Geen andere wandelaars op de eerste trein naar Turnhout deze ochtend. Daar komt snel verandering in als wij de bus richting Herentals opwachten. Autochtoon Jules is er natuurlijk maar ook ‘Rendier’ uit het verre Eindhoven en nog een klad anderen die wij niet kennen. Ook in de startzaal te Gierle lopen wij vele bekenden tegen het lijf voor de eerste Nieuwjaarswensen. Zelfs Sabine & Freddy komen uit het West-Vlaamse Ingelmunster afgezakt, beducht voor de Pamelse modderbaden.
Het parkoers bestaat traditiegetrouw uit een korte en een lange lus. Wij hollen onze West-Vlaamse gasten achterna door weidse zonovergoten landerijen. Trekken vervolgens domeinbos Grotenhout binnen. Bij een plas speuren we naar de witte reiger die Denise & Patrick voor ons zagen. Ja hoor, de knappe blanke knaap staat er weg in een hoekje te vissen. We lopen zowat ¾ rond het water en mogen dan genieten van prachtige dreven afgezoomd met spar en beuk. Her en der liggen nog plukken sneeuw. Na de boszone gaan we betonbaantjes lopen bij Lozijde. Aanvankelijk langs hoeves, dichter bij het dorpscentrum door stille straatjes van een villawijk. De eerste 8,6 km zitten er op, tijd voor een heerlijke dampende kom soep. Kwaliteit, hetgeen we hier aangeboden krijgen !
Er valt wat ijswater uit het grijze zwerk als we terug op pad gaan en … net als onze voorganger uit Bladel een pijl missen en onverrichterzake rechtsomkeer moeten maken. Ik had nochtans beter moeten weten, was duidelijk niet bij de les. Onder een boog van beukenhaag stappen we een villawijk binnen om deze even later in te ruilen voor de Kempense polder. De 30 km krijgt een ruim extraatje van fietspaden langs riviertje de AA, duidelijk aangezwollen na de regen van de laatste dagen. De Mazelhoeve is de start van meer bebouwing, langs Kwakkels gaat het richting OLV kapel en de fabriek van IJsboerke. De overkant van de steenweg noemt ook hier Loozijde, maar met dubbele ‘o’ deze keer. De betonbaantjes zetten ons af bij de Tielense watermolen op de AA. Een paar grote hoeves en we duiken de sparrenbossen in met hun chalets en caravans. De meesten hebben duidelijk betere tijden gekend. Heel wat stormschade kunnen we ook opmeten, afgebroken kruinen van sparren, stronken soms meer dan een arm dik. Pauzeren doen we een tweede keer, letterlijk onder zeil op de Poeyelheide. Yvonne & Albert (Borgerhout) zijn er onze gezellen.
We stappen elk aan onze eigen snelheid, maken het korte lusje door de bossen aan de rand van Poederlee en Tielen vol. Mossen zorgen er voor een helgroene kleur. Verkenshoek lees ik op een bord in de open ruimte. Blijkt te kloppen wan de boerderij is een zeugenbedrijf. We pauzeren een laatste keer in Poeyel. Hebben nog een kleine 8 km voor de boeg. Eerst langs de voetbalterreinen van Gierle en dan door de sparrenbossen. In de bewoonde wereld zondert de 30 km zich weer even af voor een ommetje langs kmo-zone Brulens en landelijk beton. De ganse groep komt weer samen en wandelt gezellig over lange rechte zandpaden door de halfopen ruimte tot de kerststal van Hemeldonk, met echte ossen en ezel. De schaapjes hebben hun eigen stal. Lopen het dorp binnen en maken een ommetje langs de prachtig gerestaureerde windmolen In Stormen Sterk. Ons wandeldagje zit er op, we genieten van Duvel en andere geneugten met onze vrienden uit Borgerhout. Om 17:45 gaat de bus, twee uur later staan we alweer in de Hemiksemse huiskamer. De eerste werkweek van 2015 wenkt …
Het speelt al jaren in mijn hoofd, de eerste Euraudax van het jaar bij Antoine eens mee te wandelen. Het lukte mij nog nooit maar dit jaar heb ik vakantie en dus kan ik op pad. Weet dat intussen Raymond ‘la cravatte’ de voorloper is en weet wat zulks betekent, het vuur uit de sloffen lopen. Vermoed ook dat Christian het parkoers zal getekend hebben en die gaat geen hindernis uit de weg.
Er is regen voorspelt tot 10:00, startuur van de tocht dus dat komt goed. Ben met bus en trein toch algauw twee uur onderweg al ligt het stationnetje bij het kasteel van Beersel op nauwelijks 800 meter van café Camping. De treinbegeleidster van het boemeltje vanuit Mechelen is een vrolijk ding. Ze komt de weinige reizigers persoonlijk een Gelukkig Jaar wensen want de geluidsinstallatie van de trein doet het niet. De buschauffeur in Hemiksem deed dit trouwens ook. Leuk hoor het openbaar vervoer ! Zet je kap van je jas maar op, zegt ze bezorgd als ik het donkere perron op stap met de boodschap van 25 km wandelen. Lief blondje dus.
Ik mag meteen stevig klimmen tot de Beerselse kerk en even verder de startzaal. Hij ligt er nog verlaten bij. Hugo Bonyns en een Franstalige Brusselse dame zijn mij voor. Wij worden ook meteen de eerste gasten in het staminee. Er hangt een groot bord van De Vrienden der Verre Drachten. Het moet zowat 45 jaar geleden zijn dat ik hier wekelijks met vader kwam om de duiven ‘in te zetten’. Ik herken meteen de geur van duivenmanden, pure nostalgie. De realiteit van de dag zijn zo’n 50 wandelaars waaronder heel wat bekenden. Zelfs Jeroen en bleke Steven, ondanks kwalen en medicatie beiden op post.
Gastheer Raymond loodst ons de helling af richting Zennevallei. Een korte toespraak om alles in goede banen te leiden en weg zijn wij. Een eerste vettig strookje, een aperitief kasseitjes en we kronkelen mee met de Brusselse waterloop. Even moeten we door een plas waden. Voor een Aalsterse meteen ook het einde van de tocht wegens voet omgeslagen, jammer toch ! Verstandig ook van meteen te stoppen om verder leed te voorkomen. Tussen de deelnemers zowaar ook een drietal uit de ‘banlieu Parisien’. Hebben 350 km autorijden achter de rug voor 25 km wandelen en dan vanavond weer terug. Een passie zei U ?
Voorbij het hotel op de E19 lopen we parallel met deze snelweg door de velden en de behuizing van Lot. Onder de spoorweg door naar sluis 8 en dan verder langs het kanaal Brussel – Charleroi. Een eerste wagenrust na ruim 6km. Suikerwafeltje en bekertje frisdrank, voor velen een eerste plaspauze ook. We duiken meteen weer de velden in, na de voetbalvelden van Brukom en met de communicatietoren van Sint-Pieters-Leeuw in het vizier. Hij zal vrijwel de ganse dag ons baken blijven. Tarmacjes worden onverhard, beetje vettig maar nog goed begaanbaar. Lekker golvend terrein overigens, open landschap met een paar boerderijen, leuke vergezichten op de hoogtes. De groep rekt niet te ver uiteen. Polleke en zijn wat tragere maatjes zijn nooit ver uit de buurt. Maakt het mij makkelijk om wat foto’s te nemen en toch voeling te houden met de hoofdmacht. We lopen Halle binnen in de buurt waar ook Heidetochten hun startlocatie hadden. Duiken de zelfde kerkwegel naar beneden richting sluis 7. Lopen de winkelstraten in langs de prachtige basiliek en dito gemeentehuis. De solden zijn nog niet begonnen en dus is het er nog rustig. We dollen wat met een traag rijdende politieauto. De inzittenden kunnen erom lachen. Café Park net voor het station wordt onze grote rust. Tijd voor een stevig broodje ham/kaas en een pint vers van de tap. Met een tiental blijven wij zowaar buiten zitten terrassen. Uit de wind valt het best mee. Ik trakteer Kim op een Brugse Zot van ’t vat – en of dat smaakt !
Na 40 minuten fluit Raymond verzamelen. Door het parkje langs de Zenne stappen we naar het kanaal en weg van stad en station. Aan de overkant van de spoorbaan lopen we over vlondertjes door het groen. Hier speelde Buizingen ooit kaats op hoog niveau, weet Christian. Gedaan nu met het rustige werk, voegt hij er geheimzinnig aan toe. We zwoegen ons omhoog langs de klim bij de bosrand die ook Jef kent. Hoor de naam Henri Floor vallen. Een dame kreeg contact via websites en vroeg zich af wie dat dan wel was. Kon ik even fijntjes uitleggen, je bent Nederbelg of je bent het niet ! Bij de gebouwen genaamd Lucie Lambert stappen we wat vlakke tarmacjes om terug aan de overkant van de E19 te geraken. Kan ik even bij babbelen met Patrick Padstapper. Dat is het leuke aan een Euraudaxtocht, je kan vlotjes van gesprekspartner wisselen en nieuwtjes doorgeven. Zoeken opnieuw het onverharde op voor een lange afdaling, naar de vettige kant, van de Bronweg. Krijgen een prachtig zonnig uitzicht cadeau over een ingesloten valleitje van weilanden en knotwilgen. Dworp centrum, onze tweede wagenrust. Het feest kan beginnen volgens Raymond. Hebben nog een uurtje wandelen voor de boeg.
Meteen stevig klimmen langs een bosrand, Hanenbos. Hoog boven de kerk van Dworp herken ik een tarmacje, de Bruineput ! Stevig klimmen dus over een aarden pad bezaaid met bouwafval. Onze Française puft met Kim en mij mee, de groep rekt. Schitterend uitzicht op de top dat zich uitstrekt tot het Brusselse. Voorbij een hoeve wacht een traag dalend pad. Horror voor de echte Euraudaxers onder ons ! Kassei met daarop een dikke bruine laag modder. Schoorvoetend zakken we tot Ast om met nog meer bonkige kassei verder te dalen. Raymond en de kop van het peloton zijn inmiddels uit ons zicht verdwenen. De wandelaars lopen nu haast individueel om de 10 à 20 meter als was het een zware bergetappe in de Tour. Ik heb het moeilijk wegens liespijn maar geniet toch intens als we langs het Kesterbeekje lopen en dan weer eens stevig mogen klimmen. Pfff, niks te vroeg deze laatste wagenrust. Duim omhoog naar Raymond die met een monkellachje zijn schapen één voor één ziet binnen puffen.
Korte woorden van dank van Antoine en Raymond, dan de laatste loodjes. Vlakke kerkwegels liggen er verraderlijk bij door de modder. Een korte klim door een bosje loodst ons naar een kasseitje vlak onder de Beerselse kerktoren. Raymond blaast een laatste keer verzamelen om parkoersbouwer Chris te lauweren. Moe maar voldaan knikt het gild van ja, dit was een prachtige tocht. De cafébaas tapt met plezier, heeft zijn dagje wel aan deze groep. Beetje trekkebenend stap ik terug naar het station. Mis mijn trein naar Mechelen en ga op avontuur. Eerst naar Brussel-Luxemburg boemelen. Overstap tot Brussel-Noord en dan naar Antwerpen-Berchem. Mis er mijn aansluiting naar Hemiksem omdat één trein in Beersel niet kwam opdagen. Maakt niks uit, ik heb een heel leuke wandeldag gehad met een mooi parkoers en toffe wandelmaatjes. Voor morgen zaterdag worden er bakken water voorspeld, nemen denkelijk een snipperdag.
Nieuwejaarke is echt wel niet zo zoete, het is bij een erg frisse ochtend dat wij door nog slapende straten naar Berchem-station rijden. Hebben de treinwagon voor ons alleen gedurende de ganse lange rit tot Oostende. Hebben intussen geleerd dat de NMBS op een originele manier de vertragingen van de vorige jaren heeft opgevangen. De treinen blijven nu in elk station zo’n 3 minuten staan. Extra reistijd Antwerpen – Oostende bedraagt aldus ruim 20 minuten ! Tja, voor een ceo van bijna 70 jaar mag het allemaal wat langzamer gaan zeker ?
Ook aan ’t Zeitje is het windering, fris en stil. Langs de Mercator, rustige straten en verlaten parkjes stappen we door de kuststad richting Koninklijke galerijen. Daar pikken we de rood-witte merktekens van GR5A op. Nauwelijks wandelaars komen we tegen, de stranden liggen er ook nog verlaten bij. Op uitzondering van pleviertjes dan die met korte snelle trippelpasjes door de vloedlijn lopen, her en der wat weg pikkend, een leuk gezicht. Stappen onder meer langs de oorlogsherinneringen van Raversijde en kiezen dan voor het nog vochtige, en dus goed begaanbare zand. De wind gaat liggen en bij een kalme zee is dit toch wel genieten. Hebben een stevige wandeling van ruim anderhalf uur in de benen als we Middelkerke bereiken. Ook hier is het nog erg stil. We zoeken een taverne op, lekker warm en voor een hartverwarmende koffie.
We wandelen verder de dijk of tot ‘Krokodil’. Langs de watertoren gaat het nu door wat straatjes en dan de weidse polder in. Linda kruipt stilaan achter mij, beducht voor een toch wel gure zuidwester. Lopen zo’n 4 km over tarmacjes door wat niemandsland lijkt met alleen zo nu en dan een hoeve. Dit is op slecht karakter wandelen ! Bij de Rattevallebrug komt een einde aan ons lijden. We wandelen nu over onverhard langs het kanaal Passendale – Nieuwpoort. Altijd leuk zo’n eindje langs het water. Komen uit bij het Nieuwpoortse monument ter ere van Albert I en stappen over de brug van sluizencomplex Ganzenpoot. Goed gekozen naam want ik tel niet minder dan 6 sluizen in een halve cirkel gelegen. Tussen de goed beklante visrestaurantjes vinden we een volkscafeetje. Tooghangers drinken er hun pintjes de sigaret in de hand. De bazin knijpt een oogje dicht en schuift een asbak bij, dit is nog de tijd van toen.
We laten ons een Duvelke smaken en besluiten nog een extra lusje te lopen. Langs de Vismijn en het Oude Veurnesas gaat het van de visserssloepen naar de jachthaven. Over de plankenvloer gaat het dan langs de prachtige nieuwe bebouwing aan de Ijzeroever tot de pier en zijn monding. Aan de overkant de duinen en de oude legerkazerne van Lombardsijde. Vogeltjes kijken ook bij laag water. Een aalscholver zit hoog op een paal als een dracula met weids opensperde vleugels te drogen na zijn middagmaal. Een wulp wringt zich met zijn extra lange snavel naar tussen de mosselrotsen. Hier is het wel druk, vele toeristen maken een ‘uitbuik’ wandelingetje. Wij zoeken een tweede etablissement op en laten ons de Omer smaken, midden de drukte.
Hoog tijd voor de kusttram die ons netjes afzet bij station Oostende. Net op tijd voor de trein richting Koekestad. Tijdens de rustige rit kunnen wij een uiltje vangen. De kop is er weer eens af, de eerste 25 km van het jaar staan op de wandelteller. Dat er nog veel mogen volgen …
