Ik ben nog maar net uit bed als Linda al op pad gaat, op zoek naar wandelpijlen en andere indicatoren. Ze komt triomfantelijk terug naar binnen. De parkoersmeester van Alcatel Bell hing net splitsingsborden op aan café ’t Nief Perdje (nu ’t Keverke genaamd), zo’n 100 meter van ons echtelijk dak. Wordt dus onze start en eindmeet vandaag. De 30 km maakt er een extra lus van 7 km door Hemiksem en daar beginnen we mee, netjes door onze straat lopend. Oranje pijlen op oranje verkeersborden, we hebben het er in eerste instantie moeilijk mee. Stappen rechtdoor richting Callebeek tot het eerste bosje. Gaan we uiteraard verkennen, het al hoog opgeschoten ‘pannenkoekenkruid’ tot aan de enkels. Vervolgens de Scheldedijk op, genietend van een heerlijk zonnige lente ochtend, wandelend tot de Sint-Bernardus abdij, ons gemeentehuis. Zwerven door zijn tuinen tot randje Schelle en de monding van de Vliet. Stroomopwaarts de diep ingesneden beek volgend nu tot de kerk van Schelle en zijn scheve toren, prachtig toch ! Aan de overkant van de steenweg de Bosstraat, de brandweer kazerne en het zwemdok. Paardenkastanje staat zowaar al in bloei, de kaarsen fier rechtop. Een zachte Finse piste loodst ons tot de oude watertoren en dan lopen we binnendoor langs straatjes waar we anders nooit komen tot de Hemiksemse gemeenteplaats. Pauzeren doen we thuis in de keuken met de koelkast inhoud binnen handbereik.
Jacqueline gaat er net vandoor, de lus op, als wij onze tweede etappe aanvatten. Langs de Putteman gaat het door nog steeds stille straten richting Mastbos, zigeunerkamp en Macadammeke. Draaien deze keer rechtsop rond de vijvers van Fort VIII en duiken dan het park Zorgvliedt binnen. Ook het kleinere Hobokense parkje komt aan bod. Dan volgen stille straten naar de spoorbaan en even verder rustpost De Schorren, een uit de kluiten gewassen buurthuis. Zijn al zowat halfweg onze daguitstap. Na de koffie lopen we het kleine lusje van zo’n 3 km. Linea recta station van Hoboken-Polder, ons verwonderend over twee poezen met drie poten. Duiken het groen van Polderstad binnen en genieten er van in twee lusjes rondom bedrijf Procap, gespecialiseerd in de productie van doppen voor petflessen. Moet kunnen. Slaan de pauze bij De Schorren over, lopen gelijk door naar start en finish. Polderstad en zijn groen komen nu uitgebreid aan bod. Het hemelse gedruppel nemen we er maar voor lief bij. Kowalski paarden storen zich niet aan de tweevoeters, blijven midden op de wandelweg staan en laten zich zowaar gewillig aaien. De 30 km krijgt nog een extraatje langs een verweerd spoor. De natuur heeft de mens hier haast volledig terug verdrongen, Natuurpunt zorgt voor bewandelbare paden. Bij het verlaten van het groen gaan we de kassei op van Nafta- en benzineweg, de oude petro-haven van Antwerpen. Hoe groot kan een contrast zijn ! Q8 en BP hebben hier nog kleine productie eenheden aan de rand van het moeras. Voorbij de Scheldedijk dokkeren we een eerste keer de kasseitjes van Nele & Patrache op. De parkoersmeester kent zijn vak en wisselt af met onverharde bospaden en zowaar een prachtige vijver. We duiken binnen in de Jachtclub, startplaats van dienst en doen een terrasje bij een lekkere Ommeganck.
Het is nog te vroeg om naar huis te wandelen en dus beslissen we de 6 km mee te pikken. Terug het kasseitje op dus en even door de wijken van Polderstad. Zullen twee keer bij De Schorren passeren zonder stoppen, behalve om even Linda (Nijlen) te plagen. Toch wel een mooie groene lus door de Polder voor de kleinste afstanden vandaag. Na een tweede Ommeganck op het toch wel winderige terras is het tijd om naar huis te wandelen. Bepijling is er niet meer en dus doen we ons eigen ding. Lopen langs Maccabi en tot Fort VIII nog wel ongeveer het parkoers maar kiezen dan opnieuw voor Macadammeke en Mastbos, waar een fazantenhaan over zijn harem van 4 ‘pullen’ regeert. Wat binnendoortjes tot de Lindelei en ’t Keverke, we zijn vroeg thuis vandaag. Hebben heerlijk genoten van toch weer een prachtige Alcatel tocht die meer dan 1.000 wandelaars mocht begroeten. Meer dan verdiend wat ons betreft.
Na het kappersbezoek reppen we ons oostwaarts. Ons autootje rijdt opnieuw haast geluidloos nu de band met fout vervangen is, geen schudden en beven meer. Krijgen centrum Kasterlee een parkeerplaats aangeboden op een braakliggend terrein dicht bij de startlocatie. Hans & Kathy zijn al onderweg voor hun extra lus van de marathon. In de startzaal nog meer bekenden met Tiny & Dany, Rudy de postbode en zowaar cowboy Luk. Deze laatste op praktijkles voor een cursus wandel initiator. Heb ik in een vorig leven ook nog gedaan samen met Jules, onze gastheer van vandaag. Heb er helaas nooit iets mee aangevangen.
Gezien het nog redelijk vroege uur kiezen we voor 35 km en moeten zodoende onze vrienden uit Deinze achterna. Aan de overkant van de steenweg naar Geel wandelen we voorbij de lokale voetbalhelden richting Oosteneind. Lopen langs bosjes en weilanden meestal onverhard tot bij de Nete die we een tijdje volgen. Keren terug naar centrum Kasterlee langs Keeses molen die blijkbaar maar niet gerestaureerd geraakt. Onderaf het Kabouterbos gaat het dan terug naar de startzaal. Hebben een leuk opwarmertje van 5 km gelopen. Tot onze niet geringe verbazing voert Colette een team van een zestal Waalse wandelaars aan met zelfs ‘pater fotographe’ Claude in de rangen. Het doet ons echt plezier ze hier te mogen begroeten.
Door stille Kastelse straten volgen we hen richting nieuwe expresweg ten noorden van de gemeente. Langs pril groen stappen we voorbij een KMO zone en dra volgt de eerste bosstrook bij Hazenberg. We lopen hier haast moederziel alleen. In de wijk Lage Rielen wordt een paartje dat 50 jaar getrouwd is bloemrijk gevierd, leuk toch ! Onverharde paden slingeren ons langs weilanden waar de paardenbloem in alle glorie floreert. De eerste patatten steken ook in de bewerkte akkers. Bij Hoge Rielen wacht de tweede pauze bij een voetbalterreintje. Hebben er een kleine 13 km opzitten.
De zon breekt door de wolken als we een fietspad opgaan dat voorbij een moeras overgaat in onverhard. Onbekend terrein voor ons, dit uitgestrekte landelijke gebied doorsneden met grachtjes. Tot bij ‘Volkers’, daar weet ik het plots, we lopen het omgekeerde Sniederspad richting Grote Caliebeek en de kazerne van ‘onze jongens’ in Tielen. Prachtig stukje overigens, deze strook langs de beek en even verder visvijvers. Wandelen achterom de Gailly kazerne richting jonge, moerassige bos en zijn vlonders met ‘kiekendraad’ overspannen. Nog een strook door de velden en we zijn weer bij de rustpost van Hoge Rielen. Jefke zit er van een Duvelke te genieten. Hij loopt een alternatief parkoers richting Tielen station.
Betonbaantjes loodsen ons nu rondom het Tielense vakantie domein richting Rielenkapel en gehucht Zandhoef. We stappen richting dezelfde expresweg van daarstraks … die we ook meteen weer achter ons laten. Langs een moestuin in wording stappen we de bossen van Rulheyde binnen. Er wacht ons dat prachtige paadje langs een diep ingesneden beek. Dacht Linda eerst aan inkorten ze heeft weer moed gevat en we blijven op het voorgeschreven 35 km parkoers. Brede zand- en grintpaden worden nu ons deel tot we weer in de bewoonde wereld aankomen van ’t Goor en zijn rustpost bij de Lindekeshoeve.
Hebben nog een kleine 5 km voor de boeg. Deze wordt opgevuld door die typisch Kempense bossen. Beetje heuvelend deze keer met afwisseling tussen naaldbomen en statige beuk. De drukke baan is hier ondertunnelt en dus ploeteren we ons een weggetje over zijn zanderige rug. Dra komt de scholengemeenschap in zicht en wacht ook voor ons … den Duvel. Even een hilarisch moment als een wandelaar prompt van zijn stoel valt. Heeft duidelijk wat te veel van het sterke vocht genoten. Wandelaars helpen hem naar huis waar hij zal kunnen recupereren. Bij de laatsten zoeken ook wij ons karretje weer op. Het was nog maar eens lekker wandelen bij Jules en de Pompoenen, bedankt voor de goede zorgen.
Er kan bij mij eindelijk nog eens een snipperdagje af om met Linda te gaan wandelen. Van onze voordeur tot Herentals station is nauwelijks een uurtje reizen. Toch hebben we er dan al twee treinritjes opzitten. Ons eerste wandeluurtje wordt ingevuld door de Streek-GR van de Kempen. Los door de Looyse stad tot standbeeld ‘Potteke Vol’ en het kasseitje in het begijnhof. Strookje bos nu tot de vistrap op de Kleine Nete. Vervolgens langs ziekenhuis en watertoren naar de volgende groene strook. De klim van de kruisweg tot de Toeristentoren die liepen we al tientallen keren. Het is opletten voor de markering maar we komen er feilloos doorheen en stappen monter door de Kempense bossen in noordelijke richting. Denken we toch … want we spelen de roodgele markering even kwijt. Kunnen ze invullen met de pijlen van de Herentalse Wandelclub, onze gastheren voor vandaag. Zij blijken trouwens verderop netjes aan het handje van de GR route te lopen. Het terrein wordt meer open, landerijen eigenlijk, doorkruist door zandpaden. We stappen middels een bruggetje over rivier de AA. Duiken verderop de Kempense sparrenbossen in tot de Heggekapel en zijn bidweg. Startzaal De Kouter ligt dan vlakbij, we zijn anderhalf uur onderweg.
Uit informatie die we onderweg van wandelaars oppikten hebben we al een kleine helft van de 10 km lus afgelegd. De tweede helft sparen we op voor de terugweg. Rest dus twee lussen van respectievelijk 7 en 5 km, zoals door de parkoersmeester aangeboden. Wij pikken er eerst de 7 km uit. Na de dorpsachterafjes stuurt onze gastheer ons richting Heikant en Lille. Elke hoeve heeft hier zijn naam, Willaerthoeve, Hessehoeve etc.. Blijven vertedert in het landelijke staan bij een pasgeboren kalf. Schattig toch, die prille natuur ! Na de akkers en weilanden volgen stille straten, de werkmens is niet thuis. Landelijke lentegeur prikkelt onze reukorganen. Bij de dorpskerk van Poederlee weten wij de pauze vlakbij. Wegenwerkers zijn vriendelijk maar we hinderen elkaar, ik meld het aan de organisatie, die meteen op pad gaat voor de nodige aanpassingen aan het parkoers.
Hoog tijd voor een soepje. Komt Jeroen daar niet aan, heeft net als ik een goed gekozen snipperdagje. We gaan samen op pad tot de splitsing van 5 en 7 km. Bij Schrieken ‘genieten’ we nog eens van de landelijke geuren. Leuk kort lusje trouwens met heel wat groen en onverhard. Het kan hier.
Tijd voor de terugweg met de groeten van Jo en Lowie. Bij haast zomerse temperaturen stappen wel langs het voetbalterrein richting sparrenbossen. Het terrein gaat over in tarmac en landelijk. Bij een steenweg zoeken we rivier de AA op. Ruilen hem in voor jong bos, Den Haert genaamd. Op de velden laat de boer zijn beer los. Ploegend door de diepe voren getrokken door zijn tractor houden wij de adem in. Paadjes langs rossige grachten sturen ons het open land in. Tarmacjes volgen langs enkele huizen tot het volgende bos. Ik herken plots de GR route van Lichtaart naar Herentals en dus pikken wij deze op. Kruisen nog een paar keer de wandelroute maar volharden langs de spoorbaan en de chalets van het Hermelijnpad in onze boosheid. Komt dus goed. We ‘pakken’ de bulten rond de Toeristentoren, dalen af bij de Kruisweg en doen een terrasje in centrum Herentals. Omstreeks 18:00 zijn we terug in Hemiksem na een heerlijke haast zomerse wandeldag.
