Ondanks ons vernuft waren we gisterenavond toch pas rond 21:00 thuis. Dus doen we het vanmorgen rustig aan en kiezen voor het naburige Wilrijk. De startzaal ligt op zo’n 6 km van het echtelijk dak, dus dat extraatje kan er nog wel bij. We zullen warempel onze eerste veertiger van het jaar wandelen ! Het is zonnig en fris als we om 08:00 van start gaan. Langs het Mastenbos en de Moerelei tot de A12 en dan linea recta tot de Heidestraat en de startlocatie. Het is er behoorlijk druk met heel wat Stroboeren en een busreis van de Police de Jette onder leiding van Jan.
De eerste etappe loodst ons langs baseball Antwerp Eagles en statige villa’s recht naar de Dikke Mee en het onvolprezen Nachtegalenpark. Passeren vervolgens de ziekenhuizen Middelheim en Sint-Augustinus. Gaan de groene dijken bij Mortsel opzoeken om zo koers te zetten naar de eerste rustpost bij Fort 5. Genieten bij Minigem van een heerlijke, grote kom verse soep, samen met ons aller Herman en Rik (Bornem). De langste afstand (27 km) krijgt een extra lus aangeboden. Ze voert van Fort 5 weg door rustige straten richting OCMW rusthuizen van Edegem. Even genieten van een statige kasteeldreef en dan zetten we koers naar de Edegemse basiliek en zijn bidweg verscholen in het groen. De terugkeer naar Minigem bestaat helaas uitsluitend uit Mortselse straten, een beetje dunnetjes toch vindt ook Guido.
Maar we leven op hoop en trouwens ook terecht. Kiezen nu voor de binnenkant van de vijvers rond Fort 5 voor een heerlijke omzwerving langs het water bij een stralend pril lenteweertje. Hier kikkert een mens van op ! Vanaf Eesdonk gaan we echter weer villa’s lopen langs de expresweg en finaal onder de E19 door. Gelukkig ligt hier een mooi groen pad parallel de snelweg, voorbij hoeve Janssens tot de fabriek van het wereldberoemde Rizla. De rustpost onder de kerktoren en in het KWB lokaal is nu niet ver weg meer.
Ook hier een extraatje voor de langere afstanden. Lopen Marion achterna door een strookje Steytelinckpark en gaan dan achterafjes wandelen richting Heldenplein. Langs volkstuintjes duiken we een pas aangelegd park en speelterrein in, net achter het winkelcentrum van de Zweedse interieurgigant. Dan volgt een omzwerving door Campus Drie Eiken (UIA) meteen gevolgd door een strook langs Fort VI. Afsluiten doen we met het druk beklante want zonnige Steytelinckpark. Je waant je er in het Middellandse zeegebied, multicultureel ten top. Hebben bij KWB nog zo’n drie kwartier voor de boeg tot de finish van de tocht.
De parkoersbouwer heeft nog heel wat fantasie over. We beginnen met de doorgang van een oud kerkhof, verlaten sinds 1967. Dan gaat het rechtstreeks naar De Bist, het winkelcentrum van Wilrijk en zijn ruim plein. Diepe Roet blijkt te verwijzen naar een vroegere spoorbaan. Jerome fietst vrolijk voorbij terug op weg naar zijn Bea die een beetje ziekjes is. Kasten van villa’s mogen we bewonderen in de Olmenlaan, landhuizen eigenlijk. Park De Brandt wordt onze afsluiter van de dag tot een paar Duvelkes om voldoende vitamientjes te tanken.
Wij hebben nog ruim 6 km voor de boeg bij valavond. Langs de A12, sportpark Ter Beke en de Moerelei, genietend van de ondergaande zon van een stralende dag. En we lopen allebei erg vlot tot de laatste meter. Zijn wel 11 uur van huis weg geweest, de ideale manier om van een eerste lentedag te genieten !
Vandaag pikken we nog eens een klassieker mee, de jaarlijkse opener van de Hartenvijftig te Linkhout. Kunnen we de rechtstreekse treinrit van Antwerpen tot Schulen uittesten en wij vinden het een succes. Ongeveer anderhalf uur comfortabel sporen over Mechelen en Leuven en we zijn er. De startlocatie ligt een kleine vijf kilometer terug richting Diest, bij de kerk van Linkhout. Wij geven een heel eigen invulling aan het te volgen pad. Genieten vanaf het Pakhuis van de rust langs uitlopers van het Schulens meer. Spotten zelfs een witte reiger. In de startzaal kunnen we meteen Hennie een stevige knuffel geven. Uiteraard komen we er veel bekenden tegen en duurt het wel even voor we op pad zijn. Zullen dan ook de parkoersafstand beperken tot zo’n 25km.
Voorbij de Sint-Trudokerk zoeken we aan de overkant van de steenweg meteen het Schulensmeer op. Een eiland midden de plas gonst van de activiteit, ganzen maken er luid misbaar. Lopen weg van het water richting Kerkevenne. Nogal wat beton in een weidse boog rondom de startlocatie en dan zoeken we de spoorbaan op. Zachte regen begeleid ons naar de Goerenstraat, door het groen tot een drukke baan. Onderdoor en dan eindelijk wat onverhard langs onder meer een military parkoers. Snappen plots waarom Diane zich in het parkoers verslikte en na anderhalf uur terug aan de start stond. Op een T wijst de eerst zichtbare pijl rechtdoor. Eigenlijk moeten we naar rechts de rust van Merlaer opzoekend. Ik heb terreinkennis en laat mij niet verrassen. Wijs de organisatie wel op het probleem. Later zal blijken dat zij dit vakkundig hebben gecorrigeerd.
Nemen de tijd voor een babbel met onder meer Jefke en Leuvense Jeanine en gaan weer op pad. Stappen de steenweg of tot voorbij de Sint-Annakapel en duiken dan een graspad in de vallei van de Zwarte Beek volgend. Gewoon ‘immer gerade aus’ tussen de weilanden door, genietend van een intussen zonnig vergezicht, met heuvels aan weerskanten. De Bergstraat is niet veel meer dan een glooiing in het landschap. Ze brengt ons bij de tweede rustpost, deze van de Broeders in Lummen. De dames en heren van de 50 km vallen er één voor één binnen. Midden deze groep stappen ook wij dwars door de scholengemeenschap en zijn hoeve met runderen & schapen. Een korte klim zet ons af hoog boven de A2. Even lopen we parallel, genietend van een fenomenaal uitzicht en dan duiken we opnieuw de vallei in. Laren wordt terug Mellaer, de parkoersbouwer maakt optimaal gebruik van de glooiende akkers. Haast ongemerkt bereiken we het domein van de duizend jarige eik en zijn zoon die op 400 jaar wordt geschat. Het oudje was ons even ontgaan. Omdat hij naar het rusthuis verkast is zegt Bart grappend. Mogen heerlijk door sparrenbossen gaan hossen, wat later afgewisseld met berk en den. Het parkoers wordt steeds leuker. We pauzeren een laatste keer in Mellaer, waar Hennie opnieuw haar opwachting maakt.
Hebben nog een klein uurtje wandelen voor de boeg. Een tarmacje loodst ons over de Goerebeek en dan komen de zanderige bossen terug aan bod tot de spoorbaan. Even volgen, de ijzeren weg, en dan onderdoor richting nieuw aangelegd voetbalcomplex. Wat hemels gedruppel begeleid ons tussen de statige burgerhuizen richting finish. Pintje drinken met Zottemie & Bart, gezellig kletsen met de vele andere wandelmaatjes ook. Het is tijd voor de bus richting Diest. Xavier laat zich prinselijk vervoeren tot station Schulen. In Diest zijn de eerstvolgende treinen in beide richtingen afgeschaft wegens een verkeersongeval. Men belooft ons binnen het halfuur een oplossing. Hebben de tijd voor een Duvelke in een gezellige bruine kroeg. Terug naar het station voor nog meer ontij. De volgende trein komt pas binnen onbepaalde tijd. Wij gaan op zoek naar een bus. Binnen de 10 minuten reizen we gratis richting Aarschot. Overmacht zegt de vriendelijke jonge chauffeuse. Blijkbaar kwam geen andere reiziger op het idee, wij zijn alleen met z’n tweetjes. Het zit ons echt wel mee. In Aarschot hebben we binnen de 6 minuten een boemeltrein naar Antwerpen. Een uurtje later stapt ook Xavier van deze trein in Berchem. Hij kreeg een lift van Schulen naar Heist-op-den-Berg. Dat hebben wij weer eens goed gefikst, vinden we van onszelf !
Probeer dit jaar elke maand twee midweekse wandelingen mee te pikken. Deze maand moest het vroeg gebeuren daar mijn collega onder het heelkundig mes moet. Na Langdorp vorige week komt de uitnodiging van Gwy en kompanen mij dus heel goed gelegen. Beetje vervelende treinverbindingen en dus zijn de Rupelstappers Linda, Kim & ikzelf al omstreeks 10:00 bij de gastheer op appel. De vaste groep valt druppelsgewijs het kleine stationsbuffet van Dampoort binnen. Tot mijn verrassing zijn ook Alfred (Bornem) en Johny Walker van de partij. Met 62 gaan we op pad en Polleke zag dat het goed was …
Gwy neemt ons op sleeptouw door zijn nieuwe heimat, straatje in straatje uit, langs menige waterpartij, het is allemaal te veel om op te noemen. Ik onthou Sint-Jacobs & de Vrijdagsmarkt. Een straat waarvan de naam veranderd is in ‘Lieve Kleine Piranha’ ook. Een tram dokkert voorbij, blijkt als eindbestemming Moscou te hebben. Wist niet dat we zo dicht bij onze vriend ‘Poetin’ waren (hi,hi). Bij de Korenlei wijst Gwy ons het kleinste huisje van Gent aan. Dan volgen in snel tempo de Oude Vismijn en het Gravensteen, we stappen naar ’t Rabot en een voormalig kloostergebouw. Hof Ten Walle ligt langs een gracht met gelige wilgen. We verlaten stilaan de stad richting oude industriële zone. Ik jen Gwy wat, had hij niet geschreven dat we 12 km van dattum gingen krijgen ? Nu ben je er dus wel zegt ie, verhaal halend. Keuvelend met Clement loop ik midden in de groep over een fietspad langs een lange muur tot de vaart Gent – Brugge. We kunnen pauzeren in De Boei na net geen twee uur echt wandelplezier.
Het druppelt even als we opnieuw vertrekken maar het hemelse nat is van korte duur. Mogen nu het groene Gent verkennen langs Bourgoyen & Ossemeersen. Vlonders loodsen ons door overstroomt gebied richting beter begaanbaar. Schitterend is dit natuurgebied met zijn immense plassen en waterhuishouding van planten en dieren. Een leuke afwisseling in ons parkoers van de dag overigens ook. Even als een troep konijnen een drukke verkeersader dwarsen, we bereiken de watersportbaan. Onvermijdelijk worden dan herinneringen aan Joost opgehaald, veel te vroeg van ons heen gegaan maar zeker niet vergeten. Voorbij AZ Jan Palfijn wacht de tweede rust, gebouw bij de Cercle Nautique de Gand !
Hebben nog een klein uurtje wandelen voor de boeg, wat gaat de dag snel als ie boeiend is ! Enkele straten loodsen ons naar de Coupure Links, we vervolgen er onze weg langs de waterkant. Bewoners en passanten kijken toch wel verbaast op naar deze groep jachtige stappers. Bij de Ketelpoort gaan we echt langs het water lopen, over een houten staketsel achteraf geurende restaurants maar ook vervallen bedrijven. Een paar shopping straatjes met hun onvermijdelijke ‘madammen’ nog en een sociale woonzone, de spoorbaan komt in zicht. Een drankje bemachtigen bij aankomst lukt mijn niet, de dame achter de toog is de toeloop niet gewend. De trein op naar Antwerpen dan maar samen met Linda (Hoboken). Een dikke proficiat aan Gwy en zijn kompanen voor deze heerlijke tocht, hier kom ik graag volgend jaar weer !
