Om 07:00 nippen wij al aan onze koffie bij de Antwerpse Rooseveltplaats. Telkens weer komen we er een vrouwtje van onze leeftijd tegen die gelijk met ons twee Duvels ‘soldaat’ maakt. Ieder zijn smaak natuurlijk ! Op de bus aanvankelijk weinig wandelaars, al krijgen wij wel het gezelschap van Mathieu, merkwaardig genoeg zonder schoofzak. Daar blijken Ludo en de Stroboeren voor gezorgd te hebben vandaag.
We laten een eerste lus van de marathon voor wat ze is en komen aldus bij ruim 33 km uit. Ons voorbeeld zal gevolgd worden door ons maatje uit Polderstad en door Lucien. Achterom de startzaal op pad dus en even de 30 km volgen. Stappen langs bruine grachten naar de overkant van de Bredabaan. Daar wacht domeinbos De Inslag en voor ons de markering van de 42 km. Een prachtig eerste extraatje trouwens met massaal aanwezige rode beuk al flink in het blad. Schitterend ! Door de grote poort stappen we het Park van Brasschaat binnen. Op de vijver een drietal zwarte zwanen, in de bomen een timmerman van dienst. De omzwerving door het bos/park loodst ons naar de Miksebaan waar we opnieuw de bruine gracht oppikken. De parkoersbouwer laat ons de laatste jaren genieten van de achterliggende E10 plas en zijn glimmende berken. Voorbij bazige ganzen wacht de eerste rustpost en Mathieu, nu met schoofzak en plichtsbewust met de stempel in de hand.
We gaan voor een lusje rond de eigenlijke E10 plas en zijn nieuw aangelegde oever. Terug onder de tgv-lijn door dan en dezelfde gracht van daarstraks oppikkend. Voor even maar, we moeten terug naar het Park van Brasschaat en dwars door kinderboerderij Het Mikse Erf. Jonge kinderen hebben er pret met hun viervoetige leeftijdsgenoten, lammeren en geitjes. Voor ons komt Den Inslag terug aan bod. Een paar straten ook en een Speelbos tot de Kerkedreef. Rusten doen we in café Bellevue onder de dorpstoren. Komen er Willy uit het verre Koekelare tegen, op wie de leeftijd geen vat schijnt te krijgen. Ook Patje Kloek en broer Gerald, waarbij deze laatste een ‘pipse’ indruk op ons maakt. Patje blijkt dan weer aan relatieve rust toe te zijn na een vinnige omzwerving in de Loirestreek.
Wij stappen richting watertoren en vervolgens over slingerpaadjes door jong bos parallel met een steenweg. Leuk maar anders dan anders, merken wij op. Aan de overkant van de drukke weg dan weer klassiek over kasseitjes dokkeren, over klinkers ook langs chalets in het groen. Rudy (Hove) is al op de terugweg van zijn 20 km. Wij lopen rechtdoor door de Rodedreef, langs massaal aanwezige rododendrons in de knop ook. Open gebied tenslotte langs weer een andere watertoren en vele weilanden tot de rustpost in duivenlokaal Gooreind. Maak gauw een foto, zegt Willy, voor de op de muur geschilderde beestjes gaan vliegen ! Patje Moens en zijn Denise vallen ook binnen. Zijn zeer te spreken over deze hen nog onbekende tocht. En wij verwachten nog meer en beter, geef ik mee.
Vreemde ervaring dan ook als we na de eerstvolgende rododendrons de Leemdreef en zijn villa’s indraaien. Stappen voorbij de bedrijvenzone van de Franse Weg recht naar het fietspad aan de rand van het militair domein en naar de rustpost in het café te Kalmthout. Geen zandbak dus en dat vinden wij niet normaal voor deze parkoersbouwer. Er is vast iets mis met de vergunningen, bedenken wij. Maar niet getreurd, het is heerlijk zonnen en we hebben vast een spetterende finale te goed.
Toch volgen we weer langer dan ons lief is het fietspad bij de bosrand na het Mastenpad. Slingeren voorbij een groene plas nog even door de bossen en gaan dan weer de villa’s van Kapellen opzoeken bij ondermeer de Esdoornlaan. Komen zo bij de legerbarakken uit waar we andere jaren de zandbak verlieten. Eén voordeel, Linda kan niet zo makkelijk verloren lopen deze keer ! De finale die we voor ogen hadden krijgen we wel. Volgen het GR-pad door de prachtige, stille bossen. Nog nooit lagen de anders natte, vettige paden er zo droog bij als dit jaar. Maar het blijft natuurlijk even heerlijk wandelen. Bij de ruïnes van een fort bemerken we een reiger in wel erg horizontale houding. Colette zal morgen een foto van het beest maken op dezelfde plaats en in dezelfde houding ! Nog even zwerven langs die prachtige grachten, de finish wenkt. Toch even de parkoersbouwer interpelleren. Ja hoor, problemen met de vergunningen, hadden we het niet gedacht !
Uiteraard was dit weer een mooie tocht. Maar gewoontedieren als we zijn hebben we onze zandbak gemist. Bij het naar de bus stappen blijkt Ludo in de wagen te zitten … voor het geval Linda niet ter aankomst moest zijn komen opdagen, geeft het met een kwinkslag mee. Ja, dit verhaal zal ons nog jaren achtervolgen en zo hoort het ook.
De bus komt op perron 10 in Aarschot. Helaas … ik tel er slechts 9 ! Toch even aan het NMBS personeel vragen. De man weet zowaar raad. De halte blijkt enkele honderden meter te zijn verschoven wegens wegenwerken. Een juffertje op hakken loopt met ons mee, tik-tik-tik-tik en net op tijd voor de bus richting Turnhout. Overvolle bus overigens want ook Bobbejaanland ligt op de route en het is Paasvakantie. Bij de kerk van Herselt stappen we af en kunnen een deel van het wandelparkoers in omgekeerde volgorde aflopen tot een mooi gerenoveerde voetbalkantine. Clubmaatje Roger en Schelse haas Rudy wijzen ons hierbij de weg.
Komen uiteraard ook Peter tegen, alomtegenwoordig op wandelroutes.
Onze gastheren (en dames) hebben twee lussen uitgezet en uiteraard gaan wij voor de volle afstand van 29 km. Het korte lusje van 8,4 km stuurt ons terug van waar we kwamen, de kerk van Herselt, voorbij de Sint-Servaaskapel. Aan de overkant van steenwegen wachten het Orgelstraatje en verderop Het Rot. Tarmac gaat over in een veldweg afgezoomd met een zee van madeliefjes. Bij Vuldershoek duiken we dan weer de sparrenbossen binnen, de Kempense zandgrond weet je wel. Keren min of meer op onze stappen terug om bij wijnbouwer Ten Kapittelberg de volgende sparrenzone met een bezoekje te vereren. Langs steeds groener wordend kreupelhout en een heuse krater gaat het richting dikbuikige watertoren. Terug een steenweg over en dan langs de Dieperstraat de weilanden in. Hier liepen we dit jaar al eerder, weten de startzaal vlakbij. Leuk opwarmertje deze etappe.
Na de koffie gaan we een andere richting uit. Een breed zand/grintpad op parallel met de steenweg naar Olen. Zullen trouwens de drukke baan veilig langs het fietspad volgen tot voorbij de rotonde van sporthal Snepkens. Bij het naambord Zoerle-Parwijs meteen naar rechts, pikken die onvolprezen Netepaden op. Langdorp laat ons de keuze tussen Netedijk of puur natuur. Wij gaan voor het tweede. Wordt heerlijk slingeren over graspaden door het haast wulpse groen, langs bruine grachten ook. Schitterend wandelen is het in Rothoek en de Kwarekken. Bij het waterzuiveringstation hebben we deze etappe ook weer gehad. Steken bij het kasteel De Merode de drukke baan naar Westerlo over. Voorbij wat kermiskramen wacht de klassieke rustpost Onder De Toren, letterlijk dan bij de kerk van Bergom.
Peter en Rudy beloven ons een magistrale lus. We zijn er helemaal klaar voor, gesterkt door een lekker soepje. De Hoogdreef stuurt ons voorbij het merkwaardige kerkhof van Bergom, met zijn zerken in cirkels rond een kruisbeeld, de natuur in. Op een T gaat het linksaf voor de langere afstanden, een breed zandpad langs weilanden op. Citroentjes dartelen door het zonnige zwerk als was het putteke zomer. Na het brugje over de Nete, bij kasteel De Merode, meteen naar rechts over de dijk. Paardenbloemen zorgen er massaal voor kleur. Bij de volgende brug laten we de Nete en Westerlo achter ons. Passeren een monumentale, wat vervallen hoeve, nog steeds in bedrijf. Tussen weilanden door maken we een landelijk lusje dat we denkelijk nooit eerder liepen. Plots staan we bij domein Varenbroek. Wordt een heerlijke omzwerving door het natte gebied, langs de gracht volgestouwd met snel opschietende lissen. Randje Veerle stappen we dan weer door halfopen gebied met een lekker windje als verkoelende gezel. Een laatste pluk sparrenbos, een laantje waar de 15 km mee inpikt. Bij Het Dreefhuys weten we de rustpost vlakbij.
Duiken na de laatste pauze vrij snel terug de bossen in bij Kipdorp. Wandelen richting camping Dry Eycken. Vervolgen langs chalets in de bossen om terug Herselt te bereiken bij het Veerepad. Nog een paar straten langs De Veste en deze erg leuke tocht zit er ook weer op. Hebben ruim de tijd om van ons Duvelke te genieten en vervolgens blij gezind terug bus en trein op te zoeken. Een mens herleeft tijdens zo’n mooi snipperdagen.
