Nieuwejaarke is echt wel niet zo zoete, het is bij een erg frisse ochtend dat wij door nog slapende straten naar Berchem-station rijden. Hebben de treinwagon voor ons alleen gedurende de ganse lange rit tot Oostende. Hebben intussen geleerd dat de NMBS op een originele manier de vertragingen van de vorige jaren heeft opgevangen. De treinen blijven nu in elk station zo’n 3 minuten staan. Extra reistijd Antwerpen – Oostende bedraagt aldus ruim 20 minuten ! Tja, voor een ceo van bijna 70 jaar mag het allemaal wat langzamer gaan zeker ?

Ook aan ’t Zeitje is het windering, fris en stil. Langs de Mercator, rustige straten en verlaten parkjes stappen we door de kuststad richting Koninklijke galerijen. Daar pikken we de rood-witte merktekens van GR5A op. Nauwelijks wandelaars komen we tegen, de stranden liggen er ook nog verlaten bij. Op uitzondering van pleviertjes dan die met korte snelle trippelpasjes door de vloedlijn lopen, her en der wat weg pikkend, een leuk gezicht. Stappen onder meer langs de oorlogsherinneringen van Raversijde en kiezen dan voor het nog vochtige, en dus goed begaanbare zand. De wind gaat liggen en bij een kalme zee is dit toch wel genieten. Hebben een stevige wandeling van ruim anderhalf uur in de benen als we Middelkerke bereiken. Ook hier is het nog erg stil. We zoeken een taverne op, lekker warm en voor een hartverwarmende koffie.

We wandelen verder de dijk of tot ‘Krokodil’. Langs de watertoren gaat het nu door wat straatjes en dan de weidse polder in. Linda kruipt stilaan achter mij, beducht voor een toch wel gure zuidwester. Lopen zo’n 4 km over tarmacjes door wat niemandsland lijkt met alleen zo nu en dan een hoeve. Dit is op slecht karakter wandelen ! Bij de Rattevallebrug komt een einde aan ons lijden. We wandelen nu over onverhard langs het kanaal Passendale – Nieuwpoort. Altijd leuk zo’n eindje langs het water. Komen uit bij het Nieuwpoortse monument ter ere van Albert I en stappen over de brug van sluizencomplex Ganzenpoot. Goed gekozen naam want ik tel niet minder dan 6 sluizen in een halve cirkel gelegen. Tussen de goed beklante visrestaurantjes vinden we een volkscafeetje. Tooghangers drinken er hun pintjes de sigaret in de hand. De bazin knijpt een oogje dicht en schuift een asbak bij, dit is nog de tijd van toen.

We laten ons een Duvelke smaken en besluiten nog een extra lusje te lopen. Langs de Vismijn en het Oude Veurnesas gaat het van de visserssloepen naar de jachthaven. Over de plankenvloer gaat het dan langs de prachtige nieuwe bebouwing aan de Ijzeroever tot de pier en zijn monding. Aan de overkant de duinen en de oude legerkazerne van Lombardsijde. Vogeltjes kijken ook bij laag water. Een aalscholver zit hoog op een paal als een dracula met weids opensperde vleugels te drogen na zijn middagmaal. Een wulp wringt zich met zijn extra lange snavel naar tussen de mosselrotsen. Hier is het wel druk, vele toeristen maken een ‘uitbuik’ wandelingetje. Wij zoeken een tweede etablissement op en laten ons de Omer smaken, midden de drukte.

Hoog tijd voor de kusttram die ons netjes afzet bij station Oostende. Net op tijd voor de trein richting Koekestad. Tijdens de rustige rit kunnen wij een uiltje vangen. De kop is er weer eens af, de eerste 25 km van het jaar staan op de wandelteller. Dat er nog veel mogen volgen …