Er worden buien voorspeld voor het binnenland maar thuisblijven, neen dat staat niet in onze woordenboek. Een vlot reisje van drie bussen over de Rooseveldplaats en Hoogstraten zet ons af bij de kerk van Wortel. Linda heeft natuurlijk haar zinnen gezet op de 32 km. Ik mik naar 24 km. Het parkoers is verdeeld in twee lussen van respectievelijk 18 en ruim 24 km. Minneke dus de ene kant op en ik de andere. We spreken af de laatste 8 km samen te lopen.

Onderweg kregen we in Schoe-ete (oep de bus) bloskesregen te verwerken, mor we weite, regen veur acht uure blaaft nie dure. En het is inderdaad donker maar droog als we op pad gaan. Vanaf het Vagebondplein gaat het richting eerste eikendreef, de Peedijk. Deze gaat over in de Pampa en bos wordt even boerenlandschap, akkers en ruime erven. Nog een paar bosdreven met gras onder de voetjes en we zijn bij de Kolonie. De witte gebouwen van wat ooit een landlopersverblijf was zijn nu metershoog van elektrische bedrading voorzien want een gevangenis geworden. Er net voorbij rustpost Beiaard met een heus terras.

Ik pauzeer en versterk de innerlijke mens, er wacht een lus van 9,4 km. Ga een klinkerweg op en even verder een zanderige dreef in. Passeer enkele prachtige vennen. Ook een merkwaardig gezicht. Sheepdogs drijven een kudde schapen terwijl de herder rustig op zijn mobieltje staat te keuvelen. Bizar toch deze 21^ste eeuw ! Het parkoers vervolgt met een plukje heide en dan heerlijke slingers door de bossen. De bodem is bedekt met prachtige donkergroene varens en nogal wat bramen. Open terrein dan en landelijke geuren over de akkers. We passeren de Achtenrijthoeve grondgebied Zondereigen. Duiken dan opnieuw een sparenbos in over en pad van kniehoog gras. Vervolgen over tarmacjes langs de bosrand. Wat moet het hier rustig wonen zijn ! Waar we opnieuw fraaie dubbele dreven lopen weet ik de rust niet meer veraf. Het zal tijd worden ook want er komen gitzwarte wolken opzetten.

Ik kan gelukkig schuilen in Den Beiaard voor een stevige plensbui. Maar na regen komt zonneschijn en ik neem spoedig terug plaats op het geïmproviseerde terras. Zal zo’n uurtje op Linda moeten wachten. Wordt door Denise & Patrick gewaarschuwd dat de eerste 18 km een ‘stratenparkoers’ waren. Ja hoor, Linda komt aanlopen als een donderwolk. ‘kl….parkoers’ fulmineert ze. Ik kan haar geruststellen, het tweede deel is heus wel de moeite waard.

We gaan dus samen op pad voor de laatste 8 km. Meteen een pracht van een dubbel dreef door en dan over een zandpad langs de bosrand met uitzicht over vennen en weidse akkers. We spotten zelfs en schitterend mooie witte reiger ! Krijgen een extra lusje aangeboden door Bosdomein Schootse Hoek. Denkelijk op Nederlands grondgebied bij Castelré. Zandpad dan met uitzicht op de imposante kerktoren van Hoogstraten. Dra met alle afstanden samen opnieuw het bos in met metershoge, reeds rossig wordende, varens. Hobbelig, wild bospad dan langs een diepliggende, moerassige beek. Niks voor Geertrui dit, maar wij lusten het uiteraard wel. Uitbollen doen we landelijk en langs een witte Wortelse wijk. Linda heeft zich opnieuw verzoent met het parkoers en zijn bouwer. En ik, ik heb de kilometers goed verteerd. Nog een weekje relatieve rust en dan ‘stresstest’ tijdens onze tocht in Overijse.