Ondanks een paar regenbuitjes verliep de verkenning van de IJsetrippers Paasmaandagtocht vanuit Ottenburg in de beste stemming. Gewoontegetrouw is Nathalie het centrum van de plaagstootjes. Ze laat het zich welgevallen met giechelende lach en geveinsde verontwaardiging.
Vandaag zijn we terug gewoon te gast bij wandelvrienden. Ondanks lichte rugklachten kies ik voor Paradijske Bertem. Lang geleden, makkelijk bereikbaar en altijd leuk. Vanaf Berchem station is Jefke onze gezel en dan worden er heel wat nieuwtjes uitgewisseld. Het wat aftandse startzaaltje is goed beklant met ondermeer heel wat IJsetrippers onder aanvoering van Lydie. Is haast een thuismatch voor ze.
De 30 km bestaat uit twee lussen. Wij vatten eerst deze van ruim 9 km aan. Eén straat ver dienen de eerste golvende akkers zich al aan. Witte bloesems zorgen voor kleur, het is fris maar zonnig deze ochtend. Kort door een recente woonwijk, we zoeken de eerste kinderkopjes op. Prachtige holle weg meteen, stevig klimmend tot de radar bakens van luchthaven Zaventem. Op het plateau prachtige vergezichten bestaande uit akkers en plukken bos. Voorbij een speeltuin in en van puur natuur lopen we langs een beukenbos met bloeiende anemoontjes. Hun hartjes zijn nog gesloten, het is een te frisse ochtend voor uitbundigheid. Wij vinden het heerlijk verderop door akkers te wandelen, als een gras corridor tussen stroken donker bos. Ruiters remmen hun beestjes en stappen rustig de wandelaars voorbij, joggers vormen een kleurrijke bende, sportend Vlaanderen is hier wel degelijk actief. Vele zangvogels zorgen voor een spetterend lenteconcert, wij zijn in onze nopjes. Het parkoers golft pittig op en neer. Bij Bovenberg even een paar woningen, dan wenkt het bos terug en voorbij een steenweg randje Veltem het volgende kasseibaantje. We stappen stevig door voorbij de Watertoren en het Boshuisje. Krijgen nog een schitterend vergezicht cadeau bij het uitkomen van het bos. Stilaan dalen we terug af naar de vallei en de startzaal. Prachtig toch deze lus rondom Bertembos !
Na de koffie trekken we met de andere afstanden mee. Meteen weer de rosse kassei omhoog van een holle weg. What goes up must come down, denk Piet, en hij stuurt ons meteen terug de vallei in. We moeten onder de E40 door en gaan dan een half betonbaantje lopen richting stemmig dorpskerkje. Wilgenbeemden en helder, klaterend riviertje de Voer liggen op ons te wachten. Stroomopwaarts gaat de reis tot het kasseitje bij het prachtige kasteel van Leefdaal. Wandelaars die hier voor het eerst komen staan vol bewondering voor het monumentale gebouw. We lopen door de dreef die kasteel en kerk verbindt, even verder wacht de rust in een zaaltje dat wij niet kennen, het Pallekeshof.
Claire & Roland weten te vertellen dat de lokale lus de moeite loont, we hadden niet anders verwacht. De Nollekensstraat is een betonbaantje dat ons tergend traag klimmend hoog in de heuvels voert. Het keerpunt biedt meteen het zoveelste fantastische vergezicht over de Brabantse heuvels. Door een deels holle weg zakken we naar de Voer … om meteen weer te klimmen tot het kapelletje van Puttebos. We zijn in Vossem, er komt weer kassei aan te pas. Twee wandelaars voor ons lijken het zwaar te hebben in de holle weg. Meteen het sein voor Linda om ‘vol gas’ te geven. Moet de eerste keer zijn in tien jaar dat ze mij klopt op dit terrein ! Lachend monsteren we vanaf de top het vergezicht dat reikt tot de Leuvense woontorens. Over onverhard golvend terrein zetten we onze weg verder door de zonovergoten akkers. Bij de Voer weten we de rustpost nabij. Het is er al erg rustig rond de klok van 15:00.
De laatste etappe loodst ons dwars door de Leefdaalse dorpskern. Een holle kiezelweg zet ons af in de akkers. Als een slang slingeren de wandelaars zich door de nog maar deels bewerkte velden. Het is een lekker weertje, zonnig, koel, ideaal wandelweer. Stilaan komen er donkere wolken opzetten, het lijkt niet meer dan een plagende dreiging. In de verte ligt enerzijds Leuven, aan de andere kant de militaire mast van Duisburg en de Bertemse radars. We duiken onder de autobaan door bij de splitsing E40/A2. Mogen dan een laatste keer het kroosrijk en helder water van de Voer volgen. Een kort en nijdig klimmetje brengt ons naar de finish. Ja ik haal er mijn gram ! Met clubmaatjes uit het Brusselse drinken we een glas en dan … komt busje zo, al laat het op zich wachten. Tijdens de terugrit langs Gasthuisberg, hevige regen en hagel. Pakken ijs druipen van de ruiten, je voelt de koude binnen komen. We zijn net op tijd voor het moderne boemeltje terug naar de Koekenstad. Hebben vandaag een prachtige tocht gelopen – ja het was Paradijske wandelen in Bertem !
