We twijfelen erg lang na het kappersbezoek of we zullen wandelen gaan. Modder en wind schrikken ons niet meteen af, een grote dosis vers gebrouwen hemelvocht wel. De laatste weersvoorspelling lijkt op een droge dag aan te sturen en dus rijden we naar Herselt. Enkele maatjes die met het openbaar vervoer gekomen zijn vallen de zaal binnen. Samen met Rik (Bornem) gaan we op pad. Hebben drie lussen vanuit de startzaal voor de boeg. De eerste is opgemeten als exact 12 km met een rustpost een ietsje voorbij halfweg. Langs een witte wijk gaat het richting sporthal en meteen de eerste modderstrook. Onze oudere gabber toont hoe het moet en loopt met korte trippelpasjes van ons weg ! Op het asfalt komen we terug samen. Lopen parallel aan de baan naar Olen maar wel achteraf. Voorbij een discotheek volgt een strook sparrenbos, eerder een hindernissenpiste waarbij talloze horden dienen genomen te worden. Bij ’t Kempisch Pallet pikken we de Grote Nete op. Het bruine water stroomt snel, de rivierbedding is net niet tot aan de nok gevuld. Moeten weg van het water en naar de overkant van een andere steenweg, deze naar Westerlo. Elke landweg is herschapen in een papperige bedoening, zeker waar we langs grachten lopen. Tarmacjes dan maar weer, de Suikerberg op tot Toons Boerderij, een rustpost die wij nog nooit eerder aandeden. Kunnen er zowaar genieten gezeten op een overdekt terras.

Rik gaat er vandoor, een paar babbeltjes verder volgen wij ook. Mogen vrij snel de bossen van Hertberg in. Boswerkers zijn er druk in de weer met het aanleggen van vennen en open plekken, denkelijk om de heide terug een kans te geven. Richting Kleine Hees is het bijwijlen ploeteren. Linda vordert behoedzaam, nog steeds het pootje indachtig. Modder is trouwens nooit haar favoriete terrein geweest. Zoals het tijdens deze tocht de gewoonte is bezoeken we het roofvogelcentrum. Een vale gier uit Spanje blijkt de laatste prominent aanwezige gast te zijn. Wij hebben vooral oog voor een collectie uilen met een sneeuwuil en bril uil als absolute toppers. Prachtig om deze diertjes van dichtbij te kunnen bewonderen. Nog een strookje bos met weelderige klimop en we bereiken opnieuw het centrum van Herselt. Hoog tijd voor een lekkere kom soep. Een babbel met Kareltje ook die altijd wel wat nieuwtjes te vertellen heeft.

We krijgen meerdere waarschuwingen voor een moeilijk begaanbare strook tijdens het parkoers van de 8 km. Langs de kapel van Sint-Servaas gaat het richting weilanden van Asbroek en Goor. Voorbij rosse varens bereiken we de fameuze strook. Naar schatting 20 à 30 meter lang en inderdaad een waadplaats waar we toch makkelijk doorheen komen. Hebben al erger meegemaakt. Naar de overkant van de steenweg op Aarschot nu en wat straten lopen tot een leuke, niet zo hoge, holle weg. Het parkoers wordt landelijk met weilanden en verspreide bebouwing. Beningstraat en Mottaart loodsen ons naar de bossen van de Kapittelberg. Nog maar eens een steenweg oversteken, deze naar Averbode nu. Lopen een ommetje over tarmac en half verhard bij Vuldershoek. De eerste regendruppels begeleiden ons tot de zaal.

Clubmaatjes Ghislaine, Roger, Jakke & zijn madame ook, houden het voor bekeken. Wij wagen het er op, de hoeveelheid regen valt best wel mee en dus snijden we de laatste 5 km aan. Langs de kerk nu en dan door het Orgelstraatje. Mogen lekker zwerven door de bossen van de Molenberg. Aanvankelijk bij de watertoren, na Schom snijden we een tweede stukje aan. Leuk parkoers voor een 5 km. Van hoog op de berg krijgen we een prachtig uitzicht over Herselt cadeau en dan wacht de laatste kilometer die we voor de derde keer lopen. Het is toch wel druilerig als we onze opwachting maken voor het eerste Duvelke. Even regent het pijpenstelen, we waren net op tijd droog en binnen. Rijden op het gemakje terug naar huis, tevreden dat we het er toch op gewaagd hebben de weergoden te trotseren.