Jules & Willy staan met twee auto’s paraat aan het station van Tielen. Is net voldoende voor de 8 wandelaars die van de trein stappen. Tijdens het ritje naar Kasterlee informeer ik bij Jules naar diens gezondheid. Ik ben als en oude tafel, reageert hij gevat, het blad is nog goed maar de poten zijn versleten. Algemene hilariteit natuurlijk. Wij vallen de startlocatie binnen samen met busreizigers uit het verre Tielt, Watewy is op stap.

Het parkoers bestaat uit een korte lus van 7 km en het grotere werk van 18 km. Wij beginnen met de kleine etappe. Lopen dwars door het centrum richting Heesakkers. Geen Peter te bespeuren. Krijgen vervolgens een afwisseling van bosstrookjes en riante villa’s onder de schoenzolen geschoven. Doorkruisen de gehuchten Oosteneind en Houtum. Een grindpad door weilanden loodst ons naar de Nete. Heerlijk flaneren langs het water mag hier natuurlijk niet ontbreken. Voorbij een vistrap en stuw verlaten we het water en wandelen richting Keeses Molen, al jaren zonder wieken. Onderaf het Kabouterbos keren we terug naar de startzaal.

Bijbabbelen met vele bekenden waaronder Jantje en zijn Geertrui en terug op pad. Langs de Masereeldijk het zanderige Kempense bos in. Hoge Mouw zegt het naambord en dan weten we het wel, dit wordt een etappe met pit. Heerlijk genieten intussen van het veelkleurige herfstig blad met 50 tinten geel en rood. Bij FC Mastentop (heel toepasselijke naam) verlaten we het bos en gaan rusten in een tot zaal omgetoverde schuur. Komt clubmaatje Ghislaine binnenwaaien, ze wandelt hier voor het eerst !

We vervolgen als trio onze weg recht het Koningsbos in langs een mooie holle weg. De grotere afstanden gaan hun eigen weg en zoeken landelijk beton op. Hukkelbegen en dan het Sint-Lutgardispad. Gezellig keuvelend bereiken we een volgend gehucht en gaan pauzeren bij AC Lichtaart. Hebben nog 6 km voor de boeg. Er staat een stevige wind als we ons weer op gang trekken. Smalle Broeken noemt ons terrein. Halfopen wordt algauw weer bos in zijn mooiste herfstpraal. We huppelen door Rulheyde en opnieuw de Hoge Mouw. Mmm, dat Duvelke hebben we heus wel verdiend ! Ghislaine neemt afscheid en Willy brengt ons terug naar het station. Hij blijkt 30 jaar directeur geweest te zijn van het rusthuis in … Hemiksem. Wat kan de wereld toch klein zijn !