De verwachtingen zijn vandaag hooggespannen, Leo & Mieke Pap nodigen uit. De meeste wandelaars stappen van de Tilburger in Weelde. Een viertal ‘connaisseurs’ rijden door tot Poppel. We vallen bij Mieke binnen midden de ‘echten’ van de 50 km. Handjes schudden, babbeltje doen en met de ‘ziekenboeg’ aan tafel zijnde Hennie en Katrien.
Om 10:00 steken we dan toch van wal voor 29 km in noordelijke richting. Alles wat maar enigszins kan oogt winters wit in de stille Poppelse straten. Het duurt even voor we de sparrenbossen induiken, de luide knallen van jagers op de achtergrond. Her en der wat kaalslag, ook hier met de bedoeling heide te verkrijgen ? Onder een staalblauwe hemel en met de zon prominent aanwezig koersen we verder door open terrein. Tarmacjes langs stille hoeves. Leo stuurt ons letterlijk door een weiland en langs een wat groezelige groene vijver. Slingertarmacje dan naar de eerste pauze bij Aarle IJs, pal op de grens. Broertjes De Keyser, fris en monter na hun ‘teir fieste’, Martin en Guy ook.
Wij steken de grens over bij de Poppelsche Leij, gaan Nederen door het Ooievaarsnest. Een ons zeer bekend terrein van bossen en open stroken. Heerlijk wandelen in de absolute stilte en rust samen met de broertjes. ZALIG ! Pauze deze keer in de behekste Radio Paloma. Hier hebben ze nog nooit gehoord van een rookverbod !
Fietspad op door open, winderig terrein. Richting meer bebost bij de Naturentuin en het Nieuwkerkse klooster. Hele lange brede dreef door tot de gemotoriseerde medemens bij uitspanning de Rovertsche Leij. Gezelligheid in het speelbos en zijn slingerpaadjes. Lange rechte bosdreven dan richting Gorp aan de Leij. Plots herkenning van het terrein, we naderen de Nieuwe Hoef. Hier liepen een paar jaar geleden heel wat wandelaars fout. Geen probleem deze keer, langs de bosrand door een pracht van hoog opgeschoten wit pijpenstrootje. Door het groen/witte bos dan benieuwt naar wat komen gaat. Ja hoor, Leo doet het weer, krinkelen en winkelen langs de Rovertsche Leij, een redelijk diep liggend waterloopje. Wat ons betreft ‘le moment suprème’ van deze tocht.
Gezellig pauzeren dan in de donkere Nieuwe Hoef met Martin & Guy. We hebben nog ruim 8 km voor de boeg. Hop naar de Paradijsbrug en dan opnieuw de Leij opzoeken. Waden door het bruine blad langs ontelbare rododendrons. Voorbij een bevroren vijver en langs de kapel van Rovert (anno 1735). Huppelen over smalle paadjes en zanderige duintjes tot een open terrein. Kippenstallen teisteren onze reukorganen. Maar daar zijn de sparren weer, onze gastheer heeft een aversie van beton. Heerlijke slingerpaadjes, op en neer, soms een beetje glad tot de rand van Poppel en de eerste villa’s. Een ommetje langs de klassieke hoeve … Duveltijd !
Omstreeks 17:30 op een overvolle bus en later erg drukke trein. Gelukzalig nagenieten toch. De Ravelse Lange Afstand Tippelaars hebben het nog maar eens bewezen, zijn staan op hetzelfde heel hoge niveau als hun leermeesters van net over de grens. Wij kijken uit naar de nieuwe startlocatie volgend jaar in hun thuisbasis.
Vanaf Mechelen neemt de mist gestaag toe. Het is dan ook kouwelijk en onaangenaam als we van station Kapelle-Op-Den-Bos richting Ramsdonk stappen. Door een gelukje zijn wij via internet te weten gekomen dat de startlocatie niet in Nieuwrode was. Aan Ramsdonk hebben we goede herinneringen, dus vort met de geit. In de warme zaal komen we Rikske van Bornem tegen, beetje op de sukkel en hier om onder de mensen te komen.
Na de babbel trekken we ons op gang. Een wandelaarster met stok keert op haar stappen weer, gladde plekken op het tarmac, we vorderen behoedzaam. Langs uitgekapt bos in een weidse lus om de startzaal en dan wadend door bruin blad langs een hoge omheining. Aan de laan met dubbele bomenrij te merken denkelijk een landgoed, oud kasteel. Fiere pellende platanen sturen ons naar een brugje onder de spoorbaan. We gaan het fietspad op richting Londerzeel. Passeren de Bergkapel en zijn verspreide bidweg stations. Wordt verderop Wolvertem, Meise en tenslotte Westrode. Vrijwel zes kilometer tarmac lopen met een zichtbaarheid van nauwelijks een paar honderden meter. Oervervelend.
Na de pauze meteen een onverharde veldweg die overgaat in een bosstrook. Even vettig en dan … tarmac. Gelukkig opnieuw onverhard als de 24 km wegdraait langs een koolzaadveld. Vervolgens graspaden langs akkers en dus goed begaanbaar. Dwars door de Sint-Nikolaaswijk van Kapelle-centrum nu en langs de fabrieken van Eternit naar de vaart. Door de mist is het water en zijn rustende rivierboten nauwelijks te zien. Pauze in het leuke clublokaal van de Sluisstappers, het Schippershof. Wordt meteen gezellig als de Hoeilaarders van de IJsetrippers binnenvallen.
We trekken verder langs het mistige kanaal om enkele honderden meter verder opnieuw de akkers in te duiken. Stilaan priemt de zon als een flauwgele bol door het grijs. Rapen en prei trekken de aandacht, vervolgens letterlijk dwars door gehakseld maïs. De zichtbaarheid neemt met de minuut toe, het plezier aan wandelen eveneens. We gaan stegels lopen luisterend naar namen als Adrians Bosch en Armbosch. Winterwortelen worden geoogst, begin december nota bene. Een vrij gevaarlijk stuk steenweg en dan opnieuw graspaden, vrijwel tot de rustpost van Westrode.
Ondanks het sombere weer toch drukbeklant en met de broertjes De Keyser. We stappen de akkers van Bosveld in. Het is intussen zowaar zonnig geworden ! Een akker van savooikolen loodst ons naar de spoorbaan. Onderdoor en nog een paar straten tot een Lourdesgrot en de finish. We kunnen gaan Duvelen. Net als we op het punt staan treinwaarts te gaan komen de Hobohemmers binnen. De schatten geven ons een lift tot in onze eigenste straat. Hoe een erg matige tocht toch nog een happy end kreeg ! Alleen, het doet vreemd aan om op zaterdag al om 16:00 thuis te zijn …
We zijn al vroeg uit de veren. Reizen gezellig met José (Wilrijk) en Rudy (Hove) over Antwerpen-Centraal en Geel naar Veerle. Een tiental wandelaars reppen zich vanaf bus 19 naar de startzaal in Veerle-Heide. Het is er berendruk. Hennie heeft zich strategisch opgesteld met een heel leuke stand zelf gemaakte kerstversieringen. Een koffietje, korte babbel met heel wat bekenden en we gaan op pad.
Hebben twee lussen van elk 10 km voor de boeg. Het heeft stevig gevroren, voor het eerst dit jaar. De lucht is staalblauw er staat geen wind, dit wordt een leuke dag. Kilometertje of zo gelijk lopen over tarmac tussen ranke sparren en dan gaat lus A richting Averbode, bossen & heide. De paden tussen weilanden liggen er wit en keihard bij. De zon priemt door de vele sparren. Onze route voert tot net voor de abdij van Averbode, Everbeur zeggen ze hier. We waden tussen rosse varens en verraderlijke braamtakken door richting vijvers van recreatiedomein Averbode. Ik ben hier al jaren niet meer geweest. De omgeving is danig veranderd sinds vadertje staat de bossen heeft overgenomen van de familie de Merode. Grote happen bos zijn gekapt en vervangen door vennen en geel pijpenstrootje. Een vrolijke bende wandelaars stapt stevig door over een tarmacje tot de grote baan die Diest met Westerlo & Geel verbindt. Aan de overkant ligt domein Gerhagen, meteen onze derde Vlaamse provincie op deze lus, Limburg na Antwerpen en Brabant. Vrij snel terug de baan over. Vroeger weiland is nu een groot ven geworden waarin de zon zich spiegelt. Een strookje brem en dan terug donker sparrenbos. Afsluiten doen we langs de rand van de Vejelse bebouwing. Opnieuw berendruk in de zaal waar menigeen zich tegoed doet aan spek & eieren.
Wij pauzeren bij ons aller Hennie, versterken de innerlijke mens en vatten lus B aan. Zelfde eerste honderden meter dan daarstraks, wordt deze keer trouwens een heen-en-weertje. Opnieuw de sparrenbossen in tot de Grensstraat, grens tussen Brabant en Antwerpen, Everbeur en Blaaberg. Bij het volgende groene strookje moeten we over een spekgladde houten plank. Geen spek voor onze bek en een vriendelijke bewoner laat ons over zijn erf lopen, waarvoor onze dank. Strookjes bos wisselen af met nogal wat Blaubergse straten. Bij Binnenheide splitsen de 7 en de 10 km op. Een koolzaadveld, winterbedden van asperges en dan opnieuw heerlijk bos. We dwalen door Hertberg tot het tarmacje van Hulst. Moeten lachen bij de volgende groene strook waar een stevig in het vlees zittende fox probeert achter een hert aan te gaan. Foxie verliest de wedstrijd tegen de sierlijk zwevende hinde, komt jankend in de bramen terecht. Wij zetten onze weg verder over een pracht van een landdijk, bruin van het gevallen blad. Een stukje Zandstraat & Grensstraat, het heen-en-weertje van daarstraks, onze tocht zit er op. Waren twee keer twee uur onderweg voor telkens 10 km. Goed gemeten mannen !
Nog een gezellige afdronk met Hennie en we reppen ons naar de bus … om vast te stellen dat ie elk uur zo rond 20 à 25 na rijdt behalve om 16:00 ! Stappen dan maar tot Veerle-dorp voor een extra drankje, het is te koud om buiten te wachten. Zullen finaal rond 20:00 thuis aan de dis zijn. Hebben een leuke dag gehad en kijken al uit naar nog en paar midweektochten diep in december. Maar eerst staat volgend weekend de Belgische Olat-tocht op ons programma … bij Leo en Mieke Pap. Tot dan.
