Met die twee van Hemiksem weet je het nooit. Dit weekend reizen we van het uiterste Oosten van ons landje op zaterdag naar het verre Westen op zondag. Moeten van station Adinkerke voorbij Plopsaland tot start De Boare wandelen en bereiken de bomvolle zaal rond 10:30. Een reisje van 4 uur ! Kiezen dan ook voor slechts 25 km wandelplezier.
Door straatjes voert de eerste lus naar het standbeeld van Koning Albert en de zeedijk van De Panne. Het is er niet echt druk. Duiken terug de binnenstad in van de villa’s naar het meer volkse centrum. Na 3 km al een rustpost in Trapegeer. Even Josée (Torhout) gedag zeggen en weg zijn wij in het gezelschap van heel wat Stroboeren op busuitstap. Moeten naar onze smaak te lang door stille straten lopen om finaal toch te kunnen genieten van die prachtige Houtsaegerduinen. Smalle zanderige paadjes en uitbundige witte bloesems laten ons genieten. Vervolgens zoeken we een bosje op en de groene rand van de Oosthoekduinen tot Trapegeer. Hebben 9 km in de kuiten en zoeken een paar stoelen om toch even te pauzeren.
Dwars door het rulle zand van de Oosthoekduinen nu en vervolgens door domeintje De Nachtegaal. We geven het parkoers een eigen invulling en vervolgen met een lange rechte strook Calmeynbos. Nog wat villa’s en we staan terug in De Boare, halverwege onze opdracht. Was het tot nog toe erg druk op onze wandelweg, daar zal dra verandering in komen. De tweede lus is alleen voorzien voor zij die 24 of 31 km stappen en dan wordt de spoeling dun. Ongelijk hebben de afhakers ! Een klinkerpad loodst ons door de bebouwing tot een strookje duinen en even verder het strand. Bij hoog water lopen we aanvankelijk op een betonnen rand maar zoeken dan toch het zand op tot de camping van Bray-Dunes. Het is lekker pittig op en neer tussen de vele caravans tot het klassieke Franse cafeetje. Picon-vin-blanc, tegen onze gewoonte in gaan we er deze keer voor. Een babbel met Lut & Luc, de tijd tikt ontzettend snel weg.
Het hoogtepunt van deze tocht begint meteen hilarisch. Een jonge deerne die uit het zand komt is duidelijk uit haar humeur, wenst ons cynisch ‘veel couragie’ ! Wij moeten erom lachen. Westhoekduinen of te Sahara daar gaan we nu van genieten. Brede zandpaden waar je lekker diep in wegzakt voeren ons op en neer terwijl we genieten van een magistraal uitzicht. Het spel van zonlicht en (soms dreigende) wolken vervolledigt het schouwspel. Dit is genieten ! Helaas verlaat onze gastheer puur natuur een beetje te snel om over te stappen op villaatjes kijken. Wij keren niet terug naar De Boare maar lopen door tot Moeder Lambik op zoek naar onze zondagse Duvel.
Hadden we de ganse dag bewolkt maar droog weer, de laatste kilometer tot de trein worden we toch nog verrast door hemels nat. De trein heeft meer weg van een kippenhok met kakelende studentinnen tot Gent. Daar lopen we 20 minuten vertraging op wegens een verstoorde overweg. Het is 23:00 als we in Hemiksem aanbelanden …
We stappen samen met de busreizigers van Nooit Moe Boezinge bij Mieke Pap binnen. De stoere knapen en meiden van de 60 km zijn dan natuurlijk al lang weg, wij kiezen voor de 36 km. Net voorbij de statige Poppelse kerk zijn we meteen alleen, wandelend over brede grind- en zandwegen door het halfopen terrein. Er staat heel wat wind waardoor de temperatuur in het zonnige Kempenland aangenaam blijft. Kasteeldomein De Schrieken dan en zijn laantjes met rododendrons in de bloei, een must als je hier komt wandelen. Het is het seizoen van de frisgroene varens ook, een heerlijk kleurenpallet dus. Terug in open land volgen we het klassieke fietspad naar de villa’s van Aarle. Een strookje bos, wat huisjes kijken en dan terug het open land met hooi, ontluikend maïs en patat. De mast van Radio Paloma komt in zicht, de eerste pauze bij Aarle ijs ook.
Tot onze verbazing de eerste stappers van de 60 km ook, Chris (Ingelmunster), de broertjes uit Waregem en Guy, het wandelmaatje van Martin. Deze laatste ontbreekt wegens te drukke beroepsbezigheden. Na de eerste pauze gaat het haast linea recta naar kerk en klooster van Nieuwkerk. Naar het schijnt hier neergepoot door een Waalse familie. Brede paden, soms stuk gereden door bosbouwers voeren ons dieper het halfopen land in. Aan de overkant van een drukke steenweg het bordje Gorp & Roovert. We lopen intussen al geruime tijd te Nederen. Landdijkje langs een droge gracht, een laantje met afwisselend gewone en rode beuk, intussen voor ons bekend terrein geworden. Tweede pauze bij de Nieuwe Hoef, gezellig met z’n allen op het terras.
De 60-ers moeten bij elke rust een extraatje lopen, wij voorlopig niet. Over de Paradijsbrug (Rovertse Leij) vervolgen we onze weg. We genieten van heerlijke bossen met grote stroken frisse varens, spar uiteraard maar ook jonge eik. Een landdijkje loodst ons door het unieke biotoop van Papschot, tussen twee vennen door en vervolgens de hei op. Rechthoekige, pas bewerkte akkers liggen ingesloten tussen de bossen. Tulderheide en zijn camping bij de (zwem)plas wordt onze derde rustpost. Zij die ons voorlopen zoals (facteur) Rudy prijzen ons de extra lus van 8,8 km aan. Waren we sowieso van plan. Minder bekend terrein meteen voorbij een pompcentrale van aardgas. Spar met een frisgroene ondergroei van loof stuurt ons over zandwegen richting Landgoed De Utrecht. We rondden er een aardig ven, wandelen te hooi en te gras achter Rendier aan. De wind heeft vrij spel waar we door een dreef tussen akkers stappen. Komen bij een ander ven in wording aan. Gastheer Leo maakt ons attent op een wild Gagelveld, daar brouwt natuurpunt een lekker biertje van ! We duiken opnieuw de Kempense bossen in voor een heerlijke omzwerving tot Tulderheide. Alweer een knappe lus in de kuiten !
De laatste loodjes, achter Paul Baestaens aan, loodsen ons langs meerdere akkers. Niet te geloven maar bij Overbroek moeten we zowaar beton lopen in het groen. Het is uitbollen nu door het landelijke Poppel met zijn vele hoeves en melkveestapel tot het terras bij Mieke Pap. Het is er de zoete inval met allen die de fraaie t-shirt verdiend hebben. Gastheer Leo komt even gedag zeggen en wordt overdonderd met een daverend applaus. Onze minzame Kempenzoon vlucht weg met de haast profetische woorden : ‘er volgt nog meer’ ! Op weg naar huis zijn Linda en ik het erover eens, zou wel eens met een R. of R.-E. kunnen beginnen ! Maar wie zijn wij …
