Zoals gezegd ga ik vandaag een heel andere richting uit. Start om 09:00 van thuis richting station en langs het Burgbergpad met zijn mooie graffiti richting Provinciaal Domein van Kessel-Lo. Pik onderweg al wegwijzers naar knooppunt 4 van de Hagelandse Heuvels op en dat is mijn eigenlijke startplaats. Loop door een laan met nog kale bomen en de geur van vers Stella brouwsel overheerst de ochtend. Wandel langs de niet toegankelijke speeltuin en rond één zijde van de grote plas. Moet wat straatjes lopen na een asfaltpad en kan uiteindelijk de bossen van de Kessels Berg in. Zou normaal een steile trap op moeten maar deze is afgesloten wegens in slechte staat. Dan maar langs een paar straten rond de heuvel en een doorgang zoeken. Vind een heel steile en vrij technische klim in bos. Neem hem voor een paar meter zowaar op handen en voeten. Pff, dit was even spannend. Ben nu op een plateau in het bos en volg dit zo lang mogelijk tot ik nummer 101 vind. Is de juiste richting om weer op mijn tekening te geraken bij nummer 13. Even het bos verlaten en wat villa’s bekijken. Een stevige klim van eerst kassei en dan onverhard. Ga nu lekker golvend over de brede paden van de Honkelberg lopen. Zakken dan maar weer door een holle weg tot bij de houtzagerij van Holsbeek. Het parkoers wordt nu vlak. Loop wat achterafjes en zowaar voorbij een kleine, nog jonge wijngaard. Duik dan een jong bos in met rosse beken en vijvers bedekt met een massa wit pluis. Vervolgens open velden en wat tarmac tot een hoogstam plantagetje. Het knuppelpad dat ik wil nemen is afgesloten wegens in slechte staat. Het is mijn dagje niet. Korte omleiding, goed van pijlen voorzien deze keer. Ik stap naar halfopen gebied, midden het groen en een slingerende beek volgend. Heerlijk wulps landschap dit waar ik een paar kilometer mag van genieten. Het is al zo droog nog vroeg in het voorjaar dat er op sommige plaatsen geen water meer in de diepliggende beek staat. Passeer vervolgens langs stoffige akkers waar de boer dapper blijft verder plantgoed in de grond stoppen al zijn de sprieten die her en der verschijnen al helemaal geel van de droogte. Een kasseitje zet mij terug af in de bewoonde wereld. Bij het verlaten ervan kan ik nummer 115 niet vinden. Bij het achterom kijken zie ik waarom, de paal is verborgen door een paar struiken. Hop de akkers in genietend van een prachtig vergezicht, een mooie klimmende holle weg ook. Krijg nu een afwisseling van verhard en onverhard aangeboden. De eerste patattenplanten die mooi donkergroen staan ook. Ik ruil de vergezichten in voor twee prachtige holle wegen, eentje in neergaande lijn gevolgd door een klimmetje. Moet weer eens zoeken naar nummer 57 goed verstopt in de struiken. Kom uit bij de kapel van Speelberg en blijf veelal op het plateau wandelen. Delleput zet mij langs weer een andere holle weg in een vallei af. Heb twee derden van de geplande afstand afgelegd en neem een pauze op een bankje. Een wat oudere man komt bij mij zitten en we maken een praatje. Hij blijkt tandarts met pensioen en tevens wandelaar bij de club van Werchter te zijn. We hebben elkaar dus heel wat te vertellen en hij praat honderduit. Na een kwartiertje of zo gaan we elke onze richting uit. Ik krijg een trage lange klim in het Chartreuzebos onder de sloffen geschoven. Ga dan een heel eind genieten op het plateau in het beukenbos. Zakken maar weer naar een straat met villa’s en veel wandelaars en fietsers. Loop een paar laantjes af en het is weer eens zoeken naar een goed verborgen nummer 54. Met mijn GR ervaring van het achterom kijken vind ik ze allemaal. Opnieuw het beukenbos in en opvallend hoeveel koppels er rondlopen met een papiertje in de hand of zelfs mini laptops. De knooppunten zijn voor velen nu echt wel een ontdekking. De wegwijzer naar punt 56 is onduidelijk, dan maar vragen aan zij die uit een andere richting komen en het probleem is meteen opgelost. Ik geniet van de bospaden en blijk nog steeds hoog in het landschap te wandelen niet zo gek ver weg van Linden. De vele vlonders zijn nu van geen nut. Krijg nog twee diepliggende holle wegen cadeau, steeds weer op en neer. Een laatste afdaling langs een tarmac en ik ben in de vlakte dichtbij de Abdij van Vlierbeek. Loop door frisgroene patattenvelden zowat omgekeerd van wat Eddy ons aangeboden had tijdens de lijntocht Leuven – Diest. Nog een ommetje langs achterafjes en kom weer bij het Provinciaal Domein uit en stap terug naar huis. Zit door mijn drankvoorraad heen maar een ijsje brengt tijdelijk soelaas. De eerste week dat ik opnieuw mag uitrijden vertelt de man mij. Thuis gekomen voel ik mij het eerste halfuur niet lekker. Ik blijk veel te weinig gedronken te hebben en zit door het vele zweten compleet door mijn magnesium voorraad. Heb gelukkig alles in huis om dit meteen bij te werken, heb daar al jaren last van. Morgen rustdag en dan weer aan het werk, voor hoe lang nog ?
16.05.2020 Zuid-Dijleland tussen Overijse, Tombeek & Leuven
Gisteren viel de bom. Onze werkgever kondigde aan dat 30% van de Benelux werknemers zullen ontslagen worden. Per 25/05 zullen de namen bekend zijn. De aandeelhouders eisen maatregelen en zij zijn toch de belangrijksten binnen het bedrijf of wat dacht U. Ik lig er niet wakker van want ben binnen exact één jaar met pensioen maar de macht van ‘das capital’ is toch wel onaanvaardbaar. Steeds weer verwijs ik naar 1938.
Maar vandaag ga ik weer wandelen. Kom een beetje moeilijk op gang maar neem de bus naar Overijse. Drie passagiers waarvan er eentje bij Gasthuisberg afstapt. Mondmasker op zoals het hoort, vooral de jeugd en de rokers zondigen zich massaal hiertegen. Ik merk zowel in Leuven als in Overijse dat er aardig wat meer gemotoriseerd verkeer is. Het is al behoorlijk warm als ik mij om kwart na tien op gang trek. Leuk wat visjes in de IJse en een eerste kasseitje om klimmend uit de gemeente te geraken. Als achtergrond de masten van Haute-Wavre. De Nijvelsebaan over en middels een ander kasseitje traagjes zakken in het agrarische gebied tussen ontluikend mais en biet. Weer een tarmacje dan met stijgingspercentage, het parkoers golft op en neer. Maak een foutje van gelukkig niet meer dan 100 meter. De velden in nu, steeds weer op en neer door mij compleet onbekend terrein zoals de Kwade Hage & Biesbempt. Pittig hoor en als het al eens vlak is een keien pad. Kom finaal in Tombeek Dorp uit, raak aan de dorpskern en weer weg, blijf maar op en neer gaan tot een kasseitje bij een hondenschool, terrein dat ik vroeger kende als voetbalveld. Ik wou perse naar Tombeek komen, ik heb het dus geweten in de kuiten en benen ! Kom op een plateau uit bij de Nijvelsebaan, prachtig van kleur met vele bloempjes in de berm, klaproos, koolzaad en andere. Zwerf een tijdje over vlakke paden om dan door een schitterende, diepliggende holle weg te duiken naar Huldenberg en de IJse. 12 kilometer en hoog tijd voor een eerste pauze op een eenzaam bankje in de zon bij De Kronkel.
Ga het vervolgens kalm aan doen. Gewoon genieten van die idyllische, glasheldere en rijkelijk van pittig groen kroos voorziene IJse. Loonbeek voorbij en tot in Neerijse. Daar neem ik het paadje van de Japanse kerselaars en pauzeer een tweede keer bij het kasteel, eigenlijk bij de kapel. Er staat een knooppuntenpaal. Was ik tot nog toe haast geen wandelaars tegen gekomen, hier zijn ze talrijk aanwezig en allemaal op zoek naar die paal ! De ouderen zoals ik met een papieren versie, de jongeren met hun appje. Er zijn duidelijk veel beginners bij en afstand houden is de boodschap. Corona leert de mensen weer ‘te voete’ lopen en dat is wel positief. Ik doe voor mijn voorlopig laatste Zuid-Dijletocht een klassieker waar ik echt van hou. Naar de Doode Bemde via de vlonders. Genieten van de prachtige gele velden met duizenden boterbloemen langs de Dijle. Door het moeras na de samenvloeiing van IJse & Dijle tot The Shelter, de koekoek geeft de maat aan. Een paar koppels varen de rivier af met de kajak. Ik heb een babbel met een tandarts die al 20 jaar met pensioen is, tja is een kleine wereld. Ik pauzeer even in Korbeek-Dijle en stap dan mijn vast parkoers naar Leuven. Een lange rij bij de supermarkt Delhaize maar discipline heerst er wel, alhoewel ik het niet logisch vind dat wij aanschuiven tussen de fietsers door. Morgen of maandag zoek ik andere oorden op, rondom Holsbeek wandelen en van in ‘mijn kot’ vertrekken.
Doppersdag en dus ga ik weer wandelen, gaatjes opvullen van het Zuid-Dijleland waar ik nog niet geweest ben. Neem iets na negen bij station Leuven de bus naar Ottenburg, drie passagiers met mondmasker. Grappig, de omleiding van lijn 337 loopt langs … Arenberg ! Er komen nogal wat omleidingen aan mijn route te pas maar om 10:00 ben ik waar ik wezen moet. De Tommestraat in, logisch voor deze IJsetripperstocht maar verrassend doorlopen tot een dorpspomp en dan langs bolle akkers richting Pecrot en Waals-Brabant. Gok bij punt 243 en terug de heuvel op in het bos. Het blijft puzzelen bij de volgende nummers maar ik heb hier uiteraard terreinkennis en passeer haast vlekkeloos 242, 240 & 241. Prachtig golvend terrein maar je moet er wel de weg kennen ! Kom bij een camping uit en stap door de velden naar het Rodebos. Hoe dikwijls heb ik hier al pijltjes gehangen voor de IJsetrippers ! Daal af naar Terlanen maar ga zo ver niet, Het Klein Verzet is toch niet open. Onderbos dan maar, rechttoe, rechtaan parallel met de Laan en genieten van de Koekoek en Specht. Opvallend veel blad op de paden, het heeft hier ’ruig’ gedaan de laatste dagen. Ik wandel onderaf Sint-Agatha-Rode langs de Laan, is een eeuwigheid geleden. Kom weer uit bij de Grote Kei klim de heuvel op en zak deze keer meteen weer naar het dal door een parel van een holle wegel. Stap langs de steenweg van Wolfshagen naar Neerijse. Heb waarschijnlijk iets fout gedaan maar kom wel op het juiste punt 214 uit. Even pauze in een bushokje, we zullen er maar aan gewoon worden zeker. Doe nu mijn eigen ding. Japanse kerselaars naar het Neerijse kasteel, vervolgen naar de Doode Bende en zijn vlonders en dan langs de Dijle. Een juiste keuze zo blijkt want de weiden zijn er zalig geel van de massale boterbloempjes. Het water staat er toch wel erg wel laag. Ik stap zoals gewoonlijk tot de monding van Ijse en Dijle en dan langs het moerassig gebied tot The Shelter. Een korte pauze en dan gewoon uitlopen over de grindpaden in de vallei over Egenhoven en Arenberg, moet morgen zowaar gaan werken !
