Er worden buien voorspeld voor het binnenland maar thuisblijven, neen dat staat niet in onze woordenboek. Een vlot reisje van drie bussen over de Rooseveldplaats en Hoogstraten zet ons af bij de kerk van Wortel. Linda heeft natuurlijk haar zinnen gezet op de 32 km. Ik mik naar 24 km. Het parkoers is verdeeld in twee lussen van respectievelijk 18 en ruim 24 km. Minneke dus de ene kant op en ik de andere. We spreken af de laatste 8 km samen te lopen.
Onderweg kregen we in Schoe-ete (oep de bus) bloskesregen te verwerken, mor we weite, regen veur acht uure blaaft nie dure. En het is inderdaad donker maar droog als we op pad gaan. Vanaf het Vagebondplein gaat het richting eerste eikendreef, de Peedijk. Deze gaat over in de Pampa en bos wordt even boerenlandschap, akkers en ruime erven. Nog een paar bosdreven met gras onder de voetjes en we zijn bij de Kolonie. De witte gebouwen van wat ooit een landlopersverblijf was zijn nu metershoog van elektrische bedrading voorzien want een gevangenis geworden. Er net voorbij rustpost Beiaard met een heus terras.
Ik pauzeer en versterk de innerlijke mens, er wacht een lus van 9,4 km. Ga een klinkerweg op en even verder een zanderige dreef in. Passeer enkele prachtige vennen. Ook een merkwaardig gezicht. Sheepdogs drijven een kudde schapen terwijl de herder rustig op zijn mobieltje staat te keuvelen. Bizar toch deze 21ste eeuw ! Het parkoers vervolgt met een plukje heide en dan heerlijke slingers door de bossen. De bodem is bedekt met prachtige donkergroene varens en nogal wat bramen. Open terrein dan en landelijke geuren over de akkers. We passeren de Achtenrijthoeve grondgebied Zondereigen. Duiken dan opnieuw een sparenbos in over en pad van kniehoog gras. Vervolgen over tarmacjes langs de bosrand. Wat moet het hier rustig wonen zijn ! Waar we opnieuw fraaie dubbele dreven lopen weet ik de rust niet meer veraf. Het zal tijd worden ook want er komen gitzwarte wolken opzetten.
Ik kan gelukkig schuilen in Den Beiaard voor een stevige plensbui. Maar na regen komt zonneschijn en ik neem spoedig terug plaats op het geïmproviseerde terras. Zal zo’n uurtje op Linda moeten wachten. Wordt door Denise & Patrick gewaarschuwd dat de eerste 18 km een ‘stratenparkoers’ waren. Ja hoor, Linda komt aanlopen als een donderwolk. ‘kl….parkoers’ fulmineert ze. Ik kan haar geruststellen, het tweede deel is heus wel de moeite waard.
We gaan dus samen op pad voor de laatste 8 km. Meteen een pracht van een dubbel dreef door en dan over een zandpad langs de bosrand met uitzicht over vennen en weidse akkers. We spotten zelfs en schitterend mooie witte reiger ! Krijgen een extra lusje aangeboden door Bosdomein Schootse Hoek. Denkelijk op Nederlands grondgebied bij Castelré. Zandpad dan met uitzicht op de imposante kerktoren van Hoogstraten. Dra met alle afstanden samen opnieuw het bos in met metershoge, reeds rossig wordende, varens. Hobbelig, wild bospad dan langs een diepliggende, moerassige beek. Niks voor Geertrui dit, maar wij lusten het uiteraard wel. Uitbollen doen we landelijk en langs een witte Wortelse wijk. Linda heeft zich opnieuw verzoent met het parkoers en zijn bouwer. En ik, ik heb de kilometers goed verteerd. Nog een weekje relatieve rust en dan ‘stresstest’ tijdens onze tocht in Overijse.
De eerste vaart van Heen En Weer III is pas om 09:00. Ze brengt mij van Schelle naar Wintam. Ik heb er dan al een opwarmertje van 5 km opzitten. Lindake is al veel langer onderweg met de fiets over Boom tot bij de Bornemse Kadeekes. De rustpost van deze tocht is nauwelijks 500 meter van de aanlegsteiger verwijdert in het ZWOC (Zeesluis Wintam Ontmoeting Centrum) gelegen bij de samenvloeiing van Schelde en Rupel.
Ik plan vandaag een eerste keer 20 km. Korte babbel met Rik (Bornem) en ik volg de 10 km 2x over de Zeesluis en een eindje langs het zeekanaal (richting Willebroek & Brussel). Onderaf dan over een oneffen maaipad langs een rietkraag. Twee straatjes verder ligt het startlokaal. De inschrijvingsformaliteiten vervullen. Kadee is efficiënt met scanner en papiertjes. Booke eten en weer op pad. Volg dus nog steeds de 10 km. Bij de kerk komt Kareltje (Ranstuil) aangefietst. Hij kent ook de weg langs het Schelse veer. Paar stille Wintamse straatjes en ik mag tot mijn jolijt het kasseitje van Polderdam op. Moet na een poosje toch de stoffige rand opzoeken. Mijn geplaagde lies verdraagt het gebonkt nog niet zo goed. Onderaf de Scheldedijk, opnieuw langs de zeesluis, ik sla het ZWOC over.
Meteen de lus van 5 km op rond het Noordelijke Eiland. Hier ligt een parel van een natuurdomein, begraasd door Konikspaarden en met een waterfauna- en flora, een streling voor het oog. Meeuwen krijsen, parelhoenen bekvechten en de karekiet zingt in het riet zijn mooiste lied. Wilde bloemen zorgen voor een zee van geel en paars. Doorkijkje over de Rupel richting Noeveren en dan even door een zanderig bosje van berk. Terugkeren doen we langs het zeekanaal tot het ZWOC. Ik heb ruim de tijd voor een babbel met Geertrui en Jan, voor het wandelDuvelke ook.
Om 13:00 terug het veer op en dan langs Laardijk en de Schelse kerk huiswaarts. Ik heb de 20 km goed verteerd. Pauze in de sofa en Bauke naar zijn verdiende gram zien rijden in de Classico San Sebastian. Met dank aan de na-ijver van de heren Rodriguez en Valverde. Morgen probeer ik het opnieuw, die 20+.
Geen marktkraampjes vandaag maar een heuse wandeltocht. Drie busreisjes voeren mij over Boom en Londerzeel tot Humbeek, waar Eddy fotograaf niet thuis geeft. De buschauffeur was trouwens niet van het behulpzaamste soort en dus zoek ik het zelf maar uit tot halte Langstraatje. Feilloos en Morgenstond is zo vriendelijk een lus te laten lopen langs het tegenover liggende Brasserspad. Groen achterafje met beekje en al. Ik lijk van de start weg te lopen en ja hoor, volgens twee Kesternaren ( neen , niet Annieken en Chris !) ben ik halfweg lus B. Volg dan maar langs een visvijver en jeugdaccomodatie Mozaïk. Een halfuurtje tot de kleine en druk beklante startzaal. Kom er zowaar drie Schaffense Vossen tegen ! Verdwaalt denk ik dan maar Berreke legt uit dat ook zij dankbaar gebruik maken van de € 51,00 die De Lijn hen jaarlijks aanrekent om andere oorden op te zoeken.
Booke eten en ik ga op pad voor Lus A. In het eerstvolgende patattenveld pikt Polleke Euraudax mij op. Gezellig keuvelend overbruggen wij de resterende 5 km. Achter stoeterij Gravenhof duiken we een nattig bos in, handig rondom de plassen laverend. Passeren een Boskapel en gaan dan de Molenstraat in, zacht hellend tarmac. De onverharde Driesveldweg en zijn omgeving vormen het volgende schuifje dat ons stilaan richting aankomst loodst.
Voor Polleke zit de wandeldag er op. Ik ga verder met de eerste helft van Lus B. Achter de dorpskerk snel de weidse akkers in met uitzicht op de ‘frietpotten’ van Verbrande Brug. De Gasthuisbossenbaan doet zijn naam eer aan en stuurt ons langs de bosrand tot het Zeekanaal (Brussel – Willebroek). Immer gerade aus nu langs het water afgezoomd met populieren tot de ophaalburg van Humbeek en even verder een Mariagrot met parkje. Een imposante dubbel beukendreef loodst mij naar … het Langstraatje. Mijn 13 km zitten er op en busje komt zo. Reis op mijn gemakje terug naar Hemiksem met in het achterhoofd morgen en de komende dagen toch te proberen wat meer kilometertjes per etappe te stappen.
