Groot is onze verbazing als Martin feestzaal De Korenbloem binnenstapt op dit ochtendlijke uur. Hij komt warempel al van Maastricht ! Wij hebben ook al twee treinreizen achter de rug met ruime ‘Starbucks’ pauze in Gent-St-Pieters tussenin. De overstap tijden van de NMBS zijn niet meer wat ze geweest zijn.
Na de koffie gaan we dus als trio op pad. Meteen het weidse land in langs de lokale windmolen om terug te keren richting centrum en … het station ! Langs De Rotse zwerven we terug de bewoning uit. In de verte doen jagers hun ding. Wij lopen polderbeton door deelgemeenten Mullem en Huise richting Asper en zijn (te) warme rustpost. Na de koffie even ommuurde kerkwegels en dan richting voetbal, gekend van de Sloebertocht. Huizen kijken nu, recente woonwijken van Zingem. De verlossing noemt Grooten Bulck, vroegere kleiputten en vervolgens het jaagpad langs de Schelde. We delen het met, al dan niet gejaagde, fietsers en zijn op onze hoede. Gelukkig duikt onze gastheer de Heurnemeersen in. Vettig langs het water in halvemaan vorm, maar zeer zeker ook prettig. Even klimmen voorbij de enkelvoudige spoorbaan, de kleine drukke rustpost van Heurne wenkt.
Zijn benieuwd welke lus onze gastheer hier uit zijn mouw gaat schudden. Op de een beetje hoger gelegen vlakte heerst koning wind. Aan de overkant van de drukke N60 wacht de dorpskom van Mullem. Schilderachtig met zijn gele huizen rondom de dorpskerk. Een aardig wilgenpaadje loodst ons langs de lager gelegen natte beemden. Bij een miezerig zwerk gaan we zachtjes klimmen door kale akkers. Tegelpaadjes en wat asfalt voeren ons terug naar de N60 en het plateau aan de overkant. Recht naar onze laatste pauze meteen.
Het laatste uurtje stappen we met zijn allen door het landelijke Vlaamse land, langs de spoorbaan ook met prachtig uitzicht tot de magistrale Zingemse kerk. Even hobbelen over een krakkemikkig graspad, we bereiken het centrum. Hebben ruim de tijd tot de trein die maar om de twee uur gaat. Laten ons de Sloebers smaken. Spreken af met Martin, Kerstmis in Beernem wordt ook zo stilaan een klassieker.
Op de terugweg tussen Gent en Antwerpen vieren een tiental dames hun jaarlijkse uitstap met heel wat bubbels en een zelf bedachte strijdkreet … makkers, maten, mosselen … de ganse coupé giert van het lachen, moet kunnen …
Het weer is zacht en dus kiezen we voor de terugkeer naar een klassieker, de kerstsfeer in Bruhhe Die Scone. Een vroege, haast lege trein tot 500 meter van de startlocatie. Velen denken er zoals wij over en overrompelen Luk en kompanen om 08:30 al aan de inschrijftafel. Sorry maatje, zijn in onze wandeldrang even de starttijden uit het oog verloren. Niet dat we meteen vertrekken, neen, dat zal zo’n 40 minuten na aankomst zijn. De wandelaars, dat is onze familie. Vandaag lijkt het een beetje op een samenkomst van oorlogsveteranen, JP (van Claire), Sabine en Linda vertellen hun wedervaren steeds weer in geuren en kleuren. Gedeelde smart is halve smart.
Finaal gaan we toch op pad, onderdoor bij een druk kruispunt langs een groots opgezette voetgangers- en fietsersrotonde, richting … station. Er net langs en dan een strookje Minnewater om in de sfeer te komen. Langs de wekelijkse markt van ’t Zand ook en nog meer diepliggend water bij de Speelmansrei. K & K wordt deze tocht, dat begrijpen we snel, langs de vele kerken van de binnenstad en kasseibaantjes. Ik noteer Sint-Jacobs en Sint-Gilliskerk nog voor de eerste rustpost in de Sint-Leo school. Overvol met helpers die handen tekort komen.
De 20 km krijgt hier een extra lus voor de voeten geschoven. Ze voert ons langs het Sint-Annaplein richting poort waar de Hallebardiers hun ding doen. Langs de kasseitjes dokkeren we voorbij prachtige gerestaureerde Schippershuisjes. Tussen de ommuring van Hemelrijk, in de buurt van de Brugse molens, liep ik ooit over spekgladde kinderkopjes. Niks daarvan vandaag. Langs het Sasplein gaat het richting wijk Wulpen, ook de naam Spermalie komen we voortdurend tegen. Hebben er 10 km of daaromtrent opzitten bij ons tweede bezoek aan Leo. Kunnen wat bijpraten met Jacqueline & Luc, over de nieuwe regeling van de spoorwegen uiteraard.
Krist en zijn dame stomen voorbij, blijkbaar op weg naar een restaurantje verderop, want daar zaten ze druk de menukaart van commentaar te voorzien. Maar verder met het wandelen. Langs de Sint-Annakerk zoeken we de waterkant op waaronder Coupure, ligplaats voor stoere aken en fiere jachten. De vismarkt voorziet zowel in zeevruchten als alternatieve kerstcadeautjes, een wat vreemde combinatie. Stilaan ruilen we de volkse straatjes in voor puur toerisme. Van Burg gaat het richting Markt met zijn ijspiste en (erg dure) eetkraampjes. We wurmen er ons doorheen. Bij het Simon Stevinplein doen we het marktgebeuren nog eens dunnetjes over. Het wordt rustiger als we Oud Sint-Jan passeren en naar de laatste rustpost afzakken, in een kelder, zo lijkt het wel.
Korte babbel met Jan (Police de Bruxelles) en we verlaten het Guido Gezelleplein. Passeren de zwanenvijver (zonder allochtoon) en genieten van de rust die het Begijnhof uitstraalt. Het nette woonwijkje bij de Clarissen Colettijnen vinden we ook wel mooi. Een strookje Minnewater rondom de rode voetgangersbrug, we zijn zo weer bij het station, de aankomst en … de Brugsche Zot die we genieten met Fokke uit Vlissingen.
Het is nog vroeg, we besluiten ook de 6 km te lopen. Deze is uiteraard meer toeristisch maar ook daarom wel best leuk. Zijn net op tijd bij de Markt om de stoet van De Armen van Brugge mee te maken, met schaapskudde, boerenpaarden en mini beiaard. Altijd leuk om meenemen. We stoppen deze keer bij het station en nippen er aan ons wekelijks Duvelke. Reizen dankzij ons Christmas ticket vlotjes met de trein terug naar de Koekenstad. Anders dan anders dit parkoers maar we vonden het best weer eens leuk om doen.
