Na een paar eigen tochtjes richting Koekenstad pik ik vandaag de Adeps-draad terug op. Het oorspronkelijke plan was Ukkel-Stalle maar donderdag staat er plots ‘annulé’ naast. Kies dan voor het mij beter bekende Pecrot. Heb telkens in Berchem en Leuven 8 minuutjes overstaptijd, ideaal dus. Helaas wordt de trein naar Ottignies afgeschaft wegens defect. Uurtje wachten dus. Zo’n drie kwartier later komt alles tot stilstand wegens personen langs het spoor. Eén trein kan wel vertrekken … en ja ik heb mazzel.
Een kwartiertje later ben ik al in Pécrot en kom de eerste wandelaars tegen. Samen met Frans (Langdorp) nemen we poolshoogte. Blijken de laatste 4 à 5 km van het parkoers te zijn. We starten dus met het einde. Meteen richting Etang de Pécrot. Vissers turen er naar hun dobbers. Wij vervolgen langs de marécages de la Dyle Romane , de moerassen van de Dyle die we stroomopwaarts volgen tot Florival. Ben vrij snel alleen met tientallen zangvogels die katoen geven op de maat van koning koekoek. Stap lange rechte paden langs bos en natte weiden. Paardenbloemen staan al in pluis, boterbloempjes tieren welig. Vanaf de imposante hoeve van Florival keren we op onze stappen terug langs een pas gemaaid pad dat overgaat in zand. Tunneltje onder de spoorbaan en ik ben bij de start, een wat bizar cafeetje in een hoekhuis.
Pik een routebeschrijving op en ga op pad. Even parallel met de spoorbaan terug richting Florival en dan het bos in. Aanvankelijk vals plat langs enkele chalets en dan een joekel van een klim. Had ik hier verwacht. Op de top gaan 15 en 20 km hun eigen weg. Heerlijk wandelen door het frisse groen, het is een stralend mooie zomerse dag. Op het plateau wandel ik langs pas ingekuilde patat, nog geen blaadje te zien. In de verte priemt het kerktorentje van Bossut. Veldleeuwerikjes fladderen hoog in de lucht. Wat hou ik van deze streek ! Rechtsom nu en terug het bos in voor een wat technische afdaling, een uitgehold pad. Kom bij de imposante kerk van Archennes uit. Neem een korte pauze op een bankje in de zon, moet zowat halve dans zijn.
Pittige klim met stevige rosse kassei tot op het plateau. De boeren zijn aan het hooien, het nog natte gras geurt heerlijk. De 20 km krijgt een ommetje over golvende betonwegjes langs een grote hoeve. Komen bij het kerkje van Bossut langs en duiken terug de akkers in. Frans komt uit een andere richting, heeft de afslag naar Archennes gemist. Ik laat een grotere groep wandelaars achter me en stoom alleen door tussen donkergroene granen door. Een dot van een diepe holle weg dan. Varens priemen opnieuw door de bermen die duidelijk recent gemaaid zijn. Ik kom in een stil dorp uit, opnieuw bij een kerkje. Blijkt Nethen te zijn. Een hobbelend eenmanspaadje loodst mij parallel de vallei door weilanden. Het is opletten geblazen niet te struikelen. Tarmacjes sturen mij langs villaatjes. Een pittige klim langs een weg als een lappendeken, verweerd asfalt en kassei. Pfff, de beentjes verzuren. Mag nu heerlijk flaneren over een breed zandpad door een bos van beuk en spar, het geurt er heerlijk naar zomer.
Bij het uitkomen van het bos rest mij een steil aflopende straat tot het station. Bankjes zijn er niet en dus gebruik ik de betonnen trap als rustplaats tot de trein een halfuurtje later. Heb genoten van een waarlijk schitterende zomerse tocht.
