De verwachtingen zijn vandaag hooggespannen, Leo & Mieke Pap nodigen uit. De meeste wandelaars stappen van de Tilburger in Weelde. Een viertal ‘connaisseurs’ rijden door tot Poppel. We vallen bij Mieke binnen midden de ‘echten’ van de 50 km. Handjes schudden, babbeltje doen en met de ‘ziekenboeg’ aan tafel zijnde Hennie en Katrien.
Om 10:00 steken we dan toch van wal voor 29 km in noordelijke richting. Alles wat maar enigszins kan oogt winters wit in de stille Poppelse straten. Het duurt even voor we de sparrenbossen induiken, de luide knallen van jagers op de achtergrond. Her en der wat kaalslag, ook hier met de bedoeling heide te verkrijgen ? Onder een staalblauwe hemel en met de zon prominent aanwezig koersen we verder door open terrein. Tarmacjes langs stille hoeves. Leo stuurt ons letterlijk door een weiland en langs een wat groezelige groene vijver. Slingertarmacje dan naar de eerste pauze bij Aarle IJs, pal op de grens. Broertjes De Keyser, fris en monter na hun ‘teir fieste’, Martin en Guy ook.
Wij steken de grens over bij de Poppelsche Leij, gaan Nederen door het Ooievaarsnest. Een ons zeer bekend terrein van bossen en open stroken. Heerlijk wandelen in de absolute stilte en rust samen met de broertjes. ZALIG ! Pauze deze keer in de behekste Radio Paloma. Hier hebben ze nog nooit gehoord van een rookverbod !
Fietspad op door open, winderig terrein. Richting meer bebost bij de Naturentuin en het Nieuwkerkse klooster. Hele lange brede dreef door tot de gemotoriseerde medemens bij uitspanning de Rovertsche Leij. Gezelligheid in het speelbos en zijn slingerpaadjes. Lange rechte bosdreven dan richting Gorp aan de Leij. Plots herkenning van het terrein, we naderen de Nieuwe Hoef. Hier liepen een paar jaar geleden heel wat wandelaars fout. Geen probleem deze keer, langs de bosrand door een pracht van hoog opgeschoten wit pijpenstrootje. Door het groen/witte bos dan benieuwt naar wat komen gaat. Ja hoor, Leo doet het weer, krinkelen en winkelen langs de Rovertsche Leij, een redelijk diep liggend waterloopje. Wat ons betreft ‘le moment suprème’ van deze tocht.
Gezellig pauzeren dan in de donkere Nieuwe Hoef met Martin & Guy. We hebben nog ruim 8 km voor de boeg. Hop naar de Paradijsbrug en dan opnieuw de Leij opzoeken. Waden door het bruine blad langs ontelbare rododendrons. Voorbij een bevroren vijver en langs de kapel van Rovert (anno 1735). Huppelen over smalle paadjes en zanderige duintjes tot een open terrein. Kippenstallen teisteren onze reukorganen. Maar daar zijn de sparren weer, onze gastheer heeft een aversie van beton. Heerlijke slingerpaadjes, op en neer, soms een beetje glad tot de rand van Poppel en de eerste villa’s. Een ommetje langs de klassieke hoeve … Duveltijd !
Omstreeks 17:30 op een overvolle bus en later erg drukke trein. Gelukzalig nagenieten toch. De Ravelse Lange Afstand Tippelaars hebben het nog maar eens bewezen, zijn staan op hetzelfde heel hoge niveau als hun leermeesters van net over de grens. Wij kijken uit naar de nieuwe startlocatie volgend jaar in hun thuisbasis.
Vanaf Mechelen neemt de mist gestaag toe. Het is dan ook kouwelijk en onaangenaam als we van station Kapelle-Op-Den-Bos richting Ramsdonk stappen. Door een gelukje zijn wij via internet te weten gekomen dat de startlocatie niet in Nieuwrode was. Aan Ramsdonk hebben we goede herinneringen, dus vort met de geit. In de warme zaal komen we Rikske van Bornem tegen, beetje op de sukkel en hier om onder de mensen te komen.
Na de babbel trekken we ons op gang. Een wandelaarster met stok keert op haar stappen weer, gladde plekken op het tarmac, we vorderen behoedzaam. Langs uitgekapt bos in een weidse lus om de startzaal en dan wadend door bruin blad langs een hoge omheining. Aan de laan met dubbele bomenrij te merken denkelijk een landgoed, oud kasteel. Fiere pellende platanen sturen ons naar een brugje onder de spoorbaan. We gaan het fietspad op richting Londerzeel. Passeren de Bergkapel en zijn verspreide bidweg stations. Wordt verderop Wolvertem, Meise en tenslotte Westrode. Vrijwel zes kilometer tarmac lopen met een zichtbaarheid van nauwelijks een paar honderden meter. Oervervelend.
Na de pauze meteen een onverharde veldweg die overgaat in een bosstrook. Even vettig en dan … tarmac. Gelukkig opnieuw onverhard als de 24 km wegdraait langs een koolzaadveld. Vervolgens graspaden langs akkers en dus goed begaanbaar. Dwars door de Sint-Nikolaaswijk van Kapelle-centrum nu en langs de fabrieken van Eternit naar de vaart. Door de mist is het water en zijn rustende rivierboten nauwelijks te zien. Pauze in het leuke clublokaal van de Sluisstappers, het Schippershof. Wordt meteen gezellig als de Hoeilaarders van de IJsetrippers binnenvallen.
We trekken verder langs het mistige kanaal om enkele honderden meter verder opnieuw de akkers in te duiken. Stilaan priemt de zon als een flauwgele bol door het grijs. Rapen en prei trekken de aandacht, vervolgens letterlijk dwars door gehakseld maïs. De zichtbaarheid neemt met de minuut toe, het plezier aan wandelen eveneens. We gaan stegels lopen luisterend naar namen als Adrians Bosch en Armbosch. Winterwortelen worden geoogst, begin december nota bene. Een vrij gevaarlijk stuk steenweg en dan opnieuw graspaden, vrijwel tot de rustpost van Westrode.
Ondanks het sombere weer toch drukbeklant en met de broertjes De Keyser. We stappen de akkers van Bosveld in. Het is intussen zowaar zonnig geworden ! Een akker van savooikolen loodst ons naar de spoorbaan. Onderdoor en nog een paar straten tot een Lourdesgrot en de finish. We kunnen gaan Duvelen. Net als we op het punt staan treinwaarts te gaan komen de Hobohemmers binnen. De schatten geven ons een lift tot in onze eigenste straat. Hoe een erg matige tocht toch nog een happy end kreeg ! Alleen, het doet vreemd aan om op zaterdag al om 16:00 thuis te zijn …
We zijn al vroeg uit de veren. Reizen gezellig met José (Wilrijk) en Rudy (Hove) over Antwerpen-Centraal en Geel naar Veerle. Een tiental wandelaars reppen zich vanaf bus 19 naar de startzaal in Veerle-Heide. Het is er berendruk. Hennie heeft zich strategisch opgesteld met een heel leuke stand zelf gemaakte kerstversieringen. Een koffietje, korte babbel met heel wat bekenden en we gaan op pad.
Hebben twee lussen van elk 10 km voor de boeg. Het heeft stevig gevroren, voor het eerst dit jaar. De lucht is staalblauw er staat geen wind, dit wordt een leuke dag. Kilometertje of zo gelijk lopen over tarmac tussen ranke sparren en dan gaat lus A richting Averbode, bossen & heide. De paden tussen weilanden liggen er wit en keihard bij. De zon priemt door de vele sparren. Onze route voert tot net voor de abdij van Averbode, Everbeur zeggen ze hier. We waden tussen rosse varens en verraderlijke braamtakken door richting vijvers van recreatiedomein Averbode. Ik ben hier al jaren niet meer geweest. De omgeving is danig veranderd sinds vadertje staat de bossen heeft overgenomen van de familie de Merode. Grote happen bos zijn gekapt en vervangen door vennen en geel pijpenstrootje. Een vrolijke bende wandelaars stapt stevig door over een tarmacje tot de grote baan die Diest met Westerlo & Geel verbindt. Aan de overkant ligt domein Gerhagen, meteen onze derde Vlaamse provincie op deze lus, Limburg na Antwerpen en Brabant. Vrij snel terug de baan over. Vroeger weiland is nu een groot ven geworden waarin de zon zich spiegelt. Een strookje brem en dan terug donker sparrenbos. Afsluiten doen we langs de rand van de Vejelse bebouwing. Opnieuw berendruk in de zaal waar menigeen zich tegoed doet aan spek & eieren.
Wij pauzeren bij ons aller Hennie, versterken de innerlijke mens en vatten lus B aan. Zelfde eerste honderden meter dan daarstraks, wordt deze keer trouwens een heen-en-weertje. Opnieuw de sparrenbossen in tot de Grensstraat, grens tussen Brabant en Antwerpen, Everbeur en Blaaberg. Bij het volgende groene strookje moeten we over een spekgladde houten plank. Geen spek voor onze bek en een vriendelijke bewoner laat ons over zijn erf lopen, waarvoor onze dank. Strookjes bos wisselen af met nogal wat Blaubergse straten. Bij Binnenheide splitsen de 7 en de 10 km op. Een koolzaadveld, winterbedden van asperges en dan opnieuw heerlijk bos. We dwalen door Hertberg tot het tarmacje van Hulst. Moeten lachen bij de volgende groene strook waar een stevig in het vlees zittende fox probeert achter een hert aan te gaan. Foxie verliest de wedstrijd tegen de sierlijk zwevende hinde, komt jankend in de bramen terecht. Wij zetten onze weg verder over een pracht van een landdijk, bruin van het gevallen blad. Een stukje Zandstraat & Grensstraat, het heen-en-weertje van daarstraks, onze tocht zit er op. Waren twee keer twee uur onderweg voor telkens 10 km. Goed gemeten mannen !
Nog een gezellige afdronk met Hennie en we reppen ons naar de bus … om vast te stellen dat ie elk uur zo rond 20 à 25 na rijdt behalve om 16:00 ! Stappen dan maar tot Veerle-dorp voor een extra drankje, het is te koud om buiten te wachten. Zullen finaal rond 20:00 thuis aan de dis zijn. Hebben een leuke dag gehad en kijken al uit naar nog en paar midweektochten diep in december. Maar eerst staat volgend weekend de Belgische Olat-tocht op ons programma … bij Leo en Mieke Pap. Tot dan.
Vandaag wandelen we een streekderby. Zijn al een paar jaar zeer te spreken over de parkoersmeester en de organisatie van de Schorrestappers. Kwart voor acht gaat de eerste bus tot Boom markt, lijkt wel op uitslapen ! Kwartiertje warmlopen en we zijn in het voormalige ‘apenkot’ midden domein De Schorre. Voetbalvelden zien onderweg wit van de kokmeeuwtjes op zoek naar hun ontbijt. Chantal is ook paraat, krijgt langs alle kanten Auwe Kleire cadeau en ze is dus nog vrolijker dan anders. Ook wij gaan voor ‘koffie met een witteke’ en steken dan van wal voor zo’n 26 km.
Prachtig domein De Schorre, her opgewaardeerde kleiputten, komt eerst aan bod. Finse piste en vlonders tussen glimmende berk, moerassen en groene ex-klei plassen door. Klimmen tot de deltaheuvel met mistig uitzicht over de Rupelvallei. Terug naar beneden langs de passerelle bol van de Tomorrowland symboliek. Het jaarlijks megalomaan lawaai blijkt de ideale investeerder voor de uitbouw van deze toch wel prachtige omgeving. Langs het permanente circus en de hockey terreinen van Braxgata verlaten we even het groen. Een in opbouw zijnde nieuwe wijk loodst ons naar de Rupelkaai. Rupelbrug over en aan de overkant de dijk naar Klein-Willebroek. Twee keer over de sluis van de jachthaven en het is een eerste keer pauze.
Ik heb precies mijn dagje niet, lood in de benen maar stappen zal ik ! Terug over de sluisdeuren, we lopen langs een visput recht naar Broek Denaeyer. Heerlijk genieten van net niet te natte paden in het wilde bos. Terug de Rupeldijk op dan, later een landdijk, die we delen met wieler-terroristen. Voorbij een kasteeltje gaan we weg richting weer andere visputten en een splinternieuw zaaltje bij het water, de Cartelvissers.
Babbel met Ollandse Stroboeren, verwoede cache-jagers en Patje Kloek. Terug op pad langs Kleine Bergen richting voetbalterrein van VK Heindonk, club net zo oud als ik. Samen met Patje stappen we door weidse weilanden richting kapel van Ten Doorn en Heffen. Betonbaantje met gracht aan weerkanten en dan het bos in richting Broek van Blaasveld. Patje zet het op een lopen, wij volgen gezapig tot roeibaan Hazewinkel en rust in De Marmiet. Nicole & Herman tekenen present net als Denise & Patrick. Tja, wij komen overal bekend volk tegen, is een onmisbaar deel van wandelen.
Deel vier loodst ons langs de onverharde kant van Hazewinkel. Zoals de medewerker van de Schorrestappers ons vertelde, populieren worden er massaal gekapt. Zouden vroeger eigendom geweest zijn van Union Match. Ruilen de roeibaan in voor de Biezenweiden, heerlijk nattig bos. Strookje fietspad en dan de kaai van de jachthaven. Bootjes kijken, van de eenvoudige kotter tot het super de luxe jacht. Meteen ook onze laatste rustpost in Klein-Willebroek.
Geef wat tekst en uitleg aan een blonde dame die voor het eerst deelneemt aan een georganiseerde tocht. Het dringt moeilijk door in het witte koppetje maar ze haalt we de finish van haar 9 km. Het kleine strookje wildernis slaat onze gastheer natuurlijk niet over. We kunnen dan kiezen tussen bootje varen op de Rupel of een extra kilometertje over de Rupelbrug. Uiteraard gaan wij voor het laatste. Zijn ongeveer gelijk met het bootje aan de overkant, de kant van Boom-City. Langs het water nu langs Hoek en Steencaycken. Weg van de Rupel zijn we vanaf Braxgata meteen in de zaal. Chantal nuttigt haar laatste jeneverke (hoeveel waren het er ook alweer ?). Yvette & Norbert delen ‘snaps und bier’ met ons.
Hoe we het doen weten we niet, maar op Boom Markt zijn alle bussen naar Hemiksem net weg. Halfuurtje wachten en dan naar de zondagse choucroute. Mooi werk van de Schorrestappers, we keren zeker volgend jaar tevreden terug.
Het wordt een zotte morgen. Onze kapster heeft uitzonderlijk wat vertraging wegens een extra vroege klant. Werken aan het spoor vervroegen onze trein naar Diest met een tiental minuutjes. We zijn net één minuutje te laat in Antwerpen-Centraal en kunnen dus een uurtje Starbuck-sen. Zaal Scafnis is dubbel geboekt en dus dient VOS uit te wijken naar een aanpalend, wat aftands schooltje. Tja, je hebt zo van die dagen. Maar het is gezellig zoals altijd. Hennie zit strategisch tegenover het deurgat. René Smets komt zijn klappeke doen. Clubmaatjes Chantal & Jack hebben er al een rondje opzitten.
Op hun aangeven slaan wij de lokale lus over en vertrekken meteen op het parkoers van de 21 km richting Lummen. Het centrum uit langs een eerste zandweg naast een gracht. Dan letterlijk door weiland parallel met de groen heuvel vanaf de Witte Hoef. De drukke baan richting Paal en Beringen over en langs de Kromme Elleboog naar meer bebost gebied. Spar en berk vormen de boventoon. De clubmaatjes, intussen vaste wandelpartners geworden, halen ons in. Als viertal lopen we door het heerlijk golvende halfopen landschap, gezellig keuvelend en lachend. Bij Meldert stappen we door het vlakkere natte natuurgebied De Schurfert richting Zwarte Beek, vandaag ‘koffie met melk’ gekleurd, tot de rustpost Sint-Anna Mellaer. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat wij hier nog pauzeerden.
Clubmaatjes grijpen naar een boterham en ik … ik begroet haast alle wandelaars die binnen komen, echt te veel om op te noemen. Chez Mariette zijn zelfs Colette & Alain te gast ! Het viertal trekt zich terug op gang voor een lokale lus. We lopen door de Lummense bossen langs de vele hindernissen van een Military parkoers. Doen ook de duizendjarige eik aan. Onze parkoersmeester haalt een fantasietje uit, knipte blijkbaar gaten in een draad afsluiting om toch maar groen te bieden aan zijn gasten. Voorwaar een schitterende etappe, duidelijk beter dan voorgaande jaren !
Chez Mariette ligt er al wat verlaten bij al is het nauwelijks 15:00. Ons wandelteam groeit aan tot vijf eenheden dankzij Ghislaine. We splitsen ongemerkt en ongewild op in twee delen, mannetjes voor, vrouwtjes achter. Halfopen omgeving nu in de omgeving van de Zwarte Beek. Dorre meidoornhagen vallen mij op. Een bosstrookje loodst ons naar de Molenstraat. We wandelen over de heuvel en duiken Schaffen binnen. Kunnen gezellig genieten van een paar Duvelkes. Ghislaine blijkt op familiebezoek te gaan in Okselaar, waar ook ik zeven jaar woonde. De schat zet ons af aan de achterkant van het Diesterse station. Opnieuw is de trein zo’n vijf minuutjes weg. Geen probleem, wij kennen ook hier ons Duvels adresje ! Kijken terug op een prachtige en reuze gezellige tocht met dank aan VOS en de IJsetrippers.
De wekelijkse poetsdag valt samen met een 32 km aanbod en dus kom ik al voor 06:00 ‘mijnen tram’ uit om plaats te maken. Twee busritten ver tot Hoogstraten, algauw twee uur rustig reizen. Bij de monumentale kerk kies ik voor een mooie stenen bidweg richting Penitentiaire School zoals dat zo mooi noemt. Kom er de eerste wandelaars tegen waaronder Viking in charmant gezelschap. Loop tegendraads tot de statlocatie in Vagebonden gemeente Wortel. Heb zodoende 2,7 km op de kuitenteller staan. Ides is volgens Jean-Pierre Aktivia fotograaf van dienst. Zij stuiven weg, ik maak mijn keuze bij de parkoerstekeningen.
De (straten)lus richting Minderhout laat ik voor wat ze is en ga meteen voor 32 2x. Stap door de lokale witte wijk en wat villa’s het dorp uit. Het weer is grijzig, winderig, zuur eigenlijk. Bij de ingang van het bos de magische woorden Wortel Kolonie, daar zijn we voor gekomen. Meteen door de prachtige Torendreef en dan linksaf waden door het bruine blad. Het pad is nauwelijks zichtbaar, de bepijling dun, ik vorder voorzichtig. De ondergroei varieert van rosse varens over bramen, glimmende berken zijn altijd een leuk decor. Ik duik bosdomein Schootse Hoek in. Een dreefje verder open terrein, akkers met her en der een ven. Zijn we hier op Hollands territorium ? Bij de markering Het Merkske blijkt mijn gevoel juist te zijn, Noord-Brabantse aanduidingen maar geen wandelpijlen meer. De samengetroepte wandelaars zijn onzeker, kiezen voor gewoon rechtdoor. Een lokale dame gaat ons voor in de juiste richting. Finaal bereiken we opnieuw een bosstrook en de Koloniedreef. Rustpost De Slinger is piepklein en goed beklant.
Tijd om de innerlijke mens te versterken met een heerlijke speltboterham, is tegenwoordig mijn ‘dada’, alles wat met de terug opgewaardeerde graansoort te maken heeft. De 32 km krijgt een extra lus aangeboden die ik mij herinner als prachtig eerder dit jaar. Jacqueline begroeten die al een lus voorsprong heeft en ik ga op pad. Een paar prachtige dreven loodsen mij naar de verspreidde hoeves van Staakheuvel. Dan het half-beton baantje op van de Dodendraadroute. Herinnering aan WO1 die je ook kan vinden bij Leo en zijn Mieke Pap, De Kluis in Achel ook. Had ik gehoopt einde baan links de bossen in te draaien, niks is minder waar. De parkoersbouwer volgt beton naar rechts richting Heikant. Ik wandel op de grens tussen België en Nederland, langs driegemeenten punt Hoogstraten, Merksplas, Baarle. Aardbeien wachten overkapt op betere, warmere tijden. Runderen staan wat troosteloos bij hun koude stallingen. Even een bosstrook, spar met een ondergroei van geel pijpenstrootje. Het Egelspad is opnieuw tarmac langs bosrand en chalets. Even verder, bij de Zwartwaterweg zoek ik een bankje op. Even pauze, uit de wind lukt het best zo eind november. Andere wandelaars lopen door, sommigen verbaast dat ik alleen op pad ben, behoeft tekst en uitleg. Het Eendenpad nu, onverhard tussen huisjes in het groen. Bij de Pampaweg weet ik de pauze nabij. Begroet Rudy & Diane bij de van tralies voorziene ex-landlopers bewoning. Vlaams belastinggeld wordt hier gebruikt om de nieuwe Belg een onderkomen te verschaffen.
Het is mij te druk in het kleine zaaltje, vind buiten een plaatsje en daar geniet de plaatselijke poes uitgebreid van. Ze komt steeds weer terug voor een fikse knuffel. De laatste loodjes dan. Ellenlange Koloniedreef, klinkerpad tussen dubbele rij bomen gaat over in Dieptestraat. Fietspad op langs drukke baan, Viking en gezellin achterna. De Peedijk loodst ons tussen akkers door richting bos. Hé rechts liggen de witte gebouwen van de Kolonie weer ! Gewoon even een lusje gelopen. Met z’n allen dwars door een leuke strook bos tot centrum Wortel of daaromtrent. De kerkklok geeft er 16:25 aan, de vagebond … het is nog maar 15:00 ! Hoog tijd voor een Duvelke en om de grootste ‘leugen’ uit de wandelaarswereld anno 2016 te aanhoren. Rudy heeft het over het nemen van een sabbatjaar in 2017…. Diane schatert van het lachen. Terug naar Hoogstraten dan, dezelfde route als de heenweg deze ochtend. Ben wat teleurgesteld, te veel beton en te weinig bosstroken naar mijn verwachting. Het weze zo …
Wilfried heeft het parkoers in Hoeilaart moeten omgooien naar 19 km zonder Zoniënwoud. Linda kiest voor het dichterbij zijnde Schilde. Geen idee wat Theo daar kan bouwen maar we weten dat hij een clevere kerel is. Patje Kloek denkt er ook zo over en samen met een vierde Stroboer reizen we af. Er zou slechts één aanpassing zijn aan het parkoers namelijk het Vrieselhof in Oelegem. We leven op hoop !
Sigrid is ook weer paraat, wacht op een maatje als wij vertrekken. Het is overal muisstil, in de startzaal, op straat, alleen de wind giert door de bomen. De voorspelde storm komt aanzetten. Lopen door de Bellevuedreef met zijn statige landhuizen. Plots een heel luid gekraak gevolgd door een daverende doffe slag. Hier wordt een stevige knap geveld. Even later staan we er naar te kijken midden het bos, een gigantische beuk ligt horizontaal. Even verderop staat er nog een jonger exemplaar te zwiepen. Kraaak …. boem ! Linda, die stoer vertrokken was, lijkt plots veel kleiner. Met gespitste oortjes als twee bange konijntjes reppen we ons verder door het Pioniersbos. Tussen takken door, onder of over een gesneuveld knaap, als dat maar goede komt. Voorbij de ruïne van het Schildehof en een riviertje verlaten we het bos. Wir haben es geschaft ! Wandelen nu tussen velden door en over een onverhard fietspad richting kanaal. Worden zo af en toe een metertje opzij geslingerd door boze weergoden maar we geven ons niet gewonnen. Door halfopen terrein gaat de trip verder tot centrum Oelegem en de rustpost. Willy & Marij tekenen er ook present, ons aller Herman ook. De Die Hards dus !
Hebben een lokale lus voor de boeg die ons aanvankelijk door een nieuwbouw wijk loodst. Bij ruig weer door weilanden tot waterpartijen. Dan een heen en weertje onderaf de E34. Heerlijk wilde paden op de schuine flanken van de autoweg, echt iets voor Theo om zulks te vinden. Wij vinden het heerlijk. Gaan nu ‘op een zakdoek’ heen en weer lopen tussen de bruggen over het Albertkanaal om af te sluiten langs de dorpsmolen. Special effects dit lusje dankzij Theo en de hemelse boze wolven.
Door een witte wijk en langs de Knodbaan richting Fort van Oelegem. De langste afstanden lopen rond de plas en de 30 km duikt de Halse bossen in. Kilometers lang kunnen we alleen genieten van het bronsgroen eikenhout. Bij weer eens een windstoot lijkt het wel of een troepje losgelaten aapjes ons bekogeld met alles wat ze vinden, twijgjes, mastentoppen en plukjes dorre naalden, het vliegt allemaal in het rond. Sparren lijken heupwiegende jonge dames met weelderige haardos. Wij vinden het schouwspel fantastisch en lopen echt te genieten. Na vijf kwartier pauzeren in een net Hals cafeetje. Er zijn blijkbaar een kleine 40 dapperen die 30 km wandelen.
Hebben nog ruim een uur voor de boeg. Bosje met liguster, de Heilige Geestweg, we stomen door naar het volgende sparrenbos. De wind is intussen gaan liggen, de storm geluwd. Heerlijk wandelen nu over een kaarsrecht bospad richting Kantonbaan. Krijgen het Renier Sniederspad aangeboden als afsluiter. Een naam die zeker bij GR wandelaars een belletje zal doen rinkelen. Heerlijk pad trouwens langs onder meer een riviertje tot het dorpscentrum van Schilde. Nog wat keren en draaien, de finish is nabij. Een groepje wandelaars troept samen rond Theo. Inschrijvingen gesloten om 13:00 zegt ie wegens te veel omgewaaide bomen. Toen waren deze vogels al gevlogen natuurlijk. Allen bevestigen, dit was een prachtig parkoers en er was geen reden om thuis te blijven. En Theo … die heeft zijn tekening voor volgend jaar al klaar want slechts 350 dapperen waagden zich aan de tocht vandaag.
Mijn hoofd staat helemaal niet op wandelen, zou liefst in bed blijven. Zal de ganse dag de weerbots ervaren van de gebeurtenissen gisteren. Maar Linda plooit niet, we zullen wandelen ! Vlotte reis tot de Moretuslei en dan stappen we naar de verkeerde startplaats ondanks wandelpijlen in een andere richting en Milleke Mol die ons daarop wijst. Tja, de ezel stoot zich dit jaar aan alle mogelijke stenen. Nu ja, we zijn maar enkele honderden meter fout.
Startzaaltje De Biezen ziet er knus uit maar wel redelijk verlaten in de vroege ochtend. We hebben 30 km voor de boeg met de klassieke rustposten in de Heusche Bollaert en bij Hoeks. Er heerst een koude bries als we terug richting steenweg wandelen en aan zijn overkant door een prachtige dreef het Moretusbos induiken. Is eigenlijk meer park dan bos, lanen afgebiesd met rododendrons. Een ‘maison de plaisance’ op een heuvel, we stappen naar kasteel Ravenhof. Even een ommetje door ‘Bels’ en dan echt wel de bossen in. Dra scheidt de 30 km zich af en lopen wij gans moederziel alleen. Waar zijn nou toch die dappere Ollanders ? Heerlijk flaneren langs een droge gracht, tussen spar & berk door. Aan de bosrand over een landduin ook wel de Brabantse Wal genoemd. Na een lange, stille omzwerving pikken we opnieuw de kortere afstanden op in het kasteelpark. Even een stukje steenweg en dan aan de overkant voorbij sportterreinen. Nog twee dreven en we kunnen pauzeren, zijn twee uur onderweg geweest voor 10 km. Een echt Krabbenparkoers dus, maar wel anders dan anders, tot ons jolijt.
Duiken domein de Groote Meer in door een dreef met mat van eikenbladeren. Dan een tarmacje achterlangs het joodse kerkhof Machsike Hadass. Steenweg over en het jonge bos in, nog steeds de Groote Meer. We laveren handig rond menige grote plas, krijgen geen natte voetjes. Rechts van ons pad duik hekwerk op, is de handgranatenbaan van het Hollandse leger. Bij Stoppelbergen een open strookje met heideduintjes, leuke afwisseling. We stappen voorbij de Politie academie richting bewoonde wereld. Een koppeltje maakt tevergeefs jacht op een ontsnapt reetje. De postman rijdt zijn zaterdagse bedeling al is het namiddag. Moest men in België eens voorstellen ! Een dametje voor ons is even de route bijster. Blijkt ons aller Sigrid te zijn en gezellig keuvelend lopen we langs enkele villa’s door tot Hoeks. Hebben 19 km op de teller staan.
Sigrid loopt meteen door, wij nemen een natje en een droogje. Langs winters uitgeschoten aspergevelden gaat het naar het verlaten Puts Meuleke. Aan de overkant van steeds dezelfde steenweg wacht opnieuw de Groote Meer. Midden de bossen plots een preiveld, merkwaardig. Verderop heel wat variatie met zelfs een prachtige open plek geel van zand en winters pijpenstrootje. Het parkoers wordt zowaar golvend. Wadend door het bruine blad bereiken we opnieuw de Heusche Bollaert, nog 4 km te gaan.
Een laatste keer de Groote Meer, nu met vooral glimmend witte berk. Een breed zandpad (de Oude Postbaan) brengt ons linea recta naar de finish. Wij delen de route met groepjes trekkers die onderweg blijkbaar opdrachten moeten uitvoeren. Stappen gewoon door tot het Putse centrum en een Belgisch cafeetje met Belgische Duvel.
Hop naar de bus dan, we zijn redelijk laat. Busje komt zo en iedereen stapt af behalve één jonge dame. Met vereende krachten proberen we ze wakker te krijgen maar niets helpt. De chauffeur belt ten einde raad een ziekenwagen. Wat de verpleger ook probeert, langer dan een halve minuut kan hij de deerne niet wakker houden. Ze is zo stoned als een garnaal ! Hij roept de politie op. Intussen kunnen wij met z’n allen op de volgende bus … een halfuurtje later ! Hebben leuk gewandeld, meer moet dat toch niet zijn ?
De weersvoorspellingen doen mij lange tijd twijfelen, pijl ik nu op vrijdag of zaterdag. Linda duwt mij naar vrijdag want ze wil zo graag op zaterdag naar Putte, bij de Wandelende Krabben. Donderdagavond een eerste onheilsbericht. De Welriekende Dreef dient uit het parkoers geschrapt te worden. Lijkt mij eerder voor het team Mieke & Roland te zijn. Toch laat ik een boodschap achter bereikbaar te zijn op mijn mobieltje vanaf 10:00.
Het regent pijpenstelen als ik vrijdagochtend om 08:24 uit de trein stap in Hoeilaart. Het zal toch niet waar zijn hé, ik haat pijltjes hangen in het nat. Maar zie, de hemelsluizen gaan dicht als ik in de Willem Matstraat aan mijn opdracht begin. Bij het gemeentelijke park kom ik clubmaat Danny tegen. Hij heeft een gans ander verhaal over de werken en het is wel degelijk mijn etappe die drastisch hertekend wordt. Ik neem er nota van en begin met de lokale zes kilometer. Twijfelend vorder ik op de bosheuvel want de bladval heeft het pad onzichtbaar gemaakt. Terug bij het vertrek beslis ik dat stukje een tweede keer te lopen, heb nog tijd zat. Veel verbeteringen kan ik niet aanbrengen. Ben niet helemaal tevreden en stop bij een bankje voor een boterham. Helaas, ik heb ze thuis in de koelkast vergeten en een energiereep dient mijn honger te stillen.
Trek verder door de natte Ginsdelle die er toch nog redelijk begaanbaar bijligt. Boven bij de maneges hangen al pijlen. Even telefonisch afstemmen met Wilfried. Korte controle, ik begrijp dat Roland een extraatje van zijn parkoers verzorgd heeft. Enkele honderden meter verder bij Koedal hetzelfde fenomeen. Terug afstemmen met Wilfried, ook Dany heeft al een stuk van het werk (een heen en terug) op zich genomen. Ik loop gewoon mijn parkoers verder af, mij niet bewust van het wegtikken van minuten en uren.
Bij het containerpark heb ik opnieuw pech. Naar rechts gaande kom ik in drijfzand terecht. Het kost mij veel moeite en een vuil pak om er uit te geraken. Ben hier gans alleen, was mijn jas af in plassen en zoek een alternatief parkoers in de gietende regen. Het wordt intussen ook donker en de straatverlichting gaat aan. Shit ik ben blijkbaar erg laat ! Onder stromend water dender ik de heuvel af. Probeer nog zo goed mogelijk te bepijlen en geef er in het centrum van Hoeilaart de brui aan. Plakband kleeft niet meer, het hemelwater loopt mijn mouwen binnen tot aan mijn oksels en ik ben intussen een verzopen moddervarken.
Rep mij naar de trein van 17:34 die ik net haal. Railpas invullen en Wilfried waarschuwen voor de laatste wijziging. Hij vreest dat al het werk voor niets is geweest want dat er verbod tot toegang van het Zoniënwoud op komst is wegens dreigende storm op zondag! Einde gesprek en ik val in slaap van vermoeidheid. Wordt net op tijd wakker om in Brussel-Noord op een drafje mijn overstap naar Antwerpen te halen. Krijg er meteen controle. SHIT, mijn heuptas met portefeuille en mobieltje is uit mijn rugzak gestolen !! Ook dat nog ! De treinbegeleidster is begripsvol en geeft mij een vervangticket tot Hemiksem. Een jonge medereiziger spreekt zijn smartphone aan om mijn bankkaarten te blokkeren. Bij mij is ‘de rek’ er dan uit. Ik slaap opnieuw tussen Mechelen en Antwerpen-Centraal. Kom veilig en wel in Hemiksem aan, maar het hoeft even niet meer …
Maandag dan pijltjes afdoen. Ik reis met knikkende knieën af naar Hoeilaart. Tast wel 100 keer mijn zakken af of alles nog op zijn plaats zit. Gelukkig verloopt alles vandaag wel vlotjes. Ik pik zelfs stukjes mee die ons B-Fast team op zaterdag heeft aangebracht. Eén plensbui slechts, juist ja … bij het containerpark ! Kom toch pas echt tot rust op weg naar het veilige Hemiksem. We hebben met z’n allen twee parkoersen gemaakt van respectievelijk 30 km en 19 km voor 650 deelnemers. Het kan verkeren zei Bredero !
We beslissen geen derde keer gek te doen. Kunnen omstreeks 11:00 in Dessel zijn maar de terugreis wordt vast en zeker desastreus. Zondagavond is studentenavond, met valiezen en al op de bus tussen Herentals en Lier. Wij zien dat echt niet zitten. Kiezen dus voor dicht bij huis in Ruisbroek-Sauvegarde. Zijn met de eerste bus 290 om 08:00 al bij Boom Markt. Nat en mistig, brrr echt gemotiveerd ben ik niet. We stappen de Rupelbruggen over richting Prayon-Rupel. Bij het fietspad richting Puurs de eerste oranje pijlen, we volgen het parkoers niet wetend wat of hoe.
Duiken bij de eerste overweg het natte bos in. Gelukkig graspaden in puur natuur. Twee jonge jachthonden vinden ons de gepaste wandelmaatjes, hun baasjes hebben tot twee keer toe wat werk hen bij de les te houden. Heerlijk wandelen intussen langs een diepliggende beek. 2 x splitsing, intuïtief weten we dat we weglopen van de startzaal maar ik volhard. Langs een oude spoorbaan richting A12 en Willebroek. We corrigeren een markering die door snoodaards verdraaid is, we hebben terreinkennis. Slingertarmacjes nu langs platanen, hun grote bladeren als reuzenhanden onder onze voetzolen. Hof ter Zielbeek, park, betonnen bidweg en Mariagrot als afsluiter. We zijn al anderhalf uur onderweg.
De geprogrammeerde start nu, een lokaal lusje van 4,8 km. Strookje onverhard langs pas uitgereden mais en dan wat Ruisbroekse stille straten. Vervolgens een karrespoor in het groen langs een al even groene kroosrijke beek. De spoorbaan tussen Puurs en Willebroek op langs kale akkers en zo terug naar de ‘handjes’. Pauze in een drukke zaal met Eddy (fotograaf en tegenwoordig pater blootvoets) en Liliane. Water & Wilgen noteer ik voor de eerstvolgende honderden meters, leuk stukje natuur. Dan nogal wat straatwerk tot de spoorbaan richting Puurs. Velen zullen niet beseffen dat de trein die hier vandaag uitzonderlijk langs rijdt van ’t Zeitje komt. Kleine Amer, Eikse Amer, beton lopen door het landelijke Klein Brabant. De hoofdstraat van Ruisbroek, een nieuwbouw wijk, pauze.
We verlaten een gezellig warme en drukke zaal voor een stapje langs de kanaaldijk Zeekanaal. Zicht op ’t Hellegat, de verlaten Boomse jachthaven en het Gemaal van de Vliet. Nog voor Wintam keren we ne kier were langs de Eikevlietbaan rechttoe, rechtaan door de velden. Randje Eikevliet dus en dan de Vlietdijk op richting gemaal en Ruisbroek. Wat straatjes lopen en … Duvelen. Hebben nog ruim 3 km voor de boeg tot Boom Markt. Norbert en Yvette (Maserati) stomen door naar de finish. Wij pikken het fietspad op langs het kasseitje tot Prayon en huppelen dan de bruggen over tot de bushalte. Rondje rijden met de 295, hapje eten, matchke maf Duivels voetbal meepikken en dan is het bedtijd, de vierdaagse zit er op.
We doen het verhaal van gisteren nog eens over, twee bussen en twee treintjes, deze keer tot in Neerpelt. Limburg oogt weer grauw en mistig. Bij de Sint-Hubertusschool komen we clubmaatje Jakke en Jacqueline tegen. Incognito zijn we nergens! We starten dwars door het gemeentelijke centrum en weg van de wekelijkse voedingsmarkt (wat jeukt het bij mij !). Lopen vervolgens door het park van het Oud Dommelhof. Rododendrons, ook hier en zelfs een bosstrookje waar we met z’n allen de fout in gaan. Langs een speeltuin nu en dan langs de landhuizen van de Kastanjedreef en zijn majestueuze bomen. Over de Dommel zoeken we de kanaaldijk op. Over de brug en dan langs een oude spoorbaan, nu fietspad met Luk en Jacqueline. Gezellig keuvelen tot rustpost Ponyfarm. Veel te klein en veel te druk, wij doen zowaar een terrasje.
De lus van de 21 km begint met een ruime omzwerving over tarmacjes langs landhuizen. Nederland boven, zo blijkt. Bosrand dan, de 21 km loopt tussen bos en weidse akkers naar Buitenheide en zijn Prinsenloop. We volgen Engelszell, een trappistenroute, Achel is niet ver weg. Even weer de oude spoorbaan op en dan bumpy langs spar en een veelheid aan paddo’s. Ondanks de landhuizen toch een alleraardigste boslus in voor ons totaal onbekend gebied. We hebben tijd zat, beslissen de verkorting van de lus, zijnde de 17 km er nog bij te nemen. Als we er een derde keer aankomen is het stilletjes in de Ponyfarm, kunnen een binnenrust nemen.
De retour loopt aanvankelijk door een bosstrook. Even wat steenweg en dan heerlijk slingeren tussen de sparren. Halfopen terrein tot een boomkwekerij en dan een slingerend fietspad op, onderdoor bij twee oude spoorbruggen. Naar de derde moeten we naartoe klimmen. Blijkt de treinlijn naar Hamont te zijn. Nog wat steegjes en Neerpeltse achterafjes. Ons Duvelke genieten we met De Lange Militair (trademark !). U raadt het al, twee treintjes en twee busjes tot … de spruitjes !
Jullie kunnen starten aan het station weten de organisatoren te melden. Normaal één bus en één trein voor ons. Nu echter twee stuks van elk. Er blijken werken aan het spoor te zijn in Lier en onze reistijd wordt met een uur verlengd. Tickets zijn gekocht dus het moet maar. Bij het eerste pijltje meteen de broertjes De Keyser, mannen van den IJzeren Weg. Jullie zijn zo’n 3,5 km ver op de lus van de 23 – 33 km weten zij te vertellen. Handig toch als je veel mensen kent, merci maatjes. We duiken onze eerste groene perceeltjes in langs de spoorbaan richting voetbal KAC Olen. Langs hooiland dan met moderne windmolens als achtergrond. Een sparrenbosje, ‘te griest’ door de velden en een pad bezaait met klimop. Zowaar een splitsing waarbij de 1 x in beide richtingen wijst! Wij volgen de broertjes naar links. Halfopen en ons welbekend terrein. Rustpost bij Hezewijk zoals de voorgaande jaren, zeker waren wij er niet van.
Hans & Kathy maar ook Theo vallen binnen als wij terug vertrekken richting start. Verrassende bezoekers. Via een nieuwe brug steken we het Albertkanaal over. Onder de autobaan door bij Oevel en dan een kleurrijk bos in. Achterlangs bij de meer begoede medemens en we duiken domein Teunenberg in. Een mooie open plek heide, berk & brem, lekker lopen tot bij Hennie. De schat is uiteraard verrast en tatert honderduit met ‘zusje’ Linda. Ik zit het stilletjes gade te slaan, die twee …
Wij vervangen lus 2 vanaf Hezewijk door de 7 km vanuit de startzaal. Stukje Teunenberg tot de kermis van Olen centrum. Enkele straten en dan hupsakee opnieuw het bos in met zijn heerlijk smalle paadjes. Nattig terrein en toch heel wat chalet bouw, weekendhuisjes. Tarmacje door het bos nu richting Olense Heide, zowaar zonnig weiland. Afronden door het domein Teunenberg uiteraard. Theo is ook terug binnen, gaat Hennie uitlaten op dezelfde 7 km zoals hij grappend opmerkt.
Wij terug naar Hezewijk. Onder de autobaan door en vervolgens over brede grintpaden eerst parallel met en dan weglopend van koning auto. Passeren de authentieke windmolen van Olen en stappen over een brug van het Albertkanaal. Bruin gebladerde bomen schitteren in de avondlijke zon. Sluizenpad, hier liepen we al meerde malen ook met Gedoviba. Terug naar die gek gemarkeerde splitsing van daarstraks en dan dwars door een bietenveld. Heerlijk bospad hoog boven het Albertkanaal deze keer. We pauzeren een laatste keer.
Bespreken de markering van de splitsing met de medewerkers die oor hebben voor onze bedenkingen. Na het Duvelke rest ons ongeveer 3,5 km. Lopen grotendeels in het donker. Ik heb gelukkig een ‘pillamp’ bij. Twee treintjes en twee busjes, we zijn rond 21:00 thuis voor ons bord spruitjes met spek, één van onze winterse favorieten.
Het pootje lijkt gecureerd en op donderdag raast er een Witte Tornado door het echtelijk huis. Redenen te over dus om wandelen te gaan. Ik spoor relaxed naar Lommel. Het is er wel grauw en grijs maar droog en dat is het voornaamste. Heb een opwarmertje van zo’n 4 km voor de boeg langs Vreyshorring dwars door Lommelse woonwijken. Pik pijltjes op zowat 500 meter van de startlocatie, altijd handig. De eerste bekenden ook, Wannes van Meerhout en De Peter uit Mol. De t-vormige zaal kleurt helder groen, de Gruun Zipkes zijn een kleurrijke toffe bende.
Bij een frêle waterzonnetje trek ik mij op gang voor een eerste lusje van 10 km. Loop door halfopen terrein weg van De Soeverein richting sparrenbos en zijn heerlijke slingerpaadjes. Stilaan zanderige ondergrond en een veelheid van kleine paddo’s als randmarkering van de wandelpaden. Kom uit bij een uitkijktoren tussen plassen en vervolg met nogal wat berk. Hoog in de lucht F16, Brogel is niet veraf. Wat hemels gedruppel maar zuinig en dus niet storend. Loop vrijwel alleen door domeinbos ’t Stort tot de fameuze s-vormige voetgangersbrug ook wel beroemd van de Grenzeloze Tocht. Lekker bumpy dan over natte duintjes en een schitterend pallet van herfstkleuren. Vervolgens terug naar een schaars bewoonde wereld, de Blekerheide. Leo (je weet wel diene van Mieke Pap) stoomt voorbij. Ik neem de afslag A10, lees eerste lus 10 km lang. Pijpenstrooitje kleurt al heftig geel. Het parkoers varieert continu. Kalende akkers, sparrenbossen, plaggen met hoop op heide, zelfs een grenspaal in de verte. Merkwaardig, er hangt een (bier)gist geur over het land. Kan ik hier, midden de natuur niet duiden. Trappekes op, opnieuw de brug over en tussen vijvers door. We naderen de rustpost bij de voetbalterreinen van Lommel. Een asperges veld, nog wat keren en draaien … pauze !
Begroet Westvlaamse Brusselaar Jean-Pierre die gehaast is, busje komt zo. Naar thuis of naar ’t onzent mateke ? Neem ruim de tijd voor een natje en een droogje. Jacqueline spurt voorbij, ziet mij niet eens. Tweede 10 km nu, voorlangs bij De Soeverein. Een paar voetbalvelden en dan langs spar met een ondergroei van loof. Aanvankelijk heerlijk smalle paadjes tot wat bewoning. Dan ‘immer gerade aus’ over een bruin bladeren pad, geprangd tussen kanaal en bos enerzijds, weiland anderzijds. Verstand op nul, dromerig wandelen. Aan de overkant van het kanaal heel andere koek. Pittig golvend bospad met weelderige plantengroei tot metershoge liguster toe. Bij De Lossing een laatste brug over het kanaal Bocholt – Herentals. Ik volg een pad langs een diepe gracht tot bij de asperges van daarstraks. Rond 15:00 ben ik terug in een haast verlaten zaal. Zijn de Glimburgers early birds those days ?
Geniet van mijn Duvelke en zet de terugweg in langs een stukje Lommels centrum. Kan mij zelfs een buitenbankje veroorloven aan het station. Spoor met het dieselke terug naar de Koekenstad, vind het zalige treintjes echt Limburgse gezelligheid.
Er zijn tochten die wij nooit overslaan en daar zijn de drie van onze buren uit Schelle steevast bij. Wij vertrekken van thuis en hebben een opwarmertje van ruim 5 km voor de boeg. Het is zonnig en er staat aardig wat wind als we langs de Scheldekaai lopen. Een klad overwinteraars scheert af en aan over het water. Wij hebben ze blijkbaar verstoort in hun ochtendlijke rust bij hoog water. Vanaf de Schelse Boerenkrijgkapel ontwaren we de eerste wandelpijltjes. Wij lopen tegendraads naar de startzaal. Martin blijkt al onderweg en zal op ons wachten bij de eerste rustpost. Door winderige Nielse weilanden richting Scheldedijk en Tolhuis. Dan het betonbaantje tot het Laarhof en de Laarkapel. Jean-Pierre houdt van pittig en stuurt iedereen over de keien van de oude spoorbaan. Nog wat stille straatjes en we pauzeren een eerste keer in het schooltje van de Veldstraat.
Den Hollander, zoals Martin sinds deze zomer steevast door de Schellenaren benoemd wordt, loopt nu met ons mee. Achterafjes loodsen ons naar d’Aa Statie en we volgen dan ook even de spoorbaan in zondagse rust. Verslikken ons bijna in een haakse linkse bocht en duiken de woeste natuur van Waterfront binnen. Twee aalscholvers zitten te drogen op een oude, roestige kraan. Heerlijk stukje natuur. Daarna gaat het richting nog in uitbating zijnde klei- of zandwinning. JP serveert een fraai stukje bijgewonnen natuur. Een Finse piste door de nog jonge boompjes van het Berrenheibos dat blijkbaar al eeuwen in geschriften wordt vernoemd. De uitbating zou teruggaan tot de priorij van de Sint-Bernardusabdij. Opnieuw wat achterafjes en de bookes worden aangesproken in de Veldstraat. Uiteraard zijn er vele bekenden want wij zijn hier kind aan huis.
JP loodst ons door steegjes en langs een stukje ‘banaan’ naar de onvolprezen Walenhoek. Bij wat hemels gedruppel loodst hij ons door de vele plassen en biotopen van deze oude kleiputten. Zelfs de begrazers laten zich deze keer zien, al hebben zij geen oog voor de menselijke aanwezigheid. Ik moet intussen afhaken bij mijn maatjes. De linkervoet laat het progressief afweten. Pikkel dan maar achter hen aan langs een strookje spoorbaan en een heerlijk slingerpad tussen brem & bramen door tot de Nielse voetbal. We zijn in een wip bij rustpost De Cirkel onder de dreigend zwarte kerktoren van ’t Hellegat.
Ik laat mijn maatjes weten af te zien van de lus door de Noeverse steenbakkerijen. Voorzichtigheid is ook de vader van de porseleinwinkel. Schoorvoetend loop ik terug naar de finish. Passeer op de Rupeldijk bij Kim’s Place en dan door smalle straatjes tot het fietspad bij betonfabriek Coeck. De jaarlijkse kermis mag natuurlijk niet ontbreken. Morgen is het Niel jaarmarkt. Kan niet weerstaan aan de geur van braadworst en vervolg smikkelend mijn weg. Neem de verkorting van het rolstoelparkoers langs het park van het rusthuis en stap dan door het weiland linea recta naar de aankomst. Een stevige bui doet mij toch een tandje, lees voetje, bijsteken.
Heb ruim de tijd tot mijn maatjes hun tocht afwerken. Ga gezellig aan de babbel met Schelse medewerkers, Willy en zijn vrouwtje uit Mortsel, Marie-Louise en Jo. In no time zijn Linda & Martin ook terug. Tja … als één van de laatsten verlaten wij onze buren. Het regent stevig en Martin geeft ons een lift tot thuis, waarvoor hartelijk dank. Ze was weer eens super, onze buurtwandeling al ga ik dan wat chagrijnig de avond in vanwege die domme kwetsuur.
Jules & Willy staan met twee auto’s paraat aan het station van Tielen. Is net voldoende voor de 8 wandelaars die van de trein stappen. Tijdens het ritje naar Kasterlee informeer ik bij Jules naar diens gezondheid. Ik ben als en oude tafel, reageert hij gevat, het blad is nog goed maar de poten zijn versleten. Algemene hilariteit natuurlijk. Wij vallen de startlocatie binnen samen met busreizigers uit het verre Tielt, Watewy is op stap.
Het parkoers bestaat uit een korte lus van 7 km en het grotere werk van 18 km. Wij beginnen met de kleine etappe. Lopen dwars door het centrum richting Heesakkers. Geen Peter te bespeuren. Krijgen vervolgens een afwisseling van bosstrookjes en riante villa’s onder de schoenzolen geschoven. Doorkruisen de gehuchten Oosteneind en Houtum. Een grindpad door weilanden loodst ons naar de Nete. Heerlijk flaneren langs het water mag hier natuurlijk niet ontbreken. Voorbij een vistrap en stuw verlaten we het water en wandelen richting Keeses Molen, al jaren zonder wieken. Onderaf het Kabouterbos keren we terug naar de startzaal.
Bijbabbelen met vele bekenden waaronder Jantje en zijn Geertrui en terug op pad. Langs de Masereeldijk het zanderige Kempense bos in. Hoge Mouw zegt het naambord en dan weten we het wel, dit wordt een etappe met pit. Heerlijk genieten intussen van het veelkleurige herfstig blad met 50 tinten geel en rood. Bij FC Mastentop (heel toepasselijke naam) verlaten we het bos en gaan rusten in een tot zaal omgetoverde schuur. Komt clubmaatje Ghislaine binnenwaaien, ze wandelt hier voor het eerst !
We vervolgen als trio onze weg recht het Koningsbos in langs een mooie holle weg. De grotere afstanden gaan hun eigen weg en zoeken landelijk beton op. Hukkelbegen en dan het Sint-Lutgardispad. Gezellig keuvelend bereiken we een volgend gehucht en gaan pauzeren bij AC Lichtaart. Hebben nog 6 km voor de boeg. Er staat een stevige wind als we ons weer op gang trekken. Smalle Broeken noemt ons terrein. Halfopen wordt algauw weer bos in zijn mooiste herfstpraal. We huppelen door Rulheyde en opnieuw de Hoge Mouw. Mmm, dat Duvelke hebben we heus wel verdiend ! Ghislaine neemt afscheid en Willy brengt ons terug naar het station. Hij blijkt 30 jaar directeur geweest te zijn van het rusthuis in … Hemiksem. Wat kan de wereld toch klein zijn !
Ziek zijn heeft zo zijn voordelen. De dokter adviseert dat ik zeker moet blijven wandelen om mijn zinnen te verzetten en tot rust te komen. Op woensdag loop ik de 10 km tussen Hemiksem en Oude God heen en weer om de plaatselijke markt te bezoeken. Ben er voor het eerst, op aanraden van Linda, en vind er tussen de 140 kraampjes een walhalla aan lekkernijen die je in de supermarkt niet kan ontdekken. Kom thuis met en rugzak vol artisanale kazen, Spaanse droge worst met wel acht verschillende smaken en heerlijke Antwerpse speculooskoek voor bij de koffie. Een echte aanrader deze wekelijkse markt en ik heb er nog veel te ontdekken en te proeven. Donderdag stap ik dwars door Hoboken en langs de Nele & Patrache route naar de Koekenstad. Toch ook al weer goed voor zo’n 20 km. Vandaag kan ik Linda overhalen nog eens deel te nemen aan de jaarlijkse midweek die Wandelend Paal in Diest organiseert. We zijn rond 09:00 al in het Webbekoms bezoekerscentrum, bij de Halve Maan, voor drie lusjes tussen de 6 en de 8 km.
De langste afstand stuurt ons naar Webbekom. We passeren de Lindenmolen en stappen over een landdijkje richting Begijnebeek en de recente wijk Beverpoort. De Oude Baan is een holle weg, tarmacje tot de Sint-Trudo kerk van Webbekom. Aan de overkant van de drukke steenweg naar Hasselt pikken we Paul ‘alias de pakkeman’ op. Hij bracht mij anno 2000 in contact met de georganiseerde wandeltochten en nu stappen we nog eens een eindje samen. Voorbij het voormalige voetbalveld van Standaard Diest een veldklim tot randje Toyota. Een prachtige holle kasseiweg brengt ons terug bij de steenweg. Aan de overkant gaan we een fietspad op met prachtig uitzicht over het Webbekoms broek. Langs enkele kale akkers en dan duiken we domein De Halve Maan in. Even zweten op die beangstigende wiebelbrug en met toch wel knikkende knietjes terug naar de startlocatie. Je wordt ouder papa, geef het maar toe …
Nemen afscheid van Polleke en vertrekken voor de lus van 7 km, de stadsetappe. Meteen een streepje Begijnhof en langs de nieuwe woonsten van de Ezeldijk (voorheen fabrieken van Shoepost) richting parkjes. AZ Ziekenhuis, Park Cerckel (je weet wel, van het Gildenbier) en De Bleek. Mooi om zien hoe de Demerarmen opnieuw werden open gemaakt en het Diesterse centrum er alsmaar mooier uit ziet. Stevig klimmen nu, door het Citadelbos. Wat keren en draaien rond de oud-para kazerne en dan trapperig terug de stad in. Vanaf de markt doorkruisen we stille Diesterse straten en steegjes tot de Warande. Een laatste potige klim en dan langs de voetbalplein (wie kent er de witte Voordeckers nog ?) terug naar het bezoekerscentrum.
We hebben nog zo’n 6 km voor de boeg, lus Lazarijberg genaamd. Eerst een lusje door de speelruimtes van het centrum en dan Polleke Euraudax (op familie uitstap) achterna langs de Demer. Over de Teerlingsbrug volgen we een oude spoorbaan die denkelijk alleen nog door Tessenderlo Chemie wordt gebruikt voor de afvoer van ammoniak. Oep ’t Schoenaer volgt een lekker golvende strook parkoers langs boomkwekerijen en de restanten van Fort Leopold. Bij het station de spoorwegbrug over, we mogen genieten van andere prachtige stroken recent opengesteld langs de Demer. Een laatste hoekje Begijnhof en de rit zit er op. We laten ons het abdijbier Averbode smaken. Heb ik toch toevallig ook Averbodekaas bij de boterham !
Een leuke dag zal helaas in mineur eindigen. Bij het overstappen van trein in Aarschot verlies ik mijn rail pass en zodoende € 60,00. De super vriendelijke loketbediende in Heist-op-den-Berg belt nog met zijn collega’s om het kleinood terug te vinden. We zijn al terug thuis als zijn telefoontje komt, niks gevonden. Eigen schuld dikke bult natuurlijk maar toch ook een pluim voor de vriendelijke NMBS beambte.
Allerheiligen is de dag dat je bij de Stroboeren in Wuustwezel gaat wandelen. Zo denken een heel klad busreizigers er onder leiding van Patje Kloek ook dit jaar weer over. In de lekker warme startzaal botsen we op Lucien. Hij zal vandaag onze gezel worden.
De grotere afstanden tot 35 km worden meteen alleen op pad gestuurd tussen de woonhuizen Annie & Lilly richting frisse ochtendlijke dreven. We babbelen honderduit terwijl we onze weg vervolgen door jong bos tot de vijver van het militair domein. Breed grindpad nu richting Loenhout. Worden voor het eerst in jaren verwend met Marumvoorde. Nat gebied met aanvankelijk halfopen terrein en pijpenstrootje dat stilaan verkleurt naar rossig, wordt later winters wit. Schitterend biotoop dat overgaat in nattig gras. Kennen we nog van Bruno eerder dit jaar. Bebouwing bij de hoeves van Heiënd, een stuk van de prachtig bijgeknipte bomen van de wereldvermaarde kweker uit Loenhout. Hoeves worden woonhuizen, de rustpost Onder De Toren wenkt. Hoog tijd voor een koffietje geserveerd door twee vriendelijke rondborstige dames. Het oog wil ook wat.
De 35 km wordt dra alleen op pad gestuurd. Aanvankelijk tarmac door het open land, verderop grindweg. We pikken de 27 km op bij de weilanden van Ginhoven en even later alle andere afstanden. Heerlijk met z’n allen genieten nu van verkleurend loof langs een bosrand. Door het parkje van het lokale stadhuis en dan naar de bomvolle zaal van Kan10 (heb je hem ?). Toch de tijd nemen voor een booke, ook Lucien heeft er honger van gekregen.
We vrezen de 8,8 km die komen gaat, is meestal een beproeving. Langs sportvelden de bebouwing uit. De varkensboer even verderop heeft Abraham gezien en dat wordt nadrukkelijk kont gemaakt. Landelijk beton nu langs Steertheuvel en een buxusplantage, het gevreesde stukje. Gaat over in onverhard en echt wel leuke lange dreven met noten- en andere bomen. Rondje gehucht Sterbos, wat chalets kijken en we zijn dra bij de rustpost Bellekenshoeve. Ook hier is het berendruk maar we bemachtigen drie stoelen ‘op het terras’.
Wat bijdrinken en we gaan op pad voor de lokale lus. Langs Blekenberg naar halfopen terrein en dan weer wat chalets. De parkoersmeester sluit een lekker wild stukje bos in voorbij een poeltje. Dan wordt het uitgebreid pseudo tijdelijke verblijfplaatsen monsteren in het bos. Westdoorn is dan weer open terrein met grote hoeves. Bij de Sint-Willibrorduskapel weten we de Bellekenshoeve dichtbij.
Korte pauze met een overtal aan Waaslanders en we vatten de laatste loodjes aan. Bij valavond een beetje nutteloos extra betonlusje en dan landelijk naar Beersgat. Aan de overkant van de drukke steenweg kaarsrecht langs geknotte wilgen tot centrum Wuustwezel … de Duvel wenkt. Nagenieten met de broertjes De Keyser en Martin (Den Arend). Impressies delen met de parkoersmeester ook. De etappes naar en van Loenhout zijn absoluut van een veel hoger niveau dan vroeger. Het omkeren van de ‘horror’ lus van 8,8 km was een succes want van zwakker naar beter. Onze gastheer heeft ons eens te meer gecharmeerd met zijn aanpassingen !
Wilfried gaf vorige week aan dat ik best een extra verkenning liep voor de stukjes van ons Hoeilaart parkoers die niet aan bod gekomen waren. Linda is er als een kippetje bij. Het programma voor zaterdag oogt schraal en dus maken we er een Zoniëntocht van. Loonde inderdaad de inspanning de 6 km volledig te verkennen, beetje ‘tricky’ toch wel. Heerlijk genoten intussen van het Zoniënwoud en de zonnige terrasjes van de Bosuil en het Nerocafé. 25 km bij op de kuitenteller geschreven.
Vandaag gaan we ook op avontuur. Wetteren en omgeving is bij ons nauwelijks bekend. Sporen over Antwerpen & Mechelen. Hilarisch tafereel onderweg als drie snotters binnen de paar stations drie keer hun eindbestemming veranderen. Kochten een ticket van Kapelle o/d Bos naar Mechelen. Reisden aanvankelijk naar Malderen en dus richting Gent. Vervolgens tot Dendermonde en toen bleek de eindbestemming Walibi & Bierges te zijn! Laconieke opmerking van de treinbegeleider … zijn jullie aan de drugs ? De toekomst van Vlaanderen in actie, gelukkig ben ik al een oud ventje.
Wetteren dus, even zoeken naar de juiste kant vanaf het station en richting Overschelde, heel letterlijk te nemen. We starten in een tuinbouwschool en begroeten meteen Willy & Mary. Een eerste lus van 8 km richting Kalken. Een eindje over de zonnige Scheldeoever en dan de meersen in, onverhard en even letterlijk over den boer zijnen akker, hier struikgewas en een veelheid aan paddo’s. Terugkeer door oudere wijken en vervolgens nog meer landelijk groen. Afsluiten door Walleken, de meer begoede burger en zijn achterafjes. Matig tot goed, deze eerste etappe.
Na de koffie het jaagpad van de Schelde op in Gentse richting. Genieten van het heldere geel van verkleurende populieren. De kasteelmuur die kennen we van een vorige tocht met vertrek in Kalken. Langs geurend koolzaad over betonbaantjes het weidse zonnige land in. Wat een schitterende herfstdag is dit toch ! Terug het jaagpad op en genietend van nog meer prachtige herfstkleuren. Merkwaardig zicht, een oud passagiersvliegtuig met Afrikaanse roots bovenop een gebouw ! De Beerwegel loodst ons weg van het water naar de landgoeden van Destelbergen. Meer volks oogt Ten Ede en zijn bomvolle rustpost. Wij stomen door naar een aangewezen cafeetje een paar honderden meter verder. De tijd lijkt er te hebben stil gestaan. De nog jonge waardin in voorschoot verrast met een verwenkoffie en veel koekjes voor slechts 2 € de tas. De poes des huizes springt mee op tafel … om zich knorrend en gebald op mijn schoot te vlijen. Groene spleetoogjes kijken mij vertederd aan, ik smelt … wat een zalige ervaring!
Poes heeft genoeg knuffels gehad en wij zetten onze tocht voort. Nogal wat straten richting Laarne & Heusden, het herfsttreffen van motards als tegenliggers. Een paar leuke dreven randje R4 en dan terug een hele lange weg tarmac langs bedrijven die voor zomers plantgoed zorgen en er nu kaal bijliggen. Zijn maar wat blij met de natte Paepewegel en de van bouwpuin voorziene Paepestraat. Halfopen terrein en dan landgoeden bij Bommelswegel. De laatste honderden meter naar Ten Ede liepen we daarstraks al.
Nu dus wel pauzeren bij onze gastheren, heerlijk terrasje doen. De laatste etappe loodst ons naar het Prullenbos. Paardenpiste, roestige hoge varens, immense koolzaadakkers. Hoog in de lucht meerdere ballons. Duiden op rustig weer maar ook de vallende avond. We wandelen door bomenkwekerijen en langs de kaarsrechte Slagstraat naar een zone van spiksplinternieuwe bedrijven. De eindmeet wenkt. Hans & Kathy raden ons De Uitzet aan, een lekker licht blond Wetterense biertje. Het wordt zowaar een speedmars tot de trein ! Kijken terug op een tocht die aan onze verwachtingen voldeed. Geen evidente omgeving voor een wandelaar maar onze gastheren bouwden een verzorgt parkoers en omkadering.
Helaas geen foto’s deze keer want iets te snel van ons ‘kaske’ gewist, shit happens !
Gemiddeld elf uur werken per dag en een kleine vijf uur reizen, hoe gek kan iemand zijn! En dan op zaterdag om 05:00 uit de veren want we verkennen de Hoeilaart tocht van de Ijsetrippers. Wilfried is ongerust en belt mij op. Geen paniek maatje, drie van de vier vervoermiddelen deze ochtend hadden vertraging maar ik ben op post met slechts vijf minuutjes vertraging ! Leuke bende vandaag, een team van negen wandelaars. Nieuwste rekruut Marie-Louise blijkt humor hoog in het vaandel te voeren. Ze zet mij na afloop dan ook nog eens af bij het Debroux viaduct. Haar reputatie kan niet meer stuk!
Moeilijke keuze vandaag overigens tussen de klassieker van de Police de Jette en relatieve nieuwkomer alleH Halle. Wij houden het klassiek. Vlotte reis overigens in de mistige morgen en de onaangename wachttijd in het donker bij het verlaten station van Vilvoorde. Zijn om negen uur al paraat, het parkoers oogt inderdaad klassiek en wij bouwen onze eigen 35 km, niet voorzien in het officiële aanbod. Master Jan is afwezig, geplaagd door een geknelde zenuw. Wij wensen hem langs deze weg een spoedig herstel.
Steken van wal door de stille straten genoemd naar filmsterren uit de vorige eeuw. Dan komen de Brussels parken aan bod : Dielegembos en zijn hondenuitlaters, le Parc Roi Baudoin en zijn vele waterpartijen. Krijgen een extraatje aangeboden langs de smalle Molenbeek. Eerste controle in het paviljoen De Rivieren na nauwelijks 4,5 km, te vroeg om te stoppen. Het is een paar jaar geleden dat we de lus over Ganshoren en Zellik nog liepen. Is normaal alleen voor de dapperen van de 42 km maar wij doen ze vandaag ook. Gemeenschappelijk door de wilde natuur rondom de spoorwegovergangen en tot het kerkhof van Ganshoren. Dan passeren we de rand van een bedrijvenzone. Wordt heden ten dage tijdens het weekend ingepalmd door Roemeense truckers rijdend voor een Belgische bevrachter en wachtend op lading de maandag ochtend. Het zal je leven maar wezen. Huisjes kijken nu tot het station van Sint-Agatha-Berchem. Vervolgens een leuk populierenparkje en onverhard langs ’t spoor tot Ganshoren. Klassiek tussen de blokken dozen door tot De Rivieren. 10,5 km op de teller en tijd voor een pauze met clubmaatjes Claire & Roland.
Gelijklopen tot voetbal Ganshoren en dan duiken we onderaf het Laarbeekbos richting Brusselse Ring. Voorbij een spruitjesveld onder koning auto door en een modderige klim naar de Pajotse akkers. Op en neer nu langs de manège van Neerzellik richting Groenvink, de klassieke stop in Relegem. Overvolle staminee want met zondagse kaarting. Wij lopen na het plasje gelijk door. Lange trage klim door de akkers. Liggen de frietpatatten zo maar te rapen op ons graspad. Thuis zal blijken 2,5 kg voor slechts 6 exemplaren ‘van de tractor gevallen’. Dwars door de velden over tarmacjes langs koolzaad, bitter- en andere peeën, krulkool en dies meer. Pauze ‘chez le petites dames de Kobbegem’ want traditie moet er zijn. Veel bekend volk overigens met Raymond Cravatte & Krol, Nicole en haar mannen, Liliane & Jean. Le beau monde van de langere afstanden dus.
Kunnen hier kiezen uit twee lussen van elk 7 km, eentje richting Asse en eentje richting Ossel. Wij kiezen voor Ossel hierin ondersteunt door Jean. De dorpspaster woont heel strategisch, aan de overkant van ’t straat waar de Mort Subite wordt gebrouwen. Klandizie verzekert lijkt het ons! Zachte klim de weidse akkers tegemoet. Ik heb een dipje maar bijt op de tanden, kan alleen maar beteren. Weidse omzwerving door open veld met de knallen van jagers op de achtergrond. We zullen ze alleen maar tegenkomen in hun jeeps dit jaar. We lopen in een ruime boog landelijk om Ossel heen. Betonbaantjes sturen ons op en neer door het rustige Pajotse landschap. Intussen zijn wij steeds meer gecharmeerd door de bepijling dit jaar. Die is echt perfect en ik leer zelfs een paar trucjes bij hoe heikele punten kunnen aangepakt worden met weinig middelen. Dit team is werkelijk schitterend! We komen terug bij onze dametjes gelijk met dezelfde wandelaars van daarstraks. Ook de lus naar Asse blijkt een pareltje te zijn.
Zal voor ons voor volgend jaar zijn. Wij volgen op zekere afstand Yvette & Norbert (Maserati) die aan hun 30 km bezig zijn. Opwaarts naar Hoogveld en dan over het kasseitje terug een verdieping lager dokkeren tot Hamme. Onverharde paadjes tussen bebouwing en akkers tot het klimmetje van Zavelberg & Keiberg. Wemmel is een werf en we moeten erdoor tot De Nachtegaal. Het is er te druk met voetbalminnend Vlaanderen, de meeste wandelaars lopen door. De parken van Wemmel en hun vijvers zijn het favoriete biotoop voor vele ganzen. Er is leven in de brouwerij! We stappen richting oude hoeve en de pittige klim van Ronkel. Het zwerk wordt dreigend, loodgrijs. We reppen ons door de werf van nieuwe trambanen tot de finish. Hoog tijd voor Duvel en Chimay Blue en wij sluiten van de zaal.
Volgend jaar de 35ste en denkelijk laatste editie. We zullen onze ‘ketjes’ missen want dit is een beregoede wandeltocht.
Onze dag begint goed, kunnen een vroegere trein halen dan gepland in Brussel-Noord. Helaas … hij is afgeschaft wegens werken aan het spoor ! Die twee van Heimisse hebben meteen een alternatief klaar. In Brussel-Centraal de metro tot Hermann-Debroux aan een meerkost van € 8,40 maar we reizen met onze gastheren van vandaag de S.T.I.B..
Om 09:00 steken we van wal. Van Sint-Anna langs de Tweekerkenweg zakken tot onzen ‘Hermann’ en meteen weer stevig klimmen tot Zoniën en de Blankendelleweg. Onze parkoersbouwer heeft er zin in en gunt ons de mooiste holle weg van ’t woud, de Dennenweg. Lopen hem volledig zachtjes klimmend. Vervolgens een paar beukendreven en de ‘bumps’ tot het kapelleke van Willeriekende. Rustpost : de blokhut en zijn geurende houtstoof. Het is zo’n lekker weertje dat we al ons eerste terrasje doen.
Lopen vervolgens een lokaal boslusje achter de kapel door. Vreemd om zien hoe in één laan alle bomen met planken beschermd zijn, geen idee waarom. We stappen langs het prachtige Eikendal richting ‘le vieux Boitsfort’, den Bessemmoakershoek, mon pays natal. Reiken niet tot de bebouwing maar gaan stevig klimmentussen de beuken. Ja, hier trappen er een aantal al op hun adem ! Een kasseitje mag niet ontbreken alvorens de kapel weer opdoemt en de nu drukbeklante rustpost van de blokhut.
Etappe nummer drie zal naar Hoeilaart voeren. Eerst de manèges van de Brusselse steenweg en verderop al onze derde mooie natte en holle weg, Ginstdelle deze keer. Zet ons af bij de vijvers van Hoeilaart en zijn gemeentehuis. De voetbalkantine van wijlen den Eendracht doet nu dienst voor het petanque spelend volkje. Rustpost in café ’t Boske, lekker dubbelzinnige naam.
Was elke etappe tot nog toe slechts 5 km lang, nu wachten 9 km waarvoor ik vrees. De routebeschrijving vermeldt te veel straatnamen naar mijn goesting. En ik zal gelijk krijgen. We beginnen eraan met de stevige klim van de Willem Matstraat, voorbij de startlocatie van de IJsetrippers in november tot de top. Dan volgen we een blijkbaar historische route naar Waver en keren weer op grondgebied Overijse om bij Ter Trappen een kasseitje te verorberen tot het dal. Even een vlak fietspad in het groen bij grazende ezels en dan een potige klim naast de snelweg. Scherp en bochtig dalen langs de Vlierbeekberg. We zijn een uur onderweg op een potige macadam etappe. Ik beslis een korte pauze in te lassen bij een bushok in de zon. Weet waarom … rechtsom volgt de stevige kasseiklim van Koedaal tot de Limousin runderen. Ook andere wandelaars pauzeren want deze etappe is echt wel zware kost. Relatief vlak nu langs velden van onder andere bloeiend koolzaad en zonnebloemen. We dokkeren over het kasseitje van Koedal (Overijse) en door een bomenrijtje midden weidse velden. Aan de bosrand onze laatste pauze … in de bus van de S.T.I.B.. Zij zitten haast door hun drankvoorraad heen en hebben van elke wandelaar moeten aanhoren dat ze stik kapot zitten van de zware etappe.
Het is nog maar drie uur en dus beslissen wij ondanks de vermoeidheid toch 6 extra kilometers te lopen. Aanvankelijk heel leuk door het beukenwoud en over het kasseitje dat onder de autobaan doorloopt. Toch weer pittig door de golvende Haagbeukdreef tot Jezus-Eik. Maar dan … helaas weer meerdere kilometer villa’s kijken tot Koedal, we zijn een beetje teleurgesteld. Linda ploft in een zetel van de bus, bobijntje af.
We hebben nog 5 km voor de boeg. Onder de Brusselse ring door en dan ellenlang zachtjes dalen over de vele keien van de Blankendelleweg tot het Rood Klooster. We hebben er zelden de drukte meegemaakt zoals vandaag. Iedereen, sporter en zondagse toerist, wil blijkbaar genieten van die laatste zomerdag. We raken het spoor van het parkoers bijster, ook al wegens vandalisme, maar kennen de route uit het hoofd. Een laatste klim, kasseiwegje wordt ‘en ralenti’ genomen. Oef hoog tijd voor vitamientjes. De keuze is beperkt wegens bevoorradingsproblemen en meer wandelaars dan verwacht. Met stramme beenspieren keren we terug naar metro en trein. Zijn allebei hondsmoe maar tevreden ondanks een parkoers met vele en niet altijd even leuke gezichten.
