Het voelt koud aan vanmorgen, bijna 10 graden minder dan gisteren ochtend. Binnen het uur brengen twee busritjes ons naar het Deurnese Ruggeveld. We worden er verwelkomd met een heuse hagelbui ! Corrie is paraat aan de controletafel, ook zij meldt sneeuw en ijs komende vanuit het noorden. Het wandelparkoers diende trouwens te worden aangepast wegens de overvloedige regen van de laatste dagen. Daar hebben we alle begrip voor.
De langere afstanden trekken door het sportcomplex en langs de begraafplaats Ruggeveld richting winkelcentrum en Makro. De parkoersmeester kiest voor een alternatieve route door domein Ertbrugge. Over graspaden gaat de reis, een tarmacje ook en een strook bos. Zo bereiken we de weidse graslanden achter The Great Old, de Bosuil. Kunnen er leuke dijkjes lopen, slingerend tussen dunne boompjes met grillige vormen. Het grasland zelf ligt er erg zompig bij. Enkele straatjes en we kunnen pauzeren in het Silok. We weten, hier hebben ze lekkere verse soep. M & M volgen ons voorbeeld, Rudy houdt het bij een koffietje.
Kom de Jakke binnen vallen, hij zal de rest van de dag onze gezel blijven. De parkoersbouwer neemt een voor ons vreemde beslissing door de volledig Schneiderlaan af te lopen tot aan het Rivierenhof. Bij de hoeve stappen we de Antwerpse groene long bij uitstek binnen. Zwerven over de paden langs vijvers en de Schijnbeek, de stormschade opmetend. Lopen een extraatje langs de drukke, lawaaierige Antwerpse ring en de Deurnese volkstuintjes. Jammer dat we het geklasseerde kerkhof bij de mooie Sint-Fredeganduskerk niet aandoen. Steegjes sturen ons terug naar het Rivierenhof en langs het zilvermuseum. Nog een kilometertje of zo zwerven door het park en het is tijd voor onze tweede en tevens laatste pauze. Ook Roland & Claire komen hun kennis van het Vlaamse land verruimen.
We hebben nog 8 km voor de boeg. Aanvankelijk langs een moerassige strook, over vlonders en bruggetjes ook. Ik bots haast tot mijn stomme verbazing op Krist & Gina. Ook zij komen een zwarte vlek op hun wandelkaart inkleuren. Krist is zeer te spreken over de omgeving van De Bosuil. Ik nodig hem dan maar meteen uit voor de tocht van de Stroboeren later op het jaar. Wij lopen verder langs de centraal gelegen taverne om bij de Schranshoeve het domein te verlaten. Gaan een fietspad op voorbij korfbalclub Catba en middels een tunnel onder de autobaan door. Het parkoers verwordt tot een stratenloop langs onder meer een golfterrein. Een rood fietspad loodst ons door de sportterreinen en langs de skipiste. Weinigen zien de pijl hangen die ons rond de tartan looppiste loodst. We zijn erg vroeg terug binnen naar onze normen. Net op tijd om Wandelend Paal te zien vertrekken voor hun tweede daguitstap, zij komen al van Heist-aan-Zee.
Nog een gezellige babbel met de Jakke en dan is het tijd om tram en bus terug op te zoeken. Hadden wat meer van deze tocht verwacht, al begrijpen we dat de weergoden de parkoersmeester in zijn kunnen danig zal afgeremd hebben.
We twijfelen erg lang na het kappersbezoek of we zullen wandelen gaan. Modder en wind schrikken ons niet meteen af, een grote dosis vers gebrouwen hemelvocht wel. De laatste weersvoorspelling lijkt op een droge dag aan te sturen en dus rijden we naar Herselt. Enkele maatjes die met het openbaar vervoer gekomen zijn vallen de zaal binnen. Samen met Rik (Bornem) gaan we op pad. Hebben drie lussen vanuit de startzaal voor de boeg. De eerste is opgemeten als exact 12 km met een rustpost een ietsje voorbij halfweg. Langs een witte wijk gaat het richting sporthal en meteen de eerste modderstrook. Onze oudere gabber toont hoe het moet en loopt met korte trippelpasjes van ons weg ! Op het asfalt komen we terug samen. Lopen parallel aan de baan naar Olen maar wel achteraf. Voorbij een discotheek volgt een strook sparrenbos, eerder een hindernissenpiste waarbij talloze horden dienen genomen te worden. Bij ’t Kempisch Pallet pikken we de Grote Nete op. Het bruine water stroomt snel, de rivierbedding is net niet tot aan de nok gevuld. Moeten weg van het water en naar de overkant van een andere steenweg, deze naar Westerlo. Elke landweg is herschapen in een papperige bedoening, zeker waar we langs grachten lopen. Tarmacjes dan maar weer, de Suikerberg op tot Toons Boerderij, een rustpost die wij nog nooit eerder aandeden. Kunnen er zowaar genieten gezeten op een overdekt terras.
Rik gaat er vandoor, een paar babbeltjes verder volgen wij ook. Mogen vrij snel de bossen van Hertberg in. Boswerkers zijn er druk in de weer met het aanleggen van vennen en open plekken, denkelijk om de heide terug een kans te geven. Richting Kleine Hees is het bijwijlen ploeteren. Linda vordert behoedzaam, nog steeds het pootje indachtig. Modder is trouwens nooit haar favoriete terrein geweest. Zoals het tijdens deze tocht de gewoonte is bezoeken we het roofvogelcentrum. Een vale gier uit Spanje blijkt de laatste prominent aanwezige gast te zijn. Wij hebben vooral oog voor een collectie uilen met een sneeuwuil en bril uil als absolute toppers. Prachtig om deze diertjes van dichtbij te kunnen bewonderen. Nog een strookje bos met weelderige klimop en we bereiken opnieuw het centrum van Herselt. Hoog tijd voor een lekkere kom soep. Een babbel met Kareltje ook die altijd wel wat nieuwtjes te vertellen heeft.
We krijgen meerdere waarschuwingen voor een moeilijk begaanbare strook tijdens het parkoers van de 8 km. Langs de kapel van Sint-Servaas gaat het richting weilanden van Asbroek en Goor. Voorbij rosse varens bereiken we de fameuze strook. Naar schatting 20 à 30 meter lang en inderdaad een waadplaats waar we toch makkelijk doorheen komen. Hebben al erger meegemaakt. Naar de overkant van de steenweg op Aarschot nu en wat straten lopen tot een leuke, niet zo hoge, holle weg. Het parkoers wordt landelijk met weilanden en verspreide bebouwing. Beningstraat en Mottaart loodsen ons naar de bossen van de Kapittelberg. Nog maar eens een steenweg oversteken, deze naar Averbode nu. Lopen een ommetje over tarmac en half verhard bij Vuldershoek. De eerste regendruppels begeleiden ons tot de zaal.
Clubmaatjes Ghislaine, Roger, Jakke & zijn madame ook, houden het voor bekeken. Wij wagen het er op, de hoeveelheid regen valt best wel mee en dus snijden we de laatste 5 km aan. Langs de kerk nu en dan door het Orgelstraatje. Mogen lekker zwerven door de bossen van de Molenberg. Aanvankelijk bij de watertoren, na Schom snijden we een tweede stukje aan. Leuk parkoers voor een 5 km. Van hoog op de berg krijgen we een prachtig uitzicht over Herselt cadeau en dan wacht de laatste kilometer die we voor de derde keer lopen. Het is toch wel druilerig als we onze opwachting maken voor het eerste Duvelke. Even regent het pijpenstelen, we waren net op tijd droog en binnen. Rijden op het gemakje terug naar huis, tevreden dat we het er toch op gewaagd hebben de weergoden te trotseren.
