat uit twee haast gelijkwaardige lussen. Halverwege rusten in de startzaal dus, komt niet zo gauw voor.
Diane & Rudy wuiven ons uit. Het zwerk voelt onaangenaam aan, het heeft stevig gevroren terwijl wij kleumig tussen villa’s doorlopen richting Blauwe Kei en de verlossing van de Kempense bossen. Lange rechte paden langs loofbomen en spar, net achter de bewoning en voorbij een ruim en bevroren ven. We herkennen één van de rustposten van de Korhoenen enkele weken geleden, hutje zomaar in de weide. Over zanderige paden stappen we door akkers terug naar Ravels en schooltje De Zonnewijzer voor een eerste pauze na 4,7 km. Er wacht een etappe van 8,5 km vandaar.
Worden door een wijk van recente signatuur naar een kanaal geloodst. We huiveren er niet alleen van de kou, De Max zit in ons beider hoofden. Naar schatting drie kilometer lang volgen we de waterkant. Komen er weinig wandelaars of fietsers tegen. De bomen kleuren minder mooi oker dan voor enkele weken maar toch blijft het leuk lopen. Bij een boomhut verlaten we het kanaal en volgen een gracht dwars door de akkers. De volgende bospaadjes dienen zich snel aan. Beetje woeste omgeving en dus wordt het tempo aangepast, het plaasteren pootje in gedachten. We passeren mooie be-ijsde vennen. De andere kant van ons breed zandpad kleurt hevig oker van het gevallen beukenblad. Heerlijk wandelen is dit. Finaal verlaten we het Gewestbos Ravels en slingeren ons een tarmacje tot het dorp en de lekker warme startzaal. Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken en ook even bij te babbelen met Mon (Voskes).
Zijn helemaal klaar voor de volgende lange rit, samen met Gentse en Kesselse medestanders. Het zwerk blijft onaangenaam aanvoelen terwijl wij voorbij de plaatselijke molen en riante woningen stappen. Gewestbos Ravels, daar is het ons om te doen. We lopen ellenlange dreven tot bij picknick tafels en verderop parallel met grasvelden waaronder pijpleidingen verstopt zitten. Spar voert de boventoon, ook als we over nattige graspaden vorderen tussen twee grachten. Finaal ruilen we het bos voor het landelijke rond Ravels-Eel. Fijne regendruppels komen de pret bederven, we zijn blij als we de warmte van de rustpost bereiken. Even wat bekomen.
Hebben geluk en laten een pittiger regenbui aan ons voorbijgaan. Worden ook nog wel nat, maar het zal maar voor even zijn. Een fietspad loodst ons het dorp uit, terug de grauwte van het weidse landschap in. Een geoogste akker kleurt oranjerood van de vele peeën die te klein zijn voor de moderne consumptie. Er is nog geen einde gekomen aan de wegwerpmaatschappij bedenken wij dan. We zoeken de bosrand op die ons naar de Hoge Mierdeweg voert. Stilaan komt Ravels weer in zicht, we lijken nog haast alleen op weg. De laatste kilometer is dezelfde als daarstraks maar in omgekeerde richting. WNZB vertrekt net met de bus als wij binnen vallen, de ruime zaal oogt meteen leeg. Kunnen wij rustig genieten van ons Duvelke en een klappeke doen met Chris (Ingelmunster), gabber die van alle markten thuis is. Vlotjes reizen we terug naar Hemiksem. Best mooi parkoers vandaag, al vond ik het iets te sober voor de mogelijkheden van de streek.
Thuis gekomen en na de lekkere zuurkool schotel wacht een teleurstelling. Geen werking van Beneluxwandelen, want geen internet verbinding. Onze vijfde computer panne in drie weken tijd. Wat waren wij zonder informatica vroeger gelukkige mensen. Hopelijk lukt het morgen wel want dan heb ik een dagje vakantie … door toedoen van de vakbonden …
Het wandelprogramma is extra schraal op Nicolaasdag. Ik vind toch een treinreisje naar wat kilometertjes voor de stappenteller. De NMBS is weer tijdrovend. Door werkzaamheden in Gent-Dampoort duurt onze enkele reis naar Scheldewindeke al gauw een halfuurtje langer. Hebben ruim de tijd om een vertraging te verwerken tussen de twee ritten in. Vierhonderd meter van het perron, wat tegenwoordig ook al station noemt, komen we bij rustpunt en tevens startzaal De Rots, het Land van Rhode nodigt uit. Het is er beredruk, reeds over de 900 wandelaars nog voor 10:00.
Het parkoers bestaat uit een heen en weertje tussen Oosterzele en Scheldewindeke met telkens een groter lokale lus als waren het de ezelsoren van de Brave Man zijn vervoermiddel. Wij besluiten na de koffie aan te vatten met de 7,2 km vanuit Windeke. Langs Hofkouter en zijn Japanse kerselaars lopen we het dorp uit. Met kouters worden hier vast de akkers bedoeld die we zullen doorkruisen. De regen van vannacht heeft sommige paden herschapen tot een schuifbaantje tussen bomenkwekerijen door. We passeren Marcel (Dendermonde) bij het dwarsen van het diesel spoorbaantje en wandelen vervolgens wat smalle betonbaantjes door het weidse, open landschap. Het is koel maar aangenaam wandelweer. Een graspaadje loodst ons naar de steenweg. Aan zijn overkant lopen we langs de rand van een stoppelveld (maïs). Linda vordert behoedzaam over de zachte ondergrond. Vliegjes hinderen ons voortdurend, een beetje dieper stroomt een overwoekerde gracht. Het parkoers is licht golvend, het hogere land kleurt bij koolzaad in bloei. Martin (Sloeber) stoomt voorbij. Terug het tarmac op nu tussen wat woningen en verspreidde hoeves. Aan de overkant van beek en spoorbaan zijn we in Turkenhoek. Een paar kerkwegels en we zijn weer bij de van wandelaars uitpuilende Rots. Willy en Mary zijn ook op post.
Wij besluiten niet te pauzeren, een korte groet aan Nestor en we zijn weer onderweg. Hebben nauwelijks 3 km voor de boeg tot Oosterzele waar we op een ruimere locatie hopen. Lopen Dreef af tot voorbij rioleringswerken. Spiegel wordt een zachte klim tot Hogeveld. En dan gaat het linea recta naar voetbalterreinen en de dorpskom. Allemaal tarmac want dit is ook het parkoers van de kleinste afstand. Tot onze verbazing is de startzaal niet meer dan een aftandse ruimte inclusief gang in wat denkelijk ooit een klooster is geweest. Eigenlijk beneden het te verwachten niveau en dat geldt niet in het minst voor het sanitair. Ook hier is het beredruk maar we vinden twee oude keukenstoelen en nemen de tijd voor een hapje.
Dwars door de scholengemeenschap stappen we een veld in. Doetjes Daniel en Gino hebben deze lus al in de kuiten zitten. We praten even bij, uiten onder meer onze bezorgdheid over de toch broos lijkende gezondheid van Wijze Doet. We stappen verder, onder meer door de bedrijvenzone van Korte Ambacht. Vergezelt van een heus winterzonnetje mag de 21 km de akkers in, een lang rechtlijnig graspad tot een beekje. We volgen even het kronkelende ding en stappen dan richting drukke steenweg die Gent met Zottegem verbindt. Tussen de file rijdende auto’s door huppelen we als haasjes naar de overkant. Krijgen een prachtig uitzicht over de Vlaamse Ardennen cadeau. Langs een villawijk, enkele kerkwegels en een bomenkwekerij bereiken we terug onze startgang. Het is er wat kalmer en we kunnen even bijkletsen met Jan (Police de Bruxelles).
Niet dat we het parkoers zo geweldig vinden maar 21 km is ons wat te kort. We lopen de verkorte lus, gereduceerd van 7,5 naar 4,9 km, extra. Vatten dan de terugweg naar Windeke aan langs de kerk, Hedwige en enkele anderen volgend. Zijn we onoplettend of lag het aan de lage zon ? Feit is dat we met z’n allen te lang langs een drukke baan wandelen en ons dus vragen beginnen stellen. We besluiten een lager gelegen parallel fietspad te volgen tot schoolgebouwen. Geen pijlen meer te vinden. Gezien de korte afstand tot de finish lopen we dan maar verder langs de steenweg, de Windekekouter over. In de zaal Annieken & Chris en ons koppeltje uit Nieuwerkerken-Waas, gezellig verbroederend. Wij hebben ook ruim de tijd tot de trein. Moeten ons finaal nog reppen. In Gent-St-Pieters wordt de pauze opgevuld met een lekker koele Duvel, die hadden we nog niet gehad vandaag. Het programma van morgen zal sterk afhangen van het weerbericht. Tot dan.
