Krijg vanaf het prachtig gerestaureerde station van Jurbise meteen de eerste Adeps pijl aangeboden, een goed voorteken. Is trouwens slechts een uurtje treinreizen vanaf Giesbaarge tot een prachtige startlocatie. Wit geschilderd kasteeltje dat blijkbaar het lokale gemeentehuis is waar gisteren ‘la drache nationale’ werd gevierd. Rood kaartje inpikken en op pad, weet niet goed wat ik kan verwachten. Eén straat verder wachten de eerste akkers. Gewoon rechtdoor zachtjes klimmen tussen patatten, bieten, halfwas maïs en geschoren granen. Over het stoffige pad vorder ik aanvankelijk moeizaam maar komt langzaam in het ritme. Het is al warm zo rond de klok van tienen maar een heerlijk zacht windje streelt mijn bezweette wangen. Stukje drukke baan richting Lens en dan het eerste grindpaadje in tussen huizen door. Weilanden en verspreidde bebouwing. Voor mij loopt een leuk dametje een pittig tempo. Ik kan het blondje amper aan maar heb al slechtere mikpunten gewandeld. Strookje door een bos en we dwarsen een leuk waterloopje, lekker verfrissend. Tarmac van in Juzekes tijd dan dwars door de akkers opnieuw en lekker golvend. De bebouwing bestaat uit schaarse pachthoven en ook wel gewone woonhuizen. Vlas ligt langs de kant te roten. Mijn dametje slaat aan een stevig tempo af naar de 10 km, ik ben teleurgesteld. Ga het fietspad op voor de langere afstanden langs een steenweg dat mij een paar kilometer verder zal afzetten bij de kerk van Herchies. De 20 km gaat zijn eigen weg nu. Rechts rondom het dorp tot het kerkhof en dan met een parel van een vergezicht de landbouw in. Puf, puf, dit is toch wel warm hoor ondanks het windje. Tarmac op weg naar het volgende gehucht en bijna fout gelopen op een eenvoudig kruispunt met een inderdaad een verscholen vijfde baantje. Corrigeren en genieten van een immens vergezicht dat reikt tot de bossen Baudour zowaar. Loop letterlijk over de stoppels van een geschoren graanveld en nog meer asfalt tot een imposante kasteelhoeve. Leuke pauze, zowat halverwege de opdracht, onder een immense boom en bij een betonnen slotkapelletje.
Zoals al de ganse dag een variatie van onverhard en verhard terug naar Herchies om de 15 km op te pikken. Kerkwegel en vervolgens straatje in straatje uit door de verspreidde bebouwing van het dorp. Een slingertarmacje stuurt mij dan door de velden richting hameau Erbaut. Stilaan raakt mijn tank leeg ondanks ik zeer regelmatig gedronken heb. Stel mijn retour treinrit met een uurtje uit, niks moet alles mag. Na Erbaut nog een laatste keer het veld in, spoorkiezel en ook vlas. Ben toch blij binnen te zijn en mijne maat van de dag Chimay Bleu moet mij terug op krachten brengen. Volgende week wordt spannend en ik hou U op de hoogte.
Het is al na negenen als we op pad gaan, eerst eens lekker uitgeslapen. Chris heeft gelukkig gezien dat de startplaats gewijzigd is en binnen het uur staan we in het Genadedal. Er wacht een opdracht van ruim 20 km. Ik voel het meteen, heb geen goede benen vandaag. Lopen een ellenlange eerste straat door om Kessel-Lo te verlaten. In schuifjes gaan we dan door koeler bos klimmen. Ons haasje huppelt stilaan van ons weg, Chris respecteert naar gewoonte mijn ritme. Door een prachtige holle weg dan met muren van ijzerzandsteen, what comes down must go up. Heerlijk flaneren door het beukenbos tenslotte tot het merkwaardige zicht op Linden met zijn voetbalterreinen naast de werkplek van de lokale pastoor. Pauze in parochiezaal Sint-Kwinten na zowat 4,5 km en tijd voor het aperitief volgens Chris. Even een babbel met Sigrid en haar maatje.
Lus van ruim 9 km voor de boeg. Wie Linden kent weet dat het klimmen wordt de bossen tegemoet vandaag via het Vossenstraetje. Zachtjes op en neer langs wat mistroostig ogende maïsvelden ook, het blad zedig opgevouwen vanwege de aanhoudende droogte. Een watertoren wijst op het hoogste punt in de streek. We volgen een ganse tijd Voetweg 32. Het verschil in temperatuur tussen zonnige en schaduwrijke plekken is belangrijk. Een kasseiwegje mag niet ontbreken, we zijn per slot van rekening in Vlaams-Brabant. Lopen een vrij vlak parkoers hoog in de heuvels bij Speelberg. Fraaie vergezichten over het heuvelrijke gebied laten ons genieten, een fris windje streelt de stevig zwetende koppetjes. Een volgende holle weg stuurt ons richting villawijk. Even verpozen met huisjes kijken en dan langs goudgeel stro, netjes op rijtjes de Oude Kortrijkscheweg op. Zijn blij opnieuw het lommer van loof te bereiken en dalen zachtjes af naar de rustpost. Hoog tijd voor drank, spijs hoeft niet.
We vertrekken voor de laatste etappe over een kasseitje langs de kasteelhoeve de Bauffort en mogen even later langs een uiterste punt van zijn park, Het Paerd Pleynstraetje. Vervolgen met de Vlierbeekweg met uitzicht op de gelijknamige abdij. Het gaat er jammer genoeg niet naartoe maar dwars door woonwijken van recente signatuur naar de relatieve koelte van parkje Ter Vlierbeke. Even verder ligt het Provinciaal Domein van Kessel-Lo met zijn mini-pretpark en vele vijvers waar de aanhoudende droogte zeer goed merkbaar is. Nog een paar wegels en onze opdracht zit er op Al met al een best aangename tocht en het wandelaarsdrankje gaat er gewillig in. Jammer dan dat een medewerker zich komt beroepen op de wet op de privacy om Anny foto’s te doen wissen van iemand die het zelf niet zo nauw blijkt te nemen met de Belgische wetgeving. Dit soort incidenten is vermijdbaar en hoort niet thuis in een sportieve omgeving. Een smet op onze uitstap toch.
