Na aangename tochten te Werchter en Berg strijken wij voor de derde keer in de regio tussen Brussel, Mechelen en Leuven neer. We starten in het centrum van Haacht vandaag, letterlijk Onder De Toren. Gelukkig is er een winkelcentrum en zeer ruime parkeergelegenheid op zondagmorgen. Blijkbaar heeft de tocht een stevige reputatie want we komen meteen veel bekenden tegen waaronder Rudy & Rik, Schorrestapper Jos en zijn vrouwtje ook.
De 33 km zullen we vol maken middels een korte en een lange lus. We beginnen er aan met een korte etappe van 7,5 km. Voor de deur van de startzaal een kraam met regenjassen, de juiste man op de juiste plaats zo zal blijken. We stappen landelijke wegels in op ons eentje. Nevels sieren velden en bossen, opwarming van de aarde na de hevige neerslag van gisterenavond en deze nacht. Het donkere zwerk is fraai maar voorspelt weinig goeds. In de velden opvallend veel aanplant van pompoenen. We zijn hier ettelijke maanden te vroeg ! Na het aanschouwen van een snel wegvluchtende Hooglander klimmen we een Dijkje op. Slingeren stroomopwaarts langs een waterloop, denkelijk de diepliggende Dijle. Het begint stilaan te druppelen als we de Oude Hansbrug bereiken. Aan de overkant wacht een Antitankgracht, die wij hier niet vermoedden. Krijgen er een prachtig stuk natuur cadeau, langs weilanden, bosjes en vele vijvers. Ooit moet hier, in de 14e eeuw, het Kasteel van Roost gestaan hebben. Pikken de kleinere afstanden op midden de velden en zetten allen samen terug koers naar de monumentale kerk en de startzaal. Tijd om de innerlijke mens wat te versterken.
Net na Jeanine en nagenietend van de stevige knuffel die we steevast van Maggy krijgen, beginnen we aan het grotere werk. Na regen komt zonneschijn, ook vandaag dus. Het wordt een warme dag. Moeten een tijdje huisjes kijken tot we het groen van Spet bereiken. Vettige paadjes langs weilanden en populieren tot de spoorbaan. Aan de overkant, we zijn ondertussen in Wespelaar beland, de (te) lange rechte straat Heike genaamd. De Hollestraat brengt verlossing. We mogen terug het groen in dat overgaat van weiland naar nat bos, heerlijk. Moeten terug het spoor over om allen te samen koers te zetten naar de rustpost bij de sportaccommodaties van Wespelaar. CM deelt er gratis aardbeien uit.
Net als we ons terug in beweging zetten komt er een befaamd trio aanlopen. Jeune Premier Hugo straalt als altijd, Leuvenaar Marc en de derde musketier uit Deurne (Diest) staan er lachend bij. De zon schijnt altijd waar Hugo op het appel is. Vrolijk zetten we onze weg verder over tarmacjes door de akkers en weilanden. Er valt verder geen mens te bekennen, alleen een paar huifkarren getrokken door stoere Brabanders dwarsen ons pad. Even pikken we terug de kortere afstanden op. Komen nog maar eens tot de vaststelling dat wandelaars niet altijd even pienter zijn. Ik voorzie twijfelaars van uitleg bij de splitsing, krijg een vriendelijk dank U terug. Wij zetten koers naar Wakkerzeel. Passeren de gerestaureerde gebouwen waar Werchter rust had en dokkeren over de kasseien tot kerk en rustpost. Pfff, het is bloedheet en de kilometers lijken ons goed gemeten.
Na de verfrissing trekken we ons schoorvoetend terug op gang, langs steegjes voorbij de dorpskerk. Terug de weidse akkers in, nu met jonge biet en drogend hooi. De paden variëren van asfalt, over kiezel tot aangestampte aarde. Stilaan gaat het richting Scharent. Wel een groene omgeving maar langdurig asfalt en bebouwing. Zware kost bij de hoge temperaturen. Ik ben dan ook maar wat blij terug het lommer en het hoge gras van de Antitankgracht te kunnen opzoeken. Plof op een bankje neer, mijn versmalde zuurstofpijpjes spelen mij parten. Lang kunnen we niet blijven zitten, insecten vinden ons een te lekkere hap. Nu is het wel echt genieten met een lange strook langs het groenige water en verweerde muren. Dan duiken we het Haachts Broek in. Heerlijk zwerven door het weelderige groen. Waar nodig is ons pad voorzien van vlonders. Bij het fietspad aan de bosrand weet ik de rustpost nabij. In de gelagzaal is de temperatuur draaglijk, kunnen we de hoofden even terug op koelstand zetten.
Zoals wij het hoopten start de laatste etappe met heerlijke eenmanspaadjes door het prachtige Broek. We lopen het domein uit bij de eerste Haachtse bebouwing. Het is heet in de Poverstraat, we vorderen wat langzamer. Zoeken een laatste keer de velden op parallel met een gracht lopend. Toch is het een beproeving, deze laatste paar kilometer tot de aankomst. Gelukkig draaien ventilators eindeloze rondjes in de zaal. Kunnen we recupereren terwijl we met werkmakker Ronald een paar Duvelkes temmen. We zetten Ronald bij hem thuis in Vilvoorde af. In Hemiksem vinden we zijn gsm op de achterbank van ons karretje. Wordt en dagje zonder voor hem …
Met de weersvoorspelling als leidraad kiest Linda gedecideerd voor de bossen van de Brabantse Wal. Terwijl wij onze koffie slurpen komt ook Martin aangewandeld. Wordt dus een triootje vandaag. Ter Duinen ligt midden de bossen en dat is mooi meegenomen als startlocatie. Voorbij een groene plas gaan we meteen de zandpaden op. Rododendrons waren erg vroeg in bloei dit jaar en dus rest er van hun paarse kleur niet veel meer. Gezellig keuvelend stappen we het bos uit bij Hoogerheide. Zoeken de bosrand op met het weidse uitzicht over de Noordoostpolder met ondermeer de koeltorens van Doel als achtergrond. Stappen door enkele stille straten bij Calfven en pikken dat het fietspad met de witte paaltjes op, dat ons naar de bewoning van Ossendrecht terug brengt. De ganse groep loopt er fout alhoewel een pijl linksaf wel degelijk zichtbaar was aangebracht … de mens als kuddedier dus. Blijven in de bossen lopen nu langs een prachtig ven met kikkerzang en veelkleurige lelies, schitterend dit. Even wat verweerd beton tussen sparren en dan het klassieke heuveltje over, tussen linten als waren we crossers. Rustpost Hoeks bij het Puts Meuleke kennen we zo stilaan uit het hoofd. Dat we twee uur deden over de eerste 9 km zijn we van de Krabben ook gewend.
Ik laat mij verleiden door een reuzengrote koffiekoek, het culinaire uithangbord bij uitstek van deze streek. Mijn maatjes houden het sober. Na de pauze gaan we een klinkerpad op tussen paardenweiden. Het is er verdomd warm, voor allen wennen. Stappen door akkers van groenten, wortelen en ajuin, een paar fruitgaarden ook. Lopen richting België de volgende zanderige bosstrook in. Martin twijfelt even, komt toch met ons mee voor de 36 km. Duiken steeds dieper de sparrenbossen in, langs een militaire omheining ook. Her en der grote plassen, waar we steeds langs kunnen zonder natte voeten. Machsike Hadass, lees ik op een naambord. We zijn in Putte bij de Joodse begraafplaatsen. Duiken opnieuw de bossen van Groote Meer in en worden afgezet bij camping De Heusche Bollaert, ons ook bekend van de wintertocht alhier. Officieel hebben we 17 km op de teller, volgens mede wandelaars al ruim 3 km meer. De organisatie krabt wel erg gul de metertjes bij elkaar !
Martin vraagt of we de extra lus aanvatten. We knikken allebei van ja. Mijn zuurstoftoevoer is nog steeds op peil. We wandelen linea recta over de Oude Postbaan richting dorp. Moeten door het centrum om bij het Moretusbos en de parkomgeving van het lokale kasteel te geraken. Prachtige rode beuk staat er hier ! Het kasteel zelf blijkt voorbehouden voor de stoere rakkers die de marathon lopen. We keren eerder terug, de open ruimte in en terug naar de drukke steenweg. Langs een boontjesveld bereiken we opnieuw het laantje dat naar de camping voert. We zijn er intussen de enige wandelaars. Hebben nog zo’n 13 km voor de boeg.
De warmte begint zo stilaan zijn tol te eisen. Elk om beurt hebben we ons zwak moment of kunnen juist het tempo aangeven, een grappige ervaring. Graspaden door licht glooiend sparrenbos voert ons naar de open ruimte. Ik had er een beetje op gerekend en wordt op mijn wenken bediend … daar is de zandbak ! Kroop de zon eerder geregeld achter de wolken, hier geeft ze van jetje. Stevige kost is dit maar een oh zo mooie omgeving. Met een zucht van verlichting duiken we terug de lommerrijke bossen in van de Staartse Heide. Het wordt nog en hele omzwerving tot het Putse Meuleke. Lopen er ook nog een beetje zinloos lusje achterom bij vele villa’s en ploffen finaal op onze stoelen neer bij Hoeks.
Een helper biedt ons bereidwillig een gemotoriseerde lift aan. Bedanken vriendelijk maar gedecideerd, ook de laatste 5,5 km zullen we vol maken ook al is het dan reeds 16:30. We lopen aan de overkant van de steenweg meteen weer de bossen in. Door prachtige valleien met hoog felgroen gras en donkere sparren. Stappen naar een meer open vennengebied en langs de hier moerassige Groote Meer. Bij een steenweg stel ik mij vragen, tijdsgewijs moet de finish vlakbij zijn, geografisch zijn we nog ver weg. Linda & Martin lijken vleugels te hebben, ik sjok achter hen aan. Ook een paar mede wandelaars slepen zich voort. Groene Papegaai noemt de eerstvolgende straat. Dit snappen wij helemaal niet, vrezen van het parkoers geraakt te zijn. De tijd tikt ongenadig de minuten weg. Tot onze opluchting duikt de poort van de achteringang van het domein voor ons op. Nog tien minuutjes en we kunnen ons haast laten vallen in de terrasstoelen. Liepen 1h25 over 5, 5 km ! Een team Hollandse dametjes zitten er te mopperen over de zandbak en de lengte van het parkoers. Martin & ik maken er een spelletje van om ze voor de gek te houden. Dan smaakt de Duvel eens zo goed !
Op een drafje rijden we terug naar huis. Een ommetje bij een rotonde net voor Zandvliet blijkt de, niet gesignaleerde, juiste weg naar de A12 te zijn. Op de Antwerpse ring gebeurde weer eens een zwaar ongeval, interventie van brandweer incluis. Wij raken er netjes langs, maar het geeft toch een slecht gevoel. Een hapje eten, het is zo weer bedtijd, morgen gaan we er terug tegenaan.
